Վերջին խմբագրող՝ Ներսես_AM: 14.01.2008, 22:34:
Quyr Qery (04.07.2012)
Ներսես ջան խնդրում եմ գրածս մեկ անգամ ևս կարդա, ուշադրությամբ։
Աստծուց հեռանալուց մենք կորցրեցինք մեր պաշտպանվածությունը։ Երբեք հարցրե՞լ եք ձեզ ինչու՞ այն հայերը որոնք կրոնափոխ եղան չկոտորվեցին։
Եթե փոքր երեխան թողնի ծնողին, ինչպես անում են այսպես կոչված զարգացած երկրներում, երբ ծնողներին անգամ դատի են տալիս, նրանք կկորսվեն քանի որ փոքր երեխան ծնողի խնամքի կարիք է զգում, այնպես էլ մենք զգում ենք Աստծո խնամքի կարիքը սակայն ոչ միշտ ենք այդպես վարվում։
Աստծո պատիժը մեղքի համար շատ ավելին է, ասում եմ որպեսզի ճշմարտությունն իմանաք, սակայն նրա սերն այնքան մեծ է որ մեր փոխարեն պատիժն իր Որդու վրա դրեց որպեսզի Նրա միջոցով մենք ազատվենք այդ պատժից։
Հուսով եմ կարողացա ճիշտ բացատրել։
Հիներն անցան և ահա ամեն բան Նոր է ...
հովարս (22.10.2011)
էէ, Հրայր ջան, ես են պահնա որ ասում են, մարդիկ ինչը չեն հասկանում սկսում են վերագրել Աստծուն, հիմա դու Աստծուն մեղադրում ես հազարավոր անմեղ ՆՈՐԱԾԻՆՆԵՐի(թե իրանք ոնց կարայն Ասծուն թողեին ետի լռիվ անհասկանալիա) և ոչ միայն սպանությամ մեջ, ինչը ինչը կրոնը տեղ վաբշեե կապ չունի, չի էլ կարա ունենա, Աստծո օգնությունը մարդկանց թուրքական սրերից չէր պաշտպանիՀարց։ Արդյո՞ք ցեղասպանություն տեղի կունենար եթե նրանք Աստծուն չթողնեին։
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Աստված դաժան չէ, ոչ էլ մեր վատն է ուզում։ Մի փորձեք Աստծո վրա բարդել մեր հանցանքները։
Աստված մեր հովանավորը չէ, որ մենք ինչ ուզենանք անենք ինքն էլ մեզ պաշտպանի։
Ես քրիստոնեական Աստծո մասին եմ խոսում, Նրա ով ստեղծել է երկիրն ու երկինքը։
Հեթանոսական աստվածները հովանավորում էին մարդկանք, սխալների համար պատժում, իսկ մեր Աստվածը տարբերվում է աշխարհ բոլոր չաստվածներից, Նա ուրիշ բան է ասում պարզապես մենք ենք սխալ ընկալում։
Ինչ վերաբերվում է ցեղասպանությանը դա դատապարտելի է են ժամանակ, բայց հասկացեք դա պատիժ չէր այլ մեր սխալ քայլի հետևանք։ Ավելացնեմ որ Աստված զգուշացրել էր գալիք ողբերգության մասին և նրանք ովքեր հավատացել փրկվել էին մինչև ցեղասպանությունը լքելով իրենց տները։
Փորձեք հասկանալ, ես ճշմարտությունն եմ ասում, կրդացեք Աստվածաշունչը և ավելի սպառիչ պատասխան կստանաք։
Վերջին խմբագրող՝ Moonwalker: 05.06.2011, 19:04:
Հիներն անցան և ահա ամեն բան Նոր է ...
մեր ձեր Աստված չկա, Աստվածը մի հատա, ուզումես Քրիստոնյա եղի, ուզումես մուսուլման, ետ կապ չունի ու Աստծո առաջ կրոնով չի որ մարդիկ պետքա տարբերվենՀեթանոսական աստվածները հովանավորում էին մարդկանք, սխալների համար պատժում, իսկ մեր Աստվածը տարբերվում է աշխարհ բոլոր չաստվածներից, Նա ուրիշ բան է ասում պարզապես մենք ենք սխալ ընկալում։
Pacta sunt servanda
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
Ո՞վ է ծնում չարիքը՝ հիմնականում մարդը:
Աստված ի՞նչ է տվել մարդուն՝ ազատ ընտրության հնարավորություն:
Ուզո՞ւմ ես զրկված լինել ազատ ընտրության հնարավորությունից՝ իմ պատասխանն է ոչ: Այլապես այս ամենը ոչ մի իմաստ չէր ունենա:
Այսքանից ի՞նչ կարելի է եզրակացնել, որ հենց մարդը պիտի վերջ տա չարիքին, իր ազատ ընտրությունը լիարժեք գիտակցելով:
Աստված ոչ թե չի ուզում կամ չի կարող, այլ նա ուզում է, որ մենք "մեծանանք"....
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Freeman (14.06.2011), Moonwalker (14.06.2011), Sambitbaba (15.06.2011), Varzor (14.06.2011), հովարս (14.06.2011), Մինա (01.07.2011), յոգի (16.06.2011)
Լավ ես ասում, բայց հենց Աստվածաշնչում էլ գրված է, որ Աստված տեսավ, որ մարդը չար է իր ստեղծման օրից: Այսինքն` մարդու չար լինելը արարման արդյունքն է: Պարադոքսալ է, բայց փաստ է ըստ Աստվածաշնչի:
Ըստ ինձ գերագույն բանականությունն ու գիտակցությունը չի կարող սխալվել կամ էլ "չար" մարդ սետղծել:
Իսկ ինչու ենք կարծում որ դա չարիք է: Ինչ գիտենք, թե Աստծո համար որն ա չարիք, որնա բարիք ??
Ուզում եմ ասել, որ "չարն ու բարին հարաբերական է" հասկացողությունը մարդկանց համար է և մարդկանց կողմից է հարաբերական:
Անկեղծորեն Աստվածաշնչյան Աստվածը իր արարածներից ոչ պակաս չար բաներ է անում: Հենց մենակ սկզբից` Ադամին տալիս է ազատ կամք, բայց դնում է սահմանափակումներ, իմանալով, որ ստեղծման օրից չար է: Թե չգիտեր ????
Այ էս կողմից Իսլամը լավ ռաջ ա, ըստ Ղուրանի Ադամի ստեղծման օրը Ալլահն արդեն որոշել էր Դատաստանի օրը!!! Այսինքն գիտեր, թե հստակ որքան ժամանակ է տալիս մարդուն: Բացի այդ իսլամում նույնիսկ "չար" Իբլիսը (Սատանան) ոչինչ չի կարող անել առանց Աստծո խոսքի, նույնիսկ բոլոր վատություններն ու փորձությունները որ անում ա մարդկանց` անում ա Ալլահի թույլատվությամբ: Լավ ելք են գտել Բայց այս դեպքում ուր մնաց "Ալլահը գթասիրտ է"
Էպիկուրն էլ փիլիսոփայական "տրյուկ" ա արել
Ինքը նույն "աստված" բառով իրար հետ փորձում ա համեմատել Աստծո երկու տարբեր կերպարներ` բացարձակ և "գրվածքային":
Վերջին խմբագրող՝ Varzor: 14.06.2011, 20:38:
Ո՛չ և ևս մեկ անգամ ո՛չ:
Մարդը արարվել է, որպես բնությամբ բարի.«Եւ Աստուած տեսաւ բոլորն ինչ որ արծել էր, եւ ահա շատ բարի էր:» Ծննդոց 1:31
Բայց մարդու բանականությունը պրպտումներով չի ձգտում Տիրոջը, քանի որ «մարդս չէ կարող ըմբռնել Աստուծոյ արած գործքը գլխից մինչև ծայրը»/Ժողովող 3:11/ ու սեփական ցանկությամբ է գնում մեղքի ուղով:
Հետո էլ մարդ ասածն էլ միանշանակ չի.
Սբ. Գիրքը տարբերակում է մարդու երեք բաղադրիչներ.
1. Հոգի (հուն. ψυχή, եբր. שפנ)
2. Մարմին (հուն. σάρξ, եբր. חוב)
3. Ոգի (հուն. πνεῦμα, եբր. חור)
Ու յուրաքանչյուրը իրեն բնորոշ հատկություններն ունի: Կարճ ասած ամեն ինչ չի, որ տենց միանշանակ է:
Freeman (14.06.2011), Sambitbaba (15.06.2011), հովարս (15.06.2011)
Տէր Աստուած իր մտքում ասաց. «Մարդկանց չար արարքների համար ես երկիրն այլեւս չեմ անիծի, որովհետեւ մարդկանց միտքը մանկուց չարի ծառայութեան մէջ է։ » - Ծննդոց 9:21
Էս ի հաստատումն խոսքերիս մեջբերում ե՞ս բերում: Չէի՞ գրել, որ բանականությունը/քո ասած միտքն/ ա տանում չարը գործելուն:
Ասվում է, որ մարդը չար էլ է գործում, բայց չի ասվում մարդն էությամբ չար է: Մարդը չի կարող էությամբ ամբողջովին չար լինել, որովհետև մարդկային «է»-ի մի մասը՝ «հոգին» Աստծո մի մասնիկն է:
Այլ կերպ ասեմ, եթե արարածս ընդհանրապես էությամբ չար լիներ, բոլոր մարդիկ չարը պիտի գործեին: Բայց դու կարող ես չէ՞, ցանկության դեպքում չարը չգործել. «Գիտենք, որ, ով Աստծուց է ծնուած, չի մեղանչում, եւ ով Աստծուց է ծնուած, պահում է ինքն իրեն, եւ չարը նրան չի մօտենում։»:
Իսկ ինչո՞ւ չփորձել:
հովարս (15.06.2011)
Բնավ:
Մի տեղ միտք ա, մեկ այլ տեղ /ասենք՝ անգլերենից թարգմանված տարբերակում/ սիրտ ա: Թե՞ նույն բանն ա:
Անձամբ ես էն կարծիքին եմ, որ «սիրտը» էս դեպքում շատ լավ էլ էությունն ա:
Եւ ասում էր. «Ինչ որ մարդուց դուրս է գալիս, ա՛յն է, որ պղծում է մարդուն, որովհետեւ ներսից, մարդկանց սրտից են ելնում չար խորհուրդները՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, գողութիւն, սպանութիւն, ագահութիւն, չարութիւն, նենգութիւն, գիջութիւն, չար նախանձ, հայհոյանք, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։ Այս բոլոր չարիքները ներսից են ելնում եւ պղծում մարդուն»։ - Մարկ. 7:20-23
Varzor (15.06.2011), Ջուզեպե Բալզամո (15.06.2011)
Դու համոզվա՞ծ ես, որ կա մեկ աստվածաշունչ: Ես ինչոր համոզված չեմ: Բա ինչո՞վ կբացատրես կրոնների էսքան բազմազանությունը, նույնիկ իրենց ներսում: Օրինակ քրիստոնեությունը հենց իր ներսում բազմաթիվ ճյուղեր ունի, նույնն էլ իսլամը: Ի՞նչ ա, իրանք չգիտեն որնա միակ ու անկրկնելի աստվածաշունչը: Կամ նույն աստվածաշնչից չեն օգտվո՞ւմ: Եթե մի բան հնարավոր ա մեկնաբանել տարբեր ձևերով, նշանակում ա այդ բանը չի կարող միակը լինել:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Հետաքրքիր է, միթէ բոլոր քեզ ճանաչողները քո բոլոր հատկությունները գիտեն: Ու եթե նրանցից յութաքանչյուրին հարցնեն քո մասին, բոլորն էլ նույն բա՞նը կասեն… Թե՞ ամեն մեկը կնշի քո իր իմացած կողմը, որը կարող է տարբերվել ուրիշի ասածից: Եվ դա չի նշանակում, որ դու՝ որպես անձ, միակը չես: Կամ էլ դու մի քանիսն ե՞ս:
«Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ