Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Բիձ ջան, պառլամենտական ընդդիմության նպատակը իշխանությունը չի այլ հնարավորին ազդեցությունն է… իշխանության հասնելու միակ ձևն ընտրություններն են որոնք տեղի են ունենում պարբերաբար (5-4 տարին մեկ)… իսկ պառլամենտական ընդդիմությունը դա բավականին մեծ ուժ ու ազդեցություն է եթե հաշվի առնենք որ քվեարկություններն արվում են ոչ թե along the party line, այլ հիմնված նրանց ընտրողների նախասիրության և պատկանելով որոշակի պառլամենտական մեծամասնության դա դեռ չի նշանակում որ բոլոր անդամները միշտ կողմ են քվեարկում կուսակցության առաջարկներին… մեծամասնության և փոքրամասնության (ընդդիմության) միջը միշտ էլ մեծ կապ ու բանակցություններ են առակ,որովհետև առանց դրա հնարավոր չի… պառլամենտում մեծամասնություն չի նշանակում մինշանակ ինչ օրենք ուզես կարող ես անցկացնել… էլ չեմ ասում եթե պառլամենտի մեծամասնությունն ընդդիմությունն է… և ինչպես գիտես օրենքն անցնելուց հետո գործադիրըպարտավոր է այն իրացնել… ինչպես տեսնում ես տեսնում ես ընդդիմություն լինել բոլորովին էլ չի նշանակում ոչ մի ազդեցություն չունենալ, ինչպես նաև հաղթել դեռ չի նշանակում տոտալ կոնտրոլ…

Ինչ վերաբերվում է Հայաստանին, ապա ընդդիմությունը Հայաստանում որևէ կերպ ներկայացված չի և որևէ լծակից օգտվել չի կարող ու այս դեպքում նրա իշխանության ձգտումն ավելի քան արդարացված է ու ես կասեի մեր դեպքում նույնիսկ անհրաժեշտ որովհետև նախ՝ նրանք դափորձում են անել ժողովրդի միջոցով, այսինքն ակտիվ քաղաքացիական հասարակության հիմքերը դնելով (թե դա ինչքանով է հաջողվում դա ուրիշ հարց է) և երկրորդ նրանց նպատակն է անել այնպես որ ընտրությունների միջոցով բոլոր քաղաքական ուժերն էլ ներկայացված լինեն խորհրդարանում, դատական համակարգը լինի անկախ նմանապես և մամուլը … ի հարկե կարող ես չհամաձայնվել որ սրան հասնելու միակ ձևը ընդդիմության իշխանության գալն է, համենայն դեպս դա է եղել ըստ նրանց իշխանության գալու ու ժողովրդից նեցուկ խնդրելու պատճառը… ուրիշ հարց որ դու և շատ մարդիկ ելնելով անձնական կամ այլ պատճառներից չեն վստահում
Մեֆ ջան արի նախ տարանջատենք արևմտյան պառլամենտ մտնելու համար միլիոններ դնող մարդուն ընդիմությունից:
1-Ամեն ոք, ով ձգտում է մտնել պառլամենտ որպես անկախ կամ կուսակցական կանալներով, նպատակ ունի իշխանություն ձեռք բերելը: Անկախ այն բանից, թե հետո որպես փոքրամասնություն-ընդիմություն, կամ մեծամասնություն- իշխանության սատարող հանդես կգա պառլամենտում:
Պառլամենտի անդամը դա արդեն իշխանություն է տվյալ անձի մասշտաբով: Այսինքն ի դեմս պառլամենտ ձգտող մարդկանց մենք գործ ունենք իշխանության ձգտող մասսայի հետ:
2-Երբ մեկը մտնում է պառլամենտ և ըստ կոնկրետ իրադրության հայտնվում է ընդիմության մեջ ապա իր անձի մասով նա պահպանում է իշխանությունը, իսկ պետական իշխանության մասով այն կորցնում: Նրան մնում է հնարավորինս չափ դեմ խաղեր տալ, որ հետագայում իր կուսակցությունը շատ տեղեր շահի ու իրենց թիմը դառնա մեծամասնություն:
Արդյոք քեզ թվում է, թե 40 հանրապետական սենատորներից գոնե մեկը կողմ չէր առողջապահական նոր փաթեթին, որ կողմ քվեարկեր: Իհարկե այդպես չէր-խաղեր էին տալիս: Պետության վրա 3 տրիլիոն նստող ու պետությունը կզցրած այս ասպարեզը շատ էլ լավ թալանի բուն է: Մի գուցե ինքդ ավելի լավ գիտես, բայց արի ու տես, որ թքած ունեին իրական պրոբլեմի վրա ու եղածը զուտ հետագա իշխանության կռիվ է:
Հայաստանի մասով ես կասեմ, որ մենք բազմաթիվ սկզբունքային անցակետեր պռավալ ենք տվել և ստաբիլ դեմոկրատիայի սկզբունքները մեզ համար կիրառելի չեն:
Մենք էքստրեմալ իրավիճակում ենք- մարդիկ կրակում են:
Եվ իմ վերաբերմունքն էլ գալիս է ոչ թե անվստահությունից առ կոնկրետ մարդիկ, այլ անվստահությունից առ կրկնվող ու նորից պռավալի հանգեցնող տեխնոլոգիաները կրակողների առկայության պայմաններում: