Կարոտ բառի ֆրանսերենը չկա...(անտիպ մտքեր)

[Գալաթեա]

ՄԻշտ սիրել եմ ուժել լինել...երևի թե հինգ տարեկանից սկսած։
Երբ դեպքն ու ճակատագիրը որոշեցին խլել մանկությունս։
Դե...էլ ինչ էր մնում, եթե ոչ՝ մեծանալ..
Չէ, բայց, զոռով մեծանալու մեջ էլ իր կայֆը կա...անիմաստ երազանքիկներ, բզեզիկներ, հեքիաթիկներ հավայի տեղը ժամանակդ չեն զբաղեցնում։
Սենց մի օր ծովափնյա հանգստից հետո գալիս ես տուն ու սիրուն կյանքդ ավատվում ա նախրեն...
Էլ ի՞նչ հեքիաթ..

Մնում ա դառն իրականույթունը..
Ողջ մնալ։
Գիտակից մնալ։
Չկոտրվել։
Չգժվել։

Հետաքրքիր ա, եթե ռեալիստ մի նկարիչ պատկերս քաշեր, ի՞նչ կստացվեր..
Գիշերները քնելուց առաջ պստոների ն կվախացնե՞ին դրանով..
Էժանով կծախեին ինչ-որ դեբիլ տուրիստի՞..
Ձուկ կփաթաթեի՞ն շուկայում..

Քո` մոտ լինելն ինձ սպանում ա..
Քո` հեռու լինելը՝ արնաքամ ա անում..կաթիլ առ կաթիլ..

Մատներիս վրա, եղունգներիս մոտ էլ մաշկ չմնաց..մեկը ձեռքիցս առներ էդ անտեր գործիքը..

Ամեն ինչ հարաբերական է..նույնիսկ ցավը..
Առաջին հերթին՝ ցավը..