Արցախի հիմնախնդիրը

[Norton]

Պռիչոմ տուտ մանուկյան, սերժ ու խամաճիկ՞: Հարցրել էր ԴՎ-ն, մի 2 բառով ներկայացրել եմ Իգորին:
Իգորին բնութագրել եմ ըստ իմ իմացածի ու նրա 21 տարվա հրապարակային գործունեության: Քանի որ շատ ու շատերի քաղաքական ստանդարտը ԼՏՊ-ն է, համարձակվել եմ կոռեկտ համեմատություն կատարել հենց նրա հետ, որպեսզի ասածս որոշակի լինի:

Բիձա, խոսքը նրա մասին է, եթե ռեալ կամ ցինիկ քաղաքականության մասին էս խոսում, պետք է նշես նրան, ով պատասխանատու է այսօրվա քաղաքականության համար, Սերժ Սարգսյանին առաջին հերթին, իսկ Վազգենին նշել եմ, քանի որ նույն թիմից է եղել ըստ էության, զիջումներին դեմ և այլն, բայց այժմ ատելության հողի վրա, ոչ միայն իր գաղափարներն է փոխել , այլ դառել է հասարակ կամակատար: Այսինքն նույն քո գրածի ոճով ստացվեց, որքան Լևոնը տուտ պրիչոմ, էնքան էլ Սերժն ու Վազգենը:

Այո, դրսում ղարաբաղը ադրբեջանին տվողներ չկան, մեր ներսում են մտածում թե ոնց անեն ծախեն պրծնեն ու մի քանի ավել բաժին քյաբաբ ուտեն: ԼՏՊ-ն էլ հենց էդ գործին է 96-ից սկսած: Մեծ ստրատեգին թվում է, թե աշխարհը քնում ու երազում է, ոնց Ղարաբաղը պոկի տա ադրբեջանին: Ու հիստերիան նաև նրա ջանքերով է շարունակվում:
Եթե դու այլ կարծիքի ես ու կարևոր ես համարում, դու էլ քո տեսակետն ասա Իգորի ու իր ասածի մասին:

Լևոնը չի ասել, որ դրսում ուզում են Ղարաբաղը տան, կամ դու լավ չես հասկացել իր ասածը: Ընդամենը խոսքը գնացել է շահերի, ուժի բալանսի ու ընթացող պրոցեսների մասին, ի դեպ, որոնցից մեծ մասը հենց իր ասած սցենարով էլ գնացել է և գնում է:
Շատ հայտնի ու չարչրկված արտահայտություն կա՝ ուժն է ծնում իրավունք, այսօր ցավոք ուժը Հայաստանի կողմը չի, իրավունքն էլ տրամադրում 3 կողմը, այսպես կոչված միջնորդ պետությունները, ըստ իրենց շահերի: