Assassin's Creed-ը շատ սիրուն ու շատ դատարկ խաղ ա: Խաղալ արժեր մենակ էդ միջնադարյան-խաչակրային մթնոլորտի ու Երուսաղեմը, Ակրան ու Դամասկոսը տեսնելու համար: Ալտայիրի անիմացիան անթերի ա. մոտ յոթ հարյուր ունիկալ ու չկրկնվող շարժումներ են իր համար սարքել MC-ով: Ուղղակի էդ հրաշալի ու գեղեցկագույն աշխարհը մի տեսակ... դատարկ ա: Ո՛չ թե՝ որովհետև մարդ չկա, ընդհակառա՛կը՝ ամբոխը մեծ ա: Լավ մշակված կերպարներ չկան՝ մեկ, ու երկրորդ ու ամենակարևորը՝ էդ աշխարհում համարյա անելու բան չկա: Երկու պատվեր կատարեցիր, հաշվի, թե բոլորը արդեն կատարել ու տեսել ես: Չափազանց միապաղաղ խաղ ա: Ի դեպ՝ Յուբիսոֆթի անցած տարվա գլխավոր թերությունը հենց դատարկությունն ու միապաղաղությունն է եղել: Իրար հետևից երեք խաղ հանեցին, երեքում էլ՝ հրաշալի, հանճարեղ, գեղեցկագույն, հսկայական աշխարհ ու երեքում էլ՝ խաղային՝ fun բաղադրիչի պակաս: Սկզբից՝ Assassin's Creed-ը, հետո՝ Far Cry 2-ը, հիմա էլ՝ Prince of Persia-ն (որոշ վերապահումներով): Չնայած՝ Assassin's Creed-ի վերջը բավականին խոստումնալից էր...Սամվել-ի խոսքերից
Assasins Creedը անցա...
Անցնելուց հետո իմ համար պարզեցի որ խաղը ամեն դեպքում էն չէր ինչ ռեկլամ էին անում...
Նախ Հիթմենի Խելացիությունը չկար..
Պրինցի Ճարպկությունը ու կռվելու արվեստը...
Սեմ Ֆիշերի թաքնվելու ունակությունը
Մի խոսքով Գնահատում եմ 10ից 9ը .. կամ 8.5
Մեջբերել
Էջանիշներ