Համաձայն եմ: Համարյա բոլոր հերոսների մոտ բացակայում է սեփական եսը, որոնք առավոտից իրիկուն միայն հայրենիքի մասին են մտածում ուվերջ: Այսպես ասծ իկոնաներ են և ոչ թե մարդիկ: Մինչդեռ հաճախ հակառակն է եղել: Շատ ավելի բնական կլիներ, եթե հերոսները հայրենասիրությունից զատ ուրիշ հատկանիշներ էլ ունենային: Պետք է նշել, որ նթերցողների մեջ, հատկապես հին սերունդի, կարծրացած է այն կարծիքը, որը հայոց թագավորը կամ մեկ այլ հերոսը ոչ մի մարդկային թերություն չպետք է ունենա: <Հայ թագավորը չէր կարող խորամանկ լինել, չէր կարող ստոր լինել, չէր կարող խաբել, թեկուզև իր թշնամուն....> և այլն և այլն...: Մինչդեռ ռազմական խորամանկությամբ ամրոց գրավելը ոչնչով վատ չէ օրնիբուն գրոհելով այն գրավելուց և նույնիսկ շատ ավելի լավ է:
Մեջբերել
Էջանիշներ