Մեֆ ջան, երկու ճանապարհ կա միջազգային շահերը բավարարելու, մեկը՝ փոխշահավետ համաձայնագրերի, պարտավորությունների ու պայմանագրերի տեսքով, մյուսը՝ կզացնելով ու ոչ այդքան փոխշահավետ համաձայնություններ ստանալով։ Ադրբեջանի ու Թուրքիայի տիպի երկրների հետ առավել նախընտրելի է կզացնելով ստանալ ուզածը, քանի որ քաղաքակիրթ ճանապարհով սրանց երես տալը կարող է աղետալի հետևանքներ ունենալ։ Իսկ կզացնելու պարագայում ավելի շատ պիտի մտածի այն պետությունը, որը ավելի շատ կորցնելու բան ունի

Մենք քանի որ մեր ռեսուրսները արդեն կորցրել ենք ու էլ կորցնելու բան չունենք, իսկ Ղարաբաղն էլ ոչ մեկին պետք չի բացի Ղարաբաղցիներից, իսկ Սերժի ու Ալիևի համար էլ զուտ մատի փաթաթան է իրենց ռեյթինգը բարձրացնելու կամ եվրոպոսների հետ առևտուր անելու հարցում, ապա մեր միակ պրոբլեմը հիմա մեր առևտրական պլուտոկրատներն են։ Մեր հիմնական խնդիրը ներքին խնդիր է ու միջազգայինների հետ մենք ոչ խնդիր ունենք, ոչ էլ տալիք–առնելիք։
Մեֆ, Իգոր Մուրադյանը էն մարդը չի, որ քո ասածները անի։ Դարը փոխվել է, Իգոր Մուրադյանն էլ հետը, իր վերլուծություններն էլ անհասկանալի, լղոզված բաներ են՝ «ինչքան բարդ՝ այնքան խելացիության տպավորություն» սկզբունքով գրված։ Նի ռիբա – նի մյասօ։
Էջանիշներ