Չէի ցանկանում ոմանց գրառումներին արձագանքելու վրա զուր ժամանակ ծախսել, բայց էլի ու էլի չկարողացա ինձ զսպել (ատում եմ ինձ անսկզբունքայնության համար
):
Հավատը ինքնին որպես հոգեբանական կատեգորիա ապացույցներ չի պահանջում, ինպես մարդ չի կարող լինել մի քիչ հղի, այնպես էլ չի կարող լինել մի քիչ հավատացյալ: Եթե դու պիտի մի բան տեսնես, շոշափես, որ հավատաս էլ քանի գրոշ արժի քո հավատքը: Օրհնյալ է նա, ով կհավատա առանց տեսնելու: Իմ հավատի հիմքը Սբ. Գիրքն է, ուստի և ես մեջբերումներ եմ անում այնտեղից: Ահա, թե ինչ է ասվում հավատի մասին.
«Ի՞նչ է հաւատը, եթէ ոչ՝ յուսացուած բաների հաստատումը եւ ապացոյցն այն բաների, որոնք չեն երեւում:» -
Թուղթ առ Եբրայացիս 11:1
Աստվածային հավատը մարդկային երջանկության մի պայծառ բանաձևում է՝
Հավատ առ Աստված + Հավատ առ նրա խոսքը + Նրան նվիրումով ու սիրով ծառայություն = Ներդաշնակություն:
Իհարկե երբեմն միտքը հակասության մեջ է մտնում սրտի հետ՝ մատնացույց անելով տրամաբանության բացակայությունը: Բայց ոնց ասում էր Թերթուլիանոսը. «Credo qui absurum est»/«Հավատում եմ, որովհետև աբսուրդ է»/: Սրա էությունը միայն հավատացողը կարող է հասկանալ:
Moonwalker-ի խոսքերից
Չէի ցանկանում ոմանց գրառումներին արձագանքելու վրա զուր ժամանակ ծախսել, բայց էլի ու էլի չկարողացա ինձ զսպել (ատում եմ ինձ անսկզբունքայնության համար
Մեջբերել
Էջանիշներ