-Ես լիակատար կերպով համաձայն եմ Ասողիկ քահանայի հետ, սակայն դա բացատրել է պետք: Հայ Առաքելական եկեղեցին հայի ինքնության 80 տոկոսն է կազմում, եթե ոչ ավելին: Որեւիցէ մեկը, ով ուրանում է այդ 80 տոկոսը, որքանո՞վ կարող է հայ նկատվել: Եթե Էջմիածինն ու Գեղարդը իմ ինքնության մասը չեն կազմում, եթե Գրիգոր Նարեկացին իմ ինքնության մասը չի կազմում, եթե Կոմիտասի պատարագի երգեցողությունից ես չեմ փշաքաղվում, արդյո՞ք ես հայ եմ: Այդքան եւ նույնիսկ այդքանից էլ ավելի հայ Հայաստանում ապրող եզդին էլ է: Ուրեմն՝ ես մեծագույն կասկած ունեմ որեւէ նման հայի ինքնության վերաբերյալ, ով ժառանգը չէ Հայ Առաքելական եկեղեցու ժառանգության: Սա շատ պարզ է: Բայց դա նշանակում է ոչ թե օտարել, հեռացնել, մերժել, այլ սովորեցնել, դաստիարակել, լուսավորել եւ վերադարձնել հայ լիարժեք ինքնության:
-Սրբազան, վերջերս Ասողիկ քահանան էլ կարծիք էր հայտնել, թե աթեիստ հայը հայ չէ: Այդ միտքը հասարարական մեծ հնչողութնուն էր ստացել՝ հիմնականում բացասական տոնայանությամբ: Դուք համաձայ՞ն եք այդ մտքի հետ, ինչպե՞ս կմեկնաբանեք Ասողիկ քահանայի կարծիքը:
-Սրբազան, կարծում եք Կոմիտաս, Նարեկացի ընկալել, գնահատելը կա՞պ ունի աթեիստ կամ հավատացյալ լինելու հետ:-Իսկ դու կարծում ես, որ Կոմիտասը կարելի է գնահատել առանց քրիստոնյա լինելու եւ կարելի է Նարեկացի հասկանալ առանց հավատացյալ լինելո՞ւ: Դա ինքնախաբեություն է: Այդքան օտարն էլ կարող է հասկանալ, մահմեդականն էլ, բայց դրանով ինքը Կոմիտասի եւ Նարեկացու ժառանգը չի կարող դառնալ:
http://www.asparez.am/news-hy/harcaz...hy/#more-35624
Մեջբերել
Էջանիշներ