իսկ
Ապե, ես գիտեմ, պատերազմի գոտուց հեռու ապրողներդ չեք զգացել այնքան ինչքան պատերազմի գոտում ապրածներս: Ես իհարկե շատ բաներ եմ հիշում , բայց հաստատ չեմ վախեցել այնքան ինչքան մեծերը : Ինքնաթիռից խփում էին , անընդհատ էն մեքենան , վախենալու , որ իր սարսափեցնող զանգով(չգիտեմ դա ոնց անվանեմ

) զգուշացնում էր, որ օդում հակառակորդի ինքնաթիռ կա ու պետք է պատսպարվել, դա լավագույն դեպքում, լինում էր գիշերվա ամենահամով պահին լացով , գոռոցով ամբողջ շենքով ապաստարան էինք վազում, ու հաջորդ օրը լսում ենք որ էսինչին գրադը խփել ա .. բա պատկերացրեք հենց բուն Ղարաբաղում մարդիկ ոնց են վախեցել ................
Պատերազմ ոչ ոք չի ցանկանում, բայց պետք է միշտ պատրաստ լինել: Ու իզուր չէր մեր մեծերից մեկը ասում. <<Ո՜վ հայ ժողովուրդ , քո հաղթանակը քո միասնության մեջ է>>
Ու չինացուց բեթար են, ինը տարվա մեջ մեկ միլիոնով շատացել են ,...,,, իսկ մենք շատանալու փոխարեն իրար ենք սպանում , մեր մեջ բացակայում է պետական մտածողությունը , նույնիսկ Խորենացին էր նկատել դա, այնպես որ , ...
Էջանիշներ