Կրկնվեմ - բացի հայերից, ուրիշ ոչ մեկին այս տարածաշրջանում զսպելու կարիք չկա, քանի որ մենք միակն ենք, որ եթե որոշենք ինչ որ բան անել ապա դա կարող ենք և անել։
Մնացածը միայն խոսում են ու ոչինչ չեն անում։
Եթե մենք համոզենք, որ կարող ենք հրադադարը ինքներս պահպանել, վերադարձող փախստականների կյանքի անվտանգությունը ապահովվել, ոչ մի խաղաղապահ էլ չեն ուղարկի։
Հենց դա բացազելու համար էլ Ադրբեջանում թույլ չեն տալիս, որ միլլիոնավոր փախստականները իրենց ներկայացուցին ընտրեն, քանի որ կարող է Արցախի ղեկավարույթունը այդ ներկայացուցչի հետ պայմանավորվածության գալ նրանց անվըտանգությունը երաշխավորել ու համատեղ երկրիր կառուցել, բնակության իրավունք թույլատրելով ու փախստականներին Արցախի հանրապետության քաղաքացի դարձնելով։
Մենք հարցը կարող ենք լուծել։ Բայց դա Բաքվին խաղաքարտից կզրկի, էլ պատճառ չի լինի պնդել, թե հողերը պիտի Բաքվին ենթարկվեն, քանի որ նա փախստականներին տեղավորելու պրոբլեմ ունի։ Ոչ մեկ այլևս չի համաձայնվի պայքարել հանուն հողերը Բաքվին վստահելու, քանի որ աբսուրդ կլինի ժողովրդի սեփական պետություն ստեղծելու ձգտումը ոտնահարել ու նրանց հանձնել միապետական կարգերի։
Բայ քանի որ առաժմ միակ տարբերակը, որի համար միջնորդները պայքարում են, դա ամեն ինչ Բաքվին հանձնելու տարբերակն է, հարց է առաջանում, բայ ինչ կանեն նրանք ումից կվերցնենք - կարող է որոշեր ետ վերցնել, ինչպես 1994ին էր։ Դրա համար էլ խաղաղախպահ է պետք Բաքվին հայերից պաշտպանելու համար։
Այդ բոլորից հասկացի, խաղաղախահները բաքվին ու ադրբեջանցիներին Հայաստանից պաշտպանելու համար են։
Հայկական դիրքերից եթե կրակեն վայնասուն կլինի ու դրվատանքներ ինչպես ամբողջ 1992-1994 թթի ՄԱԿԻ որոշումներում էր - հենց հայկական զորքերը կրակում էին կամ առաջ շարժվում, պահանջում էին հրադադար անել ու բանակցել։
Հակառակ ուղղությամբ, բաքվից գործողություններ ծավալվելու դեպքում, ինչպես սովետական տարիներին ռուսները, այս անգամ էլ «խաղաղապահները» կօգնեն հայաթափելու գործին և ոչ թե կկանգնեն մարդ մորդող ու սպանող մոնղոլ-թուրք հրոսակների դեմը, պատճառաբանելով ինչպես կոսովոյում ու բալկաններում - մենք մեր զինվորի կյանքը պիտի պաշտպանենք, ընտանիք ունենք։
Մեջբերել
Էջանիշներ