Արցախի հիմնախնդիրը

[Mephistopheles]

Լավ էլի Մեֆ, ոնց ես պաշտպանում իրավունքը? Խոսքերով?, թղթեր ստորագրելով? տարածք զիջելով? Իրավունքը վաստակում են` ԲՌՈՒՆՑՔՆԵՐՈՎ: Բռունցքը հանդիսանում է իրավունքի ամենահուսալի, ամենափորձված և լիարժեք պաշտպանը:
Ոչ մեկը այնքան հիմար չի, որ ուժեղի իրավունքը խախտի: Իսկ ուժեղ պետություն լինելու համար, նախ պետք է ռեսուրսներ ունենալ, առաջին հերթին մարդկային և տարածքային` սրանք նաև փոխկապակցված են
Իսկ ես հակառակն եմ մտածում` եթե պահպանում եմ հայրենիքս, ուրեմն դրանով պահպանում եմ սեփական և անկախ հայրենիք ունենալուս ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ

բռունցքներից որ խոսենք մենք ընդհանրապես իրավունք չենք կարող պաշտպանել… տնտեսությունը էդ մեղանիզմներից մեկն ա…

[Varzor]

բռունցքներից որ խոսենք մենք ընդհանրապես իրավունք չենք կարող պաշտպանել… տնտեսությունը էդ մեղանիզմներից մեկն ա…

Lավ էլի, ախպեր ջան Էդքան անխելքի տպավորություն եմ թողում ?
Իհարկե տնտեսությունը "բռունցքի" մի ֆալանգն է կազմում` բոռունցքը մահակով ավելի ուժեղ է, իսկ մահակը փող արժե, իսկ փողը օդից չի ծնվում
Իմ ասածը հետևյալն ա.
Հայ ժողովուրդը իրավունք ունի տնօրինելու իր բնօրրանի մի հատվածի կարգավիճակը? Իհարկէ ունի:
Հայ ժողովուրդը իրավունք ունի պաշտպանելու այդ հատվածը? Իհարկե ունի:
Հայ ժողովուրդը իրավունք ունի իր իրավունքների պաշտպանության համար հաշվի չնստելու միջազգային իրավունքի հետ? Իհարկէ ... ես էլ դու ասա

Ես մի բան գիտեմ, որպես ժողովուրդ այդ տարածքների հանդեպ ունեմ սեփականատիրական իրավունքներ (նաև փաստացի փոքրիկ անձնական սեփականություն ) և իրավունք ունեմ պաշտպանելու իմ սեփականությունը կատարվող ոտնձգություններից:
Այլ հարց է, որ այդ սեփականության իրավունքը ճանաչված չէ` բարաթը չկա: Բայց դա հո չի նշանակում, որ պետք է համակերպվենք դրա հետ?
Պեպոին էլ Զիմզիմովը բարաթի բացակայությունը մեյդան բերեց, բայց բարաթի հայտվելուց հետո էլ մեկա Պեպոն նստավ

[Tig]

Աքլորականչի գեներալները

Սերժ Սարգսյանը ԵԽԽՎ ամբիոնից հայտարարել է, որ Կազանում Մեդվեդևի միջնորդությամբ հերթական եռակողմ հանդիպմանը` իր, Ալիևի և Մեդվեդևի միջև քննարկվելու է մի փաստաթուղթ, որը Հայաստանի «երազածը չէ», բայց որը Հայաստանը պատրաստ է ստորագրել: Սերժ Սարգսյանը ստորագրել բառն իհարկե չի արտաբերել, սակայն նա ասել է, որ եթե Ադրբեջանը վերապահումներ չներկայացնի, ապա առաջընթաց կլինի բանակցային գործընթացում: Իսկ դա նշանակում է շատ պարզ, որ եթե Ադրբեջանը ստորագրի, Հայաստանն էլ կստորագրի: Եվ այսպես, եթե Ադրբեջանը ստորագրի, ի՞նչ պետք է ստորագրի Հայաստանը:

Այսինքն` եթե Սերժ Սարգսյանը գնում է փաստաթուղթ ստորագրելու, այն էլ մի այնպիսի փաստաթուղթ, որը «Հայաստանի երազածը չէ», ապա ո՞վ է նրան լիազորել ստորագրել այդ փաստաթուղթը: Հարցն այստեղ այն չէ, կստորագրվի՞ այն իրականում, թե՞ հայկական կողմը վստահ է, որ Ադրբեջանը մերժելու է կամ միջնորդներն ինչ-որ առումով ձախողելու են համաձայնությունը` ելնելով սեփական հակասություններից: Խնդիրն այստեղ բոլորովին այլ բանի մեջ է. ինչո՞ւ իշխանությունը հաշվետու չէ հասարակությանը Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացում: Եթե հայտարարվում է կամ բացահայտ կերպով ակնարկվում ինչ-որ թուղթ ստորագրելու կամ ընդունելու պատրաստակամության մասին, ապա ինչո՞ւ հասարակությանը չի ներկայացվում հստակ ու պարզ, թե ի՞նչ թղթի մասին է խոսքը:

Ինչո՞ւ է իշխանությունը հասարակությունից գաղտնի պահում այն, ինչն ուղղակիորեն առնչվում է հասարակության, պետության` Հայաստանի և Ղարաբաղի անվտանգությանը: Ո՞վ է ասել, որտե՞ղ է սահմանված, որ իշխանությունն արտաքին քաղաքականության այդ կարևորագույն հարցում չպետք է հաշվետու լինի հասարակությանը: Երբ խոսք չկա ստորագրության, համաձայնեցվելիք փաստաթղթի մասին, ապա այստեղ իհարկե ամեն ինչ պարզ է` ընթացիկ աշխատանք է, հանրությունը ծանոթ է օրակարգին, կողմերը փորձում են ամեն մեկը ստանալ իր ուզած ձևակերպումը, իր ուզած դրույթները:

Սակայն երբ բանը հասել է «այո» կամ «ոչ» ասելուն, և եթե իշխանությունը հայտարարում է, որ ինքը պատրաստ է, մնում է Ադրբեջանը, ապա այդ դեպքում պարզապես պետական հանցագործությանը հավասարազոր է այդ հաստատվելիք փաստաթուղթը հասարակությունից թաքցնելը: Մենք հասկանում ենք, որ Հայաստանի իշխանությունների համար նման գործելաոճը միանգամայն բնորոշ գիծ է` նկատի ունենալով հայ-թուրքական գիշերներն ու առավոտյան «աքլորականչային» ուրացումները: Սակայն պետք է հենց նման նախադեպերը նկատի ունենալով էլ վերջ տրվի գաղտնի դիվանագիտության պրակտիկային, և որևէ փաստաթղթի համաձայնեցում պետք է նախ տեղի ունենա Հայաստանի հասարակության հետ, հետո նոր բանակցության միջնորդների և կողմերի:

1in.am

[Տրիբուն]

Աքլորականչի գեներալները

Սերժ Սարգսյանը ԵԽԽՎ ամբիոնից հայտարարել է, որ Կազանում Մեդվեդևի միջնորդությամբ հերթական եռակողմ հանդիպմանը` իր, Ալիևի և Մեդվեդևի միջև քննարկվելու է մի փաստաթուղթ, որը Հայաստանի «երազածը չէ», բայց որը Հայաստանը պատրաստ է ստորագրել: Սերժ Սարգսյանը ստորագրել բառն իհարկե չի արտաբերել, սակայն նա ասել է, որ եթե Ադրբեջանը վերապահումներ չներկայացնի, ապա առաջընթաց կլինի բանակցային գործընթացում: Իսկ դա նշանակում է շատ պարզ, որ եթե Ադրբեջանը ստորագրի, Հայաստանն էլ կստորագրի: Եվ այսպես, եթե Ադրբեջանը ստորագրի, ի՞նչ պետք է ստորագրի Հայաստանը:

Այսինքն` եթե Սերժ Սարգսյանը գնում է փաստաթուղթ ստորագրելու, այն էլ մի այնպիսի փաստաթուղթ, որը «Հայաստանի երազածը չէ», ապա ո՞վ է նրան լիազորել ստորագրել այդ փաստաթուղթը: Հարցն այստեղ այն չէ, կստորագրվի՞ այն իրականում, թե՞ հայկական կողմը վստահ է, որ Ադրբեջանը մերժելու է կամ միջնորդներն ինչ-որ առումով ձախողելու են համաձայնությունը` ելնելով սեփական հակասություններից: Խնդիրն այստեղ բոլորովին այլ բանի մեջ է. ինչո՞ւ իշխանությունը հաշվետու չէ հասարակությանը Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման գործընթացում: Եթե հայտարարվում է կամ բացահայտ կերպով ակնարկվում ինչ-որ թուղթ ստորագրելու կամ ընդունելու պատրաստակամության մասին, ապա ինչո՞ւ հասարակությանը չի ներկայացվում հստակ ու պարզ, թե ի՞նչ թղթի մասին է խոսքը:

Ինչո՞ւ է իշխանությունը հասարակությունից գաղտնի պահում այն, ինչն ուղղակիորեն առնչվում է հասարակության, պետության` Հայաստանի և Ղարաբաղի անվտանգությանը: Ո՞վ է ասել, որտե՞ղ է սահմանված, որ իշխանությունն արտաքին քաղաքականության այդ կարևորագույն հարցում չպետք է հաշվետու լինի հասարակությանը: Երբ խոսք չկա ստորագրության, համաձայնեցվելիք փաստաթղթի մասին, ապա այստեղ իհարկե ամեն ինչ պարզ է` ընթացիկ աշխատանք է, հանրությունը ծանոթ է օրակարգին, կողմերը փորձում են ամեն մեկը ստանալ իր ուզած ձևակերպումը, իր ուզած դրույթները:

Սակայն երբ բանը հասել է «այո» կամ «ոչ» ասելուն, և եթե իշխանությունը հայտարարում է, որ ինքը պատրաստ է, մնում է Ադրբեջանը, ապա այդ դեպքում պարզապես պետական հանցագործությանը հավասարազոր է այդ հաստատվելիք փաստաթուղթը հասարակությունից թաքցնելը: Մենք հասկանում ենք, որ Հայաստանի իշխանությունների համար նման գործելաոճը միանգամայն բնորոշ գիծ է` նկատի ունենալով հայ-թուրքական գիշերներն ու առավոտյան «աքլորականչային» ուրացումները: Սակայն պետք է հենց նման նախադեպերը նկատի ունենալով էլ վերջ տրվի գաղտնի դիվանագիտության պրակտիկային, և որևէ փաստաթղթի համաձայնեցում պետք է նախ տեղի ունենա Հայաստանի հասարակության հետ, հետո նոր բանակցության միջնորդների և կողմերի:

1in.am

Հերթական ղամազ իբր ընդդիմադիր վերլուծությունը: Կներես Տիգ ջան:

ՀՀ Սահմանադրություն

Հոդված 55. Հանրապետության Նախագահը՝
....
7) ներկայացնում է Հայաստանի Հանրապետությունը միջազգային հարաբերություններում, իրականացնում է արտաքին քաղաքականության ընդհանուր ղեկավարումը, կնքում է միջազգային պայմանագրեր, Ազգային ժողովի վավերացմանն է ներկայացնում միջազգային պայմանագրեր և ստորագրում դրանց վավերագրերը, հաստատում, կասեցնում կամ չեղյալ է հայտարարում վավերացում չպահանջող միջազգային պայմանագրերը.

Ընտրությունների միջոցով ժողովուրդը նախագահին լիազորում է ՀՀ անունից կնքել միջազգային պայմանագրեր: Այնպես որ նախագահը ուզած բանը կարող է ստորգրել Կազանում, կամ մի ուրիշ տեղ: Իսկ գլխավոր ընդդիմություն ՀԱԿ-ն էլ մի քանի անգամ հայտարարել է, որ չի ցանկանում երկրի ներսում սրել իրավիճակը, որպեսզի իշխանություններին/նախագահին չխանգարի Ղարաբաղի բանակցությունների հարցում: Այնպես որ նախագահի ասյպես կոչված «ոչ լեգիտիմության» հարցը մեջտեղից հանել է հենց ընդդիմությունը:

[Tig]

Հերթական ղամազ իբր ընդդիմադիր վերլուծությունը: Կներես Տիգ ջան:

Կներեսի հարց չկա Գնել ջան

Ընտրությունների միջոցով ժողովուրդը նախագահին լիազորում է ՀՀ անունից կնքել միջազգային պայմանագրեր: Այնպես որ նախագահը ուզած բանը կարող է ստորգրել Կազանում, կամ մի ուրիշ տեղ: Իսկ գլխավոր ընդդիմություն ՀԱԿ-ն էլ մի քանի անգամ հայտարարել է, որ չի ցանկանում երկրի ներսում սրել իրավիճակը, որպեսզի իշխանություններին/նախագահին չխանգարի Ղարաբաղի բանակցությունների հարցում: Այնպես որ նախագահի ասյպես կոչված «ոչ լեգիտիմության» հարցը մեջտեղից հանել է հենց ընդդիմությունը:

Մի կողմից ճիշտ ես, բայց մյուս կողմից նման հարցերը պետք ա հանրաքվեով որոշվի, թեկուզ և լեգիտիմ նախագահ ունենանք: Միևնույն է նման հարցերը շուրջ չի կարելի միանձնյա որոշում կայացնել: Ու նման իրավիճակները պետք է ամրագրվի սահմանադրությամբ, որպիսի հաջորդ անգամ չմտածենք նախագահը բարոյական իրավունք ունի թե ոչ, այլ մինագամից խոսանք հանրաքվեի մասին:

[Տրիբուն]

Մի կողմից ճիշտ ես, բայց մյուս կողմից նման հարցերը պետք ա հանրաքվեով որոշվի, թեկուզ և լեգիտիմ նախագահ ունենանք: Միևնույն է նման հարցերը շուրջ չի կարելի միանձնյա որոշում կայացնել: Ու նման իրավիճակները պետք է ամրագրվի սահմանադրությամբ, որպիսի հաջորդ անգամ չմտածենք նախագահը բարոյական իրավունք ունի թե ոչ, այլ մինագամից խոսանք հանրաքվեի մասին:

Դե, եղբայր, մինչև մենք հանրաքվեով սահմանդրություն փոխենք, հետո էլ հանրաքվեով որոշենք համաձայն ենք Կազանում ստորգրվելիք փաստաղթի դրույթներին, թե ոչ, Սերժի նախագահության երկրորդ ժամկետը անցած կլինի

Մյուս կողմից էլ, ես հարցին Ռեալ Մադրիդ ախպերը ճիշտ կպատասխանի, եթե չեմ սխլավում, միջազգային պայմանագրերը հանրաքվեի դնելու պրակտիկա չկա: Չնայած տեսականորեն հնարավոր է: Միջազգային պայմանագրերը վավերացվում են ԱԺ կողմից: Իսկ մեր սահմանադրությամբ օրենքները կարող են ընդունվել հանրաքվեով: Այսինք, եթե ԱԺ-ն միջազգային պայմանագիրը վավերացնի օրենքով, կարա համ էլ էտ օրենքը դնի հանրաքվեի: Կարո՞ղ ա ախմախ բան եմ ասում

[Tig]

Դե, եղբայր, մինչև մենք հանրաքվեով սահմանդրություն փոխենք, հետո էլ հանրաքվեով որոշենք համաձայն ենք Կազանում ստորգրվելիք փաստաղթի դրույթներին, թե ոչ, Սերժի նախագահության երկրորդ ժամկետը անցած կլինի

Մյուս կողմից էլ, ես հարցին Ռեալ Մադրիդ ախպերը ճիշտ կպատասխանի, եթե չեմ սխլավում, միջազգային պայմանագրերը հանրաքվեի դնելու պրակտիկա չկա: Չնայած տեսականորեն հնարավոր է: Միջազգային պայմանագրերը վավերացվում են ԱԺ կողմից: Իսկ մեր սահմանադրությամբ օրենքները կարող են ընդունվել հանրաքվեով: Այսինք, եթե ԱԺ-ն միջազգային պայմանագիրը վավերացնի օրենքով, կարա համ էլ էտ օրենքը դնի հանրաքվեի: Կարո՞ղ ա ախմախ բան եմ ասում

Օֆ, եսիմ է:
Մարդ սրանց ձեռը կաթվածահար կարա լինի...

[Tig]

Դե, եղբայր, մինչև մենք հանրաքվեով սահմանդրություն փոխենք, հետո էլ հանրաքվեով որոշենք համաձայն ենք Կազանում ստորգրվելիք փաստաղթի դրույթներին, թե ոչ, Սերժի նախագահության երկրորդ ժամկետը անցած կլինի

Մյուս կողմից էլ, ես հարցին Ռեալ Մադրիդ ախպերը ճիշտ կպատասխանի, եթե չեմ սխլավում, միջազգային պայմանագրերը հանրաքվեի դնելու պրակտիկա չկա: Չնայած տեսականորեն հնարավոր է: Միջազգային պայմանագրերը վավերացվում են ԱԺ կողմից: Իսկ մեր սահմանադրությամբ օրենքները կարող են ընդունվել հանրաքվեով: Այսինք, եթե ԱԺ-ն միջազգային պայմանագիրը վավերացնի օրենքով, կարա համ էլ էտ օրենքը դնի հանրաքվեի: Կարո՞ղ ա ախմախ բան եմ ասում

Օֆ, եսիմ է:
Մարդ սրանց ձեռը կաթվածահար կարա լինի...

[REAL_ist]

Դե, եղբայր, մինչև մենք հանրաքվեով սահմանդրություն փոխենք, հետո էլ հանրաքվեով որոշենք համաձայն ենք Կազանում ստորգրվելիք փաստաղթի դրույթներին, թե ոչ, Սերժի նախագահության երկրորդ ժամկետը անցած կլինի

Մյուս կողմից էլ, ես հարցին Ռեալ Մադրիդ ախպերը ճիշտ կպատասխանի, եթե չեմ սխլավում, միջազգային պայմանագրերը հանրաքվեի դնելու պրակտիկա չկա: Չնայած տեսականորեն հնարավոր է: Միջազգային պայմանագրերը վավերացվում են ԱԺ կողմից: Իսկ մեր սահմանադրությամբ օրենքները կարող են ընդունվել հանրաքվեով: Այսինք, եթե ԱԺ-ն միջազգային պայմանագիրը վավերացնի օրենքով, կարա համ էլ էտ օրենքը դնի հանրաքվեի: Կարո՞ղ ա ախմախ բան եմ ասում

Լավ վերլուծություն էր Բայց միջազգային պայմանագիրը վավերացվումա ԱԺ որոշմամբ, ոչ թե օրենքով: Ուստի հանրաքվեի դնել Սահմանադրությամբ նախատեսված կարգով հնարավոր չէ: Բայց ըստ էության հասարակության կարծիքն իմանալու համար այլ լծակներով կարող են հանրաքվեի դնել և հանրաքվեի արդյունքներին համապատասխան էլ ԱԺ որոշում ընդունել:

[Varzor]

Մի կողմից ճիշտ ես, բայց մյուս կողմից նման հարցերը պետք ա հանրաքվեով որոշվի, թեկուզ և լեգիտիմ նախագահ ունենանք: Միևնույն է նման հարցերը շուրջ չի կարելի միանձնյա որոշում կայացնել: Ու նման իրավիճակները պետք է ամրագրվի սահմանադրությամբ, որպիսի հաջորդ անգամ չմտածենք նախագահը բարոյական իրավունք ունի թե ոչ, այլ մինագամից խոսանք հանրաքվեի մասին:

Միանշանակ համաձայն եմ, որ ժողովրդական հիմնական արժեքների` տարածքների հետ կապված խնդիրները պետք է որոշի հենց ինքը ժողովուրդը, սակայն իշխանությունները պետք է ժողովրդին աջակցեն հեռանկարային և իմաստալից որոշում կայացնելու խնդրում:
Նախագահը նույնպես մարդ է և նրա վրա կարող են տարբեր եղանակներով ճնշում գործադրել` նույնիսկ անձնական բնույթի:
Դիվանագիտորեն ավելի դժվար է ամբողջ ժողովրդի վրա ճնշում գործադրել, ընդ որում այնպես, որ ոչ ոք գլխի չընկնի, թե ինչի համար են անում:
Սակայն, նորից կրկնեմ, որ ժողովուրդը ընդհանրության մեջ ավելի էմոցիոնալ է և անհեռատես, ուստի նրան պետք է համապատասխան փաստագրական և վերլուծական ինֆորմացիա տրամադրել` ճիշտ որոշու կայացնելու համար, իսկ դա պետք է կատարեն ինչպես իշխանույթունները, այնպես էլ բոլոր հասարակական և քաղաքական կառույցները:

[Varzor]

Ինչո՞ւ է իշխանությունը հասարակությունից գաղտնի պահում այն, ինչն ուղղակիորեն առնչվում է հասարակության, պետության` Հայաստանի և Ղարաբաղի անվտանգությանը: Ո՞վ է ասել, որտե՞ղ է սահմանված, որ իշխանությունն արտաքին քաղաքականության այդ կարևորագույն հարցում չպետք է հաշվետու լինի հասարակությանը: Երբ խոսք չկա ստորագրության, համաձայնեցվելիք փաստաթղթի մասին, ապա այստեղ իհարկե ամեն ինչ պարզ է` ընթացիկ աշխատանք է, հանրությունը ծանոթ է օրակարգին, կողմերը փորձում են ամեն մեկը ստանալ իր ուզած ձևակերպումը, իր ուզած դրույթները:

Չի կարելի միանշանակ մեադրել իշխանություներին գաղտնապահության մեջ: կան բանէր, որ եթե գաղտնի չպահվեն, ապա ժողովրդական սվորույթի համաձայն կվերածվեն խուճապի և սպեկուլյատիվ գործողություների:
բայց ամեն դեպքում, կարծում եմ վերջնականա որոումը պետք է կայացնի ոչ թե կառավարությունը, այլ ժողովուրդը` Արցախցիներն էլ ՀՀ քաղաքացիների հետ միասին: