նախ պիտի աղքատավարձ լինի, որ գցեմ ջուրըԿտրուկ-ի խոսքերից
գործունակության շրջան ենք հասել, բայց դեռ <<սովորելունակ>> ենք
հետո էլ դու ես ասում՝ եկ չդատենք... սա առաջին դեպքը չի ախր, դու իդեալականացնում ես Աստվածաշունչը
նախ պիտի աղքատավարձ լինի, որ գցեմ ջուրը
հետո էլ դու ես ասում՝ եկ չդատենք... սա առաջին դեպքը չի ախր, դու իդեալականացնում ես Աստվածաշունչը
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Լուրջ եմ ասում՝ այդպես էլ կա։
Ախպեր, էդ ձևով Աստվածաշնչի ցանկացած մաս կարելի է մեկնաբանել սուբյեկտիվ ձևով, համարելով, որ այն ինչ գրված է , պետք է հասկանալ փոխաբերական իմաստով և ոչ մի դեպքում ուղիղ: Նույն ծառի վրա ոչ բոլոր ճյուղերն են ներքև աճում չէ?
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Տվյալ դեպքում Քրիստոսին որոնելու մասին չի խոսքը Վահան ջան, այլ նրա, որ հենց իր խոսքով, իմ իմացած եկեղեցին, ձեր իմացած հոգևոր ձեռակերտ տաճարը, որտեղ որ ժողովուրդն աղոթում է, պատարագ է լսում, հաղորդվում է, կնքվում է, պսակվում է, հանդիսանում է Աստծո տունը:ոնց որ ես էլ էդ ասում ընկերս։
ուղղակի կոնկրետ տաճարի մասով. եթե միայն մի տեղ է նշվում որ այն Աստծո տունն է՝ բազում տեղեր ել հիշատակվում է մարդ դաճար հասկացողության մասին։Այսինքն Քրիստոս մեր մեջ՝ մեր ներսի տաճարում պիտի որոնենք.այլ ոչ թէ ուրիշ տեղ ինչպես անում եին Մարիամն ու Հովսեփը։
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Չեմ ուզում վիճելՄիայն թէ նայած ինչ հարդության վրա ենք դիտարկում Աստծո տուն ասվածը։
Այն վայրը. ուր հավաքվում են Աստվածապաշտ մարդիկ. կարելի է համարել Աստծո տուն։Միայն թէ. Աստվածաշնչում որևէ ճարտարապետական հրահանգ տրված չէ։
Հիսուս ասում է ՙուր երկու կամ երեք հոգի իմ անունով հավաքված են.ես այնտեղ եմ՝ նրանց մեջ՚։
Համադրության համար նաև մեջբերեմ եսայի մարգարեի 66 գլխի խոսքը՝
՝ՙերկինքն իմ աթոռն է և երկիրը իմ ոտքերի պատվանդան է։
Այս ի՞նչ տուն է որ ինձ համար կշինեք.
և այսի՞նչ տեղ է իմ հանգստությանս համար։
Քանզի այս բոլորը իմ ձեռքը շինեց ու այս այս բոլորը իմն են.
ասում է Տերը.
բայց ես մարդկանց պիտի նայեմ.այսինքն՝ խոնարհին և կոտրած հոգի ունեցողին.ու իմ խոսքիցս գողացողին։
Hrayr (17.07.2009)
Ուզում եմ իմ երկխոսության մի փոքրիկ հատված տեղադրել այստեղ
- Ես մի բան չեմ հասկանում, ինչու՞ Աստված ստեղծեց մարդուն ու դարձրեց ''մեղք'' ասվածի գերին: Նա մարդուն ստեղծեց որպես իրեն ստրուկ, որ մարդ միշտ իրենից վախենա ու պարտական լինի…
- Այ հենց սա էլ քրիստոնեական և շատ այլ կրոնների մոտեցման ամենեմեծ <<սխալն>> է:
Նախ Արարիչը մարդուն որպես ստրուկ չի արարել, մարդ ազատ է իր ընտրության մեջ: Իսկ Աստծուն պարտական է այնքանով, որքանով զավակը իր ծնողին:
Ինչ վերաբերվում է մեղքի վերաիմաստավորմանը, ապա իմ կարծիքով պետք է դադարել դժոխք ու դրախտ խախալ` ես լավ բալիկ եմ, ուրեմն պապաս ինձ դրախտի տոմս կտա...... Թե դրախտը, թե դժոխքը մենք ենք ստեղծում: Գուցե դա մի կյանքի կտրվածքով այնքան էլ ակնհայտ չի երևում.... Այ հենց այստեղ էլ թաքնված է <<խաղի>> իմաստը: Եթե մենք հիշեինք մեր բոլոր կյանքերը ու ակնհայտորեն հասկանաինք մեր ճիշտ ու սխալների պատասխանները, ապա մենք էլի առանց հասկանալու <<մի վնասիր>> և <<սիրիր աշխարհը>> արտահայտությունները կընդունեինք որպես պարտադրանք, այլ ոչ թե որպես ճիշտ ապրելակերպ...... Ու նման ձևով բանականության զարգացում տեղի չէր ունենա: Իսկ այս կտրվածքով մենք բախվելով <<ազատությանը>> ինքնաբացահայտում ենք մեզ: Կամաց կամաց սկսում ենք հասկանալ թե ինչ ենք ուզում և ինչու ենք ուզում և թե ինչպես պիտի ապրել ու ինչպիսին պիտի լինել որպիսի...... Ու սենց սկսում ենք ինքներս մեզ հարցախեղդ անել…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Aleks-90: Հարգանքներս:
«Աստծո կամքի» վերաբերյալ Ձեր գրառումները ընթերցեցի, կարո՞ղ եմ այդ առումով հարց առաջադրել: Աստվածաշնչից հայտնի է, որ ԱՄԵՆ ԻՆՉ կատարվում է Աստծո կամքով ու գիտությամբ /թույլտվությամբ/: Այսուայնկողմ չընկնեմ. առանց խարդախության կամ խորամանկ նկատառումների «կենդանի օրինակով» առաջադրեմ հարցս: Ի դեպ, քանի որ քիչ առաջ սուրճ ըմպեցի, հենց դիմացս սուրճի պարպված բաժակն է, և հենց դրա շուրջ խոսենք: Ես առաջարկում եմ երկու միամիտ տարբերակ տվյալ պահի դրությամբ՝ 1. պահպանել բաժակը անվնաս /ձեռք չտալ/ 2. վնասել այն /գցել, ջադուփուշուր անել և այլն/: Ասացեք, խնդրեմ, ո՞րը տվյալ պարագայում կլինի ԱՍՏԾՈ ԿԱՄՔԸ:
Վերջին խմբագրող՝ Interdenominational: 26.09.2009, 22:20:
իմ համեստ կարծիքով բաժինը մոդեռատորի կարիք է զգում.չգիտեմ ինչ կարգով են նրանք նշանակվում .բայց ես կառաջարկեի քո կամ ավելի նախնտրելի jarre ի Թեկնածությունը։
Մարդը Աստծու գործն է, պատերազմները՝ մարդու գործը... ստացվեց, որ պատերազմները Աստծու գործն են
Երեխեք, դուք ինձ բառախաղի մեջ եք ներքաշում, որում հաստատ չեք հաղթի, որովհետև ես անհիմն չեմ գրում ոչինչ: Իսկ ձեր փաստարկները՝ համոզելու ինձ ձեր ասածի ճշմարտացիության մեջ, շատ թույլ են: Այդքան մոլեռանդորեն պետք չի կապվել կրոնին, 1000 անգամ եմ ասել՝ կրոնը քաղաքականություն է:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ծնողդ քեզ փող է տվել որ գնաս գիրք առնես՝ գնացել ու նարկոտիկ ես առել. ստացվեց որ ծնողդ քեզ թմրամո՞լ է սարգում։
Freeman (20.07.2010)
Երեխաների մասին ՀՀ օրենքում գրված չի, որ այն, ինչ կատարում են երեխաները /կամ ինչ կատարվում է երեխաների հետ կապված/, ծնողների կամքով է:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Քրիստոնեական ՙՕրենսգրքում՚ էլ չկա գրված. որ Աստված մարդուն ասել է ՝ գնա և մեղք գործիր։
Բայց ասվում է, որ ամեն ինչ աստծու կամքով է: Դեռ ավելացվում է՝ նրա գործերը անքննելի են:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Էդ ասողը կարո՞ղ է գրքից կոնկրետ նշել թէ որտեղ է ասվում որ ՙինչ որ մարդը անում է.Աստծո կամքով է՚
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ