Hack-ի խոսքերից
Լևոնը չլիներ՝ Պոլոզ Մուկուչը լիներ, ոչինչ չէր փոխվի. ցանկացած նախագահ առանց կանոնավոր բանակի զրո է: Սա արդեն պատմական փաստ է. քանի մենք չունեինք կանոնավոր բանակ, մինչև 1993 թ. սկիզբը մեծ կորուստներով նահանջում էինք, ու ո՛չ ԱԳ նախարար Ռաֆֆի Հովաննիսյանի աղերսանքը, ո՛չ էլ Լևոնի մաքուր ֆրանսերենը ՄԱԿի ամբիոններից որևէ առաջխաղացման չբերեցին: Իշխանությունը առանց բանակի դա կոնֆետի թուղթ է, իսկ բանակը՝ ժողովուրդն է, իմ ու քո թվարկած մարդիկ: Սա մեկ:
Երկրորդը՝ Լևոնը որպես գերագույն հրամանար բանակի գործերին չէր խառնվում ու ռազմավարական պլաններ չէր մշակում, քանի որ համապատասխան կրթություն չուներ ու նման գործերից էլ հեռու էր: Ինձ սա անձամբ պատմել է այն ժամանակվա ԶՈՒ գլավոր շտաբի պետ Ն. Գ. Տեր-Գրիգորյանցը, որն էլ հիմնել է ՀՀ կանոնավոր բանակը: Այսպիսով՝ Լևոնի դերը հաղթանակի մեջ մինիմալ է, եթե չասենք՝ աննշան: Իսկ ՀՀՇ-ն, որպես ղեկավար օրգան, 1994 թ. կնքված զինադարարի պայմանագրում ավելի շատ բացասական դեր է խաղացել, քան դրական: Հայակական կողմը՝ հաղթանակած բանակը ստորագրել է նվաստացուցիչ պայմանագիր, որի հետևանքները մենք չենք մարսում 22 տարվա ընթացքում: Այս մասին վերջերս գեներալ Վիտալի Բալասանյանն էլ նշեց:
Մեջբերել
Էջանիշներ