Բարի գալուստ կյանք Լիլ
Բարի գալուստ կյանք Լիլ
Վախ, Լիլ, ինչ կայֆն ե~ս
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
ու~խ… սիրում եմ…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Տպագիր երաժշտություն ու տպագիր ընթացք... հիմա արդեն վստահ եմ որ կա, տեսել եմ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Դզեց , լավներ … Ավելացնում եմ ձախ ձեռքումս սիգարետը որը պռոստը վառել եմ ու մոռացել եմ , կեսը վառվեաԳալաթեա-ի խոսքերից
Վերջին խմբագրող՝ Ra$Ta: 17.09.2008, 01:10:
http://www.akumb.am/showthread.php?t=27053
Очень неверно, когда говорят, что женщины лгут. Ибо это предполагает, что они когда-нибудь говорят правду.
Լիլ իսկ կարելիա՞ ես էլ լինեմ մեքենայում ու միասին լսենք ՝ դաունթաուն
Ինձ էլ դուր եկավ: Ոչինչ, վարկանիշը քո փոխարեն ես կտամԼիլ, լավ էր:
վարկանիշ չթողեց տամ, ստեղ եմ գրում
Իաաա, բա բանտի՞կդԱյվ, Անուլ, պասիբ
Հայկ, կարմիր եմ ուզում, որ մանիկյուրիս հետ բռնի
When life gives you lemons, make lemonade
Էլի նույն ընդհանուր կապույտ ֆոնը։
Կանաչ աչքերդ։
Սովորույթիս մոխրագույնը։
Երջանկությանս հեռավոր ճերմակը։
Ներկայիս վառ կարմիրը։
Ականջ ծակող ջազի հոգնեցնող ճահճագույնը։
Ժպիտիս բոլոր երագները։
Ալկոհոլիս արևագույնը։
Սիգարետիս ծխագույնը...
Գույների մարաթոն, որոնցում առաջինը տեղ հասնողը մահվան դատապարտված չէ։
Իմ օրենքներն ուրիշ են։
Գունային օրենքներս։
Մահն ինձ մոտ ապրելու իրավունք չունի։ Մեռնում է։ Սպանում եմ։
Կոլաժիս թեման հասկացողին աշխարհ կնվիրեմ։ Իմ աշխարհը։
Կոլաժս պատից կախելու համարձակությունն ունեցողին՝ այդ աշխարհիս քարտեզը կտամ։
Ջրից այն կողմ՝ դու ես։
Կապ չունի՝ երբ։
Այդպես եմ տեսնում
Sambitbaba (26.02.2013)
Այս թեման իմ մեջ ինչ-որ խոհափլիլսոփայական տրամադրություն է առաջացնում:
Համաձայն ֆիզիկայի հայտնի օրենքի բնության մեջ և ընդհանրապես տիեզերքում ոչինչ չի կորչում և ոչինչ չի առաջանում ոչնչից: Նշանակում է, որ այն նյութը, որից կազմված ենք մենք բոլորս ու մեզանից յուրաքանչյուրը, միշտ եղել է:
Երբեէ մտածե՞լ եք, թե որտեղ և ինչ վիճակում է եղել այն նյութը (որից կազմված եք) ասեք 100 կամ 1000 տարի առաջ
Վիրտուալը
Կերպարիդ անիրական ռեալությունը նյարդայնացնում ու գրավում է միաժամանակ:
Տառերի, ֆրազաների ներսում բանտված` անհագորեն շնչում ես ազատությունը:
Բանտի տված ազատությունը:
Տողատակում հանգրվանած ժպիտդ խոսում է: Հաճախ` քո փոխարեն:
Լավ էմոցիաներդ հաղորդում ես առանց ափսոսալու: Անբնականին հասնող բնականությամբ: Երբեմն` վատ տրամադրությանդ վրայով քայլելով:
Չես վախենում անկեղծ լինել ... մոնիտորի հետ:
Մասնագիտությանդ հաղորդած ցինիզմն ու բարությունը զարմանալիորեն համահունչ ֆոնային երաժշտություն են մոտդ դարձել: Որ առանց ականջակալների միշտ հնչում է ականջներումդ: Ժամանակ առ ժամանակ սոլոյի` կրքոտ, տարերային կամ խաղաղեցնող պարտիաներով ընդհատվելով:
Աչքերդ փակիր ու ժպտա այնտեղ հայտնած արևի բոսորագույնին:
Նվիրում եմ Մարկիզին
Sambitbaba (26.02.2013)
Լիլ, գնդապետի պահը սպանեցՄեքենա եմ ուզում քշել
Վարորդի կողքին նստելը վաղուց արդեն դադարել է կայֆ տալ։
Ուզում եմ արագության համար ես լինեմ պատասխանատու։ Ու գիժ-գիժ, աչքերս փակ շրջադարձ անեմ։ Կույր գնդապետի նման։ Որ նաև պարում էր...իմ տեսած ամենագեղեցիկ ու զգացմումնքային տանգոն։ Իհարկե՝ արժի նախորօք ցայտաղբյուր տեղավորել բագաժնիկում։
Քաղաքի աղմուկն իմն է դարձել։ Փոշին ու ծուխը խրոնիկ ֆարինգիտիս բաղկացուցիչն ու դրդապատճառն են։ Եթե զարկերակս փողոցում ստուգեմ՝ զարկերը համընկնելու են քաղաքիս սրտի աշխատանքի հետ։ Մայթով քայլելիս քեզ սեր եմ խոստովանում։ Երբեմն բնակիչներիդ հանդեպ նողկանքից խեղդվելով։
Գիշերային քաղաքը։ Այգին։ Խենթությունս։ Խենթությունդ։
Սիրում եմ
Սիրում եմ շնչել կնոջ բույրը
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Մարկիզին հրավիրում եմ մենեմարտիՎիրտուալը
Նվիրում եմ Մարկիզին
Գալ, դու ուզում ես քո էջում արուն թափվի:
Sambitbaba (26.02.2013)
Էս իմ վերևի մարդը թեմայի՞ց էր:Կերպարիդ անիրական ռեալությունը նյարդայնացնում ու գրավում է միաժամանակ:
Տառերի, ֆրազաների ներսում բանտված` անհագորեն շնչում ես ազատությունը:
Բանտի տված ազատությունը:
Տողատակում հանգրվանած ժպիտդ խոսում է: Հաճախ` քո փոխարեն:
Լավ էմոցիաներդ հաղորդում ես առանց ափսոսալու: Անբնականին հասնող բնականությամբ: Երբեմն` վատ տրամադրությանդ վրայով քայլելով:
Չես վախենում անկեղծ լինել ... մոնիտորի հետ:
Մասնագիտությանդ հաղորդած ցինիզմն ու բարությունը զարմանալիորեն համահունչ ֆոնային երաժշտություն են մոտդ դարձել: Որ առանց ականջակալների միշտ հնչում է ականջներումդ: Ժամանակ առ ժամանակ սոլոյի` կրքոտ, տարերային կամ խաղաղեցնող պարտիաներով ընդհատվելով:
Աչքերդ փակիր ու ժպտա այնտեղ հայտնած արևի բոսորագույնին:
Չեմ ուզում քեզ ցավ պատճառել։ Գիտեմ՝ կոտրվելդ էժան չի նստելու։ Ու ամենաթանկը ես եմ վճարելու։
Ուզում եմ դադարես ծխել սիգարետ սիգարետի հետևից։ Չի օգնելու։
Հոգնել եմ քո հայացքի անվերջում երկինքը վանդակապատ տեսնելուց։
Բաց թող ձեռքս։ Չեմ ուզում կոպիտ քաշել։ Հոգուդ մասնիկները ինձ մոտ կմնան։
Ուզում եմ հոգիդ ամբողջ լինի ու խաղաղ շնչի։ Առանց իմ հաղորդած արհեստական շնչառության։
Եթե իմ շունչը չհերիքի՝ հոգու կենդանացնող մերսում անել չեմ կարողանա։ Ներիր։
Մի ստիպիր ինձ վերջին սրիկան զգալ՝ մեղքի բեռը ուսերիս բարդելով։ Չեմ դիմանա։ Թույլ չեմ, բայց դրան չեմ դիմանա։
Մի խլիր ժպիտս։ Կյանքս ես խլում։
Մի կենդանացրու երակներդ իմ ուժով...արնաքամ եմ լինում..
Թող գնամ։ Դու ինքդ ասա՝ գնա։ Յուրաքանչյուր Բառ ունի ունի իր արտասանվելու ժամանակը։
Որովհետև միևնույն է՝ գնալու եմ։
Սիրտս մի փնտրիր։
Տեղում չի։
Sambitbaba (26.02.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ