Գարունը ծաղկել է վարդագույն,
Գարունը շնչում է թարմությամբ,
Ինչքա~ն հրաշք կա աշխարոհու~մ:
***
Մատղաշ ցողունի վրայով,
Սողում է որդը հետք թողնելով:
Գեղեցի~կ է կյանքն ամեն վայրկյան:
***
Ի~նչ գույնզգույն է աշնան այգին,
Ի~նչ հրաշք է արևն անգին:
Ինչու՞ է հոգիս պատվել տխրությամբ:
Լավն եին ու կարեւորն է ոճ ունես, զգում եմ որ ինչ որ բան ուես սրտումդ ոչ մեկին չես կարող պատմել, գրիր կլիցքաթափվեսՍքադի-ի խոսքերից
Շնորհակալություն, ուրախ եմ, որ դուր եկավ
հ.գ. բայց այդպիսի բան չկա, ամեն ինչ լավ է
Թե էն Չուկը ինչի վարկանիշերը անջատեց, ԷԷԷԷԷԷԷԷԷ
Սքադի ջան, պատմվածքդ իրոք ստացվել է: Մի փոքր մտորումների տեղիք տվեց: Ինձ շատ է հետաքրքրում, թե այդ «հիստերիկը» իրական կերպար է, թե մտացածին:
Մի հանգամանք նշեմ՝ որպես խորհուրդ, գուցե այդ ուղղությամբ աշխատես. իմ կարծիքով անցումները մի ժամանակից, իրավիճակից մյուսը այդքան էլ հաջող չի ստացվել, հուսով եմ կհասկանաս, թե ինչը նկատի ունեմ, եթե ոչ, կբացատրեմ:
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
Օծանելիքի մեղմ բույր,
Կոնյակ, կոնֆետ ու համբույր:
Սիրող աչքեր, անհուն սեր,
Անկյունում` սպիտակ վարդեր:
Երկու սրտեր կապակցված,
Երկու կյանքեր սողոսկած
Անհագուրդ սեր ու կարոտ,
Դե մի' լռիր, արի մոտ:
Լավն էր պատմվածքտ... իմ մոտ նենց տպավորություն ստեղծվեց իբր ես էտ քո ասած Արևին գիտեմ ավելի ճիշտ գիտեյ, ճանաչում էյ վախտին:Կար մեկը , լռիվ քո նկարագրածի նման անուննել Արևիկ:
Ու կատես դու իրանց պարը,
Ով ճղեց վերջին նկարը,
Ով վառեց վերջին կամուրջը,
Ով հանեց վերջին նագանը!
Հայկուները մոտդ շատ լավ էին ստացվել, խորհուրդ կտայի հայկուների ձևաչափին էլ հետևես (5վանկ - 7վանկ -5վանկ), "Վայրի գազանը" դուրս չեկավ, շատ պեսիմիստական ու դեպրեսիվ էր, իսկ մյուսները լավն էին
I may be paranoid but no android!
Բոլորին շնորհակալություն կարծիքների համար, նաև խորհուրդների
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Հեռանում են, հետք չեն թողնում,
Բիրտ աշխարհի երեսին,
Միայն փոշին է նստում,
Չկատարված հույսերի:
Ու ո՞վ գիտի` ինչ կդառնա
Մանուկը նորածին,
Երբ մի փոքրիկ ու անմեղ սիրտ,
Վերածվում է հրեշի:
Ընտրյալները գիտեն ճամփեն,
Նրանց ձեռքերը չեն դողում,
Գիտեն, թե ում ապավինեն,
Եւ ինչի են արժանանում:
Ով մտնում է զարտուղի,
Այլևս չի վերդառնում,
Ծալքերն հոգու մութ անկյունի
Տակնուվրա են անում:
Երբ կհանգչեն վերջին անգամ
Մոմերը ինձ համար,
Երբ կհնչեն վերջին անգամ,
Երգերը մոլագար,
Ուզում եմ` ինձ մոռանան,
Թո'ղ, որ կորչեմ, անհետանամ,
Իմ հույսերի հետ վերանամ:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Թող իմ հանգերն տկար են, անգրագետ,
Թող ես լպիրշ եմ, տհասության վարպետ,
Թող այլանդակ եմ ու անողնաշար,
Չե'մ կառչելու կարծիքներից լեղապատառ:
Թող չգիտեմ ոչինչ կյանքի մասին,
Թող խելքս կարճ է ու հոգիս էլ սին,
Թող ես չարիք եմ, դու` անմեղ պախրա,
Թող ինձ վառեն մեծ խարույկի վրա:
Թող պար բռնեն իմ մարմնի շուրջ կիզացող,
Ու թող ասեն, թե ով մնաց բարով:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Գիտես, արձակը անհամեմատ ավելի լավ է ստացվում, քան չափածոն: Հանգերը ոչ միայն տկար են, այլև շինծու, տքնել ես հորինելու համար, անբնական ա:
Իսկ "Ցանցից դուրս եկածը" եթե մի քիչ լեզվական տեսակետից շտկես, շատ լավ գործ ա:
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Նվիրվում է Երկնայինին... Ամենանրբազգաց էակին Երկրիս վրա...
Սկզբում, երբ նայում ես նրան, այնքան հարազատ ու սիրելի է թվում...
Հետո լույսը խամրում է: Նայում ես ու չես հասկանում` ինչու ես նայում: Գիտես, որ պետք է սիրելի լինի, հարազատ լինի, քեզ համոզում ես, բայց` մեկ է. անտարբերություն:
Անտարբերությու~ն: Բազմիմաստ բառ: Անտարբերություն հասարակական, անտարբերություն քաղաքական: Միայն սիրելիիդ անտարբերությունն է այնքան վիրավորում, որ ուզում ես կործանիչ դառնալ ու կործանել Երկրագունդը, չէ', Արեգակնային համակարգը, որ հետք անգամ չմնա ձեր նախկին ջերմ հարաբերություններից:
Ուզում ես` մարդիկ, փողոցների քարերը, շենքերի պատերը, ծառերը, երկինքը մոռանան, որ քեզ սիրել է, հետո` սառել: Ուզում ես չզգալ պարտվածություն, դառնություն այն մտքից, որ քեզ մոռացել են:
Ուզում ես մնալ հիշողության մեջ: Գուցե ենթագիտակցական ցանկություն է, մինչև վերջ նույնիսկ դրա խորհուրդը չես ընկալում, բայց ենթագիտակցության մեջ ներթափանցելու մի փոքր նույնիսկ տաղանդ ունեցողն իսկույն կհասկանա. այդ անհիմն ցանկությունը միայն հույս է, որ մի օր, գուցե մի օր, մի հեռավոր օր դեռ կշարունակվի այն, ինչ սիրուց է սկսվել և անտարբերությամբ ավարտվել: Անգիտակից միտք ես փայփայում, որ մի օր, երբ իսպառ մոռացած կլինես նրա մասին և ուրիշ մտքերով տարված անցնելիս կլինես փողոցով, կտեսնի քեզ ու նորից, արդեն թարմացած, հին վերքերն ամոքած սրտով նորից կսիրահարվի: Նորից կտեսնի քո մեջ այն գաղտնիքը, որ ձգտել է բացահայտել: Նորից կլինի առաջին հայացք, առաջին համբույր ու գուցե այս անգամ անտարբերությունն ու ձանձրույթը չեն գա ավիրելու այդքան դժվարությամբ ու տանջանքով կառուցած երազանքները:
Գուցե այս անգամ կավարտվի այն, ինչ կիսատ էր մնացել:
Ու ամեն անգամ, երբ հիշում ես կիսատ ավարտված սիրո մասին, զգում ես, որ սրտիցդ մի կտոր է պակասում, բայց չգիտես` որ մեկն է, որ վերականգնես:
Որոնում ես, փորձում հասկանալ: Կարծում ես, թե եղանակն է մեղավոր, հագիդ շորերն են հոգնեցրել, ինքդ քեզնից ես դժգոհում: Հետո հասկանում ես. քեզնից է մի մասնիկ պակասում:
Տեղդ չես գտնում:
Ու լավ է ոչ ոք չդառնա քեզ մասնիկ, որ փախնելիս կյանքիցդ էլ մի կտոր չտանի իր հետ:
Իսկ դու ում ես ցավ պատճառել, գիտես՞ Հիշում ես՞
Իսկ հիշում ես, թե ինչքան են տառապել քո պատճառով: Գուցե նույնիսկ չգիտես:
Բայց համոզված կարող ես լիեն. որքան դու ես ցավ պատճառել, այնքան քեզ են պատճառելու, մինչև բոլոր մեղքերիդ թողությունը չստանաս:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Սիրուն էմոցիա ա ողջ գրածդ ու անցյալից ինչ-որ պատմություն կամ շղարշ... բայց հենց սկզբում կարդացի, որ Երկնուկին ա նվիրվում, ավելի ԼՈՒՍԱՎՈՐ ՄԻ ԲԱՆ ԷԻ ՍՊԱՍՈՒՄ
Սիրուն էր…
զգացված եմ, որ նկատել ես, գրել ես…
Հ.Գ. մենք միշտ պատասխան ենք տալիս մեր սխալների համար…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Ինձ էլ էր հոգեհարազատ ...
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ