Էդ ջան, տեղը չբերեցի թե ինչ (որ) հարցազրույցի մասին ես հարցնում ու ինչի ես ինձնից ուզումRammer-ի խոսքերից
Էդ ջան, տեղը չբերեցի թե ինչ (որ) հարցազրույցի մասին ես հարցնում ու ինչի ես ինձնից ուզում
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Դուրս շատ եկավ, մանավանդ վերջին ընդգծածս...
... Եվ մի ճգնաժամային տիկին
Ղարաբաղյան առաջին պատերազմի տարիներին Ղարաբաղյան շարժման հիմնադիրներից մեկը եվրոպացի մի ազդեցիկ քաղաքական գործչի հետ հանդիպման ժամանակ հարցրել էր, թե ի՞նչ արձագանք կլինի աշխարհի գերտերությունների կողմից, եթե հայկական բանակն առաջ շարժվի: Եվրոպացի ազդեցիկ քաղաքական գործիչը քմծիծաղել էր եւ ասել` հայերն այնքան են կորցրել պատմության ընթացքում, որ որքան էլ առաջ գնան` դեռ Հայաստան է: Եւ ակնարկել էր, որ ոչ մի լուրջ հակազդեցություն էլ չի լինի:
Եվրոպացի գործիչը ճիշտ էր` փաստացի, համաշխարհային հանրությունը հայկական կողմին չի ստիպել ինչ որ տարածքներ հանձնել: Իհարկե, խոսքը բանավոր հայտարարությունների կամ ժամանակ առ ժամանակ ինչ որ փաստաթղթերի մասին չէ, այլ` իրականության: Ընդհանրապես, տարածքներն աշխարհում որեւէ մեկին չեն հետաքրքրում: Աշխարհին հետաքրքրում է այլ բան` տարածքի վերահսկողության որակը եւ այդ տարածքներում հումանիտար վիճակը` իր բոլոր դրսեւորումներով: Այսինքն` վերաբնակեցում, կյանքի նորմալ պայմանների ապահովում, համաշխարհային գործընթացներին համարժեք դերակատարություն, եւ այլն: Իսկ թե ով կվերահսկի տարածքը` դա կախված է արդեն ոչ թե “պատմական արդարությունից” կամ “միջազգային իրավունքից”, այլ նրանից, թե որքանով է այդ տարածքը վերահսկողը համարժեք վերոհիշյալին: Այդ մասին աշխարհի ազդեցիկ տերությունները հայտարարել են բազմիցս, տարբեր առիթներով, ապացուցել աշխարհի տարբեր տարածաշրջաններում:
Որքանո՞վ է հայկական կողմը համարժեք այս իրողությանը: Այս հարցը կարելի էր ընդհանրապես չտալ, որովհետեւ, օրինակ, Հայաստանի ղեկավարը իր պաշտոնավարման սկզբին հպարտությամբ հայտարարել է, որ մենք չենք վերաբնակեցնում մեր հսկողության տակ գտնվող տարածքները եւ պատրաստ ենք փոխզիջումների: Նույնը հայտարարում են Հայաստանի գրեթե բոլոր քաղաքական ուժերն ու հասարակական կառույցները, այսպես կոչված փորձագիտական շրջանակները: Չկա առավել զավեշտալի տեսարան, քան այն, թե դեմքի որպիսի մտահոգ ու խոհուն արտահայտությամբ են խոսում մեր քաղաքական գործիչներն ու փորձագետները “փոխզիջման” մասին. Դա դարձել է քաղաքական լավ տոնի, “միջազգային չափանիշներին” համարժեքության ցուցիչ:
Ստացվել է այնպես, որ այսօր այսպես կոչված տարածքների վերադարձի անհրաժեշտության մասին խոսում են Ադրբեջանի ու Ռուսաստանի իշխանությունը, Հայաստանի այսպես կոչված քաղաքական էլիտան եւ մեկ էլ միջազգային ճգնաժամային մի տիկին` Սաբինա Ֆրեյզերը: Այս խոսակցություններն ակտիվացել են Կազանի հանդիպման նախօրեին: Բոլորն էլ հասկանում են, որ նման քայլը Ղարաբաղի, Հայաստանի եւ հայ ժողովրդի պատմության ավարտն է: Այդ դեպքում, գուցե սրանք ազնիվ լինեն եւ հայտարարեն, որ նպատակը հենց դա է: Չնայած, դա հայտարարելու կարիք էլ չկա, որովհետեւ ռուսներն ու թուրքերը հայերի հանդեպ վերջին 300 տարիների իրենց գործողություններով հենց դա են ապացուցել: Եւ մենք չենք վերացել այն պարզ պատճառով, որ ամենավերջին պահին հայերի մեջ գտնվել են մի քանի հարյուր պարզապես արժանապատվություն ունեցող մարդիկ:
Պետք չէ հասցնել այդ “ամենավերջին պահին”, որպեսզի չլինեն նոր զոհեր եւ տեղահանություն:
Si vis pacem, para bellum
Tig (17.06.2011)
Առանց ՓՈԽզիջման կոմպրոմիսի և վեճի խաղաղ կարգավորման հասնելը անհնար է: Քո դիրքորոշումը բացահայտորեն տանումա պատերազմի, ինչը իմ կարծիքով ամենահավանական տարբերակնա ղարաբաղյան հակամարտության պարագայում:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Ախր դա միայն դիքորոշում չի: ՓՈԽ զիջում` ուրեմն երկուսս էլ պիտի զիջենք:Մենք զիջելու բան չունենք, ինչը զիջենք? Մեր հայրենիը կամ նրա մի մասը? Իսկ իրենք ինչ են զիջելու? Ընդամենը սին խոսք և մի քանի թղթիկ-համաձայնագրեր? Չեք կարծում որ ինչ որ համարժեք չի, ավելի շատ "քցոցու" նման է: Հայաստանը պատմականորեն մի քանի անգամ գնացել է այդպիսի "փոխզիջումների"` 20-ական թթ պարտադրված Նախիջևանի և Արցախի զիջումը Զանգեզուրի դիմաց, Ջավախքի զիջումը Վրաստանին, Արցախյան ազատամարտի տարիներին "զիջեցինք" այնքանով, որ Ղազախը, Կիրովաբադը, Խանլարի շրջանը չվերցրիք ետ: Չեք հասկանում, որ պարտադրված զիջումը արդեն ԽԼՈՒՄ է, ոչ թե զիջում: Զիջումը գիտակցված և ինքնակամ է լինում:
Իսկ առանց փոխզիջումների շատ լավ էլ կարգավորվում են հակամարտույթունները` միայն հաղթողն է, որ պիտի խնդա: Իսկ հիմա ուզում են հաղթողին լացացնեն, որ չխնդա:
Օրինակ ինչ զիջեց Կոսովոն Սերբիային? Կամ ինչ են զիջել Կիպրոսում թուրքերը? մեկ էլ Իսրայելն ա չէ զիջում Պաղեստինին, ընենց ա զիջում որ տարեց-տարի Պաղեստինի տարածքը փոքրանում ա:
Չեք զգում, թե որտեղ է թաղված խոզի գլուխը? Ինչու են ուզում, որ վերադարձնենք Քարվաճառի շրջանը, այլ ոչ թե Զանգելանի կամ Կուբատլիի, կամ ասենք Աղդամի կամ Ֆիզուլիի?? Ի դեպ ասեմ, որ գյուղատնտեսական տեսանկյունից ավելի լավ տարածքներ են` դաշտավայրային, տաք և նաև սահմանակից են Իրանին (բացի Աղդամից): Քելբաջարը ստրատեգիական դիրք ունի այն սեպի պես խրված էր ԼՂԻՄ-ի և ՀՀ միջև: Չզգացիք, մինչև այդ տարածքները չազատագրեցինք, պատերազմի նժարը վերջնականապես չթեքվեց մեր կողմը: Իրականությունը չես խառնի ինչ-որ վերացական փոխզիջումների հետ:
Նույնիսկ սովետական "եղբայրության" տարիներին այնպես հայաթափեցին Նախիջևանը, որ նույնիսկ մոռացել ենք, որ դա էլ են մեզանից խլել ու ոչ միտեղ չենք բարձրաձայնում: Իսկ օրինակ կզիջեն մեզ Նախիջևանը Քելբաջարի և մյուս ազատագրված տարածքների դիմաց??
Եթե փոխզիջումներից հրաժարվելը տանում է պատերազմի, ապա փոխզիջումները փաստացի կլինեն նախորդ ռազմական գործողություններում և դեռ չսկսվածներում հայկական պարտության վառ վկայությունները` կռվեցինք, զոհվեցինք, կռվում հաղթեցինք, բայց փոխարենը ոչինչ չստացան` նորից անորոշ կարգավիճակով Արցախ, նորից օտար զորքերի միջամտություն, նորից թուրք-ազերական արագ բազմացող ցեղերի վերադարձ: Նույնիսկ կորցրեցին` Շահումյանի շրջան, Գետաշեն, Մարտունաշեն, Արծվաշեն:
Լավն ա չէ փոխզիջումային տարբերակը
Ադրբեջանն այլևս պատերազմի մեջ չի մտնի` նախ չեն թողնի (բա նավթամուղն ու գազամուղն ափսոս չեն?), երկրորդն էլ արդեն տեսել ա, թե գլխին իչ ա եկել, աչքը լավ վախեցած ա
Վախեցած ու անկյուն ընկած շան նման մենակ ատամ ա ցույց տալիս, շատ-շատ մի հատ կծի, միչև գլուխը կջախջախենք: Պետք է ուղղակի պատրաստ լինել այդ կծոցը կամ կանխելուն կամ հարմար դիրքով ընդունելուն:
Ի դեպ Արցախցիներին հարցրել եք, թե ինչպես են վերաբերվում այդ "քաղաքակիրթ" փոխզիջումային տարբերակին?
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 17.06.2011, 15:22:
Tig (17.06.2011)
Իհարկե, դա մեր կոմպիտենցիայի մեջ չի մտնում, դրա համար գոյություն ունեն հատուկ ծառայություններ, որոնք ցավոք սրտի զբաղված են միայն ցույցեր ցրելով:Հեռակառավարման վահանակներին հնազանդվելը տանում է ազգը դեպի կործանում:Կարելի է, բայց առայժմ հնարավոր չէ` ոչ մի փոքր պետություն չի կարող արտաքին քաղաքականության մեջ անկախ լինել, մանավանդ, երբ ավելի շատ ներմուծում է քան արտահանում և մեծ պարտքեր ունի` ՀՀ նման
Բորչալլուն ցեղ է Ճերմակ ոչխարների (աղ ղոյունլու) կազմում, որի անունով հետագայում վերանվանվել է Գուգարքի Ծոբո փոր գավառի տարածքը:Բորչալուն ադրբեջանական ցեղեր չեն: Դա տարածք է,
Վերջին պնդման հետ համամիտ եմ, պարսկերեն Āturpātākān, հայերեն Atrpatakan, հունարեն. Άτροπατηνη, բյուզանդական հունարեն Άδραβιγνων,Սիրիայի արաբերեն Aδorbāyγān.համ էլ "ադրբեջանական" ցեղեր չկան: Ադրբեջանը նույնպես տարածք է` այդ անվանումով կա նահանգ Իրանում և Պետություն Անդրկովկասում, որի հարավային հատվածը Իրանը պատմականորեն համարում է իր նահանգ Ադրբեջանի հյուսիսային հատվածը
Թույլ լինելը անբարոյականություն է...բաժանիր, որ տիրես:Շներին կռվացնելը շնատերերի գործն է, ինչ-որ երրորդ ուժ չի կարող միջամտել:
Այդ տեմպերով որ շարունակեն, ոչ մի հարց էլ չեն լուծի:Կարելի է ասել, որ մեր իշխանություններն էլ մտածված լռեցնում են ջավախքահայության արդարացի ձայնը: Չմոռանանք, որ Ջավախքը նույնպես պատմական Հայաստանի մի մասն է, և 1920թ.-ին վրացական դավադիր քաղաքականության արդյունքում անցել է Վրաստանին (1920թ. հայ-թուրքական պատերազմի տարիներին վրացական կողմը թիկունքից հարվածեց ՀՀ-ին և "գրավեց" Ջավախքը, Լոռին ու Փամբակը: Հայկական ուժերը Դրոի գլխավորությամբ շարժվեցին դեպի վրացական սահման և պրակտիկորեն դմադրության չհանդիպելով սկսեցին շարժվել դեպի Թիֆլիս, մտադրություն ունենալով գրավել քաղաքը: Սակայն գործին խառնվեցին նորից մեր "բարեկամ" անգլիացիները, Ջավախքն անցավ Վրաստանին, իսկ Լոռին ու Փամբակը հայտարարվեցին չեզոք գոտի
Արցախյան հարցի կարգավորումից հետո հաջորդը արդեն պետք է լինի Ջավախքի կամ Նախջևանի հարցը: Նախիջևանի հարցն ավելի բարդ է` այնտեղ հայեր չեն ապրում:
Տեր Աստված, քեզ դուր է գալիս? քո ստեղծած աշխարհը...
Varzor , անվտանգության գոտու տարածքներում մինչ պատերազմը բնակվել են հայեր, թե՞ ադրբեջանցիներ: Եթե բնակվել են ադրբեջանցիներ՝ ԼՂ-ն այդ տարածքների նկատմամբ իրավուն ունի, թե՞ ոչ: Եվ եթե ունի, ապա ի՞նչ հիմքով: Նաև հիշեցնեմ ԼՂ սահմանադրությունից մի հատված.
Ինձ թվում է ակնարկը հասկանալի է:ԼԵՌՆԱՅԻՆ ՂԱՐԱԲԱՂԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ
Հոդված 142.
Մինչև Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության պետական տարածքի ամբողջականության վերականգնումը և սահմանների ճշգրտումը հանրային իշխանությունն իրականացվում է այն տարածքում, որը փաստացի գտնվում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության իրավազորության ներքո:
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Մեր երկրի հատուկ ծառայությունները չեն կարող մրցակցել գերտերությունների ծառայությունների հետ հենց թեկուզ մենակ քանակական տեսանկյունից, էլ չեմ ասում տեխնիկայի կամ էլ ֆինանսավորման տեսանկյունից: Միայն ՌԴ ԱՖԾ-ի հաստիքային աշխատակիցների քանակը համարյա հավասար է ՀՀ բնակչության թվին
"Աղ" -ը մի քիչ շատ ա ձևափոխված իրանական լեզուների ազդեցության տակ, ավելի ճիշտ է թուրքական և թուրքմենական (նույնպես օղուզական) "աք"` սպիտակ, սրանից էլ ունեն "աքսակալ"` սպիտակամորուս, մեր լեզվով ասած հալիվոր (ալևոր):
Ենդարում եմ, որ նույն տվյալներն են
http://arevelk.info/archives/515
Մի բան բաց են թողել` թուրք խազարներին, որոն ավելի շեւտ են հայտնվել հյուսիսային Անդրկովկասում
Փաստացի Բորչալուն "ադրբեջանական" ցեղեր չեն` այդպիսի (Ադրբեջանական) ցեղեր ընդհանրապես գոյություն չունեն: Ասածիս իմաստը սա էր
Միանգամայն ճիշտ է, նոր պարսկերեն Ազարբաջան տարբերակի թուրքական աղավաղված ձևն էլ "ազերբայջան": Ասյտեղից էլ առաջացել է այդ տարածնքերը բնակեցնող թուրք-օղուզական աղ-կոյունլու (ադրբեջաներեն` աղ քոյունլու, թուրքերեն աք քոյունլու) և ղզլբաշ (կարմրագլուխ) ցեղերի հետնորդներից կազմված և տեղական իրանական, կովկասյան և հայկական էթնոսի հետ միախառնված պայմանական "ազերի" անվանումը: Իրականում շատ քիչ կապ ունի իրանական ասերիների հետ: Նախկինում այս տարածքում ապրում էին իրանական ցեղեր, որոնոց լեզվական բառբառների համախումբն անվանվում էր "ազար" և այդ լեզվով խոսոսղները "ազարի" հետագայում ազարական լեզուն հետզհետե դուրս մղվեց օղուզական բառբառների կողմից: Ի դեպ համարվում է, որ ազարները միդացի-մարերի անմիջական հետնորդներն են, ինչպես նաև նրանցից են համարվում այժմյան թալիշները և տատերը (թաթեր)
Հատկանշական է, որ ներկայիս Ադրբեջանի տարածքում է գտնվում հին զրադաշտական և ներկայիս մուսուլման, բայց կրակապաշտության ավանդույթները պահպանած մարդկանց գլխավոր սրբավայրերից մեկը` Հավերժ կրակի տաճարը (երկրամասի հին անվանումը` Ատուրպատ+ական` կրակով պաշտպանված երկիր, կամ կրակի պաշտպան երկիր): հեն այդտեղ էլ նշում են Նովրուզը, որը իսլամի հետ կապ չունի:
Այո, այդպես է, եթե այքան ես ուժերդ անիմաստ վատնմում, որ թուլանումս ես: ՎԱելի շոտ ոչ թե անբարոյականություն է, այլ բերում է անբարոյականության` ուժեղները դարձնում են այդպիսին ստիպելով
Բաժանելու համար պետք է ուժեղ լինել, իսկ թույլ վիճակից ուժեղանալու համար երբեմն անբարոյական քայլերի են դիմում
Համամիտ եմ, բայց կապրենք, բախտներս բերի` կտեսնենք
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 17.06.2011, 18:27:
Դե այո, բացի նավթից կան այլ ռեսուրսներ, բայց այսօրվա դրությամբ ամենակարեվոր ռեսուրսը նավթն ու գազն է, շուտով ջրի արժեքը անշուշտ կբարձրանա:Նավթագազային ցանկությունները միայն երևացող և մետ ապագայի պլաներն են: Ըստ երևույթին կան նաև այլ հետաքրքություններ, որոնցից մեկը, օրինակ, Արցախում առկա ոսկու և սնդիկի հանքերն են
Նույնսիկ տարբերակ եմ լսել, որ Հայաստան-Արցախ տարածաշրջանը շատ կարևոր մանավանդ Իսրայելի համար: Ինչ-որ ֆանտաստիկ թվացող պլաններ կան այս ռեգիոնից դեպի մերձավոր աևելք ոչ թե նավթա կամ գազամուղ, այլ ջրմուղ կառուցելու վերաբերյալ: Ինչ-որ փորձագետների գնահատմամբ մի 40-50 տարի հետո Արցախի և Հայաստանի տարածքում են լինելու տարածաշրջանի (Անդրկովկաս, Մերձավոր Արևելք) չաղտոտված ր խմելու ջրերի պաշարների 20%-ից ավելին
Չեմ զարմանում, միջազգային շուկայում, առավել ևս Մարձավոր արևելքում 1լ խմելու բարձրորակ ջրի արժեքը գերազանցում է 1լ նավթի արժեքին: Եվ գնալով ջրի արժեքը բարձրանում է նաև այլ տարածաշրջաններում: Հենց թեկուզ Հայաստանում արդեն բավականին շատ շշալցված ջուր է վաճառվում` մի քանի անգամ ավելի, քան ասենք մի 10 արի առաջ: Այնպես որ արդեն ժամանակներն են, որ ջրային մագնատներ առաջանան
Ես բայց չեմ կարծում որ մենք գործ կբռնենք Իսրայելի հետ, իրենք թուրքերի հետ պատմական ջերմ հարաբերություններ ունեն ու իմ կարծիքով անզգույշ է մտերիմ հարաբերություններ ունենալ իրենց հետ:
Ի՞նչ ասեմ այստեղ...
"Անվտանգության գոտում" բնակվել են, բայց չեն կազմել մեծամասնություն 1988թ.-ին: ԼՂ-ն այդ տարածքների նկատմամաբ իրավունքներ ունի այքանով, որ դրանք մինչև խորհրդայնացումը ավելի խիտ են բնակցեված եղել հայերով, ինչպես նաև պատմականորեն` տարածքում առկա են բազմաթիվ պատմական և հոգևոր արժեքներ` ՀԱՅԿԱԿԱՆ: Մանավորապես այդ բոլոր տարածքները մտել են մելիքությունների և Առանշահիկների իշխանության կազմի մեջ:
Արցախի հանրապետության սահմանադրությունը հստակ սահմանում է, որ "իրենք են որոշում իրենց վերահսկողության տակ գտնվող տարածքների ներքին և արտաքին քաղաքականությունը", այսինքն` իրավաբանորեն դա ոչ թե Հայաստանի կողմից զբաղեցված, այլ ԼՂՀ տարածքներ են
Tig (18.06.2011)
Նավթն ու գազը կարևոր են այսօր, վաղը: Սակայն ֆդրանից հետո գալիս է "վաղը չէ մյուս օրը", որի մասին էլ են մտածում գերտերությունները, երբ հսկայական միջոցներ են ծախսում տարածաշրջանում իշխանություն ստանալու համար:
Ես չեմ էլ ասել, թե գործը բռնելու են մեր հետ
Եթե խոսքը գնում է հայ-հրեական էթնիկ բարեկամության մասին, ապա կարող եմ ասել, որ հայի համար առաջին թշնամին այսօրվա աշխարհում ոչ թե թուրքն է այլ հրեան!!
Ոչ թե որպես մարդ կամ անհատ, այլ Սիոնիստական գաղափարներով և նախանձից դրդված
Հրեաները, կամ ավելի ճիշտ սիոնիստները, կարողացել են ցեղասպանության բեռը դնել թուրքերի վրա, բայց թուրքերը և նույնիսկ քուրդերը մեղավոր են, վերջում իրենք են գնացել ու մեր գյուղերը մաքրել ու իրենց ձեռքերով մեր ժողովուրդին կոտորել: Էթնիկ տեսանկյունից մեր ամենամոտիկ ընկերները միշտ եղել ել քրիստոնյա ժողովուրդները, օրինակ՝ հույները, ռուսները, ֆրանսիացիները, ու ասորիները: Իմ կարծիքով մենք պետք է ամրապնդենք մեր հարաբերությունները հույների հետ, իրենք մեր նման պատմություն ունեն ու ամենակարեվորը, մենք նույն պատմական թշնամին ունենք:Նավթն ու գազը կարևոր են այսօր, վաղը: Սակայն ֆդրանից հետո գալիս է "վաղը չէ մյուս օրը", որի մասին էլ են մտածում գերտերությունները, երբ հսկայական միջոցներ են ծախսում տարածաշրջանում իշխանություն ստանալու համար:
Ես չեմ էլ ասել, թե գործը բռնելու են մեր հետ
Եթե խոսքը գնում է հայ-հրեական էթնիկ բարեկամության մասին, ապա կարող եմ ասել, որ հայի համար առաջին թշնամին այսօրվա աշխարհում ոչ թե թուրքն է այլ հրեան!!
Ոչ թե որպես մարդ կամ անհատ, այլ Սիոնիստական գաղափարներով և նախանձից դրդված
Վերջին խմբագրող՝ Մովսես: 17.06.2011, 19:26:
Ի՞նչ ասեմ այստեղ...
Իմ ակնարկածի պարագայում թվաքանակը կապ չունի; անհրաժեշտ է էթնիկական հողի վրա ծագած հերթական վրաց-թուրքական կոմֆլիկտը դետոնացնել, կա մի սահման, որից հետո կանգնեցնել կամ խաղաղություն քարոզել այլևս հնարավոր չէ:Այդ դեպքում Արցախի խնդիրը լուծված համարեք:Մեր երկրի հատուկ ծառայությունները չեն կարող մրցակցել գերտերությունների ծառայությունների հետ հենց թեկուզ մենակ քանակական տեսանկյունից, էլ չեմ ասում տեխնիկայի կամ էլ ֆինանսավորման տեսանկյունից: Միայն ՌԴ ԱՖԾ-ի հաստիքային աշխատակիցների քանակը համարյա հավասար է ՀՀ բնակչության թվին
Եթե համաձայն չես իմ "ադրբեջանցի" ձևակերպման հետ, ապա դրանից չի բխում, որ բորչալլուն տեղանուն է:Փաստացի Բորչալուն "ադրբեջանական" ցեղեր չեն` այդպիսի (Ադրբեջանական) ցեղեր ընդհանրապես գոյություն չունեն: Ասածիս իմաստը սա էր
Տվյալ տարածքի անվանումը սկիզբ է առել մարաստանի աքեմենյան վրջին սատրապի' Ատուրպատի(Āturpāt) անունից. որը մ.թ.ա. 320 թվականին այդ տարածքում հիմնեց անկախ պետություն:Միանգամայն ճիշտ է, նոր պարսկերեն Ազարբաջան տարբերակի թուրքական աղավաղված ձևն էլ "ազերբայջան":
Խնդիրը հիմքային բնույթ ունի;երբեք էլ հայերը չեն ունեցել իրենց տիրակալը, բառիս բուն իմաստով, որպես հավաքական կամքի մարմնավորում, ուստի չեն էլ ունեցել հզոր Հայաստան:Սակայն միուս կողմից ծաղկում ու դրան հետևող կործանում էլ չի եղել, ինչպես օրինակ Բաբելոնի կամ Հռոմի մոտ:Այո, այդպես է, եթե այքան ես ուժերդ անիմաստ վատնմում, որ թուլանումս ես: ՎԱելի շոտ ոչ թե անբարոյականություն է, այլ բերում է անբարոյականության` ուժեղները դարձնում են այդպիսին ստիպելով
Բաժանելու համար պետք է ուժեղ լինել, իսկ թույլ վիճակից ուժեղանալու համար երբեմն անբարոյական քայլերի են դիմում
Համամիտ եմ, բայց կապրենք, բախտներս բերի` կտեսնենք :
Պարճառը նրանում է, որ մենք սպիտակ ռասսայի երրորդ ճուղի, (ում այսօր եվրոպացի են կոչում) նախնական տարբերակն ենք; հզոր պետության ստեղծելու ամբողջի արական կեսը, չենք կայացել ուստի էլ անմահ ենք:
Տեր Աստված, քեզ դուր է գալիս? քո ստեղծած աշխարհը...
Հրեաները ժամանակին նպատակ ունեին իրենց պետությունը մեր պատմական հողերի վրա հիմնեին, դրա համար պետք էր էթնիկ բնակչությանը ոչնչացնել, որն էլՆավթն ու գազը կարևոր են այսօր, վաղը: Սակայն ֆդրանից հետո գալիս է "վաղը չէ մյուս օրը", որի մասին էլ են մտածում գերտերությունները, երբ հսկայական միջոցներ են ծախսում տարածաշրջանում իշխանություն ստանալու համար:
Ես չեմ էլ ասել, թե գործը բռնելու են մեր հետ
Եթե խոսքը գնում է հայ-հրեական էթնիկ բարեկամության մասին, ապա կարող եմ ասել, որ հայի համար առաջին թշնամին այսօրվա աշխարհում ոչ թե թուրքն է այլ հրեան!!
Ոչ թե որպես մարդ կամ անհատ, այլ Սիոնիստական գաղափարներով և նախանձից դրդված
փայնուն կերպով իրականացրեցին անցյալ դարասկզբին՝ բնաջնջելով հայերին:միայն Գերմանիայի պարտությունը խանգարեց այդ «փայլուն » գաղափարի իրականացմանը:
Բայց հալալ ա այդ ազգին, երկրորդ համաշխարհայինից հետո հասան իրենց նպատակին:
Չնայած մեր հողերի վրա իրենց պետության կառուցման արմատները հին է, միգուցե տարօրինակ թվա, բայց արմատները Տիգրան Մեծի ժամանակներից է գալիս, երբ շատ
տերիտորիաներ գրավելով այնտեղի բնակչությանը, այդ թվում նաեւ հրեաներին տեղափոխելով բնակեցրեց մեր հողերի վրա, այդ թվում նաեւ Վանա լճի շրջակայքում...
Վստա՞հ ես, որ չեն կազմել մեծամասնություն: Թարմացրա աղբյուրներդ"Անվտանգության գոտում" բնակվել են, բայց չեն կազմել մեծամասնություն 1988թ.-ին: ԼՂ-ն այդ տարածքների նկատմամաբ իրավունքներ ունի այքանով, որ դրանք մինչև խորհրդայնացումը ավելի խիտ են բնակցեված եղել հայերով, ինչպես նաև պատմականորեն` տարածքում առկա են բազմաթիվ պատմական և հոգևոր արժեքներ` ՀԱՅԿԱԿԱՆ: Մանավորապես այդ բոլոր տարածքները մտել են մելիքությունների և Առանշահիկների իշխանության կազմի մեջ:
Արցախի հանրապետության սահմանադրությունը հստակ սահմանում է, որ "իրենք են որոշում իրենց վերահսկողության տակ գտնվող տարածքների ներքին և արտաքին քաղաքականությունը", այսինքն` իրավաբանորեն դա ոչ թե Հայաստանի կողմից զբաղեցված, այլ ԼՂՀ տարածքներ են
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Mephistopheles (18.06.2011)
Հայուհու խոսք, որ 1000 ճառ արժե
Ես բնակվում եմ Քարվաճառի շրջանի Վերինշեն համայնքում արդեն ութ տարի: Երբ 2001 թ. նոյեմբերին մենք փոխադրվեցինք այստեղ մշտական բնակության, մենք բախվեցինք բազում դժվարությունների: Այդ դժվարություններից շատերը կարող էին նաև չլինել, սակայն մեր ընտանիքն արժանապատվորեն հաղթահարեց դրանք, և այսօր ես իմ կյանքն առանց Քարվաճառի պարզապես չեմ պատկերացնում: Այս տարածքը մեզ դիմավորեց խիստ աշունով և ցրտաշունչ ձմեռով, որը մեզ անտանելի էր թվացել:
Մենք պատրաստ չէինք այն ձմռանը ոչ հոգեբանորեն և ոչ էլ նյութապես: Չկար էլեկտրականություն, հեռախոսակապ, գրեթե բացակայում էր ուղևորատար հաղորդակցությունը: Շրջանում բոլոր խանութները պատկանում էին մի մարդու, և դրանցից ամենամոտիկը գտնվում էր մեր տնից 10 կմ հեռու: Թե ինչպիսի գներով էին այնտեղ ապրանք վաճառում` ես խոնարհաբար կլռեմ:
Բարեբախտաբար, այսօր դրանք այլևս հեռավոր և հաճախ անիրական թվացող հիշողություններն են: Մեր կողքին ապրող մարդիկ մեզ նման աշխատում և մաքառում էին` արարելով սեփական ապագան: Շատերը, չդիմանալով փորձություններին, հեռանում էին, սակայն նրանց փոխարեն գալիս էին նոր ընտանիքներ:
Անցան տարիներ: Մենք ունեցանք դպրոց, էլեկտրականություն, բջջային հեռախոսակապ: Տրանսպորտի հարցը դեռևս շատ լուրջ է, սակայն ամեն պարագայում ավելի լավ է, քան նախկինում:
Այստեղ ծնվում էին երեխաներ` երկհարյուրամյա ընդմիջումից հետո այս հողի առաջին հայ երեխաները, որոնց ծննդյան վկայականներում որպես ծննդավայր նշվում էր Քարվաճառը:
Ամեն տարի տների ու գոմերի պատերից, փողոցների սալահատակից վերաբնակները դուրս էին հանում խաչքարեր ու տապանաքարեր` հայոց միջնադարյան վիմագրերով:
Դրանցից շատերը տառացիորեն ստիպված էինք հավաքել մասունք առ մասունք` սրբելով հարյուրամյա թրիքի պղծությունից կամ սվաղի մնացորդներից:
Ունեցել ենք նաև կորուստներ. կենաց դառն օրենքի բերմամբ մարդիկ մահանում էին: Մահացածներից մեկը նաև իմ հայրիկն էր` բանասեր և բանաստեղծ, զինվորական և պարզապես ողջ կյանքով հայրենի հողին անսահմանորեն նվիրված մարդ:
Նա ծնվել էր Ալավերդուն հարակից Ակոռի գյուղում, որտեղ թաղված էին նրա ծնողները: Ակոռու գերեզմանատանը հանգչում էր նրա ողջ գերդաստանը: Նրա նախնիները Լոռի էին եկել երկրաշարժից կործանված հնամենի մասիսադիր Ակոռի ավանից, որը գտնվում էր արևելահայաց լանջի դյուցազնավիպական Վիհի ստորոտում: Երբ նրան հայտնի եղավ հիվանդության անունը, նա կանչեց մայրիկիս և ինձ` որպես ավագ դուստր, և ասաց, որ մենք չհամարձակվենք անգամ մտածել իրեն թաղել Ակոռիում:
Մեր ազգականներն այսօր էլ նախատում են մեզ, որ մենք նրան հանձնեցինք «անհայտ քաղաքական ապագայով» մի հողի, սակայն այս բառերն ինձ համար խորապես վիրավորական են:
Իհարկե, այս հողի վրա մենք շատ դժվարություն ենք տեսել, սակայն նրա գեղամեծար վեհությունը դարձել է իմ գիտակցության անկապտելի մի մասնիկը:
Այս հողի վերածնունդը դարձել է իմ կյանքի իմաստը, որի զոհասեղանին ես կարողացել եմ ընծայել ընդամենը դպրոցում իմ ուսուցչությունը, իմ քրտինքը, իսկ երբեմն էլ` արցունքս:
Իմ քույրերն ընտանիք կազմեցին այս հողում և նվիրեցին նրան իրենց անդրանիկ զավակներին, իսկ իմ հայրն առաջինն էր, ով տարածքի ազատագրումից ի վեր Հայաստանյայց եկեղեցու սրբազան ծիսակարգով նրա մեջ գտավ հավիտենական հանգիստը:
Ոմանց իմ խոսքերը կարող են չափազանց զգացմունքային թվալ, բայց ես դրանցից չեմ ամաչում, քանի որ անկախ մեր անձնական վաստակից և արժանիքներից` դրանք ունեն ոչ միայն ազգային-պետական, այլև պատմական կտրվածքով սրբազան և իմաստակիր խորհուրդ:
Մեր զինվորների արյունը և նորածին հայ մանուկների ճիչն ազատագրված եզերքում վերադարձրին մեզ Ցեղասպանությամբ և հազարամյա սփռմամբ ոտնահարված պատիվն ու իրավունքը` քայլելու ազատարարի հպարտությամբ:
Ինձ համար` որպես կնոջ, ավելի հեշտ է հասկանալ և զգալ, թե որչափ մեծ է այդ պարգևը` լինել քույր կամ կին անհավասար մարտում թշնամուն հաղթած հայ տղամարդուն և կյանք պարգևել նրա երեխաներին:
Արդյոք այսօրվա հայ կանանցից շատերը երբևէ մտածե՞լ են, թե ով է փրկել նրանց անպատվությունից բառիս փոխաբերական և ուղիղ իմաստով: Սրանք դատարկ խոսքեր չեն, սրանք զուրկ են ճարտասանական հնարքներից և խստագույն անմիջականությամբ արտացոլում են իրականությունը:
Աշխարհը նույնն է մնացել, թուրքերը` նույնպես: Խաղաղությունը և Հայաստանի վերածնունդը հնարավոր են, միայն եթե մեր երկրի դարպասներն աննկունորեն կնքված լինեն հայ տղամարդկանց զենքով` նրանց կամքով առ կյանք և առ պատիվ:
Ցավոք, վերջին շրջանում Երևանում տեղի ունեցողն ինձ, մեղմ ասած, շատ է վրդովեցնում: Այդ անհույս պարտվողականությունը` թշնամուն մահացու զիջումներ կատարելու միջոցով խաղաղություն և բարօրություն գնելու անհեթեթ երազանքը, պարզապես նողկալի է:
Զարմանալ կարելի է, թե ինչպես հասարակության և ղեկավարության մեծ մասը կարող է այդչափ կուրացած և իրականությունից կտրված լինել: Արդյոք դուք այնքան միամի՞տ եք, որպեսզի հավատաք միջազգային հորջորջվող երաշխիքներին:
Արդյոք դուք մինչև հիմա չե՞ք գիտակցել, որ մեր տների անդորրը և ձեր պալատների ճոխությունն ուղղակիորեն կախված են Մռավի լեռնաշղթայի հավերժ սառնամանիքների և կուր-արաքսյան դաշտավայրի խեղդող ավազի մեջ մեր զինվորների պաշտպանած դիրքերից:
Դուք չգիտե՞ք, որ այն օրը, երբ մեր զինվորը կլքի այդ դիրքերը, մենք կկորցնենք տասնյակ հազարավոր մեր հայրենակիցների զրկանքների և նահատակության գնով վաստակած խաղաղությունը, և Հայաստանը կրկին կգահավիժի արյան հեղեղի մեջ:
Ձեզ այնքան շա՞տ է կուրացրել աշխարհի հզորների նստավայրերի արտաքին ճոխությունը, դուք այդչափ մոլեգնաբա՞ր եք բաղձացել Նոբելյան և այլ մրցանակների, ոսկու և ձեզ խոստացված հետհակամարտային ներդրումների, որ վճռել եք դավաճանել և վաճառքի հանել մեր վերջին և սրբազնագույն ժառանգությունը` Հայրենիքը:
Դուք առանց այդ էլ քամել եք մեր երկրից ամեն հնարավոր բան, ապաշնորհաբար վատնել, մսխել և ծախել եք նրա ողջ հարստությունը, իսկ այժմ որոշել եք հանուն ձեր մանր առևտրական շահի պարզունակ հաշվարկով սակարկման առարկա դարձնել նաև Ցեղասպանության զոհերի հիշատա՞կը:
Ես հասկանում եմ, որ գրեթե բոլորդ շատ հեռավոր պատկերացում ունեք պատվի, բարոյականության և երկրի հանդեպ պատասխանատվության մասին: Դա հավասարապես վերաբերվում է թե՛ իշխանական ճամբարին և թե՛ այսպես կոչված ընդդիմության պարագլուխներին, որոնք միևնույն տեսակի չարիք են:
Անիմաստ է դիմել ձեր խղճին և անցողիկ հարստությունների տակ թաղված արժանապատվությանը: Սակայն եթե դուք կարծում եք, որ մենք կենթարկվենք, ապա չարաչար սխալվում եք:
Մենք չենք ճանաչի ո՛չ ձեր ստորագրած արձանագրությունները, ո՛չ էլ մեր տների հանձնումը, մեր սրբավայրերի, գերեզմանների և ազատարար արյունը սրբապղծող «Մադրիդյան սկզբունքները»:
Հիշե՛ք դա, երբ գնում եք խոսելու կամ անարժեք թղթիկներ ստորագրելու մեր երկրի անունից: Հիշե՛ք, որ աշխարհիս հզորների րոպեական գովասանքին և ձեր խեղկատակ «քաղաքագետների», «վերլուծաբան-թուրքագետների» և «հակամարտաբանների» ծափահարություններին հաջորդելու են սերունդների անեծքը և երկնքի բարկությունը:
Դրանք անվերջ կհետապնդեն և կհարվածեն ձեզ և մահաբեր խայտառակությամբ կդրոշմեն ձեր ժառանգների ճակատը յոթը սերունդ շարունակ:
Ձեզ խոստացված «երաշխիքները» կմոռացվեն և ձեզ պարզապես կհանձնեն, պարզունակաբար «կգցեն» և կշպրտեն պատմության աղբանոց և կյանքի լուսանցք, որտեղ ձեզ կխժռեն նրանք, ովքեր այժմ ձեզ ստորաքարշաբար ծառայում են: Այս է ձեր դատավճիռը:
Ուստի ես, Արցախի բոլոր կանանց և ազատագրված տարածքների բոլոր բնակիչների անունից, որպես կին տկար, բայց և ոգով զորեղ լինելով, ասում եմ ձեզ` դուք ոչինչ չեք հանձնելու, իսկ ձեր առևտրաբարո «արձանագրությունները» և «Մադրիդյան սկզբունքները» կմնան ձեր անզորության և ոգեղեն կուրության թղթե վկայությունը:
Հայոց Հայրենիքի միասնությունը պետք է վերականգնվի: Ոչ մի թիզ հող թշնամուն չի հանձնվելու:
Խանդութ Ավետյան, Քարվաճառի բնակիչ,
bnaban.am
Աղբյուր՝ lragir.am
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Այս պահին թեմայում են 3 հոգի. (0 անդամ և 3 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ