DavitH (24.11.2009)
Այսինքն Ղարաբաղը ոչ ոք չի ուզում բայց ԼՏՊ-ն ու ՍՍ-ն ծախում են… ճիշտ ե՞մ հասկացել… ու Իգոր Մուրադյանն էլ գլխի է ընկել… շատ խելացի վերլուծաբան ա, խոսք չկա… սկզբմունքորեն ճիշտ է ասել եթե Թուրքիային ու Ադրբեջանին չհաշվենք… ու չհաշվենք նաև նրանց լծակները Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ի վրա… հետաքրքիր ա էլ բանակցությունների ինչի ենք գնում… էլ ինչ դարդ ունենք…
Բիձ ապեր, Իգոր Մուրադյանն իր դելիտանտ վերլուծություններով ու Վաչե Սարուխանյանն իր մանր ոսկերչությամբ քաղաքական ստանդարտ չեն կարող լինել ինչքան էլ ուզենք… ԼՏՊ-ին կարող ես ինչ պիտակ ուզես կպցնել, բայց այսօր մենակ նրա ճառերն են քննարկվում մամուլում ու արձագանքի արժանանում… ուրիշ չկա …
DavitH (24.11.2009)
Tig (19.11.2009)
Մեֆ ջան, հենց սաղ հարցն էլ էն ա, որ իսկականից ուրիշ բան չկա: Էս վերջին երկու տարում ԼՏՊ լեռան քարոզներն էլ որ չլինեին, թերթերն ու հեռուստատեսությունը կարելի էր փակել, կ չյոռտու: ԼՏՊ-ն էլ էտ լավ գիտի, ու սաղիս իրա արտաքին քաղաքական վտանգի կտով քցել ա խորը դեպրեսիայի մեջ: Սերժի տեղը ԼՏՊ-ն ա հիմա սաղիս համոզում, բան մի արեք, սուս մնացեք, վտանգավոր ա, կարող ա արտաքին թշնամին գա մեզ ուտի: Ոնց որ Հայլուրը լինի, նախագահական ընտրությունների նախընտրական պայքարի ժամանակ:
Հա, լծակ մի ասա, մի մի լոմ ասա,մանավանդ ադրբեջանականը: Դրել են ու հեսա Եվրոպա ու ամերիկա են շուռ տալու:
Էդ քո դիլետատանտ բնութագրածը 88 թվի գարնանը հայերի աստվածն էր, Միլիոնանոց միտինգները հենց իրա շնորհքն էին: Հետագայում ԼՏՊ- Իգոր /իրականում երկուսն էլ ԿԳԲ-ի մարդիկ էին/ հակադրությունը լուծվեց հոգուտ ԼՏՊ-ի և Իգորը դուրս մղվեց ակտիվ քաղաքականությունից: Ի տարբերություն կուսակցական և պետական մակարդակով խաղի մեջ մնացածների, Իգորը իրեն որևէ կերպ չկեղտոտեց և այսօր ներկայացնում է այն, ինչ պատկերացնում է: Մի գուցե Ղարաբաղցի /Բաքվեցի/ լինելով փոքր ինչ լոյալ է իշխանություններին, բայց վերլուծությունների մեջ իմ կարծիքով ծախու չի:
Նաև տեսնում եմ, որ էս կայքում իմ խոսակցության նյութի մի զգալի մասը վերաբերում է վերջին քսան տարիների պատմության աղավաղմանը:
Հասկանալի է, Հայաստանում մնացած ավագ սերնդի մարդիկ զզվել են ամեն ինչից ու չեն էլ ուզում հինը վերհիշել, Երիտասարդներն էլ տեղյակ չեն իրողությանը ու հալած յուղի տեղ են ընդունում այդ կեղծիքները:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 19.11.2009, 19:27:
Լեռնցի (21.11.2009)
հիշու՞մ ես, ոնց Իգորի Մուրադյանին դուրս վռնդին գորղների միությունում Ղարաբակ կոմիտեի ընդլայնված հայտնի ժողովից
հա… մեկ էլ հիշում՞ ես, մի "անդամ" կար, Դավիթ Վարդանյան անունով: լավ անդամ էր չէ՞
Իգորը միշտ էլ եղել է. ու հիմա էլ կա ԿԳԲ-ի ագենտ: հիշում եմ իրա բոցաշունչ ելույթը փետրվարի 18-ին երբ մի քանի հարյուր հոգով օպեռայում առաջին միտինգը արինք
Բիձ ապեր, սխալ ես հասկանում… Ադրբջանն ու Թուրքիան բոլորովին էլ կարիք չունեն Եվրոպա կամ ԱՄՆ շուռ տալու… ինչ լծակ էլ որ ունեն (նավթ, տարանցիկ ճանապարհներ, աշխարհագրական նպաստավոր դիրք ու էլի մի վագոն բան որ դու ինձանից լավ գիտես) լրիվ հերիք ա էդ երկրներին իրենց օգտին դարձնելու, էն դեպքում երբ հայաստանը ռեալ ոչինչ չունի բացի ալտերնատիվ տարացիկ ճանապարհ լինելուց ու մեկ էլ ռուսների ոտի տեղ… Եվրոպան ու ԱՄՆ-ը թքած ունեն թե ղարաբաղը ում ձեռը կլինի ու կընդառաջեն այն երկրին որից շահ ու սպասելիքներ ունեն, իսկ էդ երկրները դու լավ գիտես որոնք են… իսկ հայաստանի հետ գլուխ են դնում ուղղակի ձևի ու ռուսների ֆակտորից ելնելով… էս գործն իրենք շատ հնարավոր ա առանց "լոմի" էլ անեն ու դրա նախադրյալները կա…
Ինչ վերաբերվում ա Իգոր Մուրադյանին, ապա էսօր իրան ոչ մի բան չի խանգարում միլիոնանոց ցույցեր կազմակերպելու, նամանավանդ որ ասում ես "քիչ թե շատ մաքուր է" … իսկական ժամանակն է… ժողովուրդը համ կուսակցություններից, համ իշխանություններից համ ՀԱԿ-ից երես է թեքել… թող անի (իմիջայլոց ես չեմ ժխտում նրա դերը սկզբնական շրջանում)… թող ինքն էլ վեր կենա ու հրապարակայնորեն իր վերլուծությունները կարդա, մենք էլ քննարկենք
Մեֆ ջան, երկու ճանապարհ կա միջազգային շահերը բավարարելու, մեկը՝ փոխշահավետ համաձայնագրերի, պարտավորությունների ու պայմանագրերի տեսքով, մյուսը՝ կզացնելով ու ոչ այդքան փոխշահավետ համաձայնություններ ստանալով։ Ադրբեջանի ու Թուրքիայի տիպի երկրների հետ առավել նախընտրելի է կզացնելով ստանալ ուզածը, քանի որ քաղաքակիրթ ճանապարհով սրանց երես տալը կարող է աղետալի հետևանքներ ունենալ։ Իսկ կզացնելու պարագայում ավելի շատ պիտի մտածի այն պետությունը, որը ավելի շատ կորցնելու բան ունի Մենք քանի որ մեր ռեսուրսները արդեն կորցրել ենք ու էլ կորցնելու բան չունենք, իսկ Ղարաբաղն էլ ոչ մեկին պետք չի բացի Ղարաբաղցիներից, իսկ Սերժի ու Ալիևի համար էլ զուտ մատի փաթաթան է իրենց ռեյթինգը բարձրացնելու կամ եվրոպոսների հետ առևտուր անելու հարցում, ապա մեր միակ պրոբլեմը հիմա մեր առևտրական պլուտոկրատներն են։ Մեր հիմնական խնդիրը ներքին խնդիր է ու միջազգայինների հետ մենք ոչ խնդիր ունենք, ոչ էլ տալիք–առնելիք։
Մեֆ, Իգոր Մուրադյանը էն մարդը չի, որ քո ասածները անի։ Դարը փոխվել է, Իգոր Մուրադյանն էլ հետը, իր վերլուծություններն էլ անհասկանալի, լղոզված բաներ են՝ «ինչքան բարդ՝ այնքան խելացիության տպավորություն» սկզբունքով գրված։ Նի ռիբա – նի մյասօ։
Si vis pacem, para bellum
Ընգեր էս տարածաշրջանում միայն կզցնելն ա որ աշխատում ա ու մեր դեպքում մենք չենք կրողանում կզցնել այլ հույսներս դրել ենք որ ինչ որ մեկը մեր փոխարեն կզցնելու ա դրանց (իսկ մեր ռեժիմը կզելուն լրիվ համաձայն ա, շալվարն իջացրած սպասում ա)… ճիշտ ա որ նրանք կորցնելու բան ունեն, բայց մենք էլ ունենք ու մինչև չկորցնենք չենք իմանա… նրանք իրանց եկամտից են կորցնում մենք մեր ունեցած-չունեցածը … իմ կարծիքով ինչքան ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները ջերմանում են մեր պոզիցիան դառնում ա "ռակոմ"
Իգորի հարցով, Վիշապ ջան, ես հենց էդ կարծիքի էլ կամ… ուղղակի Բիձայի գրառմանն էի արձագանքում…
Ագենտները երբեք էլ ուրիշ բան չեն դառնում, անկախ նրանից սկզբում իգոր են եղել, թե ոչ:
Սաղին էլ հիշում եմ, մանավանդ Սամվել Գևորգյանին, որը սկզբում խաչիկ տրեխավորի ու ու հակոբ խելագարի հետ շատ ակտիվ նաիրիտ քանդող էր, հետո ջերմուկով հայաստան պահող, հետո հեռուստատեսություն քանդող, /ձեռի հետ էլ պատվիրատու/, հետո նորից ազգի փրկարար:
Շատ բան եմ հիշում:
Վարդանյան Դավիթը ընդամենը 2 անցում է արելՂարաբաղ կոմիտե- մինիստր- բոմժ:
Ատրճանակով կենտրոնական ընտրականի 96 թվի վերջնական նիստ անց կացնող ջահանգիրյան գագոյին էլ եմ հիշում, բա ոնց: Ճկույթ-մկույթ վոոբշէ եմ հիշում:
Հներին հիշում եմ, ներկաներից էլ մանդրաժ ընկնում:
dvgray (21.11.2009)
Այս պահին թեմայում են 13 հոգի. (0 անդամ և 13 հյուր)
Էջանիշներ