պարունակում է ոչ նորմատիվային լեքսիկոն,
բայց, բառիս բուն իմաստով, կոխում ցեխը հանումա )))
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
պարունակում է ոչ նորմատիվային լեքսիկոն,
բայց, բառիս բուն իմաստով, կոխում ցեխը հանումա )))
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Առաջարկում եմ փակ հարցում կցել էս թեմային:
Էս կարգի մի բան՝
Համաձա՞յն եք Արցախի շրջակա հինջ շրջանների (բացի Լաչինից) վերադարձնելուն, միաժամանակ Արդբեջանի կողմից Արցախի անկախության ճանաչման ու ՄԱԿ-ի անդամակցության պայմանով:
կներեք մի հարց էլի , ու՞մ վերադարձնելունSagittarius-ի խոսքերից
Երբ մարդ խաբում է, նա այլևս անհաղթահարելի կերպով ստիպված է լինում սուտը ստի ետևից գլորել:
Ադրբեջանին:
Ես համաձայն եմ Հայաստանը հանրապետականներով հանդերձ հանձնել ադրբեջանին, Ավստրալյա տեղ 50000 կմ քառակուսի տեղ տան մեզ, էթանք լռվցնենք ու վրեն թե ՄԱԿը կամ սմակը մեզ չի ճանաչի։
ես օրինակ ընդհանրապես դեմ եմ ադրբեջանի հետ սահման բացելուն..
ո՞վ կարա վստահ լինի, որ միանգամւց 50.000 սաֆարով Հայաստան չի լցվի..
այսպիսով՝ թքած իրենց վրա..
իսկ իրենց հետ առևտուր չերեզ Վրաստան էլ արվումա ինչ որ չափով..
չնայած հայկական ապրանքը իրանք պալյուբոմու չեն առնի..
այսպիսով՝ 5 թե 7 շրջան հանձնելով ի՞նչ հարց ենք լուծելու..
ապահովությա՞ն, թե՞ բարիդրացիական հարաբերությունների..
թող երկիրը շենացնեն, սահմանը հզորացնեն ու ազՌբեջանի հարցը փակվածա..
մնումա թուրքիան..
դա կարևոր սահմանա..
պետք է Եվրոպայի միջոցով նրանց ստիպել դա բացել,
որ չեմ հասկանում, թե խի զբաղվող չկա...
չնայած՝ իբր ինչով զբաղվող կա որ...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Իմ կարծիքով անիրատեսական հարցում կլինի, որովհետև Ադրբեջանը տեսանելի ապագայում շանս չունի Արցախի անկախությունը ճանաչելու (առնվազն ներկա վարչակարգի ժամանակներում),
շատ շատ տեսականորեն հնարավոր է մի քանի սերունդ հետո: Իսկ մինչ այդ, զուտ թեկուզ միայն Արցախի/Հայաստանի անվտանգության տեսակետից
(դիցուք մոռանանք պապական հողեր, պատմություն, թափված արյուն և այլն) դիրքեր վերադարձնելը թշնամուն իմ կարծիքով ա) կարճատեսություն-անխոհեմություն-դեբիլություն է, և բ) պետական դավաճանություն է, որովհետև առնվազն թուլացնում է պետության անվտանգությունը: Հետևաբար «ոչ մի թիզ հող»-ը ինչքան էլ որ առաջին հայացքից տարօրինակ թվա, ավելի խաղաղասիրական լոզունգ է, քան թե «փոխզիջումներ հանուն խաղաղության»-ը, որոնք իրականում հայկական կողմից միակողմանի զիջումներ են ու որոնք բերելու են արագընթաց պատերազմի, կամ առնվազն հեշտացնելու են Ադրբեջանի ուժային գործողությունները:
Si vis pacem, para bellum
իմ կարծիքով հարցումի արդյունքներն էլ արդեն պարզ են
Երբ մարդ խաբում է, նա այլևս անհաղթահարելի կերպով ստիպված է լինում սուտը ստի ետևից գլորել:
Ավելին, եթե նույնիսկ ինչ-որ հրաշքով Ադրբեջանը ճանաչի Արցախի անկախությունը, Արցախն էլ դառնալ ՄԱԿ-ի անդամ, էտ հեչ չի նշանակում, որ հենց մյուս օրը Ադրբեջանը չի հարձակվի իրա ճանաչած Արցախի վրա։ Էսօր հազար տարվա ՄԱԿ-ի անդամ ու անկախ երկրների սահմանների վրա թքող չկա, ուր մնաց Ադրբեջանը Արցախի սահմաններն ու ՄԱԿ-ին հաշվին առնի։
Վիշապ (28.07.2016)
Ապրիլյան քառօրյա պատերազմին զոհված գյումրեցի հերոսների մարմիններն ամփոփված են «Շիրակ» գերեզմանոցում գտնվող Արցախյան պատերազմում զոհված ազատամարտիկների եղբայրական գերեզման-պանթեոնում: Ամիսներ է անցել, սակայն որեւէ շինարարական աշխատանք այստեղ չի կատարվել: Զոհված զինծառայողների ծնողներին ՀՀ Պաշտպանության նախարարությունը պարբերաբար խոստումներ է տալիս, սակայն դեռեւս ոչինչ չի արվել:Հիասթափությունը մեծ է պետական պատշաճ վերաբերմունքի բացակայությունից այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր կյանքով են հատուցել, ինչպես Սերժ Սարգսյանն էր ասում, ռազմավարական նշանակություն չունեցող տարածքները պահելու համար:
Հղում
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Ամբողջն այստեղ:... Ըստ Ձեզ՝ Ղարաբաղյան հակամարտության լուծման ուժային, թե՞ քաղաքական ճանապարհն է օրվա հրամայական:
-Օրվա հրամայականը լուծման մասին չմտածելն է: Այս պայքարն այլևս դուրս է Արցախի խնդրից: Ադրբեջանն ու Թուրքիան այլևս լծվել են իրենց ազգային
գաղափարախոսության կատարմանը՝ ընդհանրապես հայկական տարրն ու այս փոքրիկ դեռևս պետականաձև միավորը, որ Հայաստանի Հանրապետություն
ենք կոչում, մեջտեղից հանելուն: Եթե Հայաստանում գրքեր կարդային, մի փոքր ճանաչեին սեփական թշնամուն, որի դրոշն այրելու փոխարեն կարողանային
ուսումնասիրել նրա հոգեբանությունն ու ապագայի տեսլականը, այսօր բոլորովին այլ վիճակում կլիներ այս երկիրը: Եվ Արցախն ու Ուտիքն այդ ազգային
գաղափարախոսության իրականացման այս նոր շրջանի առաջին փուլն են: Տարածքներով կամ բուն նախկին ԼՂԻՄ-ով պայքարը չի ավարտվելու,
այլ՝ նոր թափով է շարունակվելու: Հայ-թյուրքական հակամարտությունը չունի լուծում, ինչպես որ չունի արաբա-իսրայելական հակամարտությունը:
Տարբերությունն այն է, որ նշված չորս կողմերից բոլորը՝ բացի հայկականից, հասկանում են դա և հասկանում են նաև, որ այդ երկու կոնֆլիկտներն էլ
ձգվելու են այնքան՝ մինչև կողմերից մեկը դուրս գա հրապարակից: Հայկական կողմում հաշտության և խաղաղության մասին պատկերացումները
հանցավոր ռոմանտիկության ոլորտից են: Որևէ մեկը Հայաստանում իրեն հարց տալի՞ս է թե ինչ են մտածում ադրբեջանցիները այդ միֆական
հաշտության հնարավորության մասին: Այսպիսի տգիտությամբ և մտայնությամբ այս պայքարում Հայաստանը հաստատ չի կարողանալու գոյատևող և
հարատևող կողմ դառնալ: Անհրաժեշտ է փոխել սեփական մտածողությունն ու ինքնասպանության տանող մոտեցումները և վերջապես սկսել իրականությունը
տեսնել: Այս ժողովուրդը դրան այլընտրանք չունի:
Si vis pacem, para bellum
Si vis pacem, para bellum
Արցախում վերջապես ոնց որ խելքները գլուխներն են հավաքում։
http://armtimes.com/hy/read/91781
Միակ բանը թե ինչի էր պետք սպասել 100 զոհ ու 8 հեկտար կորցնելու, որ սենց պրիմիտիվ բաները տասնյակ տարիներ չէին արվում։
Շատ լավն էր հոդվածը։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Ինչքան էլ Նիկոլի որոշ քայլերի-պահվածքի հետ համաձայն չլինեմ, բայց փաստ է, որ եզակի գործ անող պատգամավոր է։ Մարդ, ով իրոք զբաղվում է ժողովրդին հետաքրքրող խնդիրներով։ Արդյունավետությունն այլ հարց է, բայց մարդը գործ է անում․ էդ անհերքելի է։
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ