Կտրուկ ջան, կներես, եթե իմ վերլուծությունները քեզ վիրովորում են: Ուղղակի կարծում եմ այդ ձևով շատ ավելի հասկանալի է ստացվում ասածներս: Դա էլ տեսակետ է, ուղակի օրինակի հիման վրա, կներես որ օրինակը քո հետ կապեցի:Կտրուկ-ի խոսքերից
Լավ վերացական ասեմ: Եթե մարդ չի տարբերակում սրտի կամ հոգու և մարմնի կամ հոգեբանության՝ այսինքն բնավորությունից, մտածելակերպից կախված, ցանկությունները, ապա նա դեռ լիովին անկեղծ չէ ինքն իր հետ…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Այո Կտրուկ ջան, շատ համարձակ եմ և բացարձակ չեմ վախենում ինձ մատուցվող վախ տարածող մտքերից, վախը չիմացության արդյունքից է և ինֆորմացիայի պակասից, իսկ ես դրանց տիրապետում եմ իմ սրտի խորքից:Սելավի.բավականին ՙհամարձակ՚ մտքերի ես հանգել։ Ինչպե՞ս ես պատկերացնում ՙինքդ քո աստված և արարիչ՚ արտահայտությունը։
Ասեմ որ քեզ մոտ բավական ընդգծված է սեփական եՍ ին ու սրտին լսելու միտքը։Ցանկացած մարդ իր սրտի ցանկություններին ենթարկվելով ընկնում է կապանքների մեջ։ՈՒ երբ կապված ես ամուր շղթաներով(մեղքի) ինքդ քեզ երբեք չես կարող ազատել այդ կապանքներից։ և ոչ էլ քեզ նման այլ կապված անձը(Բուդդայի կերպարանքով) կարող է քեզ ազատել։
Այստեղ անհրաժեշտ է դրսից՝ երկնային Ծնունդ ունեցող ԱՆՁ ։
և միայն ինքդ քո ես ը ու սրտիդ ցանկությունները թողնելով.և հագնելով ՆՐԱ ես ը՝ կարող ես ազատագրում ստանալ։
Ես չգիտեմ ով է իր սրտին լսելով ընկնում կապանքների մեջ, իմ սիրտը այդպիսի բան ինձ չի հուշում, դեռ հակառակը, նա ասում է այստեղ է բնակվում Աստված, միշտ հետևիր այդ ձայնին:
Կտրուկ ջան ես չեմ պատրաստվում ուրիշի սրտի ձայնին հետևեմ, քանզի բոլոր նրանք ովքեր ճշմարտությունից են խոսում, վերջում ամպայման չեն մոռանում մատնանշել թե որտեղից կարող եմ այդ ճշմարտություններին ավելի մոտիկից ծանոթանալ, իսկ ես ցանկություն չունեմ անդամակցելու ոչ մի կրոնական՝ Աստծուն սահմանների մեջ դնող ուսմունքներին:
Դու վարվիր ինչպես ուզում էս, ես էլ ուզում եմ իմ սրտի ձայնին հետևեմ, որովհետև վստահում եմ այդ ձայնին:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
կարո՞ղ ես մի կոնկրետ օրինակով տարբերակել սրտի ցանկությունը մարմնավոր ցանկությունից։
Միայն եկեք շատ չմանրանանք՝ առանձնացնելով ասենք. ձեռքի ցանկություն.երիկամի ցանկություուն.ստամոքսի ցանկություն և նմանօրինակ բաներով։
Օրինակ՝կարո՞ղ ես մի կոնկրետ օրինակով տարբերակել սրտի ցանկությունը մարմնավոր ցանկությունից։
Միայն եկեք շատ չմանրանանք՝ առանձնացնելով ասենք. ձեռքի ցանկություն.երիկամի ցանկություուն.ստամոքսի ցանկություն և նմանօրինակ բաներով։
Եթե պատահաբար հանդիպում ես մեկին ով օգնության կարիք ունի և դու անկախ ամեն ինչից ցանկանում ես օգնել նրան: Կրկնում են, ոչ թե պարտավորություն ես զգում, ելնելով էթիկայի նորմերից, այլ ցանկանում ես, ուրեմն դա քո սրտի ցանկությունն է: Իսկ եթե դու օգնում ես ինչոր բանի ակնկալիքով՝ դա արդեն նյութական ցանկություն է:
Ինչևէ, ես չեմ ասում թե նյութական, կամ մարմնական ցանկությունները սխալ են: Ամեն ինչն էլ բնական է և ընդունելի քանի որ մենք ապրում ենք նյութական աշխարհում և ունենք նյութական մարմին: Ուղղակի հարցը նրանում է թե այդ ցանկությունները ինչի կարող են հանգեցնել…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Հա մի ավելացում ևս
Կարող են լինել ցանկություններ որոնք բխում են սրտի և մարմնի համատեղումից; այսինքն ամեն ինչ հարաբերական է; Կարևորը կարողանաս զատել դրականը բացսականից, որը իրականացվում է մեծ մասամբ բանականությամբ և ինտուիտիվ կողմնորոշումով; Որը նույնպես հարաբերական է` ինչպես կասեր մեծն Էնշտեյնը, քանի որ կախված է տվյալ պահին տվյալ մարդու ունակություններից և հոգեվիճակներից;
Կարևորը մարդ հասնի այնպիսի ազատության, որը ոչ թե կզսպի մարդու ցանկությունները ինչոր միջոցով, օրինակ կրոնով, այլ ինքնաբերաբար կկանխի բարոկանության սահմանից անցնելը; Կրոնը ղեկավարում և զսպում է, իսկ դա ժամանակավոր բան է...
Ես չեմ ասում թե հասել եմ դրան; Ուղակի ես գիտակցում եմ դա, և աշխատում եմ հնարավորինս առաջնորդվել այդ ուղղով:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Ուլուանա (05.06.2009)
Հարգելի Տիգ. ի՞նչ ես կարծում.Հիտլերը օրինակ .ինչու՞ չասի որ ինքը իր սրտին է լսել և իր սիրտը իրեն ասել է. որ իր ազգը պետք է իշխի աշխարհի վրա։Կարևորը մարդ հասնի այնպիսի ազատության, որը ոչ թե կզսպի մարդու ցանկությունները ինչոր միջոցով, օրինակ կրոնով, այլ ինքնաբերաբար կկանխի բարոկանության սահմանից անցնելը; Կրոնը ղեկավարում և զսպում է, իսկ դա ժամանակավոր բան է.:
Վերջ ի վերջո ամեն մի մարդ. որևէ լավ կամ վատ արարք գործելիս. ինքն իր մեջ՝ իր սրտում.իրեն ճիշտ և արդարացված է զգում։
երբևէ. որևէ մեկը .որևէ բան արե՞լ է .իմանալով որ չպետք է անի.կամ սխալ է անում։
Շատ ճիշտ ես Կտրուկ ջան:
Հիտլերը հենց այդպես էլ ասել է: Այստեղ հարցը այն է, թե նրա սիրտը՝ հոգին, ինչից է կախման մեջ ընկել: Ինչպես ասեցի ամեն ինչ հարաբերական է այս կյանքում: Հիտլերը իր մեջ մարմնավորել է իր ցեղի ձգտումները: Եթե նրա ազգի մեծամասնությունը չունենար նման ցանկություններ, ապա նրան չէր հաջողվի համախմբել այդքան մարդու աշխարհին իշխելու գաղափարի շուրջ: Իսկ ի՞նչ է իշխելը, եթե ոչ նյութական շահ ունենալը և ուրիշներին շահագործելը: Այնպես որ այստեղ նույնպես հիմքում խոսում է նյութական և հոգեբանական՝ իշխելու, ցանկությունը, որը սրտից չի բխում:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Էդ հարաբերականության տեսությունը շատ հարաբերական է.մանավանդ հոգևոր ոլորտում։ինչպես հասկացա ըսդ այդ տեսության՝ով ինչ անում է՝ ճիշտ է անում։Այսինքն ի՞նչ ճիշտ։
չկա ճշմարտություն.չկա կեղծիք։
ամեն ինչ տարալուծված է.չկա լավ ու վատ ։
Չկա լույս և խավար։Չկա ոչ մի ուղղորդող բան։
Այս տեսությունը տանում է դեպի նախաարարում.այսինքն Չ՛գոյ։
Սակայն՝
լույսը խավարից՝ հստակ սահմանազատված է։
Կա բացարձակ խավար և կա բացարձակ լույս, բայց կա նաև այդ 2 շերտերի միջև անցման տիրույթ: Այսինքն իմ կարծիքով կա ոչ թե հստակ սահմանազատում, այլ կա աստիճանական անցում: Եվ այս միջանկյալ տիրույթում ենք գտնվում մենք՝ մարդիկ: Եվ կախված մեր կատարած ընտրություններից մենք մոտենում ենք լույսին կամ խավարին:
Այ հենց սա ինկատի ունեմ հարաբերական ասելով
Իսկ ուղղորդող բան անպայման պետք է: Ուղղակի դու ուղղորդվում ես քո նախընտրածով, ես էլ իմ նախընտրածով, ու մենք ընդամենը կարծիքներ ենք փոխանակում: Բայց դա չի նշանակում, որ կարծիքները ենթակա չեն փոփոխման:
Վերջին խմբագրող՝ Tig: 05.06.2009, 16:46:
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Պատ. «Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ
Դժբախտությունը դրանում է , ամեն իր անունով չի ասվում, օրինակ՛ կրոնավորը սրտի ձայնը հասկանում է մի ձևով, Բանականությունը աշխատացնողը մի այլ, անհավատ կամ կոպիտ նյութապաշտը մի ուրիշ, դրա համար էլ խառնաշփոթ է տեղի ունենում...
Հետաքրքիր է՛ կրոննակաները չեն , որ ««սուրբ հոգի»» են ստանում և տարբեր լեզուներով խոսում...
Նյութապաշտը, որը շատ է կապնված իր կեղծ ԵՍ-ին, իր սրտից միյայն մի բան է լսում , ««սա , որ սենց անեմ կհարստանամ, կշահեմ»» և այլը,
Ինչումն է հարցը, հարգելի Տիգը և Սելավին հիանալի և բանականորեն բացատրել են, միգուցե անունները չեն նշել...
անունները սրանք են, սրտից բխում է Բանականության ձայնը, որը միշտ ճիշտ որոշում է կայացնում, իսկ մյուս որոշումները, որոք խառնում են մարդիկ սրտի ձայնի հետ, դրանք բխում են մադու մտքից, որը ոչ թե սրտում է գտնվում այլ ուղեղում...
միտքը մարդուն դրդում է վտանգավոր վայելքների, ինտրիգների, և շատ նման բաների...
Հիմա սրտից բխած ամեն ինչ չի կարող սխալ լինել, միյայն չի կարելի տեղերը շփոթել, մտքից բխածի հետ...
Ինձ թվում է մեր հարգարժն կրոննակաները իրենց Սուրբ Երրորդության գիտակցությունը այնքան էլ ճիշտ չեն հասկացել, ինչքան հիշում եմ այսպես էր, Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի: ՀայրԱստված, Որդին-Քրիստոսը և մնացած ապրող էակները, որոնք նույնպես Աստծու երեխեքն են, և Սուրբ Հոգի, որը ապրող էակների սրտում գտնվող Աստծո Գերագույն Անձնավորությունն է և Նա է ուղղություն տալիս Էակին և ոչ մի րոպե աչքաթող չի անում իր բոլոր որդիներին...
Նույնը կարելի է հանդիպել Արիյական Վեդաներում (նաև Բուդդիզմում) , այսպես է հնչում, Բհագավան-Աստծո Գերագույն Անձնավորություն, Բրահման-ապրող էակ կամ որդի, և Պարամ Ատմա-Սուրբ Հոգի կամ Գեր Հոգի, որը գտնվում է Էակի սրտում Էակի կողքին...
ինչումն է կռիվը, բոլորս էլ Գերագույնի մասնիկներն ենք , պարզապես տարբեր կարողղություններով, մեկը Քրիստոնյա, մյուսը Բուդդիստ, մյուսը Կրիշնա, մյուսը յոգի...
բանից պարզվումա մի ընտանիք ենք...
Հիտլերը իր սրտին չի լսել այլ սիոնիստների չար մտքերին, ինքն էլ չար միտք ունենալով գործեց և տապալվեց...
Հիտլերի մասին խոսելիս մենք բոլորս էլ նրան ուզում ենք վերլուծել, մարդկային տեսանկյունից: Սակայն եթե թողնենք մարդկային խիստ սահմանափակ տեսանկյունը և նայենք Աստվածային տեսանկյունից, նա համայն մարդկությանը և մեր մոլորակին մեծ դաս բերեց: Եվ մարդիկությունը որոշ չափով սերտեց այդ դասերը:
Եթե խորանաք պատճառահետևանքների մեջ, կտեսնեք որ այդ մահասարսուռ պատերազմը մարդկությանը մեկ աստիճան առաջ հրեց, իր զարգազածության ճանապարհին:
Ոչ թե ֆինանսական տեսանկյունից առաջ հրեց այլ բարոյական և մի քանի այլ տեսանկյուններից: Պատահական բաներ տեղի չեն ունենում և Հիտլերն էլ պատահական կերպար չեր որ հայտնվեց ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում:
Նա հրաշալի խաղաց իր դերը, մարդկության համար երկիր մոլորակ ուղղելով կարեկցանքի, սիրո և խղճի էներգիան: Մարդիկ մինչև հիմա հիշում են Երկիր մոլորակի պատմության այդ դրվագը և միմյանց նկատմամբ լցվում են ցավի զգացումով, կարեկցանքով և սիրով: Որն էլ իր հերթին հնարավորություն է տալիս երկիր մոլորակ ուղղելու այդ էներգիանները:
Մենք մարդիկս՝ ամեն բան ուզում ենք դատենք ու հասկանանք մեր ուղղեղի վերլուծածի չափով, մոռանալով որ եթե մենք կարողանում ենք ընդհամենը պլանավորել օրինակ՝ պլան Ա, Բ կամ լավագույն դեպքում մինչև պլան Գ, ապա Աստված ամեն բան մեզ համար պլանավորումա մինչև պլան Ֆ-ը, որը մեր ուղեղից և ինտելեկտուալ կարողություններից շատ հեռու է, որպեսզի կարողանանք հասկանանք:
Նշեմ նաև, որ այդ ժամանակահատվածի մարդկային միտքը ծնեց Հիտլերին, մարդկային մտքերը տեսանելի աշխարհ բերեցին այնպիսի բան, որը համապատասխանում էր իրենց մտքերին, Ու այսպես շարունակ տիեզերական օրենքի համաձայն տեղի է ունենում պատճառ հետևանք:
Ամեն անգամ երբ մարդկության մեջ շատանում է ատելությունը, բաժանումը և նման բաները, ապա դա պատճառ է դառնում մի նոր ողբերգության, որպեսզի կրկին ցավ ապրեն, ու այդ ցավի հետևանքից սովորեն, հասկանան թե ինչու է տիեզերքը այդքան « դաժան» վարվում մարդկության հետ, սակայն մարդիկ չեն գիտակցում և միշտ շեշտում են ես Հայ եմ, դու Թուրք էս, Խդոն եզդիյա: Փորձեք իրար սիրել մարդիկ ու կտենաք որ ոչ մի դաժանություն էլ չկա տիեզերքի մեջ, դա մենք ենք դաժան:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Tig (08.06.2009)
Ամբողջովին չէի կարող մեջբերել, քանի որ բավականին երկար էր: Փոխարենը կրճատ նշել եմ տեսության հիմնական տեսակետը և տվել հղում, որպեսզի ցանկացողն ընթերցի ամբողջությամբ: Երևի, քաղաքակիրթ ձևը դա է:
«Ինչպես որ կար»-ը մի քիչ ուժեղ է ասված, իհարկե: Հարցն էլ հենց այն է, որ պատմությունը ներկայացված էր որպես փաստ (աքսիոմ): Դա էլ դարձավ իմ կողմից առարկությունների պատճառ: Եթե նկատեցիր, իմ տեսակետը ես ներկայացրել եմ որպես տարբերակներից մեկը:Ես այդ պատմությունը ներկայացրեցի այնպես ինչպես որ կար: Եվ ես կոնկրետ ու հաստատակամ ունեմ իմ կողմնորոշումը այդ պատմության հետ կապված, և իմ այս տեսանկյունի հստակ կողմնորոշումը միայն այդ հիմքերի վրա չի կառուցված:
Ունեմ, իհարկե:Դու էլ ունեցի քո կողմնորոշումը, քանզի քո կողմնորոշումն էլ ունի իր հիմքերը:
Դա չէր էլ հաջողվի:Ես քեզ չեմ պատրաստվում ապացուցել, որ քո կողմնորոշումը սխալ է կամ քո ունեցած հիմքը ունայն:
Չէ, ինձ համար միևնույն է, պարզապես հիշեցի անեկդոտը՝ «սելավի, սելավաս...»:Արս ջան եթե քեզ հարմարա ու դրանից դու քեզ լավ էս զգում,
Ինձ ամենաշատը մեր հայկական «Սելավն» է դուր գալիսխնդիր չկա կարող էս նաև Սելավաս ասել,
Եղավ, այլևս միայն այդպես էլ կդիմեմբայց իմ նիկը Սելավի է:
Կոնկրետ ժամանակը նշված չէ Աստվածաշնչում: Ինչ վերաբերում է «Աստծո որդիներ» և «մարդկանց որդիներ» անունների մեկնաբանությանը, ապա, ինչպես նշել եմ, ավելի տրամաբանական եմ համարում ՀԱԵ կողմից տրվող բացատրությունը:
Ոչինչ չեմ կարող ասել այս հարցի վերաբերյալ, քանի որ չեմ ուսումնասիրել: Համենայն դեպս, ինչո՞վ է Սեթի սերունդի մասին խոսելը բացառում արիական ցեղերի գոյությունը:
Կարծում եմ՝ հրեշտակներ: Հրեշտակների՝ մարդկանց կերպարանք առնելը չեմ ժխտում, բայց համամիտ չեմ այն մտքի հետ, որ նրանք կարող են սեռական հարաբերություններ ունենալ մարդկանց հետ և դրանից սերունդ առաջանա: Դրա համար էլ ասում ենք «կերպարանք առնել», բնությամբ նրանք մնում են հոգեղեն էակներ:
Սելավի ջան, խնդրում եմ` այս գրքի մասին առնձին թեմա բացես ու մանրամասն պատմես: Ինձ հետաքրքրեց շատ, ուզում եմ հասկանալ լրջության աստիճանը:
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
յոգի (17.06.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ