Կարոտ բառի ֆրանսերենը չկա...(անտիպ մտքեր)

[Գալաթեա]

Մի քիչ խաբել եմ վերևում փաստորեն վախի պահով․․․

Ուժեղ լինելը միշտ չի, որ լավ բան ա։ Մտքերս խառն են, բայց մի ձև շարադրելու պետք ունեմ, ախպարի ասած։
Գիտակցական տարիքից սկսած, մի մասդ դառած պրոբլեմը մի օր նենց ա խորանում ու միաժամանակ կոկորդիդ հասնում, որ ամեն ինչի պատրաստ ես, մենակ ազատվես իրանից։ Հանգիստ թողնի քեզ, յուրաքանչյուր քայլիդ հետևում կանգնած չլինի որպես նախապայման։
Բայց երբ էս ամենին միանում ա նաև ներքին անհանգստությունը, ներսդ անդադար ճմռող բռունցքը, էն որ ոնց որ ստամոքսիդ բրոնտոզավր նստած լինի, հասկանում ես, որ էդ ա իսկական փորձությունը։ Հաղթել ներսի վախերին։

Հաղթել։

[Գալաթեա]

Նոր Սամի վարկանիշին հետևելով էդ հին եռյակ պատմվածքը կարդացի, իմ հատվածին չէի հավատում, ոնց որ ես գրած չլինեի:
Կարոտեցի երևի էն ժամանակվա ինձ մի քիչ Ուրիշն էի մի տեսակ:

Էս կարգի գրելու բլոկ վաղուց մոտս չէր եղել:
Ցավալի ա, հա, բայց էդքան չի ցավում ինչքան կմտածեի, որ կարար:

Մի օր կգրեմ, հենց սկսեն խեղդել բառերը:
Հուսով եմ կգա էդ օրը: Ներսումս իրանց կորելը մի քիչ վախենալու ա:

Ինչ լավն ա ստորագրությունս, մոռացել էի