Արցախի հիմնախնդիրը

[Տրիբուն]

Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը:

Էս մեր բանակը ոնց որ որբի գլուխ լինի, ով գալիս ա, մի հատ հիմնում ա։

Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:

Փաստորեն մենք երգիր չենք ունեցել, ոչ էլ ունենք։ Նենց, հավայի պրեզիդենտ, ու մի հատ մեեեծ ոչխարի հոտ, իրա բանակ հիմնողներով։ Գնացել են, Ղարաբաղյան պատերազմը հաղթել են, մենք էլ էսօր վայելում ենք։

Ընգեր, ես իմ Սերժի նկատմամբ ողջ վերաբերմունքով, էս պատերազմի չորս օրերին ինքը իմ գերագույն գլխավոր հրամանատարն էր, ոնց ասեր, տենց էլ անելու էի, խաթրին էլ որ կպնող լիներ, անկանջները կծամեի։

Այ տենց էլ Լևոնը էն վախտ։ Կարելի ա իշխանություններին չսիրել, կարելի ա իրանցից զզվել, մի բան որը ես օրինակ հաջողությամբ անում եմ, բայց սեփական պետության նկատմամբ պետք ա հարգանք ունենալ։ Մենք կարանք մեր երկրին քֆուր տանք, քանի որ մերն ա, բայց չենք կարա ասենք, որ մեր երկրի նախագահը մեր երկրի հաղթանակի հետ կապ չունի։ Էտ, հիմարություն ա։