«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Tig]

Ամեն մարդ սեփական կարծիքն ունի, իհարկե, բայց ո՞վ ասաց, որ աստված չի ցանկանում, որ իրեն սիրեն: Մեկին մեկ քո ասածի նման, Մալխա՛ս՝
«Մենք սիրենք Նորան, որովհետեւ առաջ նա սիրեց մեզ» Ա Հովհաննես Դ, 19
«Սորանում է սէրը, որ ոչ թէ մենք սիրեցիք Աստուծուն, այլ որ նա սիրեց մեզ...» Ա Հովհաննես Դ, 10

Ու կամ միթե ասված չէ, որ մեծագույն պատվիրանը Նրան սիրելն է՝
«Վարդապետ, ո՞ր պատուիրանքն է մեծ օրէնքումը. Յիսուսն էլ ասաց նորան. Սիրիր քո Տէր Աստծուն քո բոլոր սրտովը քո բոլոր անձովը եւ քո բոլոր մտքովը: Սա է առաջին և մեծ պատուիրանքը:» Մատթեոս ԻԲ, 36-39

Իսկ ո՞րն է Աստծուն սիրելը՝ ապրել Հոգու պտուղներով՝
«Բայց Հոգու պտուղն է՝ սէր, ուրախութիւն, խաղաղութիւն, երկայնամտութիւն, քաղցրութիւն, բարութիւն, հաւատք, հեզութիւն, ժուժկալութիւն» Գաղատացիս Ե, 22-23

Բայց այս ամենը չի խանգարում Տիրոջը երկրպագելուն ու փառավորելուն՝
«Որովհետեւ Աստուծուն ճանաչելով, նորան Աստուծոյ պէս չ'փառաւորեցին՝ կամ շնորհակալ չ'եղան. այլ իրենց մտածմունքներումն ունայնացան եւ նորանց անմիտ սրտերը խաւարուեցան: Ասելով թէ իմաստուն են՝ յիմարեցան:» Հռովմայացիս Ա, 21-22

Մուն ջան, իմ համար Աստված կրոնից վեր է, դրա համար ես քո և մյուսների հետ խոսում եմ սեփական մտքերը մեջբերելով, այլ ոչ թե աստվածաշնչյան մեջբերումներով: Վատ չի երբ մեջբերուներ եք անում, բայց վատ է, երբ այդ մեջբերումներում խեղդվում են ձեր սեփական մտքերն ու դատողությունները:
Ես երկրպագել ասելով հասկանում եմ, կուրորեն ընդունել, փառաբանել, և առանձ հակաճառության անվեհապահորեն կատարել երկրպագվող օբյեկտի բոլոր ցուցումներն ու պահանջները: Իսկ տվյալ դեպքում ո?վ է ներկայացնում երկրպագվող աստծու ցուցումներն ու պահանջները... Կարծում եմ մանրանալն անիմաստ է: Հենց այս խաղաքարտի վրա է, որ ժամանակին խաղադրույք են արել մի փոքր ավելի "կրթվածներն ու խելացիները" և սկսել շահագործել հասարակ անգրագետ կամ կիսագրագետ մասսաներին: Հենց նման մարդին են կանգնել կրոնի հիմքերում և ի շահ իրենց անձնական նպատակներին կամ ֆանատիկ մտքերի օգտագործել մարդկանց: Լավ է, որ այսօր ինկվիզիցիաի ժամանակները չեն, բայց միևնուն է կրոնի քողի տակ դեռ օգտագործվում են մարդկանց: Սրա պատճառը կարծում եմ այն է, որ մարդին դեռ համարձակություն չունեն իրենց մտքերն ու գաղափարները առաջ տանել կրոնին դեմ գնալով /իհարկե, բացառություններ միշտ են եղել և կան/: Մարդկանց դեռ թվում է, որ դրանով նրանք Աստծուն են դեմ գնում: Իմ պատկերացմամբ հայր և որդի հարաբերությւոննները չպիտի հիմնված լինեն երկրպագման վրա: Որդին իհարկե պիտի լսի հոր խոսքը, բայց չեմ կարծում, որ չպիտի ունենա հակաճառման իրավունք... Իսկ երկրպագույթուն ասվածը բացառում է հակաճառման իրավունքը: