Արցախի հիմնախնդիրը

[Արէա]

Էս քֆրտոցը չէ, բայց սահմանի պահը ճիշտ ես ասում։

Ով պնդում ա, որ պիտի հենց էսօր ճանաչենք Արցախի անկախությունը, իսկ վաղը առավոտյան լայնամասշտաբ պատերազմական գործողություններ սկսենք, ծնկի բերենք Ադրբեջանին, կապիտուլյացիայի ենթարկենք, և այլն, բայց էդ ասելու պահին սահմանին կանգնած չի, էդքան էլ լավ բան չի անում։

[Gayl]

Էս քֆրտոցը չէ, բայց սահմանի պահը ճիշտ ես ասում։

Ով պնդում ա, որ պիտի հենց էսօր ճանաչենք Արցախի անկախությունը, իսկ վաղը առավոտյան լայնամասշտաբ պատերազմական գործողություններ սկսենք, ծնկի բերենք Ադրբեջանին, կապիտուլյացիայի ենթարկենք, և այլն, բայց էդ ասելու պահին սահմանին կանգնած չի, էդքան էլ լավ բան չի անում։

Ինչքան ուզում եք ասեք մեկա ես էդ տարբերակին չեմ հավատում մեկա Ռուսաստանը չի հրաժարվի մեր ու ազերիների վրա զենք ծախելու գախափարից։ Կարճ ասած ուրիշ բան պիտի արվեր ու ցավոք չարվեց, իսկ հիմա արդեն ուշա։

[Chuk]

Երեկվա գաղջ մթնոլորտի համար բոլորիցդ ներողություն եմ խնդրում: Հեչ լավ չի, որ ինքնատիրապետումը կորցնում ա էն մարդը, ով «ի պաշտոնե» պարտավոր ա կարգը պահպանել, ուրիշ ինքնատիրապետումը կորցրածներին կարգի հրավիրել: Իմ կողմից խիստ անպատասխանատու ու արդարացում չունեցող պահվածք էր: Ու քանի որ հրապարակային էի վիրավորանք գրել, Վիշապ, հրապարակային էլ ներողություն եմ խնդրում: Էնպես չի, որ քո նկատմամբ վատ վերաբերմունք ունեմ: Պարզապես էնպես ստացվեց, որ վերջին 40 օրում կուտակվածը երեկ դուրս տվեցի, ու էնպես ստացվեց, որ քո հետ բանավեճի ժամանակ էդ «դուրս պոռթկաց»: Եթե լրացուցիչ պարզաբանման խնդիր լինի՝ համարս արդեն ունես: Ափսոս, որ երեկ զանգդ չէի նկատել, երևի էդ պահին ուրիշի հետ խոսելուց եմ եղել, երկրորդ զանգ է եղել:

Ես իսկապես խորապես ափսոսում եմ իմ երեկվա տոնայնության, պահվածքի, ձևակերպումների համար: Բայց ասելիքի առումով, բովանդակության առումով ափսոսանք չունեմ, դրա համար մի քիչ ավելի մանրամասն շարադրեմ վերջին օրերին քննարկված հարցերի մասին դիրքորոշումս:

1. Եթե մեզ երբևէ, ինչ-որ պատճառով, դա կլինի ինչ-որ մեկի սխալ քաղաքականությունը թե թշնամու եզ լինելը, թե ուղղակի անխուսափելի մի բան, էական չի, բայց եթե մեզ պարտադրվի պատերազմ, այո՛, մենք պետք է կռվենք ու հաղթենք: Կունենք նյութական ու մարդկային կորուստներ, բայց մեկ է, ամեն դեպքում պետք է կռվենք ու հաղթենք: Էստեղ երկրորդ կարծիք լինել չի կարող:

2. Միշտ կա պատերազմից խուսափելու տարբերակ, ու ես համարում եմ, որ մենք ամեն գնով պետք է կարողանանք էնպես անել, որ խուսափենք պատերազմից: Կրկնում եմ, պատերազմը միայն ծայրահեղ դեպքում է, որի դեպքում, այո՛, պետք է ընդունենք կռիվը:

3. Ցանկացած մարդ, ով կոչում է անում այսօր ճանաչել ԼՂՀ անկախությունը, պետք է հստակ հասկանա, որ ամենայն հավանականությամբ դա նշանակելու է լայնածավալ պատերազմի մեկնարկ, թշնամուն պատերազմի հայտարարում, ու քանի որ լինելու ես միակողմանի ճանաչող, ուղղակի բացառվում է աջակցություն այլ երկրների կողմից, ավելին, կարող է լինի բլոկադա, մեզ ճանաչեն ագրեսոր: Իսկ դիվանագիտական էն կորպուսը, որն ունենք հիմա, մեզ կարող ա հնարավորություն չտա նույնիսկ համալրել զենքերը, վառելիքը պաշարը, սնունդի պակասը: Իհարկե՛ կարող է գալ պահ, երբ մենք այլ ելք չունենանք, քան ԼՂՀ անկախության միակողմանի ճանաչումն է, իր բոլոր հետևանքներով, կարող է լինել նույնիսկ պահ, որ էդ ճանաչումը դրական ազդեցություն կթողնի, բայց էս պահին ամենահավանականը գրածս սցենարն է: Ես վստահ եմ, որ քաղաքական գործիչների մեծ մասը սա հասկանում են, նաև նրանք, ովքեր ճանաչելու կոչ են անում: Իհարկե հնարավոր է, որ իմ ասած սցենարը չլինի ճանաչելու դեպքում, բայց դրա հավանականությունը չափազանց փոքր է:

4. Եթե մենք շարունակում ենք բանակցությունները, ապա դա ոչ միայն թշնամուն համոզելու համար, այլև արտաքին աշխարհի աջակցությունը ստանալու: Եթե էսօր մենք անշահեկան դիրքերում ենք, ապա էդտեղ ենք հիմնականում ապաշնորհ իշխանության ու ապաշնորհ դիվանագիտության պատճառով: Սա ոչ թե նշանակում է, որ պետք է հուսահատվել ու մի կողմ քաշվել, այլ որ հակառակը, պետք է պայքարել էս ֆրոնտում, կարողանալ աշխարհին, շատ երկրների տրամադրել քո կողմ, կարողանալ իրանց ցույց տալ, որ էս հարցում արդար կողմը մենք ենք: Ավելին, պետք է տարվի քաղաքականություն, որ այլ երկրներ ճանաչեն Արցախի անկախությունը, այդ թվում կարողանալով տապալել՝ «իսկի դուք չեք ճանաչել, մենք ինչի՞ ճանաչենք» հակափաստարկը, թեկուզ կարողանալով իրանց ցույց տալ, որ մեր ճանաչումը բերելու է պատերազմի, զուտ դրա համար չենք ճանաչում, թե չէ բացարձակ չենք կասկածում ԼՂՀ բնակչության ինքնորոշվելու իրավունք ունենալուն:

5. Հայաստանում Արցախի մասով բաց ու թափանցիկ քաղաքականություն տարել է միայն Տեր-Պետրոսյանը, այդ թվում թե՛ իր իշխանության տարիներին, թե՛ դրանից հետո, հստակ հանրությանը ներկայացնելով իրավիճակը (որքան թույլ է տալիս գաղտնիությունը) ու հարցի լուծման իր տեսլականը: Այս տեսակետներին կարելի է համաձայնվել կամ չհամաձայնվել, բայց չգնահատել այդ բացությունը, չգիտակցել, որ միայն խիզախ քաղաքական գործիչը կարող է նման կերպ խոսել հանրության հետ, սխալ է: Ավելին, Տեր-Պետրոսյանը այս ամենի մասին բարձրաձայնելով ու հրապարակայնացնելով նաև դիսկուրս է բացել, որի ժամանակ կարող էին այլ լուծումներ գտնվել, բայց փաստ է, որ նրան արձագանքները եղել են բիսեդկի ու երեկվա իմ՝ ներկայումս ջնջված գրառումների մակարդակի: Մյուս բոլոր քաղաքական գործիչները, դրանք կլինեն նախագահի ու արտգործնախարարի աթոռը զբաղեցրած անձինք թե՛ այլ, թաքցրել են, թե իրականում ինչ բանակցություններ են տանում, ինչ լուծումների են պատրաստ, ինչ են անում: Ինֆորմացիան ստացել ենք կամ զարտուղի ճանապարհներով՝ չնախատեսված արտահոսքի արդյունքում, կա՛մ էլ երբ արդեն եղած փաստ են եղել:

6. Ադրբեջանում, ինչպես և Հայաստանում, պատերազմի ժամանակ ընդդիմությունը դուրս է եկել «հեղափոխության»: Հայաստանը դրան լավ դիմագրավել է, այդ թվում օրինակ Վազգեն Մանուկյանին ՊՆ նախարար նշանակելով, ընդդիմադիրներին բանակցության կանչելով ու ամբողջ ընթացքը հեռարձակելով և այլն: Ադրբեջանը չի կարողացել: Էնտեղ նախագահը ստիպված է եղել հրաժարական տա, մի քանի պաշտոնակատար են իրար փոխել, հին նախագահը նորից մի քանի օրով վերադարձել է իր պաշտոնին, ի վերջո հասել են ամբողջական իշխանափոխության: Ու էս ամբողջ ընթացքում ոչ միայն եղել են հրապարակային ցույցեր, ներքին խժդժություններ, այլև պարտության պարտության հետևից են կրել ռազմի դաշտում, յուրաքանչյուր պարտությունը ընդդիմությունն օգտագործել է որպես լրացուցիչ փաստարկ, ավելի թուլացնելով իրենց պետությունը, համախմբվելու ու միասնական լուծում փնտրելու փոխարեն: Իհարկե՛ մեր հաղթանակի միակ պատճառը սա չի, մեր կազմակերպվածությունը, դուխը, ոգին, կռվելու ունակությունն ու ուրիշ բաներ կան, բայց նաև էս գործոնի կարևոր լինելը չի կարելի անտեսել, դա քաղաքական կարճատեսություն կլինի:

7. Աքսիոմ է, որ պատերազմական իրավիճակում հեղափոխությունը քո դիրքերը թուլացնում է, որտև ստիպված ես լինում մի քանի ֆրոնտով աշխատել ու չես կարողանում մարտը ճիշտ կազմակերպել, միշտ կազուսներ են լինում: Բայց ինչպես մի քանի էջ առաջ գրել եմ, այո՛, կարող է լինել իրավիճակ, երբ հեղափոխությունը նաև պատերազմի ժամանակ այլընտրանք չունի: Դա ծայրահեղ ծանր իրավիճակի դեպքում, երբ երկրիդ իշխանությունը վարում է բացարձակ դավաճանական քաղաքականություն, երբ առանց իրանց փոխելու չես կարող ոչ երկիրդ պահես, ոչ պատերազմում հաղթես: Բարեբախտաբար, մեր իրավիճակը չափազանց հեռու է նմանից ու այսօր Հայաստանում հեղափոխության մասին խոսող որոշ ուժերը նրանք են, ովքեր միայն սեփական իշխանության՝ կերակրատաշտին հասնելու մասին են մտածում:

[Lion]

Չէ դե, մեր Արտակն ուրիշա, ինչ ուզում եք ասեք - ամեն օր ու ամեն մարդի չի, որ ի վիճակի է իր սխալն ընդունել, ավելի քչերը կան, որ կարող են խոսել այդ մասին

Հիմի մի ուրիշ փորացավ ասեմ, միաժամանակ նաև հեռանանք "տաք իրավիճակներից" - թեմայում խոսվեց ՀՀ ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի "զվյոզդնիության" մասին ու էն մասին, որ իրեն "զվյոզդնին" տարելա (համենայն դեպս` երբեմն): Ես նոր հատուկ նայեցի Շինարարի նշած մամուլի ասուլիսը, էդ "զվյոզդնի" պահն էլ հետը: Չէ, անկեղծ, ժողովուրդ, արդար ենք որ մենք իր նկատմամբ, տենց բան ասելով? Մարդը ասում է այնքան, ինչքան, համենայն դեպս իմ հիշողության մեջ, ոչ մի պաշտպանության նախարարություն չի ասել, մարդը դարձել է "մարդ-լրատվություն" ու այնքան բաց է խոսում հասարակության հետ, այնքան օպերատիվ, որ ես նույնիսկ արևմտյան հասարակություններում եմ դժվարանում դրա անալոգը գտնել...

Այս առումով ինչ կարծիքներ կան?

[Շինարար]

Չէ դե, մեր Արտակն ուրիշա, ինչ ուզում եք ասեք - ամեն օր ու ամեն մարդի չի, որ ի վիճակի է իր սխալն ընդունել, ավելի քչերը կան, որ կարող են խոսել այդ մասին

Հիմի մի ուրիշ փորացավ ասեմ, միաժամանակ նաև հեռանանք "տաք իրավիճակներից" - թեմայում խոսվեց ՀՀ ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանի "զվյոզդնիության" մասին ու էն մասին, որ իրեն "զվյոզդնին" տարելա (համենայն դեպս` երբեմն): Ես նոր հատուկ նայեցի Շինարարի նշած մամուլի ասուլիսը, էդ "զվյոզդնի" պահն էլ հետը: Չէ, անկեղծ, ժողովուրդ, արդար ենք որ մենք իր նկատմամբ, տենց բան ասելով? Մարդը ասում է այնքան, ինչքան, համենայն դեպս իմ հիշողության մեջ, ոչ մի պաշտպանության նախարարություն չի ասել, մարդը դարձել է "մարդ-լրատվություն" ու այնքան բաց է խոսում հասարակության հետ, այնքան օպերատիվ, որ ես նույնիսկ արևմտյան հասարակություններում եմ դժվարանում դրա անալոգը գտնել...

Այս առումով ինչ կարծիքներ կան?

Լիոն, հետևիցս ընկա՞ծ ես, Տիգրան Մեծ թեման փակել տվեցիր էն ժամանակ, հիմա էլ խոսքի մեջ, արանքներում ասած ինչ-որ բաներ ես պեղում, խնդիր դարձնում: Խի՞:

[Վիշապ]

2. Միշտ կա պատերազմից խուսափելու տարբերակ, ու ես համարում եմ, որ մենք ամեն գնով պետք է կարողանանք էնպես անել, որ խուսափենք պատերազմից: ...

«Ամեն գնով»-ի մեջ տրամաբանական սխալ կա, իսկ եթե գինը Ղարաբաղը կորցնելն է, կամ ասենք ստորացումն է (խոսքի Ադրբեջանին ցմահ տուրքեր տալն է, կամ կանանց որպես հարճ տալն է), էդ ժամանակ էլ ե՞նք պատերազմից խուսափում։ Օրինակ կարայի՞ն բյուզանդացիք պատերազմից խուսափեին ու թուրքերի հետ կոմպրոմիսի գնային ու չկոտորվեին։ Կարայի՞նք հայերս ցեղասպանությունից խուսափեինք խաղաղ ճանապարհով (վայթե հենց այդպես էլ փորձում էինք, դրա համար էլ կոտորվեցինք)։ Մնացած կետերը սկսած սրանից գնում են արհեստական «հիմնավորումներով», որոնց արդեն ներվեր չունեմ անրադառնալու և իմաստ էլ չեմ գտնում։
Պատմության մեջ ոչ մի տարածքային կամ ազգամիջյան հարց առանց կռվի ու զորքերի չի լուծվել: Եթե կա տենց դեպք, ասեք:
Երկրի ժողովուրդը եթե արժանապատվությունը ցած դրեց «հանուն խաղաղության», դառնորեն պարտվելու է, քյասար: Ու կապ չունի ես Ղարաբաղի սահմանի վրա եմ, թե ամերկաները կայֆավատ եմ լինում, դրանից ճշմարտությունը չի փոխվում:

[Chuk]

«Ամեն գնով»-ի մեջ տրամաբանական սխալ կա

Գրելուց հասկացա, որ, էս բառերից կառչող լինելու է (նաև ենթադրեցի, որ դու), բայց չուզեցի խմբագրել։ Կարծում եմ, որ բոլորին էլ հասկանալի է, որ «ամեն գնով»ը պետք չի ընկալել իր աբսոլյոտ իմաստով, որ երբ ես խոսում եմ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի մասին, ուջեմն չեմ կարող պատերազմից խուսափել էդ ինքնորոշման իրավունքը մերժելով, որ չեմ կարող Լեռնային Ղարաբաղի անկախ Հանրապոտության նպատակը մերժեմ և այլն։

Սա էդ տերմինի հետ կապված։ Արդեն, կարծում եմ, ակնհայտ է, որ էդ տերմինի շահարկմամբ կառուցված մնացած շղթան անիմաստ է քննարկելը։ Մանավանդ որ հնչեցված մտքերին վերաբերմունքս արդեն պարզ է նախորդ գրառումներիցս։ Ու մանավանդ որ հնչեցրածս մտքերին որևէ տրամաբանական, հիմնավորված հակափաստարկ չի բերվել։

[Lion]

Լիոն, հետևիցս ընկա՞ծ ես, Տիգրան Մեծ թեման փակել տվեցիր էն ժամանակ, հիմա էլ խոսքի մեջ, արանքներում ասած ինչ-որ բաներ ես պեղում, խնդիր դարձնում: Խի՞:

Քանդող բրիգադից եմ, դու էլ՝ Շինարար Իսկ եթե ավելի լուրջ՝ թեթև տար, ուղղակի հետաքրքիր էր...

[Վիշապ]

Գրելուց հասկացա, որ, էս բառերից կառչող լինելու է (նաև ենթադրեցի, որ դու), բայց չուզեցի խմբագրել։ Կարծում եմ, որ բոլորին էլ հասկանալի է, որ «ամեն գնով»ը պետք չի ընկալել իր աբսոլյոտ իմաստով, որ երբ ես խոսում եմ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի մասին, ուջեմն չեմ կարող պատերազմից խուսափել էդ ինքնորոշման իրավունքը մերժելով, որ չեմ կարող Լեռնային Ղարաբաղի անկախ Հանրապոտության նպատակը մերժեմ և այլն։

Սա էդ տերմինի հետ կապված։ Արդեն, կարծում եմ, ակնհայտ է, որ էդ տերմինի շահարկմամբ կառուցված մնացած շղթան անիմաստ է քննարկելը։ Մանավանդ որ հնչեցված մտքերին վերաբերմունքս արդեն պարզ է նախորդ գրառումներիցս։ Ու մանավանդ որ հնչեցրածս մտքերին որևէ տրամաբանական, հիմնավորված հակափաստարկ չի բերվել։

Ահա, «ամեն գնովը» էդքան էլ ամեն գնով չի, «ցանկացած մարդը» էդքան էլ ցանկացած մարդ չի, «արդար ու թափանցիկը» էդքան էլ արդար ու թափանցիկ չի, «աքսիոմը» էդքան էլ աքսիոմ չի, ու այս ամենը բոլորն էլ հասկանում են… Արդյունքում փաստորեն հնարավոր է որ նույն բանն ես ասում, ինչ-որ ես, բայց ես՝ անտաղանդս շարունակում եմ տուֆտել:
Չուկ Աստված սիրես, քիչ խմի, ծխելը թարկի ու սպորտով զբաղվի, ես քո նկատմամբ բացարձակ վատ վերաբերմունք չունեմ:

[Chuk]

Ահա, «ամեն գնովը» էդքան էլ ամեն գնով չի, «ցանկացած մարդը» էդքան էլ ցանկացած մարդ չի, «արդար ու թափանցիկը» էդքան էլ արդար ու թափանցիկ չի, «աքսիոմը» էդքան էլ աքսիոմ չի, ու այս ամենը բոլորն էլ հասկանում են… Արդյունքում փաստորեն հնարավոր է որ նույն բանն ես ասում, ինչ-որ ես, բայց ես՝ անտաղանդս շարունակում եմ տուֆտել:
Չուկ Աստված սիրես, քիչ խմի, ծխելը թարկի ու սպորտով զբաղվի, ես քո նկատմամբ բացարձակ վատ վերաբերմունք չունեմ:

Վիշ, «ամեն գնով»-ը էնքան ընդունված արտահայտություն ա, որը կիրառվում ա ոչ բառացի իմաստով, որ հավատա, մանրանալն ու էդ բառից կառչելն անիմաստ ա։

Եթե կարաս, էդ նույն գրառումս կարդա «ամեն գնով»ի փոխարեն դնելով «մեր նպատակներին չհակասող ցանկացած քայլ անելով» ու ՓԱՍՏԱՐԿՎԱԾ հակաճառի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Վիշապ]

Վիշ, «ամեն գնով»-ը էնքան ընդունված արտահայտություն ա, որը կիրառվում ա ոչ բառացի իմաստով, որ հավատա, մանրանալն ու էդ բառից կառչելն անիմաստ ա։

Եթե կարաս, էդ նույն գրառումս կարդա «ամեն գնով»ի փոխարեն դնելով «մեր նպատակներին չհակասող ցանկացած քայլ անելով» ու ՓԱՍՏԱՐԿՎԱԾ հակաճառի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Անցանք լեզվաբանության դասին ու անգրագետիս հայերեն սովորեցնելուն: Ուրեմն այսպես՝ «ամեն գնովը» փաստորեն իդիոմատիկ արտահայտություն է և նշանակում է «նայած ինչ գնով»:
Իսկ չաթլախը նոր հայերենում էդքան վիրավորական բառ չի, ինչքան փաղաքշական է: Ու էլի նման թարս բուսնած խիյարի պատմություններ:
Համարի, որ ինձ հաղթեցիր: Կեցցե՛ս:

[Chuk]

Անցանք հակափաստարկ՝ հիմնավորված, չլինելու դեպքում անիմաստ լեզվախաղերին։ Բարի իրավիճակից դուրսպրծում։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Տրիբուն]

Պատերազմ սկսում են, եթե վստահ են, որ հաղթելու են։

Այսինքն, Ադրբեջանը լայնամաշտաբ պատերազմ կսկսի, եթե վստահ լինի, որ հաղթելույա, ոչ թե, որ մենք իրան կազուս բելլի ենք տալու։ Ապրիլի 2-ին սկսվածի համար Ադրբեջանին կազուս բելլի պետք չէր։ Այսինքն, թե Ադրբեջանը նորից ուզենա լայնամաշտաբ պատերազմ սկսի, չի սպասի, որ կազուս բելլիի լինի, կբռնի ու կսկսի։ Այսինքն, եթե էսօր մենք իրան կազուս բելլի տանք, ինքը պատերազմ չի սկսի, քանի դեռ վստահ չի, որ հաղթելույա։

Ադրբեջանը վստահ չի լինի, որ հաթելույա այնքան ժամանակ, քանի դեռ Հայաստանը ուժեղ ա։ Իսկ Հայաստանը կարա ուժեղ լինի միայն այն դեպքում, երբ սաշիկը իշխանության չի լինի։ Այսինքն, որպեսզի Ադրբեջանը պատերազմ չսկսի, պետք ա սաշիկին իշխանությունից հեռացնել, ոչ թե վախենալ կազուս բելլիից։

Այսինքն, չաթլախություն ա ոչ թե իշխանափոխություն էսօր պահանջելը, այլ չաթլախություն ա իշխանափոխությունը հենց էսօր չպահանջելը, քանի որ սաշիկի ամեն օր իշխանության մնալը թուլացնում ա Հայաստանը, հետևապես մեծացնում ա Ադրբեջանի պատերազմ սկսելու հավանականությունը։

Չաթլախություն ա նաև պատերազմական իրավիճակում պարտվողական ու վախվորած ելույթներ ունենալը, իսկ հակաճառողներին էլ սահման ուղարկելը, յանի վախում եք չէ՞, դե ուրեմն մեր ասածը ճիշտ ա։ Բա վախում ենք, արյա, խո կով չե՞նք, որ չվախենանք պատերազմից։ Բայց էտ չի նշանակում, որ մեր վախերի վրա պետք ա խաղեր տալ, յանի գնա անձամբ սահման, հետո կազուս բելլի արա։

Էս պարագայում հազար անգամ ավելի կարևոր ա ժողովրդի դուխը տեղը պահելը, քան իրանց հոր արևին խելոք ելույթներ ունենալն ու անհայտ փաստաբաններին հղումներ տալն ու խելոք բառակապակցություններ օգտագործելը, կազուս բելիս ձեր գլուխը։ Հատկապես էն պարագայում, երբ ելույթներ ունեցողներից շատերի մտավոր ունակությունները միջիցնի ցածր են։

[Chuk]

Տրիբուն ձյա, նույն Լևոնը նենց քայլեր արեց, որ ոչ միայն մեր զինվորի դուխը բարձրացավ, այլև ադրբեջանցիք տակներն արեցին։ Համոզվելու համար կարաս հարցում անցկացնես մերոնց մեջ ու հետևես դրանց լրատվությանը։

Միաժամանակ ինքը նաև հուշեց խաղի կանոնները, որի համարձակությունն իշխանությունն իհարկե չուներ։

Չի՛ կարելի էլի, ամեն ինչը իրականությունից սենց կտրված ներկայացնել։ Ինչ վերաբերում ա «Սաշիկին», ապա էդ երևույթի դեմ պակքարողը մենք ենք եղել, նաև սաղիդ քննադատության տակ լինելով։ Ու կշարունակենք էդ պայքարը, երբ սահմանում վիճակը հանդարտվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

[Վիշապ]

Ստեղ են ասել՝ վայ հորս արև...