«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Կտրուկ]

Փաստորեն եթե չլիներ վախը առ աստված, հնարավոր է դու մա՞րդ սպանեիր:

Ինչու՞ ես գողություն չեմ անում, կամ մարդասխանություն չեմ գործում, որովհետեվ վախենու՞մ եմ Աստծուց, վախենում եմ դժոխքում հայտնվելու՞ց: Ես չեմ կարող միաժամանակ եվ սիրել եվ վախենալ Աստծուց, ես սիրում եմ Աստծուն եվ այսքանով ամեն ինչ ասված է:

Ես մեծացել եմ շրջապատված սիրով, ջերմությամբ, փոքրուց ես ընտելացել եմ սիրուն, մարդկանցից ես սովորել եմ սիրել, ես երբեք մարդ չեմ սպանի, որովհետեվ սիրում եմ մարդկանց:

Իսկ մարդը որտեղի՞ց է սիրել սովորում, գրքերից՞՞՞՞

Հենց նոր հաղորդում էի նայում վայրի մարդկանց մասին: Հոգեբանության թե հոգեբուժության մեջ գոյություն ունի էսպիսի տերմին----մաուգլիի սինդրոմ: Սրանք այն մարդիկ են որոնք մեծացել են կենդանիների հետ, հիմնականում շների կամ կատուների: Սովորաբար կենդանիների հետ մեծացած երեխաները, կրկնորինակում են կենդանիների վարքը, քայլում են չորեքթաթ, մլավում են կամ հաչում են, բնականաբար չեն խոսում: Հայտնվելով ինտերնատում, սովորաբար նման երեխաները այդպես էլ մնում են թեր զարգացած, նրանց երբեք վիճակված չէ ինտեգրվել նորմալ հասարակություն, եվ հիմնականում նման երեխաները մինչեվ կյանքի վերջ անցկացնում են ինտերնատներում:

Մաուգլիի սինդրոմով տառապող երեխաներից միայն քչերին է հաջողվում վերգտնել մարդկային կերպարը, եվ տեղ գտնել նորմալ հասարակության մեջ, հաջողվում է միայն նրանց՝ ում փոքր տարիքից որդեգրում են, եվ երեխան մեծանում է նորմալ ընտանեկան միջավայրում, շրջապատված սիրով:

Մարդուն հնարավոր չէ գրքերով սիրել սովորեցնել, հայտնի է որ երեխայի հեգեկան եվ ֆիզիկական ձեվավորման ամենակարեվոր շրջանը մինչեվ 4 տարեկանն է, այս չորս տարիների ընթացքում, եթե նա սովորում է սիրել ապա ոչ թե գրքերից այլ ծնողներից:

Չամիչ՝ուղակի կարելի է խենթանալ։հիմա նայիր վերևի հարցադրումներիս։իմ ոչ մի հարցին կոնկրետ պատասխան չեք տվել։ անընդհատ հիմնական թեման ցաք ու ցրիվ եք անում։հարցիս նպատակը իմ անձը չէ թէ ես մարդ կսպանեի թէ չէ։ ասում եմ ըստ ձեր խառը խշտիկ գաղափարախոսություն ասեմ.թէ ուսմունք ասեմ.թէ կրոնական աջաբսանդալ ասեմ՝ լավի ու վատի տարբերություն կա՞ թէ չկա։ մարդասպանի վերջն ի՞նչ ա լինում.Աստվածավախինը ՝ինչ։ սա մեկ՝ աչքաթող չանեք

հիմա իմ մեկնաբանությունը տամ վախենալ չվախենալու մասին։
Հարսնացուն պետք է վախենա իր փեսայից.թ՞է չէ։ իհարկե. եթե փեսայի նկատմամբ ունի կատարյալ սեր.վախենալու բան չունի։ բայց եթե ՙաչքը դուրս՚ է հաստատ ինչ որ բան կունենա թաքցնելու և վախենալու։հիմա եթէ ձեր ամբողջ սրտով ու մտքով սիրում եք Աստծուն .բան չունեմ ասելու մի վախեցեք։Բայց հիշեցնեմ որ սերը միայն խոսքերով չէ։այն պետք է ունենա իրենից բխող հետևանքներ՝ գործեր և նվիրում։ՈՒ պատահական չէ. որ Տեր Հիսուս եկեղեցին համեմատում է հարսի հետ։ ու գալու է իր հարսին ընտրելու և տանելու։
հիմա դուք հաստատ գիտե՞ք որ կատարյալ ճշմարիտ կյանք եք վարում Աստծո առաջ և վախենալու բան չունե՞ք։չէ որ 10 կույսեր կաին. որ սպասում էին փեսային։ 10 ն էլ կույս էին ։10 ն էլ սպիտակ հանդերձներով էին .բայց 5 ը ընտրվեցին։
հարց։
էն դրսում մնացած չընտրված հարսնացուները վախենալու բան չունեի՞ն։

[Չամիչ]

Հարսնացուն պետք է վախենա իր փեսայից.թ՞է չէ։ իհարկե. եթե փեսայի նկատմամբ ունի կատարյալ սեր.վախենալու բան չունի։ բայց եթե ՙաչքը դուրս՚ է հաստատ ինչ որ բան կունենա թաքցնելու և վախենալու։

Ի՞նչ է նշանակում աչքը դուրս է, եթե հարսնացուն շարունակում է մնալ փեսայի կողքը միայն վախի զգցումից դրդված, ապա նման հարաբերություններին ինչքան շուտ վերջ դրվի այնքան լավ: Իսկ եթե փեսան վախ ներշնչելուց բացի հարսին իր կողքը պահելու այլ միջոց չունի, ապա դա ոչ թե սեր է այլ տեռոր:

Ընտանիքի հիմքը պետք է լինի սերը: Կտրուկ ջան, ինչ որ բան խառնել ես, սովորաբար տղամարդու աչքն է դուրս լինում, այլ ոչ թե կնոջ:

ըստ ձեր խառը խշտիկ գաղափարախոսություն ասեմ.թէ ուսմունք ասեմ.թէ կրոնական աջաբսանդալ ասեմ՝ լավի ու վատի տարբերություն կա՞ թէ չկա։ մարդասպանի վերջն ի՞նչ ա լինում.Աստվածավախինը ՝ինչ։ սա մեկ՝ աչքաթող չանեք

Չգիտեմ թե էտ որ կրոնական ուսմունքի մեջ ես էտքան խճճվել ու բնորոշում ես որպես խառը խշտիկ: Իսկ աջաբսանդալը ըստ իս աշխարհի ամենահամեղ ուտեստներից մեկն է:

Վատի ու լավի տարբերություն կա ցանկացած կրոնական ուսմունքի մեջ, ըստ Քրիստոնեության եթե մարդասպանը ապաշխարհի եվ Հիսուսին ընդունի որպես տեր եվ փրկիչ ապա դատաստանի օրը նրան հավիտենական կյանք կպարգեվվի: Իսկ ինչպե՞ս է դասարվորվելու այն մարդասպանի ճակատագիրը որի գիտակցական մակարդակը դեռ հասուն չէ եվ նա պարզապես ի վիճակի չէ ընկալել ճշմարիտ խոսքը: Եվ թող ոչ մեկի չթվա թե նա չի ուզում, նրան պարզապես հասու չէ, նա ընկալունակ չէ ճշմարտությունը ըմբռնելու: Եվ ի՞նչ, այդ կարգի մարդիկ դատապարտված են կործանմա՞ն. սա՞ է արդարությունը:

Ըստ իս կա լավի ու վատի տարբերություն, լավը տանում է դեպի առաջնթաց, վատը դեպի դեգրադացիա, այլ ոչ միանգամից դեպի կործանում:ԻՆչպես փորձը ցույց է տալիս, ոչ մի դժողքի սպառնալիք մարդասպանին չի ստիպում ետ կանգնել իր հանցավոր մտադրություններից:Որովհետեվ իրականում նման մարդիկ չեն հավատում ոչ դժողքի, ոչ էլ դրախտի գոյությանը:

ես հավատում եմ որ ինչպես դրախտը, այնպես էլ դժողքը մարդու ներսում են. եվ մարդասպանը, թմրամոլը, հարբեցողը այլասերվածը, չարացողը, նախանձողը, վախեցողը, կասկածողը իր ներսում, իր մտքերի միջոցով աստիճանաբար ստեղծում է դժողքի աուրա որը նա ստիպված է լինելու կրել ինչպես այս կյանքում այնպես էլ այս կյանքից հետո: Դժողքը կամ դրախտը փնտրելով մեզնից դուրս մենք աստիճանաբար հեռանում ենք մեր Աստվածային եսից:

հիմա դուք հաստատ գիտե՞ք որ կատարյալ ճշմարիտ կյանք եք վարում Աստծո առաջ և վախենալու բան չունե՞ք։

Ըստ քեզ ո՞րն է կատարելությունը, Հիսուսը ինքը ասաց, ով իրեն կատարյալ է համարում թող առաջինը քարը նետի:Կյանքը դպրոց է որտեղ մենք սովորում են, իսկ կատարյալը սովորելու բան չունի: Աստված ինքն է ինձ այստեղ ուղարկել որ ես կատարելագործվեմ, Ինչու՞ ես պետք է նրանից վախենամ: Իմ սխալների համար՞՞ սխալները ուղղում են, այլ ոչ թե մեկ սխալի համար դատապարտում կործանման:

[Կտրուկ]

Ի՞նչ է նշանակում աչքը դուրս է, եթե հարսնացուն շարունակում է մնալ փեսայի կողքը միայն վախի զգցումից դրդված, ապա նման հարաբերություններին ինչքան շուտ վերջ դրվի այնքան լավ: Իսկ եթե փեսան վախ ներշնչելուց բացի հարսին իր կողքը պահելու այլ միջոց չունի, ապա դա ոչ թե սեր է այլ տեռոր:

Ընտանիքի հիմքը պետք է լինի սերը: Կտրուկ ջան, ինչ որ բան խառնել ես, սովորաբար տղամարդու աչքն է դուրս լինում, այլ ոչ թե կնոջ:

Վա՜յ Չամի Ջան .ճիշտն ասած չեի պատկերացնում. որ պետք է պարզունակ և շատ մանրամասն խոսեի. որ հասկանալի լինի և որ այս հարսի ու փեսայի համեմատությունը չվերածեիր սոցիալական մանր խնդրի։իսկ մի քիչ ՙբարդ՚ ու փոխաբերական խոսելուս համար կարծում էի. թէ հիմնավորում ունեի. քանի որ ըստ ձեզ՝ դուք փոխաբերությունների վարպետներ եք և Աստվածաշնչում այնքան փոխաբերություններ եք մեկնել. որ էս 2000 տարվա ՙմիամիտ՚ Քրիստոնյաները չեն կարողացել հասկանալ։
հիմա թույլ տուր խնդրեմ մանրամասնեյ ՙհարս և փեսա՚ համեմատականս։
ՈՒրեմն. տվյալ դեպքում փեսան ՝դա Քրիստոսն է իսկ հարսը՝եկեղեցին։և բնական է որ այս պարագայում փեսան ՙաչքը դուրս լինելու՚ խնդիր չունի։ ՆԱ իր սերը ապացուցել է իր թափած արյամբ և իր կյանքով։ ու ի տարբերություն աշխահային սենտիմենտալ սիրո.Քրիստոնեական սերը չի սահմանափակվում ՙես էլ քեզ եմ սիրում՚ խոսքերով։Քրիստոնեական սերը պահանջում է իրենից բխող հստակ գործողություններ։Սիրել Քրիստոսին՝նշանակում է պահել Նրա պատվիրանները։Սիրել Քրիստոսին՝նշանակում է ապաշխարհել.թողնել աշխարհի խորհուրդները և ծառայել Աստծուն։Աստված չի ուզում կիսատ սիրտ ։Գրված էՙՊիտի սիրես քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով.քո ամբողջ մտքով և զորությունով՚։իսկ իմ ասած ՙաչքը դուրսը՚ դրանք այն մարդիք են որոնք մի մասով իրենց համարում են Աստծունը.իսկ մյուս մասով ՝աշխարհինը։Օրինակ կարող են ասել. թէ սիրում են Աստծուն.բայց միևնույն ժամանակ գողանալ.ստել.հայհոյել.չարատոսել սպանել(թեկուզ մտովի) և այլն։
հուսով եմ կարողացա հաստատել.որ մեր պարագայում փեսան կատարյալ է և ՙաչքը դուրս ՚լինելու խնդիր չունի։իսկ այ հարսը՝թերևս ունի։այդ պարագայում հարսի ՙ աչքը դուրսը՚ լինելը նշանակում է՝ խորհել աշխարհայինը.այլ ոչ թէ Աստվածայինը։

Չգիտեմ թե էտ որ կրոնական ուսմունքի մեջ ես էտքան խճճվել

Դե՜ երբ որ իմանաս .գրի։Բայց այս խոսելաձևղ փոխիր։

Վատի ու լավի տարբերություն կա ցանկացած կրոնական ուսմունքի մեջ, ըստ Քրիստոնեության եթե մարդասպանը ապաշխարհի եվ Հիսուսին ընդունի որպես տեր եվ փրկիչ ապա դատաստանի օրը նրան հավիտենական կյանք կպարգեվվի: Իսկ ինչպե՞ս է դասարվորվելու այն մարդասպանի ճակատագիրը որի գիտակցական մակարդակը դեռ հասուն չէ եվ նա պարզապես ի վիճակի չէ ընկալել ճշմարիտ խոսքը:

Չամիչ.այնպիսի մարդ չկա որ չկարողանա ընկալել ճշմարիտ խոսքը։իսկ Աստծուն՝ գիտական մակարդակով չեն ընդունում՝այլ հոգով։

Ըստ քեզ ո՞րն է կատարելությունը, Հիսուսը ինքը ասաց, ով իրեն կատարյալ է համարում թող առաջինը քարը նետի:

Չամիչ ջան.ոչ թէ կատարյալ՝այլ ով իրեն արդար է համարում։
իսկ այդ քարկոծողները մի հետաքրքիր քայլ արեցին՝ նրանք զգացին իրենց մեղավոր լինելը. որը առաջին քայլն է դեպի Աստված։ բայց ցավոք չկատարեցին երկրորդ քայլը՝ զղջում և ազատագրում մեղավոր վիճակից։ նրանք գիտակցացին իրենց մեղավոր լինելը բայց չմոտեցան Հիսուսին։Տիրոջ մոտ մնաց միայն այն կինը. որին էլ Հիսուս ասաց՝ ՙքո մեղքերը ներված են։Գնա և այլևս մեղք մի գործիր՚։

Կյանքը դպրոց է որտեղ մենք սովորում են, իսկ կատարյալը սովորելու բան չունի: Աստված ինքն է ինձ այստեղ ուղարկել որ ես կատարելագործվեմ, Ինչու՞ ես պետք է նրանից վախենամ:

Ոչ թէ ՆՐԱՆԻՑ պետք է վախենալ.այլ նրա ողորմությանը չարժանանալուց պետք է վախենալ։
այսպես ասեմ՝ օրինակ. երբ մտնում ես քննություն հանձնելու. ինչի՞ց ես վախենում .դասախոսից.թէ՞ քեզանից՝ այսինքն քո գիտելիքներից կամ թերի պատրաստվածությունից։

[Gayl]

Բանը դրանում է , որ հրեյաները ոչ մի կտակարան էլ չեն գրել, այո իհարկե դրանց որ՞տեղից էդքան խելք... խառնվելով ուրիշ ազգերի հետ մի քիչ խելքի են եկել, բայց դա էլ օգտագործում են ի՛չարս...
Ամբողջ կտակարանային և հրեյա-աստվածաշնչային գրվածքները նրանք գողացել են Արիակա Հայաստանից և Արիական վեդաներից, հենց դրա համար ել վերացրին Հայաստանի պատմությունը և Ցեղակրոնական (հեթանոսական) Տաճարները, որպեսզի աշխարհը մատնացույց չանի Հայաստանը այլ հրեաստանը...
Վեդաներում Բհավիշյա պուրանայում (որը գրի է առել հինգ հազար տարի առաջ) կա Քրիստոսի Հայտնության մասին, որտեղ ասվում է, որ Քրիստոսը գալու մի վայր, որտեղ ապրում են ամենամղսալից մարդիք, որպեսզի փրկի նրանց...
http://www.indiadivine.org/articles/...ist/Page1.html

Քո պատասխանի մեջ չկար մի տող և անգամ մի տառ որի հետ համաձայն չեմ:Երբեք էլ չեմ զլանա ու կասեմ որ մեր պատմությունն ու մշակույթը վերացրեցին Տրդհատն ու գրիգորը,այդ երկուսին էլ համարում եմ դավաճան,դավաճան է նա ով սպանում է մեր ազգի անցյալը:

[Չամիչ]

մեր պարագայում փեսան կատարյալ է և ՙաչքը դուրս ՚լինելու խնդիր չունի։իսկ այ հարսը՝թերևս ունի։այդ պարագայում հարսի ՙ աչքը դուրսը՚ լինելը նշանակում է՝ խորհել աշխարհայինը.այլ ոչ թէ Աստվածայինը։

Քրիստոս ----եկեղեցի, փեսա-----հարս համեմատությունը ըստ իս անտեղի է եվ կնոջ իրավունքների ոտնահարման վառ օրինակ է: Եթե կա ասելիք լավ է ուղիղ ասել, այլ ոչ թե մարդու ենթագիտակցության մեջ հատուկ ծրագիր մտցնող ինֆորմացիան քողարկել Աստծո խոսքի տակ:

Փառք Աստծո, որ հոգեբանական գիտությունների զարգացման այս վառ ժամանակաշրջանում, մարդկանց լայն զանգվածին լավ հայտնի է ենթագիտակցության գաղտնի ծրագրավորման մեթոդները,Սա 15-րդ դարը չէ, եվ նման համեմատությունները կարելի է համարել կնոջ իրավունքների լուրջ ոտնահարում:

Գրված էՙՊիտի սիրես քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով.քո ամբողջ մտքով և զորությունով՚։իսկ իմ ասած ՙաչքը դուրսը՚ դրանք այն մարդիք են որոնք մի մասով իրենց համարում են Աստծունը.իսկ մյուս մասով ՝աշխարհինը։

Աստված ամենուր է, Աստված աբսոլյուտ է, հետեվաբար ինչպես պատճառ է այնպես էլ հետեվանք: Աստված իմ մեջ է, Աստված քո մեջ է, պետք չէ աշխարհի եվ Աստծո միջեվ դնել անհաղթահարելի անջրպետ:

այնպիսի մարդ չկա որ չկարողանա ընկալել ճշմարիտ խոսքը։իսկ Աստծուն՝ գիտական մակարդակով չեն ընդունում՝այլ հոգով։

Լավ էլի Կտրուկ, քաղաքաքիրթ աշխարհի կեսը չի հավատում Աստծո գոյությանը, հանցավոր աշխարհի մասին էլ չեմ խոսում, շատերը Աստծո գոյության հենց գիտական մակարդակի ապացույցներ են պահանջում:

Ոչ թէ ՆՐԱՆԻՑ պետք է վախենալ.այլ նրա ողորմությանը չարժանանալուց պետք է վախենալ։

Ողորմություն բառը հեչ լավ չի հնչում, կարծես մենք ողորմելիներ են, եվ ողորմածությունից ավել ոչինչ չենք կարող ակնկալել:

այսպես ասեմ՝ օրինակ. երբ մտնում ես քննություն հանձնելու. ինչի՞ց ես վախենում .դասախոսից.թէ՞ քեզանից՝ այսինքն քո գիտելիքներից կամ թերի պատրաստվածությունից։

Գոյություն ունի պայմանական սեր եվ բացարձակ սեր, բացարձակը երբ մարդուն սիրում ես այնպիսին ինչպիսին կա, պայմանակնը երբ մարդուն առաջ՝նրան սիրելու համար որոշակի պայմաններ ես դնում:

Աստված բացարձակ է, հետեվաբար պետք է որ մարդկանց բացարձակ սիրով սիրի, իսկ քննության հանձնումը պայմանական սիրո դրսեվորում է:

Քննությունը կհանձնես կսիրեմ, չես հանձնի չեմ սիրի:

[Կտրուկ]

Քրիստոս ----եկեղեցի, փեսա-----հարս համեմատությունը ըստ իս անտեղի է

Չամիչ ջան.Քրիստոս ----եկեղեցի, փեսա համեմատականը՝ մեծ.շատ մեծ խորհուրդ ունի և առավել քան տեղին համեմատություն է։ այստեղ ոչ մի կնոջ իրավունքների ոտնահարման նշույլ անգամ չկա։
ընտանիք կազմելու գործում անհրաժեշտ է երկուստեգ համաձայնություն։եթէ որևէ աղջիկ իր նախապատվությունը տվել է որևէ տղայի՝նախ պետք է իրեն հարմարեցնի այն արժանիքներին ՝որը պարտադիր է համարում տղան(կուսություն.առաքինություն.խոնարհություն և ամբողջակն նվիրում)։
որից հետո շատ մեծ է հավանականությունը. որ տղան կնտրի հենց իրեն։ բայց ամեն դեպքում. անժխտելի փաստ է որ ընտրությունը տղայինն է։ իհարկէ հարսնացուն ազատ կամք ունի՝ ընդունելու միության հրավերքը. կամ մերժելու։ ինչպես հիմա՝ շատերը մերժում են Քրիստոսի հրավերքը։
Ինչպես Ադամի կողոսկրից վերցվվեց իր հարսնացուն.այնպես էլ նույն խորհրդով եկեղեցի հիմնելուց խոցվեց Քրիստոսի կողը։
ինչպես հարսը մտնելով փեսայի տուն՝փոխում է իր ապրելաձևը և շատ սովորույըներ. նմանապես Քրիստոսով նոր մարդ դարձած Քրիստոնյան փոխում է իր ապրելաձևը։
ինչպես եկեղեցին Քրիստոսով մեկ մարմին է.որի գլուխը Քրիստոսն է՝այնպես էլ այր և կին մեկ մարմին են և ընտանիքի ղեկավարը տղամարդն է։
ինչպես հարսը մտնելով փեսայի տուն դառնում է ընտանիքի լիիրավ անդամ՝այնպես էլ անձը մտնելով եկեղեցի դառնում է Աստվածային խորհուրդների լիարժեք մասնակից։
օրինակներն ու համեմատականները շատ են.բայց հիմա բավարարվենք այսքանով։

Աստված ամենուր է, Աստված աբսոլյուտ է, հետեվաբար ինչպես պատճառ է այնպես էլ հետեվանք: Աստված իմ մեջ է, Աստված քո մեջ է, պետք չէ աշխարհի եվ Աստծո միջեվ դնել անհաղթահարելի անջրպետ:

Չամիչ ջան .այսպիսի արտահայտություն Քրիստոնեության մեջ ուղղակի գոյություն չունի։ Իհարկէ դու կարող ես դավանել ցանկացած գաղափարախոսություն կամ ուսմունք՝քո իրավունքն է ։Բայց խնդրում եմ մի համեմեք այդ ինքնագոյ համոզմունքները Քրիստոնեական դավանանքով։ Աստված ամենուր չէ և ամենքի մեջ չէ։ Աստված չկա այնտեղ որտեղ մեղքն է թագավորում Աստված չկա այն մարդու սրտում ով չի ընդունել Նրան։ Բայց Աստված չի ուզում նաև մեղավորի կորուստը։
Իսկ քո մատնանշած անջրպետը Աստծո և աշխարհի միջև՝կա՛։և այդ ես չեմ ասում.այլ կտակարանը
ՙԻնքը աշխարհի մեջ էր և աշխարհը Նրանով եղավ.բայց աշհարհը Նրան չընդունեց՚
Ավետարան ըստ Հովհանու 1.10 խոսքից։

Լավ էլի Կտրուկ, քաղաքաքիրթ աշխարհի կեսը չի հավատում Աստծո գոյությանը, հանցավոր աշխարհի մասին էլ չեմ խոսում, շատերը Աստծո գոյության հենց գիտական մակարդակի ապացույցներ են պահանջում:

Այստեղ խոսքս հավատալ չհավատալու մասին չէ .այլ ընկալելու։ոչ ոքի համար Աստծո խոսքը անընկալելի բարդություն կամ բարձրագույն մաթեմաթիկա չէ. որ չկարողանան ընկալեն։ իսկ հավատալ կամ ոչ ամեն մեկի կամքն է։
իսկ ով փնտրում է՝նա գտնում է։և ով թակում է նրա առաջ բացվում է։

Ողորմություն բառը հեչ լավ չի հնչում, կարծես մենք ողորմելիներ են, եվ ողորմածությունից ավել ոչինչ չենք կարող ակնկալել:

ես անձամբ չեմ խորշում Աստծո առաջ ողորմելի լինելուց.քանզի ամեն մի շունչս Նրա ողորմածության արդյունքն է։
գրված է ՙՈվ որ իր անձը խոնարհեցնի՝նա պետք է բարձրանա՚

Գոյություն ունի պայմանական սեր եվ բացարձակ սեր, բացարձակը երբ մարդուն սիրում ես այնպիսին ինչպիսին կա, պայմանակնը երբ մարդուն առաջ՝նրան սիրելու համար որոշակի պայմաններ ես դնում:

շատ կարևոր է որ զգացմունքը չհաղթահարի բանականությանը։Հնարավոր է սիրես մեկին.բայց նրա որոշակի արարքների համար դեմ գնաս զգացմունքիդ և հեռացնես քեզանից։

Աստված բացարձակ է, հետեվաբար պետք է որ մարդկանց բացարձակ սիրով սիրի,

Աստված բացարձակ Սեր է և Լույս է.և Նրա մեջ բնավ խավար չկա։ուստի ովքեր խավարում են գտնվում.չեն կարող լինել նրա մեջ։

Չամիչ ջան նորից եմ ասում՝որևէ ցանկություն չունեմ բռնանալու քո կամ Սելավիի համոզմունքների վրա։ Մենք բոլորս ազատ կամքի տեր մարդիք ենք և ամեն մեկս կարող ենք մեր սրտի և ուզածի պես ՙաստվածպաշտություն՚ ստեղծել մեզ համար.ինքներս մեզ արդարացնելու համար։
և ես չէի միջամտի ձեր կարծիքներին եթե չփորձեիք վերամարմնավորումը կամ այլ նորամուծությունները կապել Քրիստոնեության հետ։
Քրիստոնեությունը կոսմոպոլիտ հավատք չէ։ այն ունի շատ հստակ և նեղ ճանապարհ ու իրականում ոչ մի ընդհանուր բան չունի այլ ուսմունքների հետ։


Բարին ընդ ձեզ։

[յոգի]

Քո պատասխանի մեջ չկար մի տող և անգամ մի տառ որի հետ համաձայն չեմ:Երբեք էլ չեմ զլանա ու կասեմ որ մեր պատմությունն ու մշակույթը վերացրեցին Տրդհատն ու գրիգորը,այդ երկուսին էլ համարում եմ դավաճան,դավաճան է նա ով սպանում է մեր ազգի անցյալը:

Ես նույնպէս Գայլ ջան...
Ազգի անցյալը և պատմությունը Ազգի գլուխն է...

[յոգի]

Չամիչ ջան.Քրիստոս ----եկեղեցի, փեսա համեմատականը՝ մեծ.շատ մեծ խորհուրդ ունի և առավել քան տեղին համեմատություն է։ այստեղ ոչ մի կնոջ իրավունքների ոտնահարման նշույլ անգամ չկա։
ընտանիք կազմելու գործում անհրաժեշտ է երկուստեգ համաձայնություն։եթէ որևէ աղջիկ իր նախապատվությունը տվել է որևէ տղայի՝նախ պետք է իրեն հարմարեցնի այն արժանիքներին ՝որը պարտադիր է համարում տղան(կուսություն.առաքինություն.խոնարհություն և ամբողջակն նվիրում)։
որից հետո շատ մեծ է հավանականությունը. որ տղան կնտրի հենց իրեն։ բայց ամեն դեպքում. անժխտելի փաստ է որ ընտրությունը տղայինն է։ իհարկէ հարսնացուն ազատ կամք ունի՝ ընդունելու միության հրավերքը. կամ մերժելու։ ինչպես հիմա՝ շատերը մերժում են Քրիստոսի հրավերքը։
Ինչպես Ադամի կողոսկրից վերցվվեց իր հարսնացուն.այնպես էլ նույն խորհրդով եկեղեցի հիմնելուց խոցվեց Քրիստոսի կողը։
ինչպես հարսը մտնելով փեսայի տուն՝փոխում է իր ապրելաձևը և շատ սովորույըներ. նմանապես Քրիստոսով նոր մարդ դարձած Քրիստոնյան փոխում է իր ապրելաձևը։
ինչպես եկեղեցին Քրիստոսով մեկ մարմին է.որի գլուխը Քրիստոսն է՝այնպես էլ այր և կին մեկ մարմին են և ընտանիքի ղեկավարը տղամարդն է։
ինչպես հարսը մտնելով փեսայի տուն դառնում է ընտանիքի լիիրավ անդամ՝այնպես էլ անձը մտնելով եկեղեցի դառնում է Աստվածային խորհուրդների լիարժեք մասնակից։
օրինակներն ու համեմատականները շատ են.բայց հիմա բավարարվենք այսքանով։ Չամիչ ջան .այսպիսի արտահայտություն Քրիստոնեության մեջ ուղղակի գոյություն չունի։ Իհարկէ դու կարող ես դավանել ցանկացած գաղափարախոսություն կամ ուսմունք՝քո իրավունքն է ։Բայց խնդրում եմ մի համեմեք այդ ինքնագոյ համոզմունքները Քրիստոնեական դավանանքով։ Աստված ամենուր չէ և ամենքի մեջ չէ։ Աստված չկա այնտեղ որտեղ մեղքն է թագավորում Աստված չկա այն մարդու սրտում ով չի ընդունել Նրան։ Բայց Աստված չի ուզում նաև մեղավորի կորուստը։
Իսկ քո մատնանշած անջրպետը Աստծո և աշխարհի միջև՝կա՛։և այդ ես չեմ ասում.այլ կտակարանը
ՙԻնքը աշխարհի մեջ էր և աշխարհը Նրանով եղավ.բայց աշհարհը Նրան չընդունեց՚
Ավետարան ըստ Հովհանու 1.10 խոսքից։ Այստեղ խոսքս հավատալ չհավատալու մասին չէ .այլ ընկալելու։ոչ ոքի համար Աստծո խոսքը անընկալելի բարդություն կամ բարձրագույն մաթեմաթիկա չէ. որ չկարողանան ընկալեն։ իսկ հավատալ կամ ոչ ամեն մեկի կամքն է։
իսկ ով փնտրում է՝նա գտնում է։և ով թակում է նրա առաջ բացվում է։

ես անձամբ չեմ խորշում Աստծո առաջ ողորմելի լինելուց.քանզի ամեն մի շունչս Նրա ողորմածության արդյունքն է։
գրված է ՙՈվ որ իր անձը խոնարհեցնի՝նա պետք է բարձրանա՚

շատ կարևոր է որ զգացմունքը չհաղթահարի բանականությանը։Հնարավոր է սիրես մեկին.բայց նրա որոշակի արարքների համար դեմ գնաս զգացմունքիդ և հեռացնես քեզանից։

Աստված բացարձակ Սեր է և Լույս է.և Նրա մեջ բնավ խավար չկա։ուստի ովքեր խավարում են գտնվում.չեն կարող լինել նրա մեջ։

Չամիչ ջան նորից եմ ասում՝որևէ ցանկություն չունեմ բռնանալու քո կամ Սելավիի համոզմունքների վրա։ Մենք բոլորս ազատ կամքի տեր մարդիք ենք և ամեն մեկս կարող ենք մեր սրտի և ուզածի պես ՙաստվածպաշտություն՚ ստեղծել մեզ համար.ինքներս մեզ արդարացնելու համար։
և ես չէի միջամտի ձեր կարծիքներին եթե չփորձեիք վերամարմնավորումը կամ այլ նորամուծությունները կապել Քրիստոնեության հետ։
Քրիստոնեությունը կոսմոպոլիտ հավատք չէ։ այն ունի շատ հստակ և նեղ ճանապարհ ու իրականում ոչ մի ընդհանուր բան չունի այլ ուսմունքների հետ։


Բարին ընդ ձեզ։

Հարգելի Կտրուկ իսկ ինչի էք կարծում որ միյայն ձեր իմացած քրիստոնեությունն է ճիշտ , կամ միյայն դուք էք հասկացել իրական քրիստոնեությունը , ուրիշ երկրներում քրիտոնյաները ավելի լայնորեն և ազատամիտ են նայում քրիստոնեության ուսմունքին և շատերը ընդունում են վերամարմնավորման գաղափարը, որովհետև ին՞չ կրոն առանց հոգու գիտության, իսկ ձեր մոտ միյան 2 ծայրահեղություն է, կամ դժոխք կամ դրախտ, Չամիչը շատ ճիշտ է նկատել, որ Աստված Բացարձակ է և գտնվում է բոլորի սրտերում և եթե Նա բոլորի սրտերում է ապա Նա կոգնի բոլորին Իրեն հասնելու և լույս կսփրի բոլորի ճամփեքին...
Երևի բացի կտակարանից բացի ոչ մի հոգևոր գիրք չես կարդացել, դրա համր էլ ասում էս որ քրիստոնեությունը ոչ մի ընդհանուր բան չունի այլ ուսմունքների հետ, իրականում շատ ընդհանուրություն ունի...

[Չամիչ]

Ասեմ, որ ես նույնպես նպատակ չեմ հետապնդում ինչ որ մեկին պարտադրել իմ ներկայիս համոզմունքները:
Կտրուկ ջան, արդարացի լինելու համար ասեմ, որ դու շատ սիրուն ես շարադրում մտքերդ եվ քեզ հետ շատ հետաքրքիր է բանավիճելը:

Քրիստոս ----եկեղեցի, փեսա համեմատականը՝ մեծ.շատ մեծ խորհուրդ ունի և առավել քան տեղին համեմատություն է։

Առավել քան անտեղի համեմատություն է, եվ ոչ մի կասկած չունեմ, որ հենց կնոջ իրավունքները ոտնահարելու համար էլ ստեղծված է:

բայց ամեն դեպքում. անժխտելի փաստ է որ ընտրությունը տղայինն է։

կարծում եմ ծանոթ եք, որ կենդանական աշխարհում, որձերը, էգի հավանությանը արժանանալու համար, մշտապես իրար մեջ պայքար են մղում:Բնականաբար հաղթում է ուժեղագույնքը, բայց դա դեռ հարց է, էգը մոտ կթողնի հաղթանակած որձին թե ոչ: Միայն էգն է որոշողը , որ որձին մոտ թողնի որին ոչ, իսկ որձերի համար մեկ է, էնքան որ էգ լինի:

Մարդկանց մոտ ընտրությունը կատարվում է երկուստեք, բայց քանի որ կինն է երեխա ունեցողը, կինն էլ ընտրում է ումից ունենա:Մարդկանց մոտ նույնպես վերջնական ընտրություն կայացնում է կինը:

եթէ որևէ աղջիկ իր նախապատվությունը տվել է որևէ տղայի՝նախ պետք է իրեն հարմարեցնի այն արժանիքներին ՝որը պարտադիր է համարում տղան(կուսություն.առաքինություն.խոնարհություն և ամբողջակն նվիրում)։

կարծում եմ հատկապես հայ աղջիկը, առաքինության, կուսության խոնարհության պակաս չունի: Իսկ տղամարդը թող առաջին հերթին ինքը համապատասխանի այն արժեքներին որոնց առկայությունը պարտադիր է համարում:

Իսկ քո մատնանշած անջրպետը Աստծո և աշխարհի միջև՝կա՛։և այդ ես չեմ ասում.այլ կտակարանը

Այդ դեպքում ինչպես կարելի է Աստծո եվ մեղավոր մարդու մեջ այդպիսի համեմատականներ դնել՞՞՞ ակնհայտ է որ այս կարգի համեմատությունները տղամարդու ձեռքի ստեղծածն են, եվ տղամարդու շահերից են բխում:

Խոսք գնաց կոնջ հնազանդության եվ խոնարհության մասին: Եթե կա հնազանդվող ապա նաեվ կա հնազանդեցնող, եթե կա խոնարհվող ապա նաեվ կա խոնարհեցնող, խոնարհեցնելը ինչպես եվ հնազանդեցնելը բռնության արտահայտչաձեվեր են: Այս ամենի տակ թաքնված է մեկ բան՝ իշխելու մոլուցք, իշխելու մոլուցքով սովորաբար տառապում են եսականետոն սեփական էգո համակարգին գերի մարդիկ: Որտեղ կա էգոցենտրիզմ այնտեղ չի կարող լինել Աստվածային հանդուրժողականություն:

Պետք չէ Աստծո խոսքը ներկայացնելիս ասելիքը համեմել համեմատություններով, որոնք իրենց բնույթով խիստ անհանդուրժողական են, հետեվաբար հեռու են Աստվածային լինելուց:

Աստված ամենուր չէ և ամենքի մեջ չէ։ Աստված չկա այնտեղ որտեղ մեղքն է թագավորում Աստված չկա այն մարդու սրտում ով չի ընդունել Նրան։

Մենք կյանքում ստանում ենք այն ինչին հավատում ենք, Չէ որ Հիսուս հենց ինքը ասաց, ամեն մեկին կտրվի իր հավատի չափով: Պետք չէ մի քանի մեղքերի առկայության պատճառով մարդու մեջ տեսնել միայն խավարը ,մենք տեսնում ենք այն ինչ ուզում ենք տեսնել:

ես անձամբ չեմ խորշում Աստծո առաջ ողորմելի լինելուց.քանզի ամեն մի շունչս Նրա ողորմածության արդյունքն է։
գրված է ՙՈվ որ իր անձը խոնարհեցնի՝նա պետք է բարձրանա՚

Ծնողները նոր կյանք լույս աշխարհ բերելով, երեխային դրանով մեծ ողորմությա՞ն են արժանացնում, իհարկե կան նման ծնողներ որոնք իրենց երեխային ամբողջ կյանքում երեսով են տալիս որ ծնել սնել, մեծացրել են իրեն: Երեխան սիրո պտուղ է այլ ոչ թե ողորմածության: Առանց երեխա կյանքը շուտով դառնում է դատարկ եվ անիմաստ: Երեխան իր ծնունդով մարդուն նոր կյանք է պարգեվում, հետեվաբար մարդը իր ծնունդով Աստծուն նոր կյանք է պարգեվում:

մարդու մեջ ապրում են միլիոնավոր բջիջներ, հիմա մա՞րդն է այդ բջիջներին ապրեցնողը թե՞՞ բջիջներն են մարդուն ապրեցնում:

[ars83]

Չէի նկատել այս գրառումը, ներողություն;

Ժող ջան, ծանոթներիցս մեկը վերջերս հարցրեց ինձ՝ եթե Հիսուսին կախաղանի ենթարկած լինեին, պիտի պարան պաշտեինք? կամ եթե քարկոծած լինեին, քար, կամ մի այլ մահվան գործիք?

Քրիստոսի փրկագործական ոչ մի ակտ պատահականություն չէ, ոչ էլ այդ ակտի դետալները կամ բաղադրիչները: Նույնն է նաև Խաչի դեպքում: Մահանալու շատ տարբերակներ կային առաջաին դարում Հրեաստանում, բայց Քրիստոս ընտրեց հենց Խաչը: Եկեղեցու հայրերը մի շարք բացատրություններ են բերում դրան /եթե ցանկանաք, կարող եմ փնտրել համապատասխան նյութեր և տրամադրել/: Մի բան ևս շեշտենք, որ ուղղադավան քրիստոնյան ոչ թե աբստրակտ գործիք կամ սիմվոլ խաչն է պաշտում, այլ Քրիստոսի Խաչը:

եւ ինչու ենք մենք մահվան գործիքն անընդհատ հիշատակում եկեղեցիների վրա, խաչակնքման միջոցով? հարցը մնում է ինձ համար բաց...

Նորից պետք է կրկնեմ, որ Քրիստոսի Խաչը քրիստոնյայի համար մահվան գործիք չէ, այլ կյանքի, որովհետև միայն այդպես Քրիստոսի՝ Խաչի մահով է մարդու առջև բացվում մեղքից փրկության հնարավորությունը: Ինչպես Պողոս առաքյալն է նշում. «որովհետեւ կորստեան մատնուածների համար խաչի քարոզութիւնը յիմարութիւն է, իսկ մեզ՝ փրկուածներիս համար՝ Աստծու զօրութիւն» /Ա Կորնթ. Ա 18/

այս հիմնավորումը ինձ չի բավարարում, քանի որ Քրիստոս Հարություն է առել, ինչու՞ դրա հետ կապված որեւէ սիմվոլ չի ստեղծվել…

Խաչն իր մեջ Հարության խորհուրդն էլ ունի: Հարություն առնել առանց նախապես մահանալու անհնար է: Իսկ Քրիստոսի մահը Խաչի վրա անհույս և վերջնական մահ չէր՝ ըստ Իր իսկ խոսքի /Մատթ. Ի 18-19, Մարկ. Թ 30, Ղուկ. ԺԸ 31-33 , ԺԴ 7/, այլ Հարության ակնկալությամբ էր:

ինձ թվում է . խաչի սիմվոլը քրիստոնեությունից շատ ավելի վաղ է եղել, դա պարզեցված հավերժության նշանը չէ արդյոք? գուցե քրիստոնեությունը վերցրել է սիմվոլը, այնուհետեւ ավելացրել նաեւ նոր բովոնդակություն, կապել այն Քրիստոսի չարչարանքների հետ?

Ձևի նմանությունը չեմ ժխտում, բայց բովանդակությունը /որը և ամենակարևորն է/ լրիվ տարբեր է:

ի դեպ ենթադրությունը մերկապարանոց չէ, նույնպիսի մոտեցում է դրսեւորվել գրեթե մեր բոլոր հեթանոսական տոների նկատմամբ...

Կոնկրետ ո՞ր տոնը: Ասեք, միասին ուսումնասիրենք:

[dvgray]

ԶՈՀԱԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ՝ ԸՍՏ ՀՆԴԻԿՆԵՐԻ

Հնդկաստանի Ուտար-Պրադեշ նահանգում կատարվել է իր վայրենությամբ արտասովոր մի սպանություն: Ընտանիքի 26-ամյա հայրը՝ Լալ Բախադուրը, որը երազում էր արու զավակի մասին, աստվածներին մատաղ է արել իր դուստրերից մեկին: Նա կտրել է երկամյա աղջնակի վիզը: Իրավապահները երեխայի դին հայտնաբերել են գյուղի ծայրամասում՝ շրջապատված ծաղիկներով եւ միստիկական ծիսակատարության համար նախատեսված զանազան առարկաներով: Հանցագործին ձերբակալելուց հետո նա խոստովանել է, որ գործել է տեղի կախարդի ցուցումներով:

www.aravot.am

[Կտրուկ]

Այդ վիճակի մեջ դու ինքդ հասկանում էս որ դու էս հենց Արարիչը և այս ամենը մեկ ամբողջություն է, դու էլ այդ ամբողջության մի մասնիկը, (որին Աստված են կոչում)

Սելավի.բավականին ՙհամարձակ՚ մտքերի ես հանգել։ Ինչպե՞ս ես պատկերացնում ՙինքդ քո աստված և արարիչ՚ արտահայտությունը։
Ասեմ որ քեզ մոտ բավական ընդգծված է սեփական եՍ ին ու սրտին լսելու միտքը։Ցանկացած մարդ իր սրտի ցանկություններին ենթարկվելով ընկնում է կապանքների մեջ։ՈՒ երբ կապված ես ամուր շղթաներով(մեղքի) ինքդ քեզ երբեք չես կարող ազատել այդ կապանքներից։ և ոչ էլ քեզ նման այլ կապված անձը(Բուդդայի կերպարանքով) կարող է քեզ ազատել։
Այստեղ անհրաժեշտ է դրսից՝ երկնային Ծնունդ ունեցող ԱՆՁ ։
և միայն ինքդ քո ես ը ու սրտիդ ցանկությունները թողնելով.և հագնելով ՆՐԱ ես ը՝ կարող ես ազատագրում ստանալ։

[Tig]

...........դուք մի քիչ փոխած եք ասում, ասում եք եթե ցանկությունները դադարեն, նույնն է ձգտում չունենաք, Հախվերդյանը տեղին էր երգում. "եղիր հեզ բանող եզ..." երգը։ Վերջապես մարդիկ կունենան այն ինչ իրենց պետք է երջանիկ լինելու համար, վերջում էլ փերիներ են ստանում չէ կարծեմ, որպես պարգև։ Ծիծաղելի է։ Չմոռանամ ասել որ Եհովայի վկաններն էլ նույնն են քարոզում, բայց այդքան էլ շատ չեն, չնայած տնետուն են անում ու իրանց նմաններին տանում իրանց հետ։

Հրայր ջան, ինչքան ասում եմ, քո հետ բանավեճի չբռնվեմ՝ չի ստացվում…
Քո նախկին գրառումներից՝ թշնամուն զենքով չդիմադրելու վերաբերյալ, եզրակացնում եմ, որ դու վերը գրած քո արտահայտությամբ հակասում ես ինքդ քեզ…

Մի խաբվեք, սրանք բոլորը մոլորություններ են, ոչ մի մարդ իր մեջ բնակվող հավիտենական կյանք չունի, մարդն այն օրվանից երբ մեղանչեց կորցրեց Աստծուն, նույնն է որ կորցրեց կյանքը, բոլոր մարդիկ կորուստ են գնալու եթե չապաշխարեն, լինեն մեծ թե փոքր, տիրապետեն ցանկություններին թե լինի հակառակը։

Փաստորեն, եթե մարդ իր ամբողջ կյանքում մեղանչել է, սպանել է, գողացել է..... և այլն, ու կյանքի վերջում ապաշխարհում ե, ապա նա արժանանու՞մ է «երկնային թագավորությանը»
Ինչոր անտրամաբանական և անարդարացի բանա ստացվում…

հ.գ. Հրայր ջան, որպիսի քո համար հարցեր չառաջանան, ասեմ որ ես Բուդդիզմով էլ չեմ հետաքրքրվում, ավեի ճիշտ ընդհանրապես ոչ մի կրոնով չեմ հատաքրքրվում, բայց հավատում եմ գերագույն Արարչի գոյությանը:

[Tig]

........Ցանկացած մարդ իր սրտի ցանկություններին ենթարկվելով ընկնում է կապանքների մեջ։
................

Կտրուկ ջան, էս ոնցվոր հասկանում եմ դու ինքդ քեզ լավ չես ճանաչում և լավ չես հասկանում: Քո Սրտի ցանկությունը քեզ չի կարող կապանքների մեջ գցել, այն լոկ ազատություն է տալիս: Քո ասած ցանկությունները դրանք մարմնական կամ հոգեբանական ցանկություններ են, որ կարող են մարդուն կապել: Ու քանի որ դու ինտուիտիվ զգում ես դրանց սխսլ լինելը /չնայած ոչ միշտ է, որ մարմնական և հոգեբանական ցանկությունները սխալ են/, ապա դու դրանց կանխման ճանապարհները գտնում ես կրոնի մեջ: Բայց դա ուղղակի ժամանակավոր կանխում է: Դա անգիտակցական ինքնազսպում է, որը վաղ թե ուշ պիտի պայթի… Իսկ իրական Սրտիդ ցանկությունները լսելու համար պիտի ինքդ քեզ քո համար հասանելի դարձնես և բացարձակ անկեղծ լինես ինքդ քո և աշխարհի հետ: Շատ դժվար բան է, բայց անհնար չէ…
Այնպես որ գտիր ինքնաճանաչման քո ճանապարհը, և կազատվես բոլոր կապանքներից ոչ թե քեզ զսպելով կրոնի միջոցով, այլ գիտակցաբար:

[Կտրուկ]

Կտրուկ ջան, էս ոնցվոր հասկանում եմ դու ինքդ քեզ լավ չես ճանաչում և լավ չես հասկանում: Քո Սրտի ցանկությունը քեզ չի կարող կապանքների մեջ գցել, այն լոկ ազատություն է տալիս: Քո ասած ցանկությունները դրանք մարմնական կամ հոգեբանական ցանկություններ են, որ կարող են մարդուն կապել:

Սիտի ցանկություն կոչվածը՝ հենց քո նշած մարմնական կամ հոգեբանական ցանկություններ են։
Tig; ու նպատակահարմար կլինի.որ ոչ թէ ինձ վերլուծես.թէ ես ոնց եմ ինձ ճանաչում կամ հասկանում. այլ քո տեսակետը ներկայացնես՝ ավելի ընդհանրական ու հիմնավոր։