«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[հովարս]

Իմաստությունը կապ չունի այդ բառի հետ դա նոր թարգմանությունն է, "իմաստային" տեսանկյունից բառացի "միտք, գիտելիք սիրող": Բա հին հայկական իմաստուն բառը ?
Ես Աստծուն չեմ պաշտում, ես հավատում են նրա գոյությանը Բանավեճ չեմ ուզում, ուղղակի կարծիքների և մտքերի փոխանակում

Չէի ուզում գրել, բայց ընկերոջս չեմ կարող թողնել ''մոլորության'' մեջ:
Վստահ եմ քեզ ծանոթ է սկեպտիկ բառը, հիշեցնեմ, նշանակում է մտածող, մտածել:
Սկեփսի-միտք իսկ գիտելիքը դա գնոսի-ն է, ուրեմն ոչ մի կապ չունեն փիլիսոփա բառի հետ:

Չեմ կարող իմ անձը ուրանալ, որովհետև իմ անձը որոշվում է իմ գիտակցությամբ և բանականությամբ, առանց որոնց իմ անջը, ԵՍԸ, գոյություն չունի: Այսինքն չեմ կարող ուրանալ իմ սեփական գիտակցությունն ու բանականությունը, քանի որ առանց դրանց չեմ կարող նաև ընդունել Աստծուն: Աստծո մեծություն ու իրականությունը կարողանում եմ ընկալել միայն իմ գիտակցության շնորհիվ` անգիտակից արարածը կի կարող ՀԱՍԿԱՆԱԼ, իսկ այդ գիտակցությունը, և դրա հետ միասին նաև Աստծո ընկալու իմ անձի հիմնաքարերից են:

Մի բան էլ ասեմ,
Իմ կարծիքով չի կարելի Աստվածաշնչից առանձին նախադասություններով կամ հատվածներով ամփոփ միտք արտահայտել: Աստվածաշնչի միտքն ու իմաստը կայանում են միայն ամբողջության մեջ` բոլորը միասին:
Դրա վառ օրինակն է Հիսուսի պատվիրանի այս մեկնությունը "երբ աջ այտիդ հարվածում են, ձախը դեմ տուր": Առանձին հանդես գալով այս պատվիրանը չի ընկալվում, և այն փորձում են ինչ-որ խորիմաստ մտքերով բացատրել:

Հոգևոր բաները միայն հոգևորը կարող է քննել, կներես որ կրկնում եմ. քրիստոնեությունը փիլիսոփսյություն չի, ապրելակերպ է:

[Tig]

Ո՞վ է ծնում չարիքը՝ հիմնականում մարդը:
Աստված ի՞նչ է տվել մարդուն՝ ազատ ընտրության հնարավորություն:
Ուզո՞ւմ ես զրկված լինել ազատ ընտրության հնարավորությունից՝ իմ պատասխանն է ոչ: Այլապես այս ամենը ոչ մի իմաստ չէր ունենա:
Այսքանից ի՞նչ կարելի է եզրակացնել, որ հենց մարդը պիտի վերջ տա չարիքին, իր ազատ ընտրությունը լիարժեք գիտակցելով:

Աստված ոչ թե չի ուզում կամ չի կարող, այլ նա ուզում է, որ մենք "մեծանանք"....

[Tig]

«Երկիր». Անտրամաբանական զիջումներ կաթողիկոսի կողմից
09:50 • 14.06.11

Օրաթերթի խմբագրականում կարդում ենք.

Կաթողիկոսի՝ վրաստանյան այցի գրեթե ողջ օրակարգը, հոգևոր առաջնորդների ընդունած հռչակագիրը «զիջման» տրամաբանություն ունեն։ Մինչդեռ այստեղ հայկական կողմը զիջումների գնալու անհրաժեշտություն չուներ։ Ոչ թե Հայաստանը, այլ՝ Վրաստանն է բացահայտորեն արհամարհում իր երկրի կրոնական փոքրամասնության իրավունքները՝ միտումնավոր հրաժարվելով վավերացնել խղճի ազատության, ինչպես նաև ազգային փոքրամասնությունների մասին միջազգային կոնվենցիաները, չկատարելով համապատասխան օրենք ընդունելու ԵԽ պահանջներըւ։

Վրացական, ոչ թե հայկական կողմն է փորձում յուրացնել ոչ միայն քաղկեդոնական, այլև դարավոր հայկական եկեղեցիները։ Եվ Վրաստանում հայկական եկեղեցուն, իսկ Հայաստանում վրաց եկեղեցուն իրավաբանական կարգավիճակը միաժամանակ ճանաչելու վրացական պայմաններին համաձայնելով, ընդ որում առանց քննարկման առարկա դարձնելու Վրաստանի տարածքում հայկական եկեղեցիների վիճակի խնդիրը՝ հայկական կողմը հավասարաություն է դնում երկու երկրներում խնդրո առարկայի շուրջ վարվող քաղաքականությունների միջև և օրինականացնում է հայկական ազգային փոքրամասնության, առաքելական կրոնական համայնքի և հայկական եղեկեցիների նկատմամբ Վրաստանի իշխանությունների անհանդուրժողականությունը։ Սա ուղղակի վկայությունն է այն բանի, որ եկեղեցին ևս վարակվել է հայկական «փառապանծ» դիվանագիտությանը բնորոշ բոլոր ախտերով։

Tert.am

[Shah]

«Երկիր». Անտրամաբանական զիջումներ կաթողիկոսի կողմից
09:50 • 14.06.11
...

ևս մեկ անգամ համոզվում եմ որ Քրիստոնեություն_հավատքը ու եկեղեցիների_քաղաքանություն ասվածը իրար հետ ոչ մի ընդանուր բան չունեն...

[Ameli]

[Varzor]

Ո՞վ է ծնում չարիքը՝ հիմնականում մարդը:
Աստված ի՞նչ է տվել մարդուն՝ ազատ ընտրության հնարավորություն:
Ուզո՞ւմ ես զրկված լինել ազատ ընտրության հնարավորությունից՝ իմ պատասխանն է ոչ: Այլապես այս ամենը ոչ մի իմաստ չէր ունենա:
Այսքանից ի՞նչ կարելի է եզրակացնել, որ հենց մարդը պիտի վերջ տա չարիքին, իր ազատ ընտրությունը լիարժեք գիտակցելով:

Աստված ոչ թե չի ուզում կամ չի կարող, այլ նա ուզում է, որ մենք "մեծանանք"....

Լավ ես ասում, բայց հենց Աստվածաշնչում էլ գրված է, որ Աստված տեսավ, որ մարդը չար է իր ստեղծման օրից: Այսինքն` մարդու չար լինելը արարման արդյունքն է: Պարադոքսալ է, բայց փաստ է ըստ Աստվածաշնչի:
Ըստ ինձ գերագույն բանականությունն ու գիտակցությունը չի կարող սխալվել կամ էլ "չար" մարդ սետղծել:
Իսկ ինչու ենք կարծում որ դա չարիք է: Ինչ գիտենք, թե Աստծո համար որն ա չարիք, որնա բարիք ??
Ուզում եմ ասել, որ "չարն ու բարին հարաբերական է" հասկացողությունը մարդկանց համար է և մարդկանց կողմից է հարաբերական:
Անկեղծորեն Աստվածաշնչյան Աստվածը իր արարածներից ոչ պակաս չար բաներ է անում: Հենց մենակ սկզբից` Ադամին տալիս է ազատ կամք, բայց դնում է սահմանափակումներ, իմանալով, որ ստեղծման օրից չար է: Թե չգիտեր ????
Այ էս կողմից Իսլամը լավ ռաջ ա, ըստ Ղուրանի Ադամի ստեղծման օրը Ալլահն արդեն որոշել էր Դատաստանի օրը!!! Այսինքն գիտեր, թե հստակ որքան ժամանակ է տալիս մարդուն: Բացի այդ իսլամում նույնիսկ "չար" Իբլիսը (Սատանան) ոչինչ չի կարող անել առանց Աստծո խոսքի, նույնիսկ բոլոր վատություններն ու փորձությունները որ անում ա մարդկանց` անում ա Ալլահի թույլատվությամբ: Լավ ելք են գտել Բայց այս դեպքում ուր մնաց "Ալլահը գթասիրտ է"

Էպիկուրն էլ փիլիսոփայական "տրյուկ" ա արել
Ինքը նույն "աստված" բառով իրար հետ փորձում ա համեմատել Աստծո երկու տարբեր կերպարներ` բացարձակ և "գրվածքային":

[Moonwalker]

Լավ ես ասում, բայց հենց Աստվածաշնչում էլ գրված է, որ Աստված տեսավ, որ մարդը չար է իր ստեղծման օրից: Այսինքն` մարդու չար լինելը արարման արդյունքն է: Պարադոքսալ է, բայց փաստ է ըստ Աստվածաշնչի:

Ո՛չ և ևս մեկ անգամ ո՛չ:
Մարդը արարվել է, որպես բնությամբ բարի.«Եւ Աստուած տեսաւ բոլորն ինչ որ արծել էր, եւ ահա շատ բարի էր:» Ծննդոց 1:31

Բայց մարդու բանականությունը պրպտումներով չի ձգտում Տիրոջը, քանի որ «մարդս չէ կարող ըմբռնել Աստուծոյ արած գործքը գլխից մինչև ծայրը»/Ժողովող 3:11/ ու սեփական ցանկությամբ է գնում մեղքի ուղով:

Հետո էլ մարդ ասածն էլ միանշանակ չի.
Սբ. Գիրքը տարբերակում է մարդու երեք բաղադրիչներ.
1. Հոգի (հուն. ψυχή, եբր. שפנ)
2. Մարմին (հուն. σάρξ, եբր. חוב)
3. Ոգի (հուն. πνεῦμα, եբր. חור)
Ու յուրաքանչյուրը իրեն բնորոշ հատկություններն ունի: Կարճ ասած ամեն ինչ չի, որ տենց միանշանակ է:

[Skeptic]

Տէր Աստուած իր մտքում ասաց. «Մարդկանց չար արարքների համար ես երկիրն այլեւս չեմ անիծի, որովհետեւ մարդկանց միտքը մանկուց չարի ծառայութեան մէջ է։ » - Ծննդոց 9:21

[Moonwalker]

Տէր Աստուած իր մտքում ասաց. «Մարդկանց չար արարքների համար ես երկիրն այլեւս չեմ անիծի, որովհետեւ մարդկանց միտքը մանկուց չարի ծառայութեան մէջ է։ » - Ծննդոց 9:21

Էս ի հաստատումն խոսքերիս մեջբերում ե՞ս բերում: Չէի՞ գրել, որ բանականությունը/քո ասած միտքն/ ա տանում չարը գործելուն:
Ասվում է, որ մարդը չար էլ է գործում, բայց չի ասվում մարդն էությամբ չար է: Մարդը չի կարող էությամբ ամբողջովին չար լինել, որովհետև մարդկային «է»-ի մի մասը՝ «հոգին» Աստծո մի մասնիկն է:

Այլ կերպ ասեմ, եթե արարածս ընդհանրապես էությամբ չար լիներ, բոլոր մարդիկ չարը պիտի գործեին: Բայց դու կարող ես չէ՞, ցանկության դեպքում չարը չգործել. «Գիտենք, որ, ով Աստծուց է ծնուած, չի մեղանչում, եւ ով Աստծուց է ծնուած, պահում է ինքն իրեն, եւ չարը նրան չի մօտենում։»:
Իսկ ինչո՞ւ չփորձել:

[Skeptic]

Էս ի հաստատումն խոսքերիս մեջբերում ե՞ս բերում:

Բնավ:

Չէի՞ գրել, որ բանականությունը/քո ասած միտքն/ ա տանում չարը գործելուն:

Մի տեղ միտք ա, մեկ այլ տեղ /ասենք՝ անգլերենից թարգմանված տարբերակում/ սիրտ ա: Թե՞ նույն բանն ա:
Անձամբ ես էն կարծիքին եմ, որ «սիրտը» էս դեպքում շատ լավ էլ էությունն ա:

Եւ ասում էր. «Ինչ որ մարդուց դուրս է գալիս, ա՛յն է, որ պղծում է մարդուն, որովհետեւ ներսից, մարդկանց սրտից են ելնում չար խորհուրդները՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, գողութիւն, սպանութիւն, ագահութիւն, չարութիւն, նենգութիւն, գիջութիւն, չար նախանձ, հայհոյանք, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։ Այս բոլոր չարիքները ներսից են ելնում եւ պղծում մարդուն»։ - Մարկ. 7:20-23

[Moonwalker]

Եւ ասում էր. «Ինչ որ մարդուց դուրս է գալիս, ա՛յն է, որ պղծում է մարդուն, որովհետեւ ներսից, մարդկանց սրտից են ելնում չար խորհուրդները՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, գողութիւն, սպանութիւն, ագահութիւն, չարութիւն, նենգութիւն, գիջութիւն, չար նախանձ, հայհոյանք, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։ Այս բոլոր չարիքները ներսից են ելնում եւ պղծում մարդուն»։ - Մարկ. 7:20-23

Այ ցավդ տանեմ, ես հո չե՞մ ասում մարդը մեղքի հետ կապ չունի: Մարդը էլի մեղսագործ ա: Բայց իմ ասածն էն ա, որ իր բնությամբ մարդը չար չի ստեղծվել, այլ ուղղակի ազատ կամք ա ստացել: Թեկուզ մեջբերածդ հատվածը: Չարիքները պղծում եմ մարդուն, այսինքն եթե ի սկզբանե մարդը չար լիներ տեղից պիղծ կլիներ էլի:

[Tig]

Լավ ես ասում, բայց հենց Աստվածաշնչում էլ գրված է, որ Աստված տեսավ, որ մարդը չար է իր ստեղծման օրից: Այսինքն` մարդու չար լինելը արարման արդյունքն է: Պարադոքսալ է, բայց փաստ է ըստ Աստվածաշնչի:
Ըստ ինձ գերագույն բանականությունն ու գիտակցությունը չի կարող սխալվել կամ էլ "չար" մարդ սետղծել:
Իսկ ինչու ենք կարծում որ դա չարիք է: Ինչ գիտենք, թե Աստծո համար որն ա չարիք, որնա բարիք ??
Ուզում եմ ասել, որ "չարն ու բարին հարաբերական է" հասկացողությունը մարդկանց համար է և մարդկանց կողմից է հարաբերական:
Անկեղծորեն Աստվածաշնչյան Աստվածը իր արարածներից ոչ պակաս չար բաներ է անում: Հենց մենակ սկզբից` Ադամին տալիս է ազատ կամք, բայց դնում է սահմանափակումներ, իմանալով, որ ստեղծման օրից չար է: Թե չգիտեր ????
Այ էս կողմից Իսլամը լավ ռաջ ա, ըստ Ղուրանի Ադամի ստեղծման օրը Ալլահն արդեն որոշել էր Դատաստանի օրը!!! Այսինքն գիտեր, թե հստակ որքան ժամանակ է տալիս մարդուն: Բացի այդ իսլամում նույնիսկ "չար" Իբլիսը (Սատանան) ոչինչ չի կարող անել առանց Աստծո խոսքի, նույնիսկ բոլոր վատություններն ու փորձությունները որ անում ա մարդկանց` անում ա Ալլահի թույլատվությամբ: Լավ ելք են գտել Բայց այս դեպքում ուր մնաց "Ալլահը գթասիրտ է"

Էպիկուրն էլ փիլիսոփայական "տրյուկ" ա արել
Ինքը նույն "աստված" բառով իրար հետ փորձում ա համեմատել Աստծո երկու տարբեր կերպարներ` բացարձակ և "գրվածքային":

Վարձոր ջան, ես նման հարցերում զերծ եմ մնում աստվածաշնչյան մեկնաբանումներից, քանի որ իմ պատկերացրած Աստվածը չի տեղավորվում աստվածաշնչյան աստծու ֆորմանի մեջ

[Ավետիք]

ևս մեկ անգամ համոզվում եմ որ Քրիստոնեություն_հավատքը ու եկեղեցիների_քաղաքանություն ասվածը իրար հետ ոչ մի ընդանուր բան չունեն...

Այո, իրական քրիստոնեության քաղաքականությունը երկնային է:
«Արեք ինչպես կասեն ձեզ, բայց մի արեք նրանց օրինակի պես:»

[Ավետիք]

Վարձոր ջան, ես նման հարցերում զերծ եմ մնում աստվածաշնչյան մեկնաբանումներից, քանի որ իմ պատկերացրած Աստվածը չի տեղավորվում աստվածաշնչյան աստծու ֆորմանի մեջ

Հենց դրա համար էլ կա մեկ Աստվածաշունչ, որ չլինեն 6 000 000 000-նոց պատկերացրած աստվածներ: Աստված մեկ է:

[Tig]

Հենց դրա համար էլ կա մեկ Աստվածաշունչ, որ չլինեն 6 000 000 000-նոց պատկերացրած աստվածներ: Աստված մեկ է:

Դու համոզվա՞ծ ես, որ կա մեկ աստվածաշունչ: Ես ինչոր համոզված չեմ: Բա ինչո՞վ կբացատրես կրոնների էսքան բազմազանությունը, նույնիկ իրենց ներսում: Օրինակ քրիստոնեությունը հենց իր ներսում բազմաթիվ ճյուղեր ունի, նույնն էլ իսլամը: Ի՞նչ ա, իրանք չգիտեն որնա միակ ու անկրկնելի աստվածաշունչը: Կամ նույն աստվածաշնչից չեն օգտվո՞ւմ: Եթե մի բան հնարավոր ա մեկնաբանել տարբեր ձևերով, նշանակում ա այդ բանը չի կարող միակը լինել: