Լավ ես ասում, բայց հենց Աստվածաշնչում էլ գրված է, որ Աստված տեսավ, որ մարդը չար է իր ստեղծման օրից: Այսինքն` մարդու չար լինելը արարման արդյունքն է: Պարադոքսալ է, բայց փաստ է ըստ Աստվածաշնչի:Tig-ի խոսքերից
Ո՞վ է ծնում չարիքը՝ հիմնականում մարդը:
Աստված ի՞նչ է տվել մարդուն՝ ազատ ընտրության հնարավորություն:
Ուզո՞ւմ ես զրկված լինել ազատ ընտրության հնարավորությունից՝ իմ պատասխանն է ոչ: Այլապես այս ամենը ոչ մի իմաստ չէր ունենա:
Այսքանից ի՞նչ կարելի է եզրակացնել, որ հենց մարդը պիտի վերջ տա չարիքին, իր ազատ ընտրությունը լիարժեք գիտակցելով:
Աստված ոչ թե չի ուզում կամ չի կարող, այլ նա ուզում է, որ մենք "մեծանանք"....
Ըստ ինձ գերագույն բանականությունն ու գիտակցությունը չի կարող սխալվել կամ էլ "չար" մարդ սետղծել:
Իսկ ինչու ենք կարծում որ դա չարիք է: Ինչ գիտենք, թե Աստծո համար որն ա չարիք, որնա բարիք ??
Ուզում եմ ասել, որ "չարն ու բարին հարաբերական է" հասկացողությունը մարդկանց համար է և մարդկանց կողմից է հարաբերական:
Անկեղծորեն Աստվածաշնչյան Աստվածը իր արարածներից ոչ պակաս չար բաներ է անում: Հենց մենակ սկզբից` Ադամին տալիս է ազատ կամք, բայց դնում է սահմանափակումներ, իմանալով, որ ստեղծման օրից չար է: Թե չգիտեր ????
Այ էս կողմից Իսլամը լավ ռաջ ա, ըստ Ղուրանի Ադամի ստեղծման օրը Ալլահն արդեն որոշել էր Դատաստանի օրը!!! Այսինքն գիտեր, թե հստակ որքան ժամանակ է տալիս մարդուն: Բացի այդ իսլամում նույնիսկ "չար" Իբլիսը (Սատանան) ոչինչ չի կարող անել առանց Աստծո խոսքի, նույնիսկ բոլոր վատություններն ու փորձությունները որ անում ա մարդկանց` անում ա Ալլահի թույլատվությամբ: Լավ ելք են գտելԲայց այս դեպքում ուր մնաց "Ալլահը գթասիրտ է"
Էպիկուրն էլ փիլիսոփայական "տրյուկ" ա արել
Ինքը նույն "աստված" բառով իրար հետ փորձում ա համեմատել Աստծո երկու տարբեր կերպարներ` բացարձակ և "գրվածքային":
Մեջբերել
Էջանիշներ