Արցախի հիմնախնդիրը

[voter]

Ասածներիցս հետևում է «Հողը ՀԱՅԵՐԻՆ» կարգախոսը, որը ոչ այլ ինչ է քան ազգայնամոլական նացիստական լոզունգ։

1. հայկական պապենական տարածքների մասին - հիմա ինչ եզդիներին, ասօրիներին, մալականներին կամ քրդերին որ հալածանքներից փախել պատսպարվել են Հայաստանում վտարենք՞՞՞ Այդ մարդիկ հայաստանի քաղաքացի են, հայերեն են նույնիսկ սովորում, ինչը շատ սփյուռքահայեր լայաղ ել չեն անում։ Ապրում են ու աշխատում մեր Հայաստանի բարգավաճման համար, գիտեմ մարդկանց, որ գերադասում են մալականներին վարձել գործի որ վերջում գործն արվի և ոչ թե հայերի, որոնք ավելի շատ, շոգում են, քնում են, գլուխ են հարդուկում քան գործ են անում, վերջում էլ մուննաթ են ագլիս որ իրանց ապաշնորհ աշխատանքը պահանջում ես որակով անել։

2.սկզբում իհարկե կռվում էին, թնդանոթի միս էին իսկ երբ թալիշները 93ին սկսեցին ազգային ազատագրական պայքարը իսկ հայկական զորամիավորումները միայն առաջ քին գնում ռուսները ու ամերկացիք քաքին տակները ու օրը 3 անգամ զանգում էին, որ ամեն գնով հրադադար կնքվի, քանի որ ադրբեջան պետությունը կարմիր թելով կարած սկսել էր քանդվել։ Եթե չլսեինք շարունակեինք պայքարը մի երկու հատ թռիչք անեին հայ ինքնաթիռները թալիշ մուղանի հանրապետության տարծքի վրայով, հիմա ադրբեջան պետության հարցը լուծված կլիներ այն տեսքով ինչ բազմաթիվ անգամ ներկայացրել եմ ինտեռնետում: azerb_map_pol.jpg

Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։

Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։

[Արիացի]

Ասածներիցս հետևում է «Հողը ՀԱՅԵՐԻՆ» կարգախոսը, որը ոչ այլ ինչ է քան ազգայնամոլական նացիստական լոզունգ։

1. հայկական պապենական տարածքների մասին - հիմա ինչ եզդիներին, ասօրիներին, մալականներին կամ քրդերին որ հալածանքներից փախել պատսպարվել են Հայաստանում վտարենք՞՞՞ Այդ մարդիկ հայաստանի քաղաքացի են, հայերեն են նույնիսկ սովորում, ինչը շատ սփյուռքահայեր լայաղ ել չեն անում։ Ապրում են ու աշխատում մեր Հայաստանի բարգավաճման համար, գիտեմ մարդկանց, որ գերադասում են մալականներին վարձել գործի որ վերջում գործն արվի և ոչ թե հայերի, որոնք ավելի շատ, շոգում են, քնում են, գլուխ են հարդուկում քան գործ են անում, վերջում էլ մուննաթ են ագլիս որ իրանց ապաշնորհ աշխատանքը պահանջում ես որակով անել։

2.սկզբում իհարկե կռվում էին, թնդանոթի միս էին իսկ երբ թալիշները 93ին սկսեցին ազգային ազատագրական պայքարը իսկ հայկական զորամիավորումները միայն առաջ քին գնում ռուսները ու ամերկացիք քաքին տակները ու օրը 3 անգամ զանգում էին, որ ամեն գնով հրադադար կնքվի, քանի որ ադրբեջան պետությունը կարմիր թելով կարած սկսել էր քանդվել։ Եթե չլսեինք շարունակեինք պայքարը մի երկու հատ թռիչք անեին հայ ինքնաթիռները թալիշ մուղանի հանրապետության տարծքի վրայով, հիմա ադրբեջան պետության հարցը լուծված կլիներ այն տեսքով ինչ բազմաթիվ անգամ ներկայացրել եմ ինտեռնետում: azerb_map_pol.jpg

Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։

Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։

Նկարը լավն էր, ախորժակս ու ազգայնամոլական նկրտումներս արթնացրեց

Իսկ եթե ավելի լուրջ, իհարկե քո ասածը ճիշտ է այն տեսակետից, որ որպեսզի ճանաչեն, պետք է հրաժարվենք ազգային պայքարից ու ասենք ընդամենը անկախություն ենք ուզել: Բայց մեր նպատակը հեչ էլ այն չէ, թե կճանաչեն, թե ոչ: Ընդհանուր առմամբ արցախցիք թքած էլ ունեն, թե ով ա ճանաչում, ով ոչ: Էնտեղ բնակչության մեծամասնությունը նույնիսկ չի լսել <<Մադրիդյան սկզբունքներ>> տերմինը: Մարդիկ պայքարել են իրենց պապենական հողերի համար ու հասել են իրենց նպատակին: Ու հիմա հրաժարվել ազգային ձգտումներից հանուն ինչ-որ դատարկ թղթերի իմաստ չունի: Վաղ թե ուշ ճանաչելու են, իսկ եթե չճանաչեն կռիվ են սարքելու, որը լավ չի, բայց դե հաստատ ուրիշների համար ավելի լավ չի, քանի որ կռվի դեպքում, քո նշած քարտեզի արցախյան մասը իրականություն է դառնալու:

[Ambrosine]

Կարճ ասած, ոչ մեք թույլ չի տա հայերին ազգային պետության, պատմական պապենական արդարության համար պետություն ստեղծեն։ Բարցայն ԱՄՆի ու միջազգային հանրության կարծիքը շատ պարզ ասում է, Կոսովոյին անկախթույունը ճանաչեցին, քանի որ նրանք իրենց անկախության համար են պայքարել։ Ավելացնեմ, Կոսովոն բոլորը չեն ճանաչում, քանի որ կասկածում են, որ ալբանացիք մենակ իրենց համար են ուզում այն ու ազգային զտումներ կարող է լինեն, եթե ճանաչեն։

Այսինքն եթե Արցախը անկախության համար պայքարի ու հայտարարի, որ ազգային ու կրոնական պատկանելությունը նշանակություն չունի իր երկրում ապրելու համար, Արցախն էլ կճանաչեն ու ավելի շուտ կան Կոսովոները։

Սա հարցի լուծման համեմատաբար հեշտ տարբերակն է, որի վերջնարդյունքը հայտնի չէ: Ինքնորոշվելու իրավունքը չի ավարտվում անկախ հայտարարվելուց հետո, իսկ ես վստահ եմ, որ ադրբեջանցիք ճագարի պես բազմանալու են, իսկ հայերը փախչելու են ավելի հարմարավետ վայրեր, հատկապես՝ Երևան: Ժամանակ կգա, երբ ադրբեջանցիները ձայն կբարձրացնեն, թե ուզում են իրենք անկախանալ՝ թեկուզ 7 գյուղ լինի: Անկախացան, հետո կցանկանան միանալ Ադրբեջանին... Արցախը կտրոհվի, վերոջում էլ որպես ԼՂՀ ինչքան տարածք կմնա, հայտնի չէ:

Մինչև համաձայնենք ընդունել փախստականներին, պետք է ապահովենք այնպիսի պայմաններ, որոնց դեպքում մեր ազգը կշատանա, օրինակ՝ պիտի էնտեղ այնպիսի գրավիչ լինեն պայմանները, որ նույնիսկ էստեղից վեր կենանք ու գնանք Արցախ՝ կանխելու համար Արցախի ադրբեջանականացումը

[voter]

Նկարը լավն էր, ախորժակս ու ազգայնամոլական նկրտումներս արթնացրեց

Իսկ եթե ավելի լուրջ, իհարկե քո ասածը ճիշտ է այն տեսակետից, որ որպեսզի ճանաչեն, պետք է հրաժարվենք ազգային պայքարից ու ասենք ընդամենը անկախություն ենք ուզել: Բայց մեր նպատակը հեչ էլ այն չէ, թե կճանաչեն, թե ոչ: Ընդհանուր առմամբ արցախցիք թքած էլ ունեն, թե ով ա ճանաչում, ով ոչ: Էնտեղ բնակչության մեծամասնությունը նույնիսկ չի լսել <<Մադրիդյան սկզբունքներ>> տերմինը: Մարդիկ պայքարել են իրենց պապենական հողերի համար ու հասել են իրենց նպատակին: Ու հիմա հրաժարվել ազգային ձգտումներից հանուն ինչ-որ դատարկ թղթերի իմաստ չունի: Վաղ թե ուշ ճանաչելու են, իսկ եթե չճանաչեն կռիվ են սարքելու, որը լավ չի, բայց դե հաստատ ուրիշների համար ավելի լավ չի, քանի որ կռվի դեպքում, քո նշած քարտեզի արցախյան մասը իրականություն է դառնալու:

Զարմանալի կլինի, եթե իսկապես Արցախի ԳՈՅԱՏԵՎՄԱՆ պատերազմը պարզվի որ արցախցիք ազգային պատերազմ են համարել։

Դաշնակները իրանց ջոկատներով ու կամավորականներով, հայաստանից ՀՀՇի կամավորականները իհարկե ազգային պատերազմի էին գնում հողերի ու այդ տարածքում ապրող մարդկանց վրա ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆ էին ուզում ստանալ, դրա համար էլ հիմա իշխում են և ոչ թե թողնզում են որ այդ մարդիկ ԱԶԱՏ ԳՈՅԱՏԵՎԵՆ։

Արցախցիների համար ինչքան ես գիտեմ, դա զուտ գոյատևման ու իրենց ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ պայքարն էր դա, դրա համար էլ արցախով իշխանություն դզելու գործի եկածների գլխին բորշ էին թափում, եթե նրանք շատ էին խանգարում։

Եթե դա ազատագրական ու անկախ թե ինչ ու ում պապենական տարածքում ես ապրում հայ լինելու իրավունքի համար չեր պատերազմը, այլ ինչ որ հողերի համար, ապա հանգիստ համապատասխան փոխհատուցման դիմաց այդ հողերը կհանձնվեն։

Իսկ եթե ես եմ ճիշտ ու արցախցիք զուտ ցանկություն ունեն, որ իրենց ՀԱՐԳԵՆ ու ՀԱՅ լինելու իրավունքը պաշտպանելու համար են կռվել, որ իր հարևանը անկախ իր ազգությունից ու դավանանքից ընդունի, պարտադրվի արցախցու ՀԱՅ լինելու իրավունքը հարգել, ապա ոչ մի հող չի հանձնվի այլ կառաջարկվի ապրել այնտեղ եթե ըդնունեն, որ ՀԱՅերն են տերը ու դա կոչվում է ԱՐՑԱԽ, այսինքն քաղաքացիություն, օրենքներ կկիռառվեն այդ հողերի վրա Արցախցիների կողմից։

Տալ հողի մասը, որ այդ մասի վրա ուրիշները իրենց սկզբունքներով ու օրենքներով ղեվարվեն ի փոխարեն դրա, որ դու հողի մյուս մասի վրա քո սկզբունքները նեդրնես, ապուշություն կլինի ու երբեք չի գործի։ Եթե քո օրենքները ու ՀԱՅ լինելը հարգվում է միայն մի առանձին վերցրած գծագրված հողակտորի վրա իսկ մնացած տարածքում քեզ պիտի մորթեն, սպանեն ու հարգանք չունենաս, ապա դա պարտություն է և ոչ թե հաղթանակ։

Իսկ որ այսօր շատերը հայ լինելու ցանկություն չունեն դրա մասին արդեն գրել եմ հարևան թեմայում - կրկնվեմ, դա մեր ողերիմ թշնամին անգամ չեր կարող երազել ունենալ ինչին հասցրել են ասյօր Հայաստանը քրեածին դավաճան սերժանտները, հայը հայաստանում հայ լինել չի ցանկանում, մի կտոր մսի կարոտ պատրաստ է քոչել աշխարhի ցանկացած ամենաերրորդային ու չորրորդային երկիր...

Այնպես որ ցավում եմ, բայց հայաստանում նույնիսկ ազգայնամոլները ԱՊԱՇՆՈՐՀ են, չեն գիտակցում, որ մոլի ազգայնական նշանակում է ստիպել բոլորին իր ազգին ամեն ինչից վեր դասել, անկախ հողային, տեղային, փողային կամ գենետիկ պատկանելիությունից։

Արիացիությունը ճղճիմացրել հանգեցրել են ՀՈՂի ինչ որ սահմանների ու պատմության գաղափարի, եթե հայկական հողի վրա ես ապրում ուրեմն մաքուր արիացի ես դրանից էլ ու հողի համար պայքարելը այդքան կարևորվում է փոխանակ ցեղիտ համար պայքարես։ Ստացվում է ՎԻԿԻՆԳՆԵՐԸ ախմախ էին գնում էին նավով Գրենլանդիա ու այնտեղ բոլորին ստիպում, իրենց ենթարկվեն բեխաբար էին, որ դա ՎԻԿԻՆԳԱՍՏԱՆԻ հետ կապ չունի ու այնտեղ իմաստ չունի գնալ...

[voter]

Սա հարցի լուծման համեմատաբար հեշտ տարբերակն է, որի վերջնարդյունքը հայտնի չէ: Ինքնորոշվելու իրավունքը չի ավարտվում անկախ հայտարարվելուց հետո, իսկ ես վստահ եմ, որ ադրբեջանցիք ճագարի պես բազմանալու են, իսկ հայերը փախչելու են ավելի հարմարավետ վայրեր, հատկապես՝ Երևան: Ժամանակ կգա, երբ ադրբեջանցիները ձայն կբարձրացնեն, թե ուզում են իրենք անկախանալ՝ թեկուզ 7 գյուղ լինի: Անկախացան, հետո կցանկանան միանալ Ադրբեջանին... Արցախը կտրոհվի, վերոջում էլ որպես ԼՂՀ ինչքան տարածք կմնա, հայտնի չէ:

Մինչև համաձայնենք ընդունել փախստականներին, պետք է ապահովենք այնպիսի պայմաններ, որոնց դեպքում մեր ազգը կշատանա, օրինակ՝ պիտի էնտեղ այնպիսի գրավիչ լինեն պայմանները, որ նույնիսկ էստեղից վեր կենանք ու գնանք Արցախ՝ կանխելու համար Արցախի ադրբեջանականացումը

Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։

Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։

Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...

[Rammer]

ՌԱԶՄԱԿԱՆ ԱՐԴՅՈՒՆԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՆՐԱ ԿԱԴՐԵՐԸ
կփոխվի արդյոք Հայաստանում ինչ որ բան

Երբ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Անատոլի Սերդյուկովը այցելեց Բաքու, եղավ հաղորդագրություն, որ նա մտադիր է քննարկել Ռուսաստանի և Ադրբեջանի ռազմատեխնիկական համագործակցության խնդիրը: Այդ օրերին էր, երբ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Սաֆար Աբիևը հայտարարեց, որ եթե Հայաստանի հետ բանակցություններն արդյունք չունենան, իրենք կդիմեն կոնֆլիկտի լուծման ուժային տարբերակին: Ռուսական կողմն այս հայտարարության առիթով առանձնապես վերաբերմունք չցուցաբերեց, չնայած խոսքը վերաբերում էր իր ավանդական դաշնակցին` Հայաստանին:

Ադրբեջանը վաղուց ծրագրում է կազմակերպել իր երկրում ռազմարդյունաբերական համալիր: Կան տեղեկություններ, որ այս երկիրը մտադիր է դառնալ տարբեր զինատեսակներ արտադրողներից մեկը: Արդեն ունեն ռազմարդյունաբերության նախարարություն, նախատեսել են արտադրել թեթև ռազմական տեխնիկա, ռազմական ուղղաթիռներ, նույնիսկ` ռազմանավեր, ծրագրվում է ոչ միայն բավարարել սեփական բանակի կարիքները, այլ դուրս գալ նաև արտաքին շուկա: Այն հանգամանքը, որ մեքենաշինական արտադրատեսակների ծավալն աճել է շուրջ 50 %-ով, վկայում է այն մասին, որ ունեն որոշակի նվաճումներ ռազմարդյունաբերական ոլորտում: Ռազմական պատշաճ հզորություն ունենալու իր նկրտումները ռազմարդյունաբերության բնագավառում կյանքի կոչելու համար Ադրբեջանը մեծ հույսեր է կապում ռուս-ադրբեջանական համագործակցության հետ:

Ինչ կստացվի Ադրբեջանում, ցույց կտա ժամանակը: Իսկ ինչ են մտածում Հայաստանում այս ամենի մասին: Ինչպես հայտնի է, նման ծրագրերի առկայություն Հայաստանում չի նկատվում: Այստեղ արմատացել է մեծ եղբորից զինատեսակներ գնելու հոգեբանությունը, հաշվի չի առնվում այն, որ մի օր կավարտվի եղբայրությունը, և մեծ եղբայրը կորոշի մեկ ուրիշի հետ եղբայրություն անել: Ըստ երևույթին, մեր երկիրը հույս ունի, որ կհայտնվի մեկ այլ հովանավոր, որը չի խնայի իր հնարավորությունները Հայաստանի ռազմական հզորացմանը նպաստելուն:

Հայաստանում վաղուց առկա են տարաբաժանված տեսակետներ, թե ինչ դեր ունի բանակը մեր պետության կյանքում: Որոշները կողմնակից են հզոր բանակի` Ռուսաստանի ռազմական օժանդակությամբ, ուրիշները բացառում են մեծ բանակի անհրաժեշտությունը: Եվ այս ամենը շարունակվում է մինչ օրս: Սակայն, ինչպես հայտնի է, ոչ մեկին չի մտահոգում այն, թե կարող է արդյոք Հայաստանը դառնալ իր բանակի կարիքները մատակարարող երկիր` մեծ թե փոքր բանակի: Ավելի ճիշտ` մտահոգվողներ կային: Միայն թե այլ կերպ դասավորվեց ամեն ինչ:

Վերջերս ես պատահաբար հանդիպեցի իմ վաղեմի ծանոթին՝ Ավիկ Օհանյանին, որին ժամանակին գիտեի որպես Հայաստանում ռազմարդյունաբերական համալիր ստեղծելու ակտիվ կողմնակից: Այս մարդն իր գործունեությամբ անգնահատելի ներդրում կատարեց առաջին լուրջ ռազմարդյունաբերական ձեռնարկության ստեղծման գործում: Ձևավորվեց փամփուշտի արտադրության լիարժեք, ժամանակին համահունչ գործարան: Ենթադրեցի, որ հարմար առիթ է բավարարելու իմ հետաքրքրությունը Հայաստանում ռազմարդյունաբերական վիճակի վերաբերյալ: Եւ հուսախաբ եղա: Իմ առջև կանգնած էր մարդ, որն իր մտահոգ և հուսահատ տրամադրությամբ արտահայտում էր այդ արտադրության այսօրվա վիճակը: Հետո մեր զրույցից ես տեղեկացա, որ նա կորցրել է ամեն ինչ...

Դժվար էր հավատալ, որ ժամանակին ռազմարդյունաբերության համակարգում զբաղեցնելով հանգուցային պաշտոն, նախաձեռնել է զարգացնել տնօրինած ոլորտը և ստիպված է եղել դրա համար հատուցել իր անձնական ճակատագրով: Նաև դժվար էր հավատալ, որ ռազմարդյունաբերությունում այս առաջնեկների ողջ էներգիան փոշիացավ մեր իշխանավորների անփութության, անտարբերության և անառողջ վերաբերմունքի պատճառով: Սակայն մեկ մարդու պատմությունը ինձ ստիպում է հավատալ դրան:

Ես շատ լավ ծանոթ եմ Ավիկ Օհանյանի նկարագրին: Հիշում եմ, այն տարիներին, զրույցների ժամանակ նա հաճախ կրկնում էր հետևյալ միտքը.

- Պետական կառույցում աշխատող յուրաքանչյուր ոք պարտավոր է իր գործունեությամբ նպաստել համապատասխան ոլորտի զարգացմանը: Եթե համաձայն չէ, կամ հնարավորությունները չեն ներում, թող գնա Սադախլոյից ապրանք բերի, վաճառի, պետական կառույցում նա անելիք չունի: Ցավոք, պետք է ասեմ, որ պետական մեքենայի տարբեր կարույցներում այս միտքն առավել կիրառելի է այսօր...

Խորհրդային ժամանակներում աշխատելու տարիներին ձևավորված իր կապերի շնորհիվ 1994 թ. Ավիկը կարողացել է ձեռք բերել պրոֆեսոր Կոշկինի փամփուշտի արտադրության հոսքագծերի հայտնի համակարգի պահեստային օրինակը, որը գտնվում էր միջինասիական մի հանրապետությունում: Ծախսվել է ընդամենը 100 հազար դոլար, որի ողջ կանխիկ մասը` շուրջ 60 հազար դոլար, հայթայթել է պարտքով: 3 ամիս հետո, 1995թ. հունվարին նրան ձերբակալել են պետանվտանգության մարմինները, Դաշնակցության հետ կապված հայտնի դեպքերի առիթով, հետո հեռացրել են աշխատանքից: Հետագայում, մինչ այսօր նա իշխանությունից պահանջում է իր կողմից արված ծախսերը: Ստացված գրավոր պատասխանները միևնույնն են.- ցույց տուր հիմքեր` արածդ ծախսերը կվերադարձնենք:

Նախագահին հղած գրության մեջ նա նշում է, որ եթե համակարգի ձեռք բերման ընթացքում փորձեր հիմքեր ստեղծել, Հայաստանն այսօր փամփուշտի արտադրություն չէր ունենա: Ես համաձայն եմ ասվածի հետ, ինչը հասկանալու համար առանձնապես խորաթափանց լինելու անհրաժեշտություն նույնիսկ չեմ տեսնում: Եվ վերջապես, որքանով բարոյական է հիմքեր պահանջել, երբ շուրջ 25 միլիոն դոլար արժողությամբ համակարգը՝ 9 վագոն բեռ, դարձել է Հայաստանի սեփականությունն ընդամենը 100 հազար դոլարով:

Ի դեպ, վերջերս, կառավարության որոշումով, համակարգն oտարվեց շուրջ 20 միլիոն դոլարով: 1995-ից ի վեր հայտնվելով պարտքեր փակելու անպտուղ գործընթացի մեջ, նա կորցրել է միակ սեփականությունը` մեկ սենյականոց բնակարանը: Ինձ ապշեցրեց այն, որ այս իրավիճակում իմ վաղեմի ծանոթն ամենևին էլ վհատված չէր: Նրան մտահոգում էր միայն այն, որ իր երեխաների մոտ, չափահաս դառնալուց հետո, կձևավորվի տեսակետ, որ ծանր վիճակը, որի մեջ հայտնվել են, հետևանք է իրենց հոր հայրենանվեր գործերի: Պետք է ասեմ, որ արդեն իսկ նկատելի է, որ Հայաստանում շատ արագ արմատացավ սպառողական վերաբերմունքն այն մարդկանց հանդեպ, որոնք ընդունակ են հանուն ընդհանուր գործի զոհաբերել իրենց անձնականը: Իսկ երբ արված գործն ունի ստրատեգիական նշանակություն, առավել դատապարտելի է այդպիսի վերաբերմունքը նման մարդկանց հանդեպ, տվյալ դեպքում՝ Ավիկ Օհանյանի հանդեպ: Եվ ամենևին էլ զարմանալի չէ, թե ինչու մեզ մոտ ռազմարդունաբերությունը հայտնվել է նման անփառունակ վիճակում: Այն պարզապես ոչ մեկին հարկավոր չէ: Ոչ մեկին էլ պետք չեն նվիրյալներ: Վաղեմի ծանոթս՝ Ավիկը ցավում է, որ տարիների ընթացքում կայացած շատ մասնագետներ այսօր զբաղված են այլ, իրենց կենցաղը մի կերպ ապահովող աշխատանքներով:

Այդպիսի տխուր վախճան ունեցավ Ավիկ Օհանյանի գլխավորությամբ նվիրյալների կառուցած ռազմարդյունաբերության համակարգը Հայաստանում: Եվ ես չեմ զարմանում, որ մեր ստրատեգիական դաշնակից հանդիսացող երկիրը կողմնորոշվեց համագործակցել Ադրբեջանի հետ, որն ունի պետական ծրագիր ռազմարդյունաբերական լուրջ համակարգ ստեղծելու, և որն այդ ծրագրի իրագործումը նախ և առաջ կապում է Հայաստանի հետ ապագա պատերազմին:

Մնում է, Հայաստանում բռունցքներ ճոճել հաճախ կազմակերպվող զինվորական շքերթների ժամանակ և հպարտանալ բանակով և բանակային կադրերով: Իրականում ինչ է տեղի ունենում այդ կադրերի և բանակի հետ` քչերին է հետաքրքրում:

ՄԱՆՎԵԼ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
ՌԱՀՀԿ փորձագետ

[Ambrosine]

Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։

Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։

Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...

Քո ասածը հասկանում եմ, բայց քո կարծիքով Ադրբեջանը ձեռքերը ծալած նստելու է և նայելու, թե ինչպես է հայկական կողմը սիրաշահում ադրբեջանցիների՞ն: Ադրբեջանցիները հենց հետագայում անկախանալու մտադրությամբ էլ գալու են Արցախ: Իրենք մանկուց արդեն հայի հանդեպ թշնամանքով սնված են. այնպես որ սա այդ դեպքը չէ, իսկ հայկական իշխանություններն էլ շվեցարական չեն: Էդքան խելք ունենային էսքան տարի չէր ձգձգվի, մեր համար էլ էսպիսի անբարենպաստ պայմաններ չէին ստեղծվի. հաղթողի իրավունքով մեր կամքը կպարտադրեինք...

[Արիացի]

Եթե Արցախը նպատակադրվի դառնալ բազմազգ պետություն, բայց արդյունքում իր բնակիչ ոչ հայ ազգի քաղաքացին որոշի անկախանալ նրանից ուրեմ դա այն չէ ինչի մասին խոսվում է - ազատ, արդար, բազմազգ պետություն Արցախ։

Արդեն ծեծել ենք Շվեյցարիայի օրինակը, բայց նորից բերեմ, ոչ մի նրա 26 կանտոն նույնիսկ ռոմանացիները, որոնց արմատները Ռումինյայում են, նույնիսկ վատ երազում չի ցանկանում անկախանալ ու Ռումինիային միանալ, քանի որ Շվեյցարիան իրեն ԱՎԵԼԻ արդար, ԱՎԵԼԻ ազատ կյանք է ապահովվում, ամեն օր ժամը 17-15ին ռոմաներենով նորություններ ու հաղորդում են լսում։

Պարզ ասած կարելի է «րեխեքին թողնում չէ տելվիզորով սերյալ նայեն, որ ամերկա քնալ չուզեն», բայց ավելի լավ է րեխեքին ավելի լավ հետաքրքիր կյանք ապահովվի, որ սերյալը ձանձրալի ու ծիծաղելի լինի, այդ ժամանակ չեն ուզի ոչ մի տեղ էլ անկախանան...

Քո ասածը լավն է, բայց մեր համար չի: Նախ Արցախում ոչ թե ռոմանացի ա ապրելու, այլ թուրք: Հետո էլ Արցախյան պայքարի իմաստը դա չի եղել, այլ եղել ա Արցախի ազատումը թուրքերից: Հիմա բազմազգ պետության ստեղծումը այդ տարածքում ոչնչացնում է ամբողջ պայքարի նախնական իմաստը: Հետո էլ մեր մենթալիտետին հակասում է բազմազգ պետության գաղափարը: Տենց փորձ մենք չունենք:

[Լեռնցի]

Վերջին շաբաթներին անհամեմատ շատացել են խոսակցությունները Արցախյան հիմնա- հարցի կարգավորման վերաբերյալ: Աննախընթաց չափերի է հասել հայ ժողովրդի տեղեկատվական-հոգեբանական մշակումը՝ նրան պարտվողական լուծում փաթաթելու համար: Այդ հայադավ ծրագրերի մունետիկների դերում են հանդես գալիս ՀՀ պետական պաշտոնյա- ներ, որոնց շարքում՝ հայությունից ըստ էության հիմնովին օտարված, ՀՀ պաշտպանության նախարարի խորհրդականի կարգավիճակ ունեցող, հայերեն չիմացող ուսադրավոր հայա- նուն մի գեներալ՝ փորձելով մեզ փաթաթել տալ այսպես կոչված ՙճանապարհի քարտեզը՚, որը ոչ այլ ինչ է, քան դավաճանություն: Իր հերթին, ՀՀ արտաքին գործերի նախարարը ար- դեն խոսում է այսպես կոչված խաղաղապահ ուժերից, հերոսաբար նշելով, թէ դրանցում չեն լինելու թուրք ասկյարներ: Խոսվում է ՀՀ եւ հայոց թշնամի Ադրբեջանի նախագահների փետրվարի 10-ին նախատեսված հանդիպման ժամանակ ստորագրվելիք ինչ-որ փաստաթղթի մասին:

ՙՈւխտ Արարատի՚ Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ նախկին քաղբանտարկյալների եւ ազատամարտիկների միությունը հայտարարում է, որ ԼՂՀ, նե- րառյալ կից ազատագրված տարածքները հայոց հավիտենական հայրենիքի անբաժան մասն են, որոնց նկատմամբ հայ ժողովուրդն ունի գերիշխանության բացարձակ իրավունք: Հայրենիքը, ինչպես եւ ազգի հոգեւոր արժեքները հայ ժողովրդի նախկին, ներկա եւ գալիք սերունդների համայնական սեփականությունն են, իսկ սեփականությանը տիրությո°ւն են անում եւ ոչ թե անտեր են թողնում կամ դարձնում կեղտոտ բազարների առարկա՝ հանուն սե- փական աթոռների պահպանության: Մեզ համար, այո՜, Արցախյան հիմնահարցը դեռեւս չի լուծվել. այդ լուծումը մենք տեսնում ենք հայոց հայրենիքի՝ այսօր հայ զինվորի գերիշխանությ ան տակ գտնվող շուրջ 43 հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքի ամբողջական վերա- հայացման մեջ, որն է՝ այդ տարածքներում հայկական բացարձակ գերիշխանություն, ազգա- յին արժեքների գերակայում եւ ազգահավաքի հնարավորություն: Մենք դեռ հայրենի շա¯տ տարածքներ ունենք ազատագրման սպասող, որի ուղղությամբ էլ պարտավոր են գործել ՀՀ իշխանությունները:

ՀՀ սահմանների շրջափակման եւ տեղեկատվական-հոգեբանական պատերազմի շարուն ակումը, հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի գազանային սպանությունը, Ջուղայում եւ այլ վայր երում հայոց հոգեւոր ժառանգության պետականորեն ծրագրավորված բարբարոսական ոչնչացումը եւ բազմաթիվ այլ փաստեր կասկած չեն թողնում, որ թուրքերն ու նրանց ցեղա- կից ադրբեջանցիները հեռավոր ցանկություն իսկ չունեն ճանաչել իր հայրենիքում հայ ժողովր դի գոյությունն իսկ, ուր մնաց խոսել այսպես կոչված խաղաղ գոյակցության մասին: Նման պայմաններում, հարկավոր է ոչ միայն պարտվողական ոչ մի քայլ չանել, այլեւ անմիջ ապես դադարեցնել անիմաստ բանակցությունները դարավոր թշնամիների հետ: Միանշա- նակ է, որ մենք գոյատեւելու եւ հաղթելու համար պարտավոր ենք ապավինել նժդեհյան ՙՎճ- ռական մենակի՚ քաղաքական փիլիսոփայությանը:

ՙՈւխտ Արարատի՚ Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ նախկին քաղբանտարկյալների եւ ազատամարտիկների միությունը հայտարարում է, որ իր հա- մար հիմնովին անընդունելի են այսպես կոչված միջազգային խաղաղապահ ուժերի հայտնվ ելը հայոց հայրենիքում, որոնց ներկայությունը ոչ մի դեպքում եւ ոչ մի պիտակի տակ չի հանդուրժվի: Ստեղծված իրավիճակում, մենք ելքը տեսնում ենք ոչ թե հայ ժողովրդի բազում զոհողությունների գնով ապահովված ռազմական հաղթանակը հոգեբանական ազգակործ ան պարտության վերածելու, այլ՝ հայոց ամբողջ ներուժը գերլարելով նշված տարածքի վե- րահայացումն իրագործելու մեջ: Այս նպատակից շեղումը մենք համարում ենք դավաճանություն, իսկ դավաճանների ճակատագիրը վաղուց հայտնի է հայոց պատմությունից: Ո՜Չ ամեն տեսակի պարտվողական ծրագրերին: Հայ ժողովուրդը արյա՜ն գնով է ազատագ- րել իր հայրենիքի ընդամենը չնչին մասը, որից այսօր ուզում են մեզ նորից զրկել: Դա թույլ չենք տա՝ ԿՅԱՆՔԻ՜ ԳՆՈՎ:

ՙՈւխտ Արարատի՚
Հայաստանի Ազատագրության Հայ Գաղտնի Բանակի /ASALA/ ազատամարտիկների եւ նախկին քաղբանտարկյալների միություն
http://www.oukhtararati.com/haytararutyunner/2_02.php

[erewanski]

ով տվեց ղարաբաղը դավաճան է
նա կանարգի հայ թափաց արյունն
ու հայի կողմից կդատապարտվի մահվան

[voter]

Քո ասածը հասկանում եմ, բայց քո կարծիքով Ադրբեջանը ձեռքերը ծալած նստելու է և նայելու, թե ինչպես է հայկական կողմը սիրաշահում ադրբեջանցիների՞ն: Ադրբեջանցիները հենց հետագայում անկախանալու մտադրությամբ էլ գալու են Արցախ: Իրենք մանկուց արդեն հայի հանդեպ թշնամանքով սնված են. այնպես որ սա այդ դեպքը չէ, իսկ հայկական իշխանություններն էլ շվեցարական չեն: Էդքան խելք ունենային էսքան տարի չէր ձգձգվի, մեր համար էլ էսպիսի անբարենպաստ պայմաններ չէին ստեղծվի. հաղթողի իրավունքով մեր կամքը կպարտադրեինք...

Քո ասածը լավն է, բայց մեր համար չի: Նախ Արցախում ոչ թե ռոմանացի ա ապրելու, այլ թուրք: Հետո էլ Արցախյան պայքարի իմաստը դա չի եղել, այլ եղել ա Արցախի ազատումը թուրքերից: Հիմա բազմազգ պետության ստեղծումը այդ տարածքում ոչնչացնում է ամբողջ պայքարի նախնական իմաստը: Հետո էլ մեր մենթալիտետին հակասում է բազմազգ պետության գաղափարը: Տենց փորձ մենք չունենք:

Միք թերագնահատի հայության հզորությունը, այդպիսի ազգեր չենք ասսիմիլյացրել դարձրել հայ։
Փորձ էլ ունենք, սկսած Տիգրան մեծի ու Արշակունիների ուրիշ ազգերի հետ խառնվելու փորձերը, վերջացրած սովետական տարիների թուրքերով որոնց մինչ օրս ԵՐԱԶՆԵՐ են անվանում ու փաստացի մյուս թուրքերը նրանց հայացած են համարում։

Կարծեմ Արցախում դեռ բնակվում են որոշ ադրբեջանցիք ու քանի դեռ նրանց թուրքերը առավելագույնը պալատոչնի գարադոկ են խոստանում առանց քաղաքացիության, իսկ մենք տուն ու տեղ մեր քաղաքացին ու հայ լինելու համար հնարավորությունը իրական է, որ նրանք մեր պարտաճանաչ քաղաքացիները կլինեն ու մեր կարգերն ու բարգքերը կհարգեն, այնքան ժամանակ քանի դեռ մենք նրանց բարքերը ու կարգերը կհարգենք։

Ամենաթուրքացված Եվրոպական երկրներում անգամ 2 սերնդափոխությունից հետո ոչ մի թուրք չի էլ մտածում նույնիսկ վերադառնալ Թուրքիա ուր մնաց անկախանա միանա թուրքիային։ Ինքը Թուրքիան է ուզում միանալ Եվրոպային։

Եթե հայերը կարողանան արդար պետականություն ստեղծեն այս տարածաշրջանում, նույն կերպ մի օր բոլորը կցանկանան միանալ այդ պետականությանը որ իրենք էլ իրենց հայաստանի ու արցախի քաղաքացի ազգակիցների նման արդար ու ազատ ապրեն։

Բայց դրա համար ինքը Արցախը ու Հայաստանղ պիտի լինեն արդար գոնէ սեփական հայ ժողովրդի նկատմամբ - քանի դեռ դա չկա, անկասկած անհույս է, որ թուրքը Արցախում կցանկանա Արցախցի լինել։

Այսօրվա մեր իշխանիկները դրանով են դավաճանում հայ ժողովրդին, որ չեն գիտակցում Ռուսներին էլ, Ամերիկացիներին էլ Եվրոպացիներին էլ, Թուրքերին էլ, պետք է որ Արցախը, Հայաստանը թույլ ու անարդար լինեն, որ ազգությունները այս տարածաշրջանում դեպի նրանց ձգտեն ու հավերժ ստրկական ուժ լինեն իրենց համար և երբեք ինքնուրույն չլինեն....

[voter]

Անկախ Արցախը միակ լուծումն է թեմայով այսօր Մանվել Սարգսյանը վերլուծություն է հրապարակել ԼՐԱԳԻՐ օրաթերթում, որտեղ հաբՌԿածների Արցախին բանակցության սեղանից դուրս մղելու մասին սուր քննադատություն կա։

ղարաբաղյան պետությունը Հայաստանի ներքին քաղաքականության ձեռնասուն կցորդ դարձնելու ուղղությամբ, չափազանց թանկ նստեց հայ ժողովրդի վրա: Իշխանությունն իրենց ձեռքը վերցրած Ղարաբաղյան պատերազմի դիակապուտների կույտը որոշել է ստրկացնել ոչ միայն ազատության պաշտպաններին Լեռնային Ղարաբաղում, այլեւ ողջ Հայաստանը: Արդյունքում, աշխարհին ցուցադրվեց, որ հանուն սեփական հավակնությունների Հայաստանի եւ Ղարաբաղի իշխանության այս դախլչիները պատրաստ են առեւտրի առարկա դարձնել ինչ պատահի: Ոչ ոք չի մտածել, որ ԼՂՀ-ն ազատության ճանապարհից դուրս մղելը, լինի միջազգային դիվանագիտության, թե ազգային ասպարեզում, հավասարազոր է ոչ միայն ժողովրդի կամքը ճնշելուն, այլեւ ինքնուրույն ռազմաքաղաքական գործոնը ոչնչացնելուն:

http://lragir.am/src/index.php?id=comments&pid=28401
Դիակապուտն կարծեմ պատերազմի ժամանակ կողոպուտով զբաղվողն է марадёр

[Լեռնցի]

Շատ բաներ է ջրի երես հանած, կարդացեք
«Խաղաղությունը կլինի անտանելի, եթե այն կառուցվի փոխզիջումերով»,- բացատրում էր Վուդրո Վիլսոնը 1919-ին Փարիզի Խաղաղության կոնֆերանսին՝ զգուշացնելով,- «Հակառակ դեպքում՝ առնվազն քառորդ դար հետո, կունենանք էլ ավելի ահավոր, երկրորդ համաշխարհային պատերազմ»:
Մինսկի խումբը սնանկ համարելով միջազգային իրավունքի հայտնի նորմերով ԼՂՀ-ի ժողովրդի ազատ, անկախ և ինքնիշխան ապրելու վճռականության 16-ամյա փաստացի և իրավական իրողությունը, համառորեն առաջարկում է խաղաղությունը կառուցել հենց միայն փոխզիջումների միջոցով: Ասել է թե՝ նախապատրաստում է «անտանելի խաղաղություն», նաև դրան հաջորդող «նոր պատերազմ»: Բաց է մնում մեկ հարց. ստանձնո՞ւմ է արդյոք իր պատասխանատվությունը դրանում:
Իսկ ինչպե՞ս է փորձելու «չնկատել» ու «շրջանցել» Բնիկ ժողովուրդների իրավունքների մասին Հռչակագիրը, որը ՄԱԿ-ի Գլխավոր Ասամբլեան ընդունեց վերջերս, մասնավորապես՝ 3-րդ և 8-րդ Հոդվածները:

ՄԱԿ, Գլխավոր Ասամբլեա, 14 սեպտեմբեր, 2007թ.
Հռչակագիր Բնիկ ժողովուրդների իրավունքների մասին

Հոդված 3. Բնիկ ժողովուրդները ունեն ինքնորոշման իրավունք: Այդ իրավունքի ուժով նրանք ազատորեն հաստատում են իրենց քաղաքական կարգավիճակը և ազատորեն իրագործում են իրենց տնտեսական, սոցիալական և մշակութային զարգացումը:
Հոդված 8.
1. Բնիկ ժողովուրդները և նրանց պատկանող անձինք իրավունք ունեն չենթարկվելու հարկադիր ուծացման, ինչպես և իրենց մշակույթի ոչնչացմանն ուղղված ազդեցության,
2. Պետությունները ապահովում են կանխարգելման և իրավական պաշտպանության արդյունավետ մեխանիզմներ ընդդեմ՝
a) յուրաքանչյուր գործողության, որ նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում զրկելու իրենց ամբողջականությունից՝ որպես ինքնաբավ ժողովուրդներ, կամ իրենց մշակութային արժեքների, կամ էթնիկ ինքնության,
b) յուրաքանչյուր գործողության, որ նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում նրանց իրենց հողերից, տարածքներից կամ ռեսուրսներից զրկելու,
c) պարտադրող բոլոր ձևերով բնակչության ստիպողական տեղահանման, որը նպատակ է հետապնդում, կամ արդյունք է հանդիսանում իրենց որևէ իրավունքների խախտման, կամ ոչնչացման,
d) յուրաքանչյուր ձևով ստիպողական ուծացման, կամ ինտեգրման,
e) ամեն ձևի քարոզչության, որ նպատակ ունի խրախուսել, կամ հրահրել ազգային կամ էթնիկական խտրականություն ուղղված նրանց դեմ:
(Ռուսերենից թարգմանությունը մերն է: Կից ներկայացնում ենք բնօրինակը - խմբ.)

Декларация Организации Объединенных Наций о правах коренных народов Генеральная Ассамблея

Статья 3
Коренные народы имеют право на самоопределение. В силу этого права они свободно устанавливают свой политический статус и свободно осуществляют свое экономическое, социальное и культурное развитие.
Статья 8
1. Коренные народы и принадлежащие к ним лица имеют право не подвергаться принудительной ассимиляции или воздействию в целях уничтожения их культуры.
2. Государства обеспечивают эффективные механизмы предупреждения и правовой защиты в отношении:
а) любого действия, имеющего своей целью или результатом лишение их целостности как самобытных народов или их культурных ценностей, или этнической самобытности;
b) любого действия, имеющего своей целью или результатом лишение их своих земель, территории или ресурсов;
с) принудительного перемещения населения в любой форме, имеющего своей целью или результатом нарушение или подрыв любого их права;
d) принудительной ассимиляции или интеграции в любой форме;
е) пропаганды в любой форме, имеющей целью поощрение или разжигание расовой или этнической дискриминации, направленной против них.

------------------------------
Հ.Գ. - Արաբացու հետապնդած առաջին նպատակը շուտով իրագործվեց:
«Հարցազրույցն» իր գործն արեց: Անտանտի գերտերությունները և բոլշևիկյան Ռուսաստանը (Տրոցկու ջանքերով) տապալեցին Սևրի պայմանագիրը, որին փոխարինելու դրվեց Լոզանի դաշնագիրը, որտեղ մասնակից կողմերը, ըստ էության, հավանություն տվեցին ցեղասպանության ճանապարհով տարածքներ զավթելու, այն միջազգայնորեն «օրինականացնելու» Տրոցկու նախանշած «ազգերին զոհաբերելու լենինյան սկզբունքին»:
Ինչ վերաբերում է երկրորդ նպատակին, հայերի հալածանքներն Արևելյան Հայաստանում և Հայկական սփյուռքի գաղթօջախներում շարունակելու ծրագրին, ապա ինչպես հայտնի է, այն՝ մասնակի «հաջողություններով» հանդերձ, ամբողջական առումով տապալվեց թե՞ Արևելյան Հայաստանում, թե՞ Սփյուռքում: Սակայն ծրագրի՝ «Հայերը, չպետք է ունենան Հայաստանը» բաժինը առ այսօր համարվում է օրակարգային: Այդ է վկայում 1988-ից առ ասօր ՀՀ-ի և ԼՂՀ-ի նկատմամբ իրագործվող քաղաքականությունը: Դա, ի դեպ, 1988-94թթ. խայտառակ պարտություն կրեց, քանզի չհաջողվեց Լեռնային Ղարաբաղը մի քանի ամսում հայազրկել: Չհաջողվեց չեզոքացնել ազատ, անկախ և ինքնիշխան Հայաստանի Հանրապետության հնարավոր իրողությունը: Փառք Աստծո, նախատեսված աղետի փոխարեն այսօր ունենք անկախության գործընթացը միասին անցած և լինելիության պատերազմը հաղթած երկու ինքնիշխան պետություն:
Երրորդ նպատակի իրագործման հիմնաքարը դրվեց 1957-ին, որպես եվրոպական երկրներին ու ժողովուրդներին (համաձայն Ա. Դալեսի ծրագրի) խաբելու և մոլորեցնելու ճանապարհով, աներևույթ կենտրոնից ղեկավարվող՝ բանականությունն ու սրբությունները կորցրած խամաճիկների վերածելու գործընթաց: Այն 2005-ին ժամանակավոր պարտություններ կրեց Ֆրանսիայում, Հոլանդիայում, 2003-ին՝ Հայաստանում, «նորացված» սահմանադրությունները համաժողովրդական հանրաքվեներում մերժելու արդյունքում: Սակայն Մեծ խաբեության կոմիսարները համառում են: Ջանում են թե՞ Եվրոպայում և թե՞ հարևան երկրներում, թե՞ Միջին Արևելքում և թե՞ Աֆրիկայում: Այդ է վկայում նշյալ տարածաշրջանում ընթացքի մեջ դրված «Սոդոմ - Գոմորի» հեռանկարը անթաքույց քարոզող, արաբական աշխարհի ժողովուրդներին տեռորիզմին ու լոկալ հակամարտություններին զոհ մատուցող, անգլիացի Արաբացու «Առաջին գունավոր դոմինյոնին» փոխարինելու եկած ամերիկացի Ռալֆ Պիտերսի «Նոր Միջին Արևելքի» ռազմաքաղաքական «շինարարության» մարդատյաց գործընթացը:
Կգա օրը և կտեսնենք, որ Արաբացու երրորդ նպատակը նույնպես դատապարտված էր ձախողման:

Ծանոթագրություն
1. Այս հանգամանքը մշտապես պետք է նկատի առնել՝ ապագա ծրագրերում առկա ներուժն ու հնարավորությունները օգտագործելիս: Եվ պետք է խուսափել խնդրի անհարկի շահարկումից, զգուշանալով հաղթանակ կոչել գործընթացի հետ կապված հաջողությունները:
2. Ժամանակն է ստեղծելու հայերի, հայության, հայ մշակույթի իրավական պաշտպանության կառույցներ: Յուրաքանչյուր հասարակական, հայրենակցական, քաղաքական կամ այլ տեսակի ուժ մեզանում կարող է ընտրել ու իրականացնել հայ անհատի, հայ համայնքի, հայոց հոգևոր ժառանգության, հայ արվեստի ու մշակույթի, Հայոց պատմության, հայկական սպորտի, Հայոց վաղընջական իրավունքների… ոտնահարումների ոլորտներից մեկն ու մեկի իրավական պաշտպանությունը: Այդպես տեղի կունենա նաև աշխատանքի և պատասխանատվության իրատեսական բաշխում:

http://www.akumb.am/newreply.php?do=...te=1&p=1770201
Հ.Գ.
Պարզապես զգացվում է, որ ՀԱԿը շահագործում է դրությունը: Դա երևում է կարդալով այս թեմայի շրջանակում ՀԱԿի վերլուծությունները և այն մարդկանց վերլուծությունները, որոնք իրենց կյանքը նվիրել են Հայրենիքին:
Ուշքի եկեք, տղերք ...

[Լեռնցի]

վերևի գրառման լինկը սխալ է: Պետք է լիներ`
http://www.oukhtararati.com/khmbagrakanner/3_10.php
Մոդերատորը կարող է անձամբ ուղղել և ջնջել սույն գրառումը:

[Koms]

Առաջարկում եմ ծանոթանալ նաև այս հոդվածի հետ`
http://www.regnum.ru/news/1195958.html