Ինչն եմ քո մեջ ամենաշատը սիրում....
Կար մի բան..
Ինչն էր..
Հա, հիշեցի:
Դու:
Ինչն եմ քո մեջ ամենաշատը սիրում....
Կար մի բան..
Ինչն էր..
Հա, հիշեցի:
Դու:
Թող ես չապրեմ ու չսիրեմ,
Քանզի առ այժմ չգիտեմ,
Հաճույքները որտեղ փնտրեմ…
Ու վերջապես..
Գտա նրանց բոլորին մեկտեղ..
Սիրում եմ քեզ:
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Եկվոր (17.03.2009)
Լուսնի վրա եմ ուզում լինել:
Հենց հիմա:
Նայել Երկրին, Լուսնից:
Հասկանալ` ինչու են էդ արհեստական արբանյակին էդքան գրողի տարած խորհդավորություն, գաղտնիք ու էլ շատ գիտեմ ինչ հաղորդում:
Լուսնի շողը կարող է վատ երազի աղբյուր դառնալ:
Լիալուսնի ժամանակ բոլոր վամպիրների, այդ թվում ինձ մոտ, առաջանում է արյուն խմելու խելագարություն:
Նիլ Արմսթրոնգը գետնեց Լուսինը:
Դարձրեց տնամերձ:
Փոքր քայլ..մեծ քայլ..էլ եսիմ ինչ զիբիլ...
Ես Լուսնի վրա եմ:
Պարզապես պետք է կարողանալ ամեն ինչին նայել..այլ տեսանկյունից: Անգամ տիեզերածավալ:
Լուսնի վրա կյանք չկա:
Կա կենսակերպ:
Քամին անցյալ տարվա չորացած, դեղնած տերևները շպրտել էր փողոցի վրա, մեքենաների անիվների տակ:
Երթուղայինի լուսամուտից փողոցը փողոցի նման չէր:
Կողքիս նստած աղջիկը Մամա Միայի նվիրած մարտի 8-ի միայնակ, ցելոֆանապատ, երկար վարդը դրել է գոգիս:
Քայլելիս քամին փչում էր ուղիղ դեմքիս:
Ականջներումս լսվող տանգոյի տակ տերևները պար են բռնել: Կատաղի, կրքոտ, վերջին:
Նույնիսկ օֆիսի աստիճաններն ամբողջովին ծածկված են տերևագորգով:
Ամեն մի քայլս` խշշ:
Խշշ..
Գարուն է::
Երևի "Բայցովսկի կլուբ"-ի Բրեդի հերոսը ճիշտ է։
Ֆիզիկական ցավն ամեն ինչ ավելի ցայտուն, տեսանելի, հասկանալի է դարձնում։
Սկսում ես զգալ, թե ինչպես հարևան փողոցում կանգնած տրիվիալը արևածաղկի կեղևը զրխկացնում սալահատակին։
Ինչպես է կողքի սենյակի ճանճը դղրդալով հարկադիր վայրեջք կատարում կպչուն թղթի վրա։
Ինչպես են կայծկլտում խանութի ցուցափեղկի հետևում դրված 42 դյույմանոց պլազմայի բոլոր 1024 փիքսելները։
Ֆիզիկական ցավն ապրեցնում է։
Երբ հայտնվում է՝ գիտես, որ կաս։ Հաստատ գիտես։
Գոյության առհավատչյա։
Մարմնի բջիջների խենթացնող ճիչ։ Ականջ ծակող։
Աչքերը փակելու դեպքում ցավն անգամ կարելի է շոշափել։ Եթե նույնիսկ ողնուղեղդ է ցավում։
Բրեդը ճիշտ էր ասում։
Ու նա էր ճիշտ, ումից Բրեդը թխել էր իր փիլիսոփայությունը։
Ցավի հաճույքն ու հաճույքի ցավը..
Գալաթեա, ափսոսում եմ, բայց լուսինը երկրի բնական արբանյակն է: ՇնորհակալությունԳալաթեա-ի խոսքերից
1դար=3155760000 վայրկյան։ Անտեղի մի՛ ծախսիր դարդ։
Խնդրեմ, Եկվոր ջանԳալաթեա, ափսոսում եմ, բայց լուսինը երկրի բնական արբանյակն է: Շնորհակալություն
Կոնտեքստի թելադրանքով առաջացած ակամա վրիպակ էրՇատ տեղին, ի դեպ:
Պետք չի ափսոսալ, լավ ա ամեն ինչ:
Կորացած մեջքով պապիկը անցյալ տարին լցնում էր պարկերի մեջ ու տեղավորում Սանտա Ֆեի ամայի բակում:
Ինչ են հետո անելու էդ դեղնած, չորացած տերևնորը?
Վառելու են?
Թաղելու են?
Ինչ հոտ կունենա անցյալ տարին?
Սիրո
Մենության
Հուսահատության
Ծիծաղի
Կարոտի
Մի պարկ անցյալ տարի կվերցնեի հետս, եթե կարողանայի:
Ariadna (24.03.2009), Chilly (27.03.2009), cold skin (20.03.2009), comet (26.03.2009), Dorian (26.03.2009), Kita (26.03.2009), Morpheus_NS (26.03.2009), Nadine (20.03.2009), Selene (11.04.2009), Եկվոր (24.03.2009), Երկնային (24.03.2009), Հայկօ (31.03.2009), Ուլուանա (21.03.2009), Ռուֆուս (20.03.2009), Քամի (20.03.2009)
Կարդացի ու հիշեցի, որ մի ժամանակ նման մի միտք եմ ունեցել…
Ի՞նչ եմ ուզում քեզանից...
Մի ժպիտ, մի գովեստ, մի հառաչանք,
մի թախիծ, մի տրտմություն, մի արցունք,
մի գգվանք, մի համբույր, մի աշխարհ...
Ի՞նչ եմ ուզում աշխարհից...
Քեզ:
Ինչո՞վ է նման, չգիտեմ…
1դար=3155760000 վայրկյան։ Անտեղի մի՛ ծախսիր դարդ։
Քո ներսում մի նոր բան է ծնվել... Չգիտեմ:
Վերջին գրառումներդ ավելի ջիգյարով էին, ավելի սրտոտ, ավելի խորը, ավելի լուսավոր...
Մի խոսքով` ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ
Գալաթեա (26.03.2009)
Սովորաբար օրագրերը չեմ կարդում:
Բայց էս մեկն ուրիշ ա:
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
Գալաթեա (26.03.2009)
Կոֆեն շատ էր...
Ուրվականը խմած չէր...
Ներվայնությունը չափից դուրս շատ էր..
Անդրծովյան անսպասելի լուրը ցավոտ էր..
Չկատարած խոստումս դառն էր..
Հորինված դիլեման կօգնի ընդունվել...կօգնի՞..
Ես ինքնասպան եմ լինելու...
էլ չասես, խնդրում եմ..չէ լավ...ասա, բայց չանես..
Տաք ավազ ու սիրահար ծով..մի քանի ժամ...
Ապտակի ձայնը չխլացավ...
5 անց 51 ...
Կլսեմ չէ՞..
Չգնաս..
"Թատրոն"-ն եմ կարդում, բայց պարզվեց՝ կարիքը չկա..
Սպասում եմ..
Զարմանում եմ...լուրջ..
Ոնց ես կարողանում ամեն անգամ ասել "սիրում եմ քեզ" նենց, որ թվա՝ առաջին անգամ ես ասում...
Ամեն անգամ։
Կարող ա ինձ հետ ինչ-որ բան էն չի՞..
Ամնեզիա ունեմ ասենք, ու մոռանում եմ անցյալ անգամվա ասածդ..
Ու էլի էլի փշաքաղվում եմ..
Ամեն անգամ..
Որքան դառը երբեմն կարող է լինել բաց թողած շանսը..
Չիրականացած երազանքը..
Պատկերացրածիդ մարմնավորումը.. ուրիշի մեջ ..
Այն ինչ կարող էր լիներ, եթե լինեիր բավականաչափ համառ, խելացի..մեծ..11 տարեկանում..
Այն, ինչից հոգիդ ու մարմինդ խելագարվում են...բայց քոնը չի..ու էնքան քոնն ա..
Այն ինչին կարոտում ես, թեև չես ապրել, որ կարոտես ու զգաս՝ ինչին։
Երբ անկարողությունից մնում է միայն լաց լինել։
Հիացմունքից
Գեղեցկությունից
Կատարելությունից
Հեքիաթից
Անիրականի իրականացումից...
Լիլ կներես, չդիմացա
Ասեցի չէ՞, երազանք քանդողներին ինչ ա պետք անել: Չեմ ուզում կրկնվեմ, համ էլ ֆորումի թույլատրված ֆորմատից դուրս արտահայտություններ կանեմ: Մենք ենք ստողծում էդ անտեր երազանքներն ու տանում իրանց մինչև վերջ՝ իրականացում ու եթե ինչ-որ ""-մեկը դրա վրայով ուզումա քայլի, մի հատ ձեն տուր, կքայլենք իրա վրայով
կներեք կոպիտ արտահայտություններիս համար…
P.S. Shall we dance Lil ?
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ