Կարոտ բառի ֆրանսերենը չկա...(անտիպ մտքեր)

[Գալաթեա]

Մեսչյան եմ լսում։
Տաքսիստս դեմք էր։ Մեսչյան էր դրել ինձ համար։ Հարութի կատարմամբ, իհարկե, բայց Մեսչյան..
Տարօրինակ, տարօրինակ մարդ արարած..

Երեկ անձրևի տակ մնացի։
Տասը րոպե առաջ իջնեի երթուղայինից՝ կարկուտի տակ էի մնալու։

Կատաղի անձրև էր։ Ոտքս մեքենայից ցած դրեցի ու մինչև կոճերս հայտնվեցի ջրի մեջ։ Հոսող, մի այլ կարգի ինչ-որ տեղից ուշացող, գիժ անձրևաջրի մեջ։
Ինչ լավ...կարոտած անձրև էր..
Ոտքերս սահում էին բարձրակրունկ կոշիկների մեջ...թելերը խրվում էին մաշկս, ցավեցնում էին, բայց մեկ ա...ժպտում էի..
Մազերս այնքան թաց էին, որքան լինում են միայն ցնցուղ ընդունելիս..ու մեկ ա..ժպտում էի..

Կողքս նստած ուղևորը դարդս կիսելով ուզեց գոնե իմ փոխարեն գումարս ստանալ. չհասցրեց..գրեթե վազելով իջա երթուղայինից..անձրև էի ուզում։
Խելառ, մաքրող, արնաթափանց..

Բակում, կողքովս անցնող տաքսու վարորդը զարմացած վրաս էր նայում...որովհետև ես չէի շտապում..չէի վախենում, որ "ֆենած մազիկներս" կփչանան..ես թքած ունեի..

Մի պահ կանգնեցի, գլուխս հետ գցած լեզվով սկսեցի որսալ խելագար, համով կաթիլները ու...տարերքը...երկինքը երկու կես անող...

Որքան եմ սիրում կյանքը նման պահերին..որովհետև ավելի սուր հնարավոր չէ զգալ դրա համը։ Այնքան սուր, որ հետո թոքերի բորբոքումից չսատկելու համար ստիպված ես լինում տաք ցնցուղ ընդունել..
Այնքան սուր, որ ուրախությունից պարել ես ուզում..անձրևի յոթ միլիոն նոտաների տակ..

Տենց սուր կյանքը մեկ էլ մի ուրիշ տարբերակ կա զգալու..