Աշխատանքի ընդունվելու հարցազրույցներ

[enna]

«Ընկերության իրական դեմքի պահով». ընդհանրապես, 21-րդ դարում առնվազն արևմտյան աշխարհում աբսուրդ ա, որ կարա գործատուն վախենա մեկին գործի ընդունի դեկրետ գնալու վտանգից ելնելով։ Դա կարար լիներ հիսուն տարի առաջ։ Բայց հիմա դեկրետ գնալը, ընդ որում ոչ միայն կին, այլև տղամարդ աշխատողի դեպքում էնքան նորմալ, սովորական բան ա բիզնեսի կյանքում, որ ոչ մեկ էլ քիթումռութ չի անում։ Ավելին՝ ունենալով ստատիստիկ տվյալներ, որ դեկրետից հետ էկող կինը կամ տղամարդը հաճախ ուրիշ գործի ա անցնում, հաճախ աշխատավարձը բարձրացնում են հենց դեկրետի գնացած ժամանակ։ Այսինքն, էդ բոլոր խիստ նորմերն ու օրենքները բերել են նրան, որ դեկրետը դարձել ա աշխատանքի լրիվ նորմալ մաս, ու ոչ մի գործատու հուշտ չի լինում ու ինքն իրա ռիսկերը հաշվարկում ա նաև հնարավոր դեկրետը նկատի ունենալով։

Նենց հաճելի ա կարդացվում, ցավոք Հայաստանում սենց չի ու շատ հեռու ա սենց դառնալուց։ Հոր համար հինգ օր դեկրետ կա, օրենքը ընդունվել ա վերջին տարիներին։ Կարծեմ հայրը կարա նաև որպես խնամակալ ինքը գնա չվճարովի արձակուրսդ, բայց իհարկե նման դեպքեր չկան, գործատուին բացատրելը անհնար գործ ա ու երեխա ունենալ-պահելը շարունակում ա լինել բացառապես կնոջ պարտավորությունը։ Շատ կուզեի տարբերակ լիներ առաջին մի քանի ամիսը ես գնայի արձակուրդ, հետո մի երեք ամիս էլ հայրը, հետո արդեն կկարողանայինք մանկապարտեզ տանել։
Հայաստանում շատ քիչ կազմակերպություն կարանք գտնենք, որ կնոջ տարիքին կամ հղիանալու հեռանկարներին չի նայում գործի ընդունվելիս։ Գործի ընդունվելուց հետո էլ ավելի բարձր պաշտոններ կանանց խուսափում են տալ, հենց նույն պատճառներով, որ կինը կարա հանկարծ հասանելի չլինի, տարվի ընտանիքով, իսկ տղամարդու դեպքում տենց մտավախություն չկա։
Մի քիչ հեռանում ա թեմայից ու գենդերային դերերի մասին ստացվում գրածս, բայց կանանց պարագայում շատ ավելի մեծ ջանք ու զոհողություն ա պահանջվում կարիերայում կայուն աճ ունենալու համար։

[Վիշապ]

Արի քեզ մի քիչ ավելի շատ զարմացնեմ։ Շվեդիայում, օրինակ, նվազագույն աշխատավարձ չկա։ Ու դրանից ֆեոդալական կարգերը չեն վերադարձել, չատլանները պացակների գլխին չեն նստել։ Իսկ քարանձավային երկրներում կա, բայց փաստացի լիքը խախտվում է, որովհետև տնտեսության օրենքները մի քիչ այլ կերպ են գործում։ Հա, որոշակի պետական միջամտություն անհրաժեշտ է աշխատանքային պրոցեսին, բայց օրենքով անտակտ հարցեր տալը արգելելը արդեն շատ հեռու է գնում։


Առավել ևս պատճառ չեմ տեսնում հարցազրույցի ժամանակ նման հարցից հետո ինչ-որ օրգաններին բողոքելը, եթե կարելի է շատ ավելի պարզ․
- Հղիություն պլանավորու՞մ եք։
- Ձեր գործը չէ։

Ապեր, շվեդների քաղաքակիրթ լինելուց չի բխում, որ դուռակ երկրների կարգերն ու օրենքները անիմաստ են, դրանք մի քիչ օգնում են, որ իրենց մի քիչ բարձր դիրքում երևակայող մենեջերները դիմորդներին որպես անասունի չվերաբերվեն, ու բողոքելն էլ օգնում է, որ անասունիզմը երկրում պակասի ու մի քիչ զարգացման հույսեր առաջանան, դա ընդհանուր: Իսկ բիզնեսի ու հեղինակության շահերից ելնելով, խելքը գլխին կազմակերպությունները վարվելաձևի նորմեր (code of conduct) են ընդունում, ռեգուլյար ներքին թրեյնինգներ են անցկացնում, որ աշխատանքային մթնոլորտը լինի էֆեկտիվ ու փոխադարձ հարգանքի վրա հիմնված` գոմի փոխարեն, որ ապուշ կոնֆլիկտների փոխարեն ժամանակն ու ռեսուրսները ծախսեն օգտակար գործերի վրա։
Հարցազրույցի ժամանակ սեռական կողմնորոշման, կամ հղիության մասին բազարները գոմի մակարդակից չեն տարբերվում, ինձ համար ոչ մի տարբերություն չկա ասենք գեյ մենեջերի կողմից «գեյերի հետ պրոբլեմ ունե՞ս» հարցի ու ասենք` «առնանդամս 25սմ ա, պրոբլեմ ունե՞ս» հարցի միջև։ Առհասարակ թերզարգացած մարդկանց պիտի բարձր դիրք ու պաշտոն ու իշխանություն չտրվի, էսօրվա աշխարհի անասունությունների մեծ մասը էդ պատճառով են։

[StrangeLittleGirl]

Նենց հաճելի ա կարդացվում, ցավոք Հայաստանում սենց չի ու շատ հեռու ա սենց դառնալուց։ Հոր համար հինգ օր դեկրետ կա, օրենքը ընդունվել ա վերջին տարիներին։ Կարծեմ հայրը կարա նաև որպես խնամակալ ինքը գնա չվճարովի արձակուրսդ, բայց իհարկե նման դեպքեր չկան, գործատուին բացատրելը անհնար գործ ա ու երեխա ունենալ-պահելը շարունակում ա լինել բացառապես կնոջ պարտավորությունը։ Շատ կուզեի տարբերակ լիներ առաջին մի քանի ամիսը ես գնայի արձակուրդ, հետո մի երեք ամիս էլ հայրը, հետո արդեն կկարողանայինք մանկապարտեզ տանել։
Հայաստանում շատ քիչ կազմակերպություն կարանք գտնենք, որ կնոջ տարիքին կամ հղիանալու հեռանկարներին չի նայում գործի ընդունվելիս։ Գործի ընդունվելուց հետո էլ ավելի բարձր պաշտոններ կանանց խուսափում են տալ, հենց նույն պատճառներով, որ կինը կարա հանկարծ հասանելի չլինի, տարվի ընտանիքով, իսկ տղամարդու դեպքում տենց մտավախություն չկա։
Մի քիչ հեռանում ա թեմայից ու գենդերային դերերի մասին ստացվում գրածս, բայց կանանց պարագայում շատ ավելի մեծ ջանք ու զոհողություն ա պահանջվում կարիերայում կայուն աճ ունենալու համար։

Դե Հայաստանը դեռ տասնիններորդ դարում ա, որտեղ աշխատողին շահագործում են մինչև վերջին շունչը, ու էն փաստը, որ կարա էդ աշխատողը ծննդաբերի, վախացնում ա գործատուին։
Իսկ ԵՄ-ում վերջերս օրենք են ընդունել, որ հայրական վճարովի արձակուրդը պարտադիր առնվազն երեք ամիս պիտի լինի (իսկ թե էդ վճարովին ինչ ա նշանակում, ամեն պետություն իրա մեկնաբանությունն ունի)։ Իհարկե, Սկանդինավիայում նույնիսկ առանց դրա էլ պլյուս-մինուս մի տարիանոց ծնողական արձակուրդը կիսովի ա։ Լրիվ ուրիշ հարց ա, թե տղամարդկանց քանի տոկոսն ա դրա հալալ կեսը վերցնում, ու վերցնելուց էլ երեխայի խնամքի քանի տոկոսն ա շարունակում կնոջ ուսերին մնալ, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ էդպես ա։

Իսկ ընդհանրապես դիսկրիմինացիան կանխելու միջոց ա հենց հարցազրույցների ժամանակ հղիության մասին հարցեր տալը, որովհետև երբ իրավունք չունես նման հարց տալու, կամաց-կամաց մշակույթ ա ձևավորվում, որ երեխա ունենալը մարդու ֆիզիոլոգիայի նորմալ մաս ա, ու լրիվ հավանական ա ու նորմալ ա, որ կին աշխատողդ կարող ա առաջիկա տարվա մեջ հղիանա, ավելին՝ կարող ա նույնիսկ հարցազրույցի ժամանակ հղի լինի, իսկ տղամարդ աշխատողդ որոշի ծնողական արձակուրդը կիսել կնոջ հետ։

Մի օրինակ հենց մեր թիմից. մեր թիմի մի տղա անցյալ տարի ութ ամիս ծնողական արձակուրդի էր գնացել (իհարկե, մեր ընկերությունն ավելի երկար ծնողական արձակուրդ ա տալիս, քան Դանիայում օրենքով նախատեսված ա)։ Ի՞նչ էղավ էդ ընթացքում։ Արձակուրդի ուղիղ կեսին էդ տղայի պաշտոնը բարձրացրեցին, ու փաստացի ավելի բարձր աշխատավարձ էին տալիս, չնայած դեռ չորս ամիս ինքը ոչ մի գործ չէր անելու։ Հետո, ղեկավարությունը տեսավ, թե ոնց ա թիմի մնացած մասը մի հոգու պակասի պատճառով ճկռում, հետևաբար թիմը խոցելի ա մի հոգու (ֆիզ)արձակուրդ գնալուն, հիվանդանալուն և այլն, ևս երկու հոգու (մեկ էլ չէ, երկու ռեպրոդուկտիվ տարիքում գտնվող կանանց) գործի ընդունեց։

Ի դեպ, որպեսզի որակի, բիզնես վարել չիմանալու և այլնի մասին կասկածներ չլինեն, ասեմ, որ մեր ընկերությունը Դանիայի թիվ մեկ հարկատուն ա։

[One_Way_Ticket]

Իսկ ընդհանրապես դիսկրիմինացիան կանխելու միջոց ա հենց հարցազրույցների ժամանակ հղիության մասին հարցեր տալը, որովհետև երբ իրավունք չունես նման հարց տալու, կամաց-կամաց մշակույթ ա ձևավորվում

Չէ, համաձայն չեմ։ Եթե հարցեր իրավունք չունես տալու, փնտրում ես այլ միջոցներ։ Ասենք, պոտենցիալ դեկրետ գնացողին պարզապես չես ընդունում՝ հորինելով ինչ-որ պատրվակ։ Ինձ թվում է՝ մշակույթը այլ կերպ է ձևավորվում։ Նախ, պետությունը պիտի այդ հարցում օգնի բիզնեսին, իր վրա վերցնի արձակուրդային ծախսերը կամ գոնե դրանց զգալի մասը։ Երկրորդ, անձնակազմը ինքը արդեն կնկատի, որ իրենց մոտ ինչ-որ քիչ են դեկրետ գնում, կսկսի վատ վերաբերվել վերադասներին, և այլն, և այլն։ Պետական դիկտատով մշակույթ չի ձևավորվում։

[StrangeLittleGirl]

Չէ, համաձայն չեմ։ Եթե հարցեր իրավունք չունես տալու, փնտրում ես այլ միջոցներ։ Ասենք, պոտենցիալ դեկրետ գնացողին պարզապես չես ընդունում՝ հորինելով ինչ-որ պատրվակ։ Ինձ թվում է՝ մշակույթը այլ կերպ է ձևավորվում։ Նախ, պետությունը պիտի այդ հարցում օգնի բիզնեսին, իր վրա վերցնի արձակուրդային ծախսերը կամ գոնե դրանց զգալի մասը։ Երկրորդ, անձնակազմը ինքը արդեն կնկատի, որ իրենց մոտ ինչ-որ քիչ են դեկրետ գնում, կսկսի վատ վերաբերվել վերադասներին, և այլն, և այլն։ Պետական դիկտատով մշակույթ չի ձևավորվում։

Էն ա, ձեւավորվել ա մշակույթը։ Դրանից ավել էլ ո՞նց ա ձեւավորվում։ Պետությունը վերցնում ա իրա վրա դեկրետի ծախսերը, եթե գործատուն չի վճարում, բայց էդ դեպքում էլ գործազրկության նպաստի չափ գումար ա դառնում, ու մարդիկ չեն ուզում աշխատել էն գործատուի մոտ, որը չի վճարում։ Մշակույթը հասցրել ա նրան, որ ավելի շատ աշխատողն ա ընտրում գործատուին, քան հակառակը։

[One_Way_Ticket]

Էն ա, ձեւավորվել ա մշակույթը։ Դրանից ավել էլ ո՞նց ա ձեւավորվում։ Պետությունը վերցնում ա իրա վրա դեկրետի ծախսերը, եթե գործատուն չի վճարում, բայց էդ դեպքում էլ գործազրկության նպաստի չափ գումար ա դառնում, ու մարդիկ չեն ուզում աշխատել էն գործատուի մոտ, որը չի վճարում։ Մշակույթը հասցրել ա նրան, որ ավելի շատ աշխատողն ա ընտրում գործատուին, քան հակառակը։

Ձևավորվել է, բայց արդյո՞ք հենց այդպես վերևից ներքև է ձևավորվել, հարցազրույցի ժամանակ հարցեր տալն արգելելու հաշվին։ Խիստ կասկածում եմ։
Ինչ վերաբերվում է նրան, թե նպաստը ով է վճարում, մեծ հաշվով միշտ էլ վճարում են սովորական մարդիկ։ Պարզապես եթե դա բիզնեսի վզին ես դնում, ապա մարդիկ դա վճարում են ավելի ցածր աշխատավարձի տեսքով։ Եթե պետության վզին ես դնում՝ ավելի բարձր հարկերի տեսքով։

[StrangeLittleGirl]

Ձևավորվել է, բայց արդյո՞ք հենց այդպես վերևից ներքև է ձևավորվել, հարցազրույցի ժամանակ հարցեր տալն արգելելու հաշվին։ Խիստ կասկածում եմ։
Ինչ վերաբերվում է նրան, թե նպաստը ով է վճարում, մեծ հաշվով միշտ էլ վճարում են սովորական մարդիկ։ Պարզապես եթե դա բիզնեսի վզին ես դնում, ապա մարդիկ դա վճարում են ավելի ցածր աշխատավարձի տեսքով։ Եթե պետության վզին ես դնում՝ ավելի բարձր հարկերի տեսքով։

Այո։ Հենց հիմա էլ տարիքային դիսկրիմինացիայի դեմ պայքար ա գնում, որտեւ գործատուները հիսունն անց մարդկանց գործի չեն վերցնում։ Կոնկրետ արգելվել ա տարիք հարցնելը։ Պլյուս տարբեր պետական ծրագրեր են ներդրվում հիսուննացներին աշխատաշուկայում պահելու համար։

[Վիշապ]

Չէ, համաձայն չեմ։ Եթե հարցեր իրավունք չունես տալու, փնտրում ես այլ միջոցներ։ Ասենք, պոտենցիալ դեկրետ գնացողին պարզապես չես ընդունում՝ հորինելով ինչ-որ պատրվակ։ Ինձ թվում է՝ մշակույթը այլ կերպ է ձևավորվում։ Նախ, պետությունը պիտի այդ հարցում օգնի բիզնեսին, իր վրա վերցնի արձակուրդային ծախսերը կամ գոնե դրանց զգալի մասը։ Երկրորդ, անձնակազմը ինքը արդեն կնկատի, որ իրենց մոտ ինչ-որ քիչ են դեկրետ գնում, կսկսի վատ վերաբերվել վերադասներին, և այլն, և այլն։ Պետական դիկտատով մշակույթ չի ձևավորվում։

Հարցազրույցի ու առահասարակ աշխատանքային հարաբերությունների ժամանակ կոռեկտությունը բիզնես էթիկայի մաս է։ Եթե մի կազմակերպությունում մեկը ապուշ անձնական, կամ խտրականություններ դնող հարցեր տա, կամ ակնհայտ խտրականություն անի (ինտերնետի դարում խտրականությունը շատ արագ բացահայտվում է, անկախ կապիկությունների խորամանկության աստիճանից) էդ կազմակերպության հեղինակությունը կընկնի, ու դիմորդների փոխարեն էդ լուզեռները կունենան ճանճեր ու կսնանկանան։
Քո ասածը ըստ երևույթին վերաբերում է էն դեպքին, որ աշխատատեղերի սուր պակաս կա, որից գործատուները հաբռգում ու սկսում են անասունների պես վերաբերվել աշխատողներին, որոնք մեծ ընտրություն չունեն, կամ պիտի ստորանան, կամ սովից մեռնեն։ Ճորտատիրություն էլի։

[One_Way_Ticket]

Այո։ Հենց հիմա էլ տարիքային դիսկրիմինացիայի դեմ պայքար ա գնում, որտեւ գործատուները հիսունն անց մարդկանց գործի չեն վերցնում։ Կոնկրետ արգելվել ա տարիք հարցնելը։ Պլյուս տարբեր պետական ծրագրեր են ներդրվում հիսուննացներին աշխատաշուկայում պահելու համար։

Եվ ի՞նչ է խանգարում գործատուին հիսունն անցի տեսք ունեցողին ինչ-որ պատրվակով գործի չընդունելը։ Մի՞թե ներկած մազերը։ Ու նախկին աշխատանքային փորձից ու կրթությունից հարցեր տալով ոչ մի կերպ գլխի չեն ընկնի, չէ՞։

[One_Way_Ticket]

Հարցազրույցի ու առահասարակ աշխատանքային հարաբերությունների ժամանակ կոռեկտությունը բիզնես էթիկայի մաս է։ Եթե մի կազմակերպությունում մեկը ապուշ անձնական, կամ խտրականություններ դնող հարցեր տա, կամ ակնհայտ խտրականություն անի (ինտերնետի դարում խտրականությունը շատ արագ բացահայտվում է, անկախ կապիկությունների խորամանկության աստիճանից) էդ կազմակերպության հեղինակությունը կընկնի, ու դիմորդների փոխարեն էդ լուզեռները կունենան ճանճեր ու կսնանկանան։
Քո ասածը ըստ երևույթին վերաբերում է էն դեպքին, որ աշխատատեղերի սուր պակաս կա, որից գործատուները հաբռգում ու սկսում են անասունների պես վերաբերվել աշխատողներին, որոնք մեծ ընտրություն չունեն, կամ պիտի ստորանան, կամ սովից մեռնեն։ Ճորտատիրություն էլի։

Եթե աշխատատեղերի սուր պակաս կա, պետությունը պետք է հենց այդ խնդիրը լուծի, ոչ թե դրա ածանցյալները։

[Վիշապ]

Եթե աշխատատեղերի սուր պակաս կա, պետությունը պետք է հենց այդ խնդիրը լուծի, ոչ թե դրա ածանցյալները։

Ապեր, մշակույթ ձևավորելն ու զարգանալը համալիր մոտեցում է՝ մի անհայտանի, կամ գծային հավասարում չի։ Դրա համար կան կարգավորումներ, նորմեր, օրենքներ, դատարաններ, ոստիկաններ, բանտ, հարկեր, տուրքեր, տույժեր, տուգանքներ, անցյալի մասին տվյալների հավաքում, մարդկային ռեսուրսների բաժին, սոցիոլոգիա, ստատիստիկա, հոգեբանություն, ու էլի հազար ու մի գործառույթներ ու միջոցառումներ, ու էդ սաղ անցած ճանապարհի արդյունք են ու հիմա դու ասում ես՝ էդ սաղ սխալ ա, ճիշտ մշակույթ չի ձևավորվել, ու նորմալ ա, որ Գերմանիայում հարցազրույցի ժամանակ պրոֆեսիոնալ հարցերի տեղը ԼԳԲՏ ա քննարկվում։
Արդյունքը ակնհայտ ա, դիմորդը հիասթափվել ու անվերադարձ հեռացել է, բայց դու մեկա պնդում ես, որ դա է ճիշտը։
Մեր մեջ ասած, իմ տպավորություններով գերմանական կարգուկանոնն ու ճշտապահությունը թյուրիմացաբար ընկալվում է որպես բարձր քաղաքակրթության նշան, բայց նման է, որ գերմանացիք եսիմինչ չեն, անցած տարի տեսածս Մյունխենի կենտրոնում պիվա խմող փողոցում շռող գերմանացիք վկա։

[One_Way_Ticket]

Ապեր, մշակույթ ձևավորելն ու զարգանալը համալիր մոտեցում է՝ մի անհայտանի, կամ գծային հավասարում չի։ Դրա համար կան կարգավորումներ, նորմեր, օրենքներ, դատարաններ, ոստիկաններ, բանտ, հարկեր, տուրքեր, տույժեր, տուգանքներ, անցյալի մասին տվյալների հավաքում, մարդկային ռեսուրսների բաժին, սոցիոլոգիա, ստատիստիկա, հոգեբանություն, ու էլի հազար ու մի գործառույթներ ու միջոցառումներ, ու էդ սաղ անցած ճանապարհի արդյունք են ու հիմա դու ասում ես՝ էդ սաղ սխալ ա, ճիշտ մշակույթ չի ձևավորվել, ու նորմալ ա, որ Գերմանիայում հարցազրույցի ժամանակ պրոֆեսիոնալ հարցերի տեղը ԼԳԲՏ ա քննարկվում։
Արդյունքը ակնհայտ ա, դիմորդը հիասթափվել ու անվերադարձ հեռացել է, բայց դու մեկա պնդում ես, որ դա է ճիշտը։
Մեր մեջ ասած, իմ տպավորություններով գերմանական կարգուկանոնն ու ճշտապահությունը թյուրիմացաբար ընկալվում է որպես բարձր քաղաքակրթության նշան, բայց նման է, որ գերմանացիք եսիմինչ չեն, անցած տարի տեսածս Մյունխենի կենտրոնում պիվա խմող փողոցում շռող գերմանացիք վկա։

Չէ, ես դա չեմ ասում։ Հակառակը, Գերմանիայում մշակույթը երևի էնքան ձևավորված է, ու դա էնքան եզակի դեպք է, որ Այվիի՝ ֆորումային գրառմանն է արժանացել։ Եթե Հայաստանում լիներ, ասենք ինչ-որ հյուրանոցում շվեյցարի վականսիայի համար, կարող է և լիքը տեղ նույն հարցը տային, որովհետև արտասահմանցի հյուրեր են գալիս, այդ թվում գեյեր, ու լիքը հայեր գեյերի հետ խնդիր ունեն, դրա համար գործատուն փորձում է նման մարդկանց ֆիլտրել, քանի որ մշակույթը ձևավորված չէ։

Ինչ վերաբերվում է շռող գերմանացիներին, իմ տպավորությամբ ոչ մի ազգ էլ եսիմինչ չէ, այդ թվում ամերիկացիները, չնայած պանդեմիայից հետո վերջիններիս սկսեցի ավելի շատ հարգել քան առաջ։

[Վիշապ]

Չէ, ես դա չեմ ասում։ Հակառակը, Գերմանիայում մշակույթը երևի էնքան ձևավորված է, ու դա էնքան եզակի դեպք է, որ Այվիի՝ ֆորումային գրառմանն է արժանացել։ Եթե Հայաստանում լիներ, ասենք ինչ-որ հյուրանոցում շվեյցարի վականսիայի համար, կարող է և լիքը տեղ նույն հարցը տային, որովհետև արտասահմանցի հյուրեր են գալիս, այդ թվում գեյեր, ու լիքը հայեր գեյերի հետ խնդիր ունեն, դրա համար գործատուն փորձում է նման մարդկանց ֆիլտրել, քանի որ մշակույթը ձևավորված չէ։

Հաշվի առնելով, որ Այվին որպես երկար տարիների փորձ ու որակավորում ունեցող մասնագետ (էն էլ հոգեբան) արժանացել է էնպիսի հարցի, որ Հայաստանում կարող ա շվեյցարի տան,
ապա կարելի է կարծել, որ Գերմանիայի մշակույթը ֆաշիստական հասարակարգից հետո վայթե մեծ վերելք չի ապրել

[ivy]

Էս ախմախ պատմության հիման վրա «երգիրը երգիր չի» խոսակցություն բացելը ոնց որ թե ավելի աբսուրդային է, քան ինքը պատմությունը։
Ու թե Գերմանիան «երգիր չի», ուրեմն էս աշխարհի բանը բուրդ է։

Բայց դե ոնց կլիներ, որ Վիշապն իր իմաստության բարձունքներից աջուձախ ամեն ինչ գետնին չհավասարեցներ։

Ասեմ քեզ, Վիշապ ջան, երկիրը կապ չունի, էդ մարդը բացառություն էր (դրա համար էլ գրեցի պատմության մասին), ու իր խնդիրները գուցե նրա հետ էին կապված, որ կետո չէր անում։ Բայց էդ արդեն չենք իմանա, ենթադրում եմ ընդամենը։

[Freeman]

Էս ախմախ պատմության հիման վրա «երգիրը երգիր չի» խոսակցություն բացելը ոնց որ թե ավելի աբսուրդային է, քան ինքը պատմությունը։
Ու թե Գերմանիան «երգիր չի», ուրեմն էս աշխարհի բանը բուրդ է։

Բայց դե ոնց կլիներ, որ Վիշապն իր իմաստության բարձունքներից աջուձախ ամեն ինչ գետնին չհավասարեցներ։

Ասեմ քեզ, Վիշապ ջան, երկիրը կապ չունի, էդ մարդը բացառություն էր (դրա համար էլ գրեցի պատմության մասին), ու իր խնդիրները գուցե նրա հետ էին կապված, որ կետո չէր անում։ Բայց էդ արդեն չենք իմանա, ենթադրում եմ ընդամենը։

Այ որ զենք ունենայիր, կգյուլլեիր դրան էդ հարցի համար, հաջորդ անգամ տենց հարցեր չէին տա։
Դրա համար էլ Գերմանիայի մեկը երկուս չի դառնում