Մեֆ ջան, էս օրերին ահավոր զբաղված եմ, չեմ հասցնում, նենց որ կներես, որ մանրամասն չեմ անդրադառնում բոլոր հարցերին: Բայց կոնկրետ էս մասով կարամ ասեմ - Թևանյանը լրիվ ճիշտ ա ասում… Առանց մանրամասների, եթե նույնիսկ դե ֆակտոն դո յուրե չի էլ դառնում, ապա գոնե տենց մի հարյուր հազար տարի մնում ա դե ֆակտո: Օրինակ իմ համար մեկ ա Ղարաբաղի անկախությունը ՄԱԿ-ը կճանաչի թե չի ճանաչի, կամ Ղարաբաղի Հայաստանի մարզ դառնալաը միջազգային իրավունքի տեսանկյունից կհիմնավորվի, թե չի հիմնավորվի: Էս պահին փաստացի Ղարաբաղը Հայաստանի մաս ա, կամ Հայաստանն ա Ղարաբաղի մաս, կարևոր չի: Թող տենց փաստացի էլ մնա մինչև ժամանակների վերջը, քեզ խանգարու՞մ ա: Որ թուրքերը դարասկզբին փաստացի ձեռներիցս սաղ խլեցին, պակա՞ս են վայելու մինչև հիմա: Ուզում ես քսան հատ Սևրի պայմանագիր դեմ տուր, Բեռլինի կոնֆերանս, ազգերի լիգա՜ .... Կիպրոսի կեսը քառասուն տարի ա փաստացի իրանցով չե՞ն արել: Այ ախպեր, մենք հազիվ մի կտոր Ղարաբաղ ենք մեզանով արել, էն էլ ուզում ենք մի հատ պոյեզի ռելսի հետ փոխենք, մինչև Տրապիզոն: Պրիտոմ գծերը ժանգոտած են, պոյեզ չունենք, գծի տերն էլ ոռա խաղացնում. կտամ-չեմ տա, կտամ-չեմ տա:
Մենակ հիմա էլի հետ չդառնանք ծեծված Լևոնական թեմային, որ չենք զարգանա, դեմոգրաֆիան վատ ա, սոված ենք, ծարավ ենք: Լավ էլ կուշտ ենք, ու որ մտքներիս տեղ լինի լավ էլ կզարգանանք, լավ էլ կծնենք: Մեր ծնելիության ու արտագաղթի վրա ամենամեծ ազդեցությունը սաշիկդոդլֆիկների իշխանությունն ա թողնում, ոչ թե փակ սահմանները: Էնքա՜ն վերարտադրողական տարիքի, հղիության պատրաստ, գեղեցիկ աղջիկներ կան, որ ամեն օր Սաշիկի նկարը թերթերում տեսնելուց կամ ֆրիգիդանում են, կամ վիժում են:
Էջանիշներ