Հարևանների վիճվարչությունը գլուխա կոտրում, թե ո՞ւր են անհայտանում քաղաքացիները..
Հարևանների վիճվարչությունը գլուխա կոտրում, թե ո՞ւր են անհայտանում քաղաքացիները..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Ես Ուկրաինային ու Վրաստանին Ադրբեջանի դաշնակից չեմ համարում։ Ուղակի համանման խնդիրների առկայության պարագայում «տարածքային ամբողջականություն» հռետորաբանությունը համընկնում ա, էսքան բան։ Մեկը լինի ՈՒկրաինային ու Վրաստանին դաշնակից լինին, իրանք ու՞մ դաշնակից
Իսկ Սալեմեին ստեղ պետք ա լավ էլ ջան ջիգյարով ընդունել, ու ճամփել։ Սալոմեն Բաքվում ուրիշ բան չեր կարա ասեր։ Հաշվի առ, որ Արցախը Աբխազիայի ու Օսեթիայի ու Տրանսնիստրիայի հետ միասին չճանաչված պետությունների կլուբի անդամ ա, դեսպան բան ունեն, հանդիպումներ, բարեկամական կայֆեր, փոխադարձ հաճոյախոսություններ, բլա բլա ․․․․
Իսկ միջին-երկարաժամկետ կտրվածքում կարծում եմ Հայաստանի ու Վրաստանի միասին լինելուն այլընտրանք չկա, ու հեռու չի էն օրը երբ մեր երկների մեջ սահմանի անձնագրային ստուգումն ու մաքսակետերը կվերանան։ Սա գալիք առավելագույնը տաս տարվա հարց ա ու մենք էտ տեսնելու ենք։ ԵԱՏՄ-Մաքսյաին միություն, սաղ անցողիկ են ու քարը քարի վրա չի մնալու մի քանի տարի հետո․․․․ սկի արդեն բան չի մնում, դեռ չսարքած իրար են ուտում։
Հենց տարածքային ամբողջականության մոմենտով էլ ասում էի, որ Ադրբեջանում Լյուցիֆեռն էլ լինի ղեկավարը, մեկ ա հռետորաբանությունը իրենց կողմն ա լինելու։ Սալոմեն էլ հանգիստ կարար ավելի կոռռեկտ լիներ ու իրար չկապեր իրենց էշությունն ու թուրքերի էշությունը։ Իսկ թե տենց պռապուսկատներ ա թույլ տալիս, հանգիստ կարելի ա Ջավախքի հետ համեմատություններ անել ու հիշեցնել, թե խի Ջավախքը դեռ Վրաստանում ա, իսկ Արցախը՝ անկախ։
Վրաստանի հետ լինելուն այլընտրանք չլինելու հետ համաձայն եմ, բայց իրենց էլ ա պետք դրան առերեսեցնել։ Հլը մի15-20 տարի առաջ մտածում էի էս վրացիք լրիվ պադոշ են, որ Հայաստանի պոչը չեն բռնում ու մեր տարածաշրջանի ԲեՆիԼյուքսը փորձում ստեղծել (ՎրացԱբՀայ. Հարավ. Օսիան էն ժամանակ էլ էի մտածում, որ հետ բերել չկա), էն էլ երևի մեր էշերն էլ Ռուսաստանի պադաչով Վրացիներից փորձում էին շուգատ լինել։ Բայց Սալոմեին մեկ ա զգաստացնել ա պետք։
Սալոմեն կարար նույն հաջողությամբ ականջներով ծափ տար Բաքվում:
Լրիվ նույն էֆեկտը կունենար ինչ և իր հայտարարությունները:
Նախ Վրաստանը խորհրդարանական երկիրա ու սիմվոլիկ նախագահի սիմվոլիկ այցերն ու սիմվոլիկ հայտարարություններ ավելի քիչ արժեն քան Կինձմառաուլին՝ հայկական շուկայում:
Եվ երկրորդ՝ Վրատանն արդեն վաղուց էն չի, ինչ Միշիկոյի վախտերով:
Ինքը նորից հետա գլորվել ու Սալոմեյին ըսկի իրեն ընտրելու համար ժողովրդին տոննաներով բաժանած սոխն ու կառտոշկեն չեն փրկի:
Իրանց մոտ հիմա ներքին լուրջ խնդիրներ կան ու ժողովուրդը երկպառակտվածա:
Իսկ Բաքվի հետ հարաբերություններին մեջ նաև մի մեծ մեխ էս տարեսկզբինա խրվել, երբ վերջիններս վրացիքի հիմնական էներգամատակարարը հանդիսանալով՝ հայտարարեցին նավթի գների բարձրացման մասին ու վրացիք հիմա մանրից շեղվում են Գազպրոմի կողմ:
Ինչ վերաբերվումա մեր ու վրացիքի միասին լինելու այլընտրանքին՝ խելքս բան չի կտրում:
Էս պահին իրանց դա ավելի քիչա ձեռք տալիս, եթե ընդհանրապես ձեռքա տալիս:
ՈՒ նենցա, որ մենք էլ եսիմ ինչ մի դիվիդենտներ չենք շահի դրանից:
Իրանք իրանց արտաքին քաղաքականությունն ունեն՝ տեղ-տեղ իրանց հատուկ տուտուցավարի:
Իսկ մենք էլ՝ չեղած տեղից հիմա նոր ենք փորձում արտաքին քաղաքականության վեկտորներ գծել, որոնք էլի Թիֆլիսով չի, որ անցնում են:
Իսկ Ջավախքն էս պահին մեյդան գցելը ամենահիմար բանը կարար լիներ, եթե մենք անեինք...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Մի քիչ շատ էր բլա-բլան, բայց էդ ամենի հետ մեկտեղ, Հայաստանն ավելի վճռական մոտեցում պիտի դրսևորի վրացոց հետ։ Վրացիք լիքը շահելու բան ունեն Հայաստանի հետ քիփ լավ լինելուց, ու դրանք պիտի հստակ գիտակցեն... շատ ավելի շատ, քան Բաքվի նավթն ու գազն ա, կամ Ռուսաստանի գազն ա, կամ Թուրքիայի ինչ-էլ-որ-չլինին... Իրան-Հայաստան-Վրաստան ուժեղ միջանցքը սաղ տարածաշրջանային խաղը փոխում ա ու Հայաստան-Վրաստան առանցքը դրա մեջ հսկայական դեր ունի խաղալու։ Իսկ արտաքին վեկտորների էս կամ էն կողմ ուղղված լինելու ժամանակներն անցել են... արտաքին վեկտորները պիտի ներքին վեկտորների շարունակությունը լինի, մնում ա վրացիք էլ դա գիտակցեն։
Տրիբուն (13.03.2019)
)))))))
Հա էլի, վրացիք սին հույսեր են փայփայում ՆԱՏՈ-ի դռների մոտ սեմուշկա ծախելու իրավունք ստանալու..
Իրանի հետ միջանցքը նաղդ քթների տակ դրած՝ աչքաթող են անում..
Ի դեպ՝ ձեռի հետ էլ մի հատ էլ Նիկոլի պլոճիկին փառք տանք, որ իսրայելա-ամերիկյան համատեղ ջանքերով անկյուն քշել փորձվող Իրանի հետ խաղերա սկսում տալ՝ պռիտոմ՝ ի վնաս ռուսական գազային քաղաքականության:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Հա, հենց սին են, ավելի շուտ մի քիչ ճարահատյալ, քանի որ Հայաստանը Ռուսաստանի գուբերնիա էր իրեն դրսևորում ու ստաբիլ պարտնյոր չէր Վրաստանի համար։ Իսկ հիմա Հայաստանը շատ ավելի ստաբիլ ա որպես թե ռազմավարական, թե տնտեսական գործընկեր։ Իսկ ՆԱՏՈ, ԵԱՀԿ, ԵԱՏՄ, ՀԱՊԿ, էլ չասած ԳՈՒԱՄ՝ նա ֆիգ... սաղ տուֆտաբանություն ա, ու բոլորն էլ անկումային ուղեգծի վրա։ Արցախ-Հայաստան-Վրաստան-Աբխազիա ուժեղ միությունը տարածաշրջանի ծաղիկը կարա լինի, ում հետ բոլորն էլ ստիպված կլինեն հաշվի նստել։
Իսկ Իրանի պահով... Իրանը տենց հեշտ անկյուն քշվող չի, ու Հայաստանն էլ պիտի ձգտի դրան՝ անկյուն քշողներին ասի՝ ձեր անկյունաքշությունը ձեզ պահեք։ Ռուսաստանի մոմենտով էլ. հլը անցած տարի գարնանն էի ասել, որ ֆորպոստային քաղաքականությունը պրծել ա, ու Նիկոլն ինչքան ուժ ունի, դա ցուցադրում ա...
ՈՒստա ջան, Հայաստանն էս պահին ոչ ռազմավարական, ոչ էլ, առավել ևս, տնտեսական առումով, հետաքրքիր չի Վրաստանի համար:
Էդ` իմ ու վրացիքի սուբյեկտիվ կարծիքներով էլի:
Հակառակ դեպքում` հենց թեկուզ նույն Սալոմեն առջինը Երևան կգար` ոչ թե Բաքու:
ԳՈՒԱՄ-ը` հա` էն գլխից էլ հավայի շուխուռ էր, սենց ասենք` ռուսներից աբիժնիկների միություն:
Իսկ այ ՆԱՏՈ-ն ու ԵԱՀԿ-ն ես ՀԱՊԿ-ի ու ԵԱՏՄ-ի հետ նույն հարթության մեջ չէի դնի:
Բայց հլա Հայաստանը մի կողմ` Վրաստանին Աբխազիայի ու Արցախի հետ նույն միության մեջ տեսնելու տեսլականն ավելի սյուռ էր, քան Ջավախքով Սալոմեի քթին խփելու առաջարկդ ))
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Արի իմ չասածներն ինձ մի վերագրի... Ջավախքով քթին չեն խփում, այլ հիշեցնում են, որ Վրաստանում կոմպակտ ապրող հայերի հետ Վրաստանը խնդիր չունի, իսկ Սովետական Ադրբեջանում կոմպակտ ապրող հայերը անկախ են Ադրբեջանից, նենց որ Աբխազիա-Օսիան Ղարաբաղի հետ նույն հարթության վրա պետք չի դնել, նույնքան, ինչքան որ Ջավախքն ու Արցախը։
Իսկ վրացիք դեռ չգիտեն հայերի հետ բարեկամության կայֆերի լրիվ մասշտաբը՝ հուշել է պետք
Սալոմեի այցելությունը Բաքու թյուրիմացություն էր, ըստ իս, էլի... ու մի քիչ ինքդ էլ կողմնորոշվի. մի ասում ես սիմվոլիկ ականջներով ծափ տալ ա, մեկ էլ Վրաստանի տնտեսական ու ռազմավարական կողմնորոշման հետ ես կապում... չկպավ իրար, մեղմ ասած։ Աբխազիայի ու Վրաստանի մոմենտներով դեռ շատ սյուռերի ռաստ կգաս մոտակա մի 10 տարվա մեջ։
ՆԱՏՈ-շմատոյի խոսակցությունն էլ մի քիչ ավելի երկար ա, ու հավես չունեմ, բայց համ ՆԱՏՈՆ արդեն էն ՆԱՏՈն չի, համ էլ Վրաստանը իրենց հազար տարի պետք չի։ Բայց մենակ Ուկրաինայի օրինակով արդեն կարաս տեսնես, թե ՆԱՏՈն ում տանձին ա, էլ չասած որ Թուրքիան ա էլի ՆԱՏՈյի մեջ... որպես կոնցեպտ ՆԱՏՈն իրան մեծապես սպառել ա։ ԵԱՀԿ-ն էլ ինչպես անատամ եղել ա, տենց էլ միշտ էլ կմնա...
Հարգելիներս, որքան էլ ցավալի և անցանկալի է, միևնույն է Արցախի ներկայիս խնդիրը լուծում կստանա միայն, երբ կոնֆլիկտի մասնակից կողմերից մեկը կբացակայի աշխարհի քաղաքական քարտեզից:
Սա ոչ միայն հասկանալ և ընդունել է պետք, այլև պետք է դարձնել նպատակակետ և ջանք ու եռանդ չխնայել, որ էդ բացակայողը մենք չլինենք:
Ասել է թե` Արցախի հարցի լուծումը մեր լինել-չլինելու հարցն է: Ու էդ հարցի լուծման ճանապարհին բոլոր հնարավոր տարբերակներն ու միջոցներն օգտագործելն ընդունելի է:
Կոնկրետ Վրաստանը այդ խնդիրը չունի Աբխազիայի և Հվ. Օսեթիայի պարագայում: Առանց դրանց էլ ազգային միատարրության խնդիր ունի: Եթե Վրաստանն ավելի շատ կշահի, երբ "մոռանա" դրանց մասին ու նոր էջից սկսի, ապա մենք Արցախի պարագայում դա ոչ մի կերպ չենք կարող անել:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Վարզոր ջան, հետդ կհամաձայնեի, եթե սա գրած լինեիր մեկ տարի առաջ:
Բայց էսօր էլ մեր չլինելու հարց չկա անգամ թուրքիայի օրակարգում, էլ ուր մնացին ազերիներն ու ռուսները..
ՈՒժեղ ու արդար առաջնորդի հովանու ներքո մենք բոլոր շանսերն ունենք նենց պետություն կառուցելու, որին բոլորը կնախանձեն, լոզերն աջ ու ձախ կտարածեն, աշխարհով մեկ վայնասուն կբարձրացնեն, բայց սահմաններին մոտ գալ չեն համարձակվի:
Հա` ազերփայչանի, որպես աշխարհագրական միավոր, վերացումը կարա մեր օրակարգում լինի, բայց նպատա՞կ..
բա մեր մրգին պետքա՞..
Նպատակը ենթադրումա էդ ուղղությամբ ջանքեր թափել, ռեսուրսներ ծախսել, ձգտել, պայքարել..
Բայց էսօրվա դասավորությամբ իրանք էդքան չկան, որ մեր համար նպատակ հանդիսանան:
Մեր նպատակն ուժեղ ու մրցունակ պետական միավորի կառուցումնա, որն աշխարհում որտեղ ուզի ինչ խաղ ուզի կտա ու դեմը հոխորտացող չի լինի:
ՈՒ մենք 100% դրա պոտենցիալն ունենք:
ՈՒ կանենք դա, մեր սերունդը դա կտեսնի, եթե սենց շարունակվի:
Իսկ ազերփայչանի ծնկի գալը էդ ուղղակի ածանցյալ խնդիրա, որն ինքն իրան ժամանակի ընթացքում կլուծվի, ու դաժը առանց մեր մի զինվորի արյան: Իրա տասնյակ բնիկ ազգային փոքրամասնություններն իրանց կուտեն ու բաժան-բաժան կլինեն:
Դե Վրաստանն էլ..
Վրաստանն ի՞նչ.. Վրաստանն իրա էշ խելքիցա կորցրել օսերին ու աբխազներին:
ՈՒ դեռ թող փառք տան, որ մեր էն ժամանակվա քաքլանության շնորհիվ Ջավախքն էլ չկորցրին:
Հեչ որ չէ` միայն Աբխազիայում կռվող էթնիկ հայկական Մարշալ Բաղրամյանի անվան բատալյոնը հերիք էր, որ ծակեր մտներ Թիֆլիս, իսկ մեր ախալքալաքցիք էլ մինչև Սև Ծով անցք բացեին:
Չենք արել, վախեցել ենք ու պահը կորցրել:
Բայց դա չի նշանակում, որ պիտի կուլ տանք ջավախահայության էսօրվա ստորաքարշ վիճակն ու վրացիքի հակահայկական քաղաքականությունը..
Բայց հիմա չէ..
Դրա վախտն էլ կգա..
Սպասի Արցախը մարսենք` հետո կերևա )))
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Մենք արդեն իրենց օրակարգից այդքան տեղյա՞կ ենք։ Հայաստանի հարցը Թուրքիայի օրակարգից դուրս չի եկել դեռ
Նպատակն ու նպատակակետը տարբեր հասկացողություններ են։
Այլոց համար Արցախի հարցը մեր ու Ադրբեջանի ականջներից քաշելու ու քթից բռնած ման տալու միջոց է, ուստի ոչ մեկին ձեռնտու չի ուժեղ ու զարգացած Հայաստանը՝ ԱՄՆ-ին, ՌԴ-ին, ԵՄ-ին, նույնիսկ հարևան Վրաստանին։
Երբ ուզում ես ուժեղ և կայուն լինել, սկսում ես աշխատել թերությունների վերացման ուղղությամբ՝ առանձին-առանձին, կամ համակցված։
Ասածս այն է, որ անիմաստ է փորձել միայն բուժել հիվանդին, որը կախված է անդունդի եզրին։
Քո ասած "էն վախտերում" մենք վախկոտ չէին, ուղղակի ունեինք դավաճան ու գործակալ ղեկավարություն։
Ու քանի դեռ ազգի ու պետության դավաճաններին, սկսած ԼՏՊ-ից, հրապարակի շուրջ կախված չտեսնեմ, ոչ մի հեքիաթի չեմ հավատա։
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Առաջին նախադասությանդ հարցն ուղղորդում եմ երկրորդի պնդմանը ))
Օքեյ:Նպատակն ու նպատակակետը տարբեր հասկացողություններ են։
Տարբերությունը կմեկնե՞ս:
Պնդման հետ էլի համաձայն եմ՝ անցյալ ժամանակով:Այլոց համար Արցախի հարցը մեր ու Ադրբեջանի ականջներից քաշելու ու քթից բռնած ման տալու միջոց է, ուստի ոչ մեկին ձեռնտու չի ուժեղ ու զարգացած Հայաստանը՝ ԱՄՆ-ին, ՌԴ-ին, ԵՄ-ին, նույնիսկ հարևան Վրաստանին։
Նշածներիցդ բոլորի հետ էլ կարելի է լեզու գտնել ու համոզել, որ մեր առաջ ընկնելուց իրենք միայն կշահեն:
Էս ամենի համար խաղալա պետք, ոչ թե ականջները կախել ու քիթը ցցել, որ ամեն պատահած դրանցից քաշելով ման տա:
Հիմա, ինչպես երևում է, մերոնք սկսել են խաղալ ու առայժմ բավականին հաջող:
Հուսով եմ հետագայում դեռ ավելի հետաքրքիր մանևրների ականատեսը կլինենք:
Դե ունենք էն ինչ ունենք:Ասածս այն է, որ անիմաստ է փորձել միայն բուժել հիվանդին, որը կախված է անդունդի եզրին։
Հա՝ հիվանդ էր ու անդունդի եզրին կախված..
Հիմա կամ քո ուժերով պիտի ինքդ քեզ ապաքինելով վեր ցատկես, կամ էլ մեկին խնդրես քեզ իր փեշի տակ վերցնի ու հավերժ իրեն պարտական լինես:
Երկրորդ տարբերակից վայթե սաղովի էս 30 տարիա դժգոհում էինք..
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Երկրորդը պնդում չի ինչքան մեկը կասի, որ Հայաստանի հարցը թուրքիայի օրակագում չ է, մյուսն էլ կարող է ասել, որ դեռ օրակարգում է։ Երկուսն էլ ըստ էության կոնկրետ ապացույցներ չունեն։
Օքեյին համապատասխան մեկնեմ
Նպատակ - goal
Նպատակակետ - checkpoint, target
Նպատակակետը կարող է լինել նաև նպատակին հասնելու ճանապարհին կարևոր կետ, առանց որին հասնելու նպատակին չես կարող հասնել։
չենք կարող ունենալ ուժեղ և բարեկեցիկ Հայաստան, քանի դեռ Արցախի հիմնախնդիրը լուծում չի ստացել, ընդ որում՝ ի օգուտ մեզ լուծում։
Չեմ կարծում, որ էդքան հիմար են, որ համոզենք՝ իրենք իրենց շահը լավ էլ գիտեն։ Այլ հարց է, որ խաղանք ավելի բարենպաստ դիրք ստանալու համար։
Ձրի վեր քաշող չի լինի, իսկ միաժամանակ համ բուժվել համ էլ փորձել վեր ցատկել, չնայած անհնարին չէ, բայց շատ դժվար է։
ԻՀԿ ավելի ռացիոնալ տարբերակն է՝ բոլոր ուժերը հավաքել ու վեր ցատկել, որից հետո սկսել բուժումը։
Ու ըստ այդմ, ԻՀԿ, Քանի դեռ մեր "հարևանը" քարտեզի վրա կա, խոսել բարեկեցիկ ու զարգացած Հայաստանի մասին դեռ վաղ է։ Իհարկե դա չի նշանակում, որ պիտի պարապուրդի մատնվենք ներքին հարցերում։
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ