Մեջբերում REAL_ist-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Որքան էլ ցավալի է, իմ կարծիքով Ղարաբաղյան հակամարտության միակ լուծումը ռազմական գործողությունների վերսկսումն է: Նույնիսկ խաղաղապահական ուժերի հնարավոր տեղակայումը ներկայիս անվտանգության գոտում նույնպես ռազմական գործողությունների վերսկսելուց հետո է իրականացվելու: Թեպետ միջազգային իրավունքում արգելվում է ուժի գործադրումը Ադրբեջանը այն արդարացնելու է ինքնապաշտպանական հիմնավորումներով, "օկուպացված" տարածքների վերադարձով, որի հիմնավորմանն էր ուղված շուրջ 20 տարի ադրբեջանական դիվանագիտական կորպուսի աշխատանքը:

Միջազգային իրավունքին համապատասխան լուծմանը երբեք չի համաձայնվի առաջին հերթին Ադրբեջանը, որը ոչ մի կերպ չի հաշտվի Արցախի ժողովրդի իրական կամարտահայտության միջոցով ԼՂ կարգավիճակի սահմանմանը` նույնիսկ հարակից տարածքների վերադարձի պայմանով: Այդ առումով ԱՄՆ Ֆրանսիայի և Ռուսաստանի նախագահների հայտարարությունը անընդունելի է նաև Ադրբեջանի համար: Եթե մեր դեպքում անընդունելի է լղոզված և անորոշ ձևակերպումների պատճառով, ապա Ադրբեջանի համար արմատական անընդունելի կետի առկայության պատճառով:

Մնում է հուսալ, որ ռազմական գործողություններում հաջողության դեպքում հակառակորդին կպարտադրվի խաղաղության պայմանագիր և չի կրկնվի անցյալի ճակատագրական սխալները:

Անդրկովկասում ժողովրդավար պետությունների առկայության դեպքում լուծումը շատ արագ կիրականացվի առանց ավելորդ ռազմականացման ու փոխադարձ վնասարարության։ Բայց դա մինչև նաֆթը չվերջանա անհնար է, որ լինի...
Հայերից այդ ընթացքում պահանջվում է օր առաջ ժողովրդավարություն ստեղծել, այդ դեպքում հավերժ կթողնեն Արցախը մեր տիրապետության տակ ու ոչ մեկ ոչ մի հայտարարություն էլ չի ընդունի։

Այնպես որ ԼՈԽ լավա, էտ սերժանտների համար է հայտարարություն արված, որ ասեն ընդունում են հող հանձնելու մասին հարցը թէ ոչ ու դա սեփական ժողովրդի առաջ պիտի ԸՆԴՈՒՆԵՆ....

Ինչ կլինի դրանից հետո սերժանենտեի հետ, որ ասեն հա հող հանձնելը պատրաստ ենք քննարկել, դեռ պարզ չի, բայց ինչպես տեսանք, խոսալը խոսալ, բայց եթե լուրջ ընդունեն, շատերից ամեն ինչ սպասելի է լինելու։

Կարճ ասած «լոխ լյավա չվախեք» պատերազմ եթե սերժանտները չհրահրեն, ալիեվները հաստատ չեն անի, նրանք դեռ նաֆթ պիտի ծախեն։ Բայց ինչ կանի հայ հասարակությունը մադրիդյան սկզբունքները ողջունող ու «ընդունողների» հետ, դա արդեն մեր ներքին գործն է...