Արցախի հիմնախնդիրը

[Mephistopheles]

Սատան ախպեր խոսքը գնում էր ոչ թե բանակցությունների, դիվանագիտության կամ վեճի լուծման մասին, այլ տեղեկատվական պատերազմի, որի առաջնային թիրախը հասարակ անձնա: Շարքայինների համար պատմությունը ամենակարևոր փաստարկներից մեկնա, շատ ավելի կարևոր քան ադրբեջանական նավթը կամ ռուսական ռազմաբազան:

Ռեալ ջան, պատմությունը պրոպագանդայով կամ տեղեկատվությամբ չի գրվում, այլ պատմաբանների միջոցով է գրվում… դրան հասնելու համար մեզ անաչառ պատմաբաններ են պետք որոնք պատմությանը նայում են ոչ թե ինքնահաստատման միջոց այլ գիտություն… կարևորը սա է… պրոպագանդան պատմության ոլորտում չի որ պետք ա օգտագործվի այլ ներկա քաղաքականության, դիրքորոշումների տարածման ու իրավիճակի հարցով…

[Norton]

Ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում 20-ամյա հայ զինվոր է սպանվել

Ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի արեւելյան (Ասկերանի) պաշտպանական ուղղությամբ տեղակայված դիրքերից մեկում մարտի 17-ին ժամը 17:30-ի սահմանում հակառակորդի կողմից արձակված գնդակից հրազենային մահացու վիրավորում է ստացել ՊԲ ժամկետային զինծառայող, 1991թ. ծնված Ահարոն Արմենի Հայրապետյանը:

ԼՂՀ պաշտպանության բանակի մամուլի ծառայությունից NEWS.am-ին հայտնում են, որ դեպքից անմիջապես հետո վիրավորը տեղափոխվել է զինվորական հոսպիտալ, որտեղ ժամը 18:59-ին մահացել է:

«Այն, որ ադրբեջանական բանակի կողմից ձեռնարկված հերթական նախահարձակ գործողությունն իրականացվել է մարտի 5-ին Սոչիի եռակողմ պայմանավորվածության շրջանակում տեղի ունեցած գերիների փոխանակումից ընդամենը մեկ ժամ հետո եւ, գրեթե նույն պաշտպանական հատվածի դիրքերից մեկում, խոսում է այն մասին, որ ադրբեջանական կողմը ոչ միայն չի հարգում հրադադարի պահպանման ռեժիմը, այլեւ միտումնավոր կերպով փորձում է շրջանցել հակամարտության խաղաղ կարգավորմանն ուղղված ցանկացած առաքելություն: Հանգամանք, որը անտարակույս պետք է իր արժանի գնահատականը ստանա ղարաբաղյան հիմնախնդրի խաղաղ կարգավորմամբ զբաղվող միջազգային կազմակերպությունների կողմից»,- նշված է ԼՂՀ ՊԲ հաղորդագրության մեջ:
նյուզ.ամ

[Zangezur]

Ժողովուրդ սենց մի հատ կլյաուզնի հարց, հասյատանի ժողովրդի իմ կարծիքով գրեթե 100 տոկոսը գիտի, որ ղարաբաղը հայկական տարածքա, իսկ ազերիների մոտ ինչ կարծիքներ կա սրա մասին, ինչ-որ մեկը տեղեկություն ունի՞՞՞ Հետաքրքրության համար տաբեր չատերում ման եմ եկել ազերիների ու սկսել հարց ու փորձը, մեջները եղել են, որ ասել են հետաքրիր չի թե ումնա, իսկ էս վերջերս մի 22 տարեկան ադրբեջանուհու էտ հարցը տվեցի, մի հատ նենց վրա տվեց, ինձ փորձում էր համոզել, որ ադրբեջանը ունի հազարավոր տարիների պատմություն էլ չասեմ մնացածը: Ես մի բան հասկացա, որ էտ երկրում սկսած փոքր տարիքից դպրոցում լավ աշխատում են իրենց սերունդի վրա, գրեթե մեծամասամբ հորինված պատմությամբ լցնում ժողովրդի ուղեղը, թշնամանք սերմանում հայերի նկատմամբ:
Տենաս քանի սերունդ պտի անցնի, որ միմյանց միջև թշնամական վերաբերմունքը մարի:

[Zangezur]

հըլա սրենց նայի, յանիմ մեր վրա են ուրախանում, վայ թքեմ ես սրանց երեսին՝
http://www.youtube.com/watch?v=RgkhTlPYaD4
Ազեռինեռը շատ ուժեղ տեղեկատվական պատերազմ են սկսել, իսկ հայրռը տեղներում նստած են: Սրա մի վառ ապացույցը, որ օրինակ հոպարս արդեն երկորդ հայերեն գիրքնա տպագրում կապված ադրբեջանի հետ, իսկ պետության կողմից ոչ մի ուշադրություն: Իսկ ադրբեջանը էս ոլորտի համար միլիոններա թափում: Մենք մեր հուսները դրել ենք նրա վրա, որ մենք խեղաթյուրելու բան չունենք ու ներկայացնում ենք իրողությունը, բայց եթե նման տեմպերով գնաց երևի թե մենք հայտնվենք պատմությունը խեղաթյուրողի կարգավիճակում:

[Tig]

Ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում իրավիճակը անհանգիստ է

Համաձայն ՊԲ օպերատիվ տվյալների վերջին օրերի ընթացքում ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում իրավիճակը տակավին անհանգիստ է: Այդ ընթացքում հակառակորդի առաջապահ ստորաբաժանումների կողմից ձեռնարկված նախահարձակ գործողություններն առանձնացան ոչ միայն կրակային խոցման ինտենսիվությամբ, այլև կիրառված զինատեսակների բազմազանությամբ: Ընդհանուր առմամբ, ըստ ՊԲ օպերատիվ ամփոփագրի, մարտի 20-ից 24-ն ընկած ժամանակահատվածում ադրբեջանական զինուժը տարբեր տրամաչափի հրաձգային զենքերից հրադադարի պահպանման ռեժիմը խախտել է ավելի քան 200 անգամ` արձակելով շուրջ 1300 կրակոց: Հակառակորդի նախահարձակ գործողությունները հատկապես առավել ընդգծված բնույթ են կրել մարտի 20-ին և 21-ին: Միայն այդ երկու օրերի ընթացքում ադրբեջանական բանակի առաջապահ ուժերը հրադադարի ռեժիմը խախտել են մոտ 110 անգամ, որից շուրջ 50-ը “СВД”, իսկ 40-ը` ”Սև նետ” տիպի դիպուկահար հրացաններից: Զավեշտական է, որ այսքանից հետո Ադրբեջանի պաշտոնական ու ոչ պաշտոնական քարոզչամեքենան, իր սովորության համաձայն փորձում է առաջնային գծում հաստատված լարվածությունը պայմանավորել ոչ թե ադրբեջանական կողմի ապակառուցողական մոտեցմամբ, այլև Պաշտպանության բանակի նախահարձակ գործողություններով: Թերևս դրա ամենաթարմ օրինակը Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության մամլո ծառայության կողմից մարտի 23-ին տարածած ապատեղեկատվությունն է, որում ասվում է, թե իբր <Հայկական ուժերի կողմից հրադադարի խախտման արդյունքում զոհվել է ադրբեջանական բանակի զինվոր, 1986թ. ծնված Սամիր Հիդայաթ օղլու Աղաևը...>: Իսկ դրանից ընդամենը մեկ օր անց մարտի 24-ին, չգիտես ինչու այս անգամ բավականին ուշացումով, Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը հաստատեց ևս մեկ զինվորի` Էլնուր Մամեդովի զոհվելու մասին ԶԼՄ-ների կողմից տարածաց լուրը, որն իբր տեղի է ունեցել մարտի 21-ին ժամը 19:20-ին Թարթառի ուղղության դիքերից մեկում:
Անդրադառնալով այս տեղեկություններին ՊԲ Լրատվության և քարոզչության բաժինը դրանք որակեց որպես ադրբեջանական պրոպոգանդայի հերթական հերյուրանք: - <ԼՂՀ զինված ուժերը` ինչպես նախորդ բոլոր շրջաններում, այնպես էլ Սոչիի եռակողմ հանդիպումից հետո շարունակում են հարգել հակամարտ կողմերի միջև փոխադարձ վստահության ամրապնդման շուրջ մարտի 5-ին ձեռքբերված պայմանավորվածությունը, - լրատվամիջոցներին տված իր պարզաբանումն այսպես է ձևակերպել ՊԲ Լրատվության և քարոզչության բաժնի պետ Ս. Հասրաթյանը: - Ադրբեջանն, իր սովորության համաձայն, փորձում է սեփական զինուժում` միջանձնային ոչ կանոնադրական փոխհարաբերությունների հիմքի վրա տեղի ունեցող մահվան ելքով յուրաքանչյուր միջադեպ, այդ թվում նաև մարտի 21-ի և 23-ի դեպքերը, վերագրել ղարաբաղյան կողմին, դրանով իսկ հետապնդելով երկու նպատակ. նախ` սեփական ժողովրդից թաքցնել իր բարոյալքված բանակում տիրող իրական վիճակը և, երկրորդ` միջազգային հանրության տեսադաշտում Պաշտպանության բանակը ներկայացնել նախահարձակի դերում: Մինչդեռ, եթե պաշտոնական Բաքուն իրականում մտահոգված է իր դիրքապահ զինվորների ճակատագրով և այստեղ տեղի ունեցող յուրաքանչոյր մահվան դեպք շտապում է ներկայացնել որպես հրադադարի խախտման հետևանք, ապա հարց է ծագում` ինչու ադրբեջանական կողմը ոչ միայն հրաժարվում է կատարել առաջնային գծից դիպուկահարների դուրս բերման մասին միջազգային համապատասխան կառույցների կողմից արվող առաջարկությունը, այլև պարբերաբար խախատում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի կողմից շփման գծում նախատեսվող դիտարկումների անցկացման պայմանավորվածությունը: Բոլորի համար ակնհայտ է նաև, որ ի տարբերություն Ադրբեջանի, հայակակն կողմերը, որպես բարի կամքի դրսևորում, ոչ միայն իրենց պատրաստակամությունն են հայտնել և հայտնում վերոնշյալ գործընթացները կյանքի կոչելու համար, այլև այսօր էլ շարունակում են ձեռնպահ մնալ շփման գծում լարվածությունն ուժեղացնելու ցանկացած փորձից: Այս ամենից հետո մնում է եզրակացնել, որ ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծում հաստատված լարվածությունը Ադրբեջանի կողմից պարբերաբար և հետևողականորեն իրականացվող ապակառուցողական քաղաքականության արդյունք է: Հանգամանք, որն առաջին հերթին պետք է մտահոգի հենց Ադրբեջանի հասարակությանը...>>

ՊԲ Լրատվության և քարոզչության բաժին

neonews.am


Հետաքրքիրա, էդ միջազգային հանրությունը հասկանում ա, որ ուղակի անտրամաբանական է մեր կողմից նախահարձակ լինելը, քանի որ ոչ մի տեսանկյունից դա մեզ ձեռնատու չի...

[Monk]

ԼՂՀ հակաօդային պաշպանության ուժերը գործել են օպերատիվ

Այսօր` ժամը 10:15-ից Ադրբեջանի ռազմաօդային ուժերի Քյուրդամիրում տեղակայված ավիացիոն գնդի 4 գրոհային ինքնաթիռներ և 9 մարտական ուղղաթիռներ Ադրբեջանի ԶՈՒ-ի 1-ին բանակային կորպուսում անցկացվող հրամանատարաշտաբային զորավարժությունների և ՀՕՊ ստորաբաժանումներում իրականացվող ստուգումների շրջանակում ուսումնամարտական թռիչքներ են իրականացրել շփման գծից 5-15կմ խորության վրա:
Ադրբեջանական օդուժի կողմից Արցախի օդային սահմանի խախտման դեպք չի արձանագրվել: ՊԲ հակաօդային ուժերի կողմից թռիչքային բոլոր թիրախները հավաստանշվել են ժամանակին և շարունակ պահվել են խիստ վերահսկողության տակ:

Աղբյուր

[Ambrosine]

Կարևոր ա: Տարածեք, եթե դժվար չի :

Բողոքի նամակներ «New York Times»–ին

«Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում «Բողոքի նամակներ «New York Times»–ին հակահայկական հոդված տպելու համար» խումբ է ստեղծվել, որի նպատակն է արձագանքել ու բողոքի ձայն բարձրացնել «New York Times»–ի հակահայ հրապարակմանը։

Խմբի բնութագրում նշվում է, որ մայիսի 31-ին «New York Times»-ը տպագրել է հակահայ մի հոդված («Frozen Conflict» Between Azerbaijan and Armenia Begins to Boil), որի հիմնական իմաստն ադրբեջանցիներին զոհի կերպար տալն է: Դրանում հիմնավորվում է Ադրբեջանի բարոյական իրավունքը՝ վերսկսելու պատերազմն Արցախի դեմ և վերականգնելու իր տարածքային ամբողջականությունը:

Խմբում նշվում է նաև, որ հոդվածին հակադարձելու համար անհրաժեշտ է բազմաթիվ նամակ–բողոքներ ուղղել թերթի խմբագրությանը։

Ցանկացողները կարող են այցելել խումբ և ծանոթանալ նամակ–բողոքի բովանդակությանն ու օգտվել դրանից։

http://7or.am/archives/61130

[Tig]

Էս ի՞նչ են սկսել նորից սաղին խառնել իրար... Ինչոր լավ հոտ չեմ առնում, վառոդի հոտա գալիս...


Միջանկյալ կարգավիճակը չի կարող էապես տարբերվել ԼՂՀ այսօրվա կարգավիճակից. Անջեյ Կասպշիկ
16:42 • 07.06.11

Կողմերն այսօր ավելի մոտ են Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորմանը, քան տասը տարի առաջ: Այսպիսի հայտարարություն է արել ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպշիկը, որը երկար տարիներ անմիջականորեն մասնակցում է Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման բանակցություններին:
Ինչպես հաղորդւմ է Regnum գործակալությունը, լեհական Nowa Europa Wschodnia (Նոր Արևելյան Եվրոպա) հանդեսի ապրիլի 3-ի համարում նա ասել է, որ այսօր կողմերի համար արդեն հայտնի է՝ ինչն է անհնար, ուստի գործը հասել է դիրքորոշումների մերձեցմանը:

Կասպշիկը նշել է, որ այս տարիների ընթացքում մերժվել են կողմերին արված բոլոր առաջարկները, այդ թվում՝ ԼՂ-ն լայն ինքնավարությամբ Ադրբեջանի կազմում թողնելու, ԼՂ-ն Ադրբեջանից անջատելու, ընդհանուր պետության, տարածքների փոխանակման առաջարկները:

Դիվանագետի կարծիքով՝ ներկայում առաջին հերթին հարկավոր է նվազեցնել պատերազմի սպառնալիքը: «Այս հակամարտությունը Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահների համար ռումբի նման մի բան է, որը կպայթի, եթե նրանք սխալ քայլ անեն: Նրանք կարող են զրկվել իրենց պաշտոններից, հետևաբար պետք է ավելի զգույշ լինեն: Եվ ակնհայտ է, որ նախագահները հնարավորինս շատ են փորձում խորհել: Ադրբեջանը շահավետ դիրքում է, քանի որ գազ ու նավթ ունի, որից մեծ շահույթներ է ստանում: Նրա ռազմական ծախսերն ավելի մեծ են, քան Հայաստանի ողջ բյուջեն: Իրենց հերթին հայերը նշանակալիորեն ավելի լավ դիրքերում են՝ լեռներում, մինչդեռ ադրբեջանցիները՝ դաշտերում»,- ասել է Կասպշիկը:

Հարցին, թե ինչի՞ է հնարավոր եղել հասնել մինչև այժմ, Կասպշիկը պատասխանել է. «2004-ից մենք շարժվում ենք համաձայնագրի ընդհանուր շրջանակ մշակելու ուղղությամբ և այդ հարցում շատ բան է ձեռք բերվել: Փոխհամաձայնեցված առաջարկների մասին հրապարակավ հայտարարել են Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների՝ Ֆրանսիայի, Ռուսաստանի և ԱՄՆ-ի նախագահները: Դրանք վերաբերում են Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ տարածքների ազատմանը՝ բացառությամբ Լաչինի միջանցքի, որը ԼՂ-ն կապում է Հայաստանին, փախստականների վերադարձը վերադարձված տարածքներ, ինչպես նաև երաշխիքների տրամադրում այն երկրների կողմից, որոնք ի վիճակի են դրանք տրամադրել, այսինքն՝ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի անդամների կողմից: Այնուհետև, մինչև վերջնական համաձայնագրի ստորագրումը, որը կարող է տեղի ունենալ այդ տարածքում հանրաքվեի անցկացումից հետո, առկա է Լեռնային Ղարաբաղի միջանկյալ կարգավիճակի հարցը: Հատուկ կարգավիճակը չի կարող էապես տարբերվել այն կարգավճակից, որը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունն ունի այսօր: Այդ ժամանակ անհրաժեշտ կլինի միջանկյալ այդ կազմավորման միջազգային ճանաչումը: Շրջանակային համաձայնագրի ընդունումից հետո կսկսվեն քննարկումները դետալների շուրջ»:

Կասպշիկը նշել է, որ դեռ շատ չհստակեցված հարցեր կան, օրինակ այն, թե ինչ լայնություն է ունենալու Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանին կապող միջանցքը կամ ով պետք է վերահսկի այն մինչև համաձայնագրի ստորագրումը: «Խնդիր է նաև հանրաքվեի հարցը, որը հայերը տեսնում են Լեռնային Ղարաբաղի բնակչության 1989թ. մարդահամարի արդյուքներով պարզ քվեարկության միջոցով, երբ հայերի թիվն այնտեղ երեք անգամ մեծ էր ադրբեջանցիների թվից: Բաքուն, իր հերթին, վկայակոչում է սեփական սահմանադրությունը, որը ենթադրում է հանրաքվեի անցկացում ողջ Ադրբեջանի տարածքում: Ուստի հանրաքվերի կոնկրետ ժամկետի մասին դեռ չի խոսվում»,- ասել է Կասպշիկը:

Tert.am


ԼՂ-ում խաղաղապահ ուժերի տեղակայման հարցի շուրջ համաձայնություն է ձեռք բերվել. Մամեդյարով
18:45 • 07.06.11

Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղապահ ուժերի տեղակայման հարցի շուրջ համաձայնություն է ձեռք բերվել։ Ըստ ձեռք բերված համաձայնության՝ այդ ուժերը ոչ համանախագահող երկրներից են լինելու և ոչ էլ տարածաշրջանի երկրներից։ Այս մասին, ադրբեջանական Trend.az կայքի հաղորդմամբ, հայտարարել է Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը։

«ԼՂ հակամարտության կարգավորումը պետք է փուլերով իրականացվի, և բոլոր փուլերը փոխկապակցված են միմյանց։ Կանադայում «մեծ ութնյակի» հանդիպման ժամանակ սահմանվել են այդ հարցի կարգավորման հիմնական սկզբունքները. առաջին հերթին օկուպացված տարածքներից պետք է դուրս բերվեն հայկական զորքերը, պետք է բաց լինեն բոլոր կոմունիկացիները և ճանապարհները, հետո պետք է վերականգնվեն նախկինում օկուպացված տարածքները, փախստականները պետք է վերադառնան հայրենի հողեր և պետք է տեղակայվեն խաղաղապահ ուժեր»,– ասել է Մամեդյարովը։

Tert.am

[Tig]

Մենք պետք է օգտագործենք վերջին հնարավորությունը. Իլհամ Ալիև
22:29 • 12.06.11

Լեռնային Ղարաբաղի հարցի արդարացի լուծման համար ներկայում լավ նախադրյալներ կան: Այսօր այսպիսի հայտարարություն է արել Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Սլովենիա կատարած այցի ընթացքում:

Ինչպես հաղորդում է ադրբեջանական Trend գործակալությունը, Ալիևն ասել է, որ մայիսի վերջին ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների նախագահների կողմից Դովիլում ընդունած հայտարարությունը դրա «շատ լուրջ ազդանշանն է»: «Այնտեղ նշվում է, որ ներկայիս ստատուս քվոն անընդունելի է»,- ասել է Ալիևը՝ ընդգծելով, որ Դովիլյան հայտարարությունը վկայակոչում է Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի սկզբունքները, որտեղ «որևէ հակասություն չկա պետությունների տարածքային ամբողջականության և ազգերի ազատ ինքնորոշման սկզբունքների միջև»:

Ալիևը նշել է, որ Ադրբեջանը խաղաղ կարգավորման կողմնակից է, ուստիև 19 տարի է արդեն բանակցում է: «Այդ 19 տարիների ընթացքում քննարկվել են, փորձարկվել են բազմաթիվ տարբերակներ: Կրկին ուզում եմ ասել, որ Հայաստանի ապակառուցողական դիրքորոշման արդյունքում ներկայում մենք չենք կարողացել հասնել խաղաղ համաձայնագրի: Այժմ մենք պետք է օգտագործենք վերջին հնարավորությունը»,- ասել է Ալիևը՝ հավելելով, որ Դովիլյան հայտարարությունից հետո խնդրի կարգավորման հույսերը մեծացել են:

Նշենք, որ հունիսի 11-ին Մոսկվայում կայացել է Հայաստանի և Ադրբեջանի արտգործնախարարների հանդիպումը՝ Ռուսաստանի արտգործնախարարի միջնորդությամբ, որի արդյունքում հայտարարվել է, որ «մի շարք առանցքային հարցերի շուրջ Հայաստանին և Ադրբեջանին հաջողվել է մոտեցնել դիրքորոշումները»:

Հունիսի 25-ին ՌԴ նախագահի միջնորդությամբ Կազանում նախատեսված է Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպումը:

Tert.am

[Varzor]

Իմ անձնական կարծիքով, ԼՂՀ հարցի լուծումը, անկախ արդյունքից, ձեռնտու չէ առաջին հերթին հեն Ռուսաստանին, քանի որ հարցին լուծում տալով կկորցնի մեծ մեծ լծակ, որով հանգիստ ազդում էր թե Ադրբեջանի և թե Հայաստանի վրա:
Կարելի է քննարկել մի քանի հնարավոր լուծումներ` ելնելով ներկայիս "բանաձևերից" և դիքորոշումներից:
1. Վատագույն լուծում մեզ համար - ԼՂՀ-ն ընդգրկվելով Ադրբեջանի կազմում կստանա ինքնավարություն, իսկ ազատագրված մյուս տարածքները կվերադարձվել Ադրբեջանին:
Սա կատարյալ կապիտույացիա կլինի Հայաստանի կողմից, և, ինչպես Մոնթեն է ասել "կշրջենք մեր պատմության վերջին էջը":
Այս տարբերակը չնայած մի փոքր ժամանակով կբարձրացնի Ալիևի վարկանիշը, սակայն վերջինս այլևս չունենալով ոչ մի քաղաքական լոզունգ, բացի նրանից, որ "ես եմ միակը և անկրկնելին" շատ արագ կկորցնի իր ժառանգած գահը: Էլ չեմ ասում, որ ՀՀ-ում աստված գիտի, թե ինչ տեղի կունենա:
2. Ադրբեջանի կողմից կընդունվի ԼՂՀ փաստացի անկախությունը, կվերադարձվեն "գրավյալ" տարածքները, որից հետք կսկսվեն ԼՂՀ միջազգային կարգավիճակի վերաբերյալ բազմակողմ քննարկումներ: Այս տարբերակը նույնպես անընդունելի է, քանի որ ազատագրված տարածքների հանձնումը դա նույնն է, ինչ ասենք "դե լավ, ձեր մոտ իանգամ չստացվեց Արցախը հայաթափել, հիմա նորից փորձեք":
Այս տաբերակը իրոք ավելի ընդունելի է միջազգային ուժերի կողմից, որովհետև յուրաքանչյուր կողմ կսատանաի իր պահանջածից մի բաժին, իսկ ամբողջ "գաթան" ստանալու համար բանակցութունները նորից առնվազն մի 20-30 տարով հնարավորություն կտան "բարի խորհուրդներ" տալ Ադրբեջանին և Հայաստանին:
3. Ելնելով ազգային շահերից և այն փաստերց, որ հայ ժողովուրդը հաղթող է, Արցախի հանրապետությունը փաստացի անկախ է և Ադրբեջանի հանրապետության վրա թքած ունի, ապա հայկական կողմը ամեն գնով պետք է խափանի վերը նշված 2 տարբերակների ձևաչափով տարվող բանակցությունները: Ահա այս տարբերակն է, որ ձեռնտու է ինչպես մեզ, այնպես էլ Ջոնին և Իվանին
Ինչքան ձգձգվում է Արցախի իրավաբանական կարգավիճակի ֆիկսումը,այնքան ավելի շատ ժամանակ ունենք այնպես բնակեցնելու և զարգազնելու Արցախը, որ փաստացի անկախություն ուղղակի աչք ծակի և ավելի ամրապնդվի: Ճիշտ է, դրանով հնարավորություն ենք տալիս գերտերություններին, պահպանելու լծակները ինչպես ՀՀ, այնպես էլ Ադրբեջանի վրա, բայց միևնույն է ավելի շատ շահում ենք, քան կորցնում: Շահում է նույնիսկ ՀՀ իշխանությունը` Արցախյան հարցի կոշտ դիրքորոշումը վարկանիշային է:
Այս պարագայում ամենաշատ կորցնողը Ադրբեջանն է, բայց ոչ Ալիևը, որն նորից կշարունակի "հարայ, հրոցը" և պարտվող պետությունը ցնցումներից "զերծ" կպահի, կպահի նաև իր իշխանությունը որսուն ժառանգելու ակնկալիքներով

[zanazan]

Իմ անձնական կարծիքով, ԼՂՀ հարցի լուծումը, անկախ արդյունքից, ձեռնտու չէ առաջին հերթին հեն Ռուսաստանին, քանի որ հարցին լուծում տալով կկորցնի մեծ մեծ լծակ, որով հանգիստ ազդում էր թե Ադրբեջանի և թե Հայաստանի վրա:
Կարելի է քննարկել մի քանի հնարավոր լուծումներ` ելնելով ներկայիս "բանաձևերից" և դիքորոշումներից:
1. Վատագույն լուծում մեզ համար - ԼՂՀ-ն ընդգրկվելով Ադրբեջանի կազմում կստանա ինքնավարություն, իսկ ազատագրված մյուս տարածքները կվերադարձվել Ադրբեջանին:
Սա կատարյալ կապիտույացիա կլինի Հայաստանի կողմից, և, ինչպես Մոնթեն է ասել "կշրջենք մեր պատմության վերջին էջը":
Այս տարբերակը չնայած մի փոքր ժամանակով կբարձրացնի Ալիևի վարկանիշը, սակայն վերջինս այլևս չունենալով ոչ մի քաղաքական լոզունգ, բացի նրանից, որ "ես եմ միակը և անկրկնելին" շատ արագ կկորցնի իր ժառանգած գահը: Էլ չեմ ասում, որ ՀՀ-ում աստված գիտի, թե ինչ տեղի կունենա:
2. Ադրբեջանի կողմից կընդունվի ԼՂՀ փաստացի անկախությունը, կվերադարձվեն "գրավյալ" տարածքները, որից հետք կսկսվեն ԼՂՀ միջազգային կարգավիճակի վերաբերյալ բազմակողմ քննարկումներ: Այս տարբերակը նույնպես անընդունելի է, քանի որ ազատագրված տարածքների հանձնումը դա նույնն է, ինչ ասենք "դե լավ, ձեր մոտ իանգամ չստացվեց Արցախը հայաթափել, հիմա նորից փորձեք":
Այս տաբերակը իրոք ավելի ընդունելի է միջազգային ուժերի կողմից, որովհետև յուրաքանչյուր կողմ կսատանաի իր պահանջածից մի բաժին, իսկ ամբողջ "գաթան" ստանալու համար բանակցութունները նորից առնվազն մի 20-30 տարով հնարավորություն կտան "բարի խորհուրդներ" տալ Ադրբեջանին և Հայաստանին:
3. Ելնելով ազգային շահերից և այն փաստերց, որ հայ ժողովուրդը հաղթող է, Արցախի հանրապետությունը փաստացի անկախ է և Ադրբեջանի հանրապետության վրա թքած ունի, ապա հայկական կողմը ամեն գնով պետք է խափանի վերը նշված 2 տարբերակների ձևաչափով տարվող բանակցությունները: Ահա այս տարբերակն է, որ ձեռնտու է ինչպես մեզ, այնպես էլ Ջոնին և Իվանին
Ինչքան ձգձգվում է Արցախի իրավաբանական կարգավիճակի ֆիկսումը,այնքան ավելի շատ ժամանակ ունենք այնպես բնակեցնելու և զարգազնելու Արցախը, որ փաստացի անկախություն ուղղակի աչք ծակի և ավելի ամրապնդվի: Ճիշտ է, դրանով հնարավորություն ենք տալիս գերտերություններին, պահպանելու լծակները ինչպես ՀՀ, այնպես էլ Ադրբեջանի վրա, բայց միևնույն է ավելի շատ շահում ենք, քան կորցնում: Շահում է նույնիսկ ՀՀ իշխանությունը` Արցախյան հարցի կոշտ դիրքորոշումը վարկանիշային է:
Այս պարագայում ամենաշատ կորցնողը Ադրբեջանն է, բայց ոչ Ալիևը, որն նորից կշարունակի "հարայ, հրոցը" և պարտվող պետությունը ցնցումներից "զերծ" կպահի, կպահի նաև իր իշխանությունը որսուն ժառանգելու ակնկալիքներով

շատ լավ ես գրել, բայց ոնց որ թե մի բան պակասում ա ..

[zanazan]

հա հասկացա, մի ու ամենահավանական տարբերակը իմ կարծիքով.

4. պատերազմ իրա թաշախուստով...

[Varzor]

հա հասկացա, մի ու ամենահավանական տարբերակը իմ կարծիքով.
4. պատերազմ իրա թաշախուստով...

պատերազմը կարող է հետևէլ նշվածս 3 տարբերակներից յուրաքանչյուրին, մասնավորապես առաջին երկուսին, քանի որ հայ ժողվուրդը, մանավանդ արցախցիները, վճռական են տրամադրված` "չենք տա"!!!

[Tig]

հա հասկացա, մի ու ամենահավանական տարբերակը իմ կարծիքով.

4. պատերազմ իրա թաշախուստով...

Համամիտ եմ Varzor-ի հետ: Իմ կարծիքով նույնպես բոլոր 3 տարներակներին հաջորդելու է պատերազմը: Ասեմ ավելին, կարծում եմ 3-րդ տարբերակի դեպքում պատերազմի հավանականությունը ավելի պակաս է, քան թե առաջին երկու տարբերակների դեպքում: Եվ 3-րդ տարբերակով պատերազմի վերսկսման դեպքում մենք գտնվելու ենք առավել շահեկան դիրքերում:
Ինձ մենակ մի բան է անհանգստացնում, որ մեր իշխանությունների վարած քաղաքականության սխալների արդյունքում միջազգային հանրությունը կարող է զորք մտցնել Արցախի տարածք, որն էլ կարող է հանդես գալ Հայաստանի դեմ:

[Մովսես]

Մենք պետք է այս բանակցությունների մեջ շատ խիստ լինենք չմոռանալով ով է հաղթել պատերազմը ու ով է խայտառակ ձեվով պարտվել: Ինչու՞ է միջազգային հանրությունը լուրջորեն սպասում որ մենք զիջումներ անենք երբ մենք ենք մեր հողերը մեր արյունով ապահովել: Մենք պետք է միշտ այս փաստը հիշել ու մինչեվ Արցախի անկախությունը չճանաչվի, ոչ մի բան թուրքերի չտանք: