Երկու թարգմանություն

[Mitre]

Շատ հաճախ, նույն ստեղծագործությունը թարգմանում են մի քանի անգամ , տարբեր թարգմանիչներ: Այստեղ էլ երևում է գործի ընկալման, թարգմանության որակի տարբերությունը:
Առաջարկում եմ համեմատել տարբեր թարգմանություններ, արտահայտել մեր կարծիքը:

Ավելացվել է 7 րոպե անց
Թարգմանություն Գյոթեից

Հ. Թումանյան
Լերանց շարքերը
Նիրհում են մթնում,
Խաղաղ մարգերը
Մշուշ է պատում.
Ճամփեն հանդարտվել,
Չի շարժվում քամի,
Ուր որ է՝ դու էլ
Կըքընես հիմի

Ե.Չարենց
Գագաթները ննջում են
Անդորր :
Լռություն է քո շուրջը
Խոր :
Թռչունները անտառում, հանդում
Քնել են՝ պարուրված մութով,
Սպասի՛ր մի փոքր՝ շուտով,
Կքնես և դու :

[Ուլուանա]

Ինձ Թումանյանինը դուր եկավ. շատ սահուն է ու ավելի պատկերավոր։ Իսկ Չարենցինը, իմ կարծիքով, անհարթ է ու տրամադրություն չի հաղորդում մի տեսակ...

[Chuk]

Օրիգինալին ծանոթ չեմ, բայց կարծում եմ, որ Թումանյանն ավելի հավատարիմ է մնացել բնագրին, իսկ Չարենցն ավելի ազդեցիկ, տպավորիչ է թարգմանել: Ինձ ավելի հոգեհարազատ է Չարենցյան տարբերակը:

[Նարե]

Քանի որ ինքս շատ հոգեհարազատ եմ համարում Չարենցի գրելավոճը, ապա ավելի հավանեցի երկրորդ թարգմանությունը

[ivy]

Չարենցի թարգմանությունը ահագին հավանացի. պահպանել էր Գյոթեի շունչը, իսկ Թումանյանը ստեղծագործությունը լրիվ թումանյանական էր դարձրել։ Իմ կարծիքով թարգմանության մեջ կարևորը բնագրի ոգին ու հեղինակի գրիչը հնարավորինս պահպանելն է, ոչ թե սեփական ոճին հարմարեցնելը։

[Երկնային]

Ինձ էլ Չարենցինը դուր եկավ… ավելի պատկերավոր է…

[impression]

Թումանյանի տարբերակն ավելի հավանեցի, ավելի բանաստեղծական էր ու քնքուշ:

[Հակոբ Գեւորգյան]

Ինձ էլ Չարենցինը դուր եկավ… ավելի պատկերավոր է…

ես նույնպես զգացի որ Չարենցի մոտ գրաֆիկան լավ է ստացվել

[StrangeLittleGirl]

Չարենցինը մի տեսակ չոր էր, անկենդան: Թումանյանինը լավն էր:

[azat11]

Թումանյան..

[Մեղապարտ]

Շատ հաճախ, նույն ստեղծագործությունը թարգմանում են մի քանի անգամ , տարբեր թարգմանիչներ: Այստեղ էլ երևում է գործի ընկալման, թարգմանության որակի տարբերությունը:
Առաջարկում եմ համեմատել տարբեր թարգմանություններ, արտահայտել մեր կարծիքը:

Ավելացվել է 7 րոպե անց
Թարգմանություն Գյոթեից

Հ. Թումանյան
Լերանց շարքերը
Նիրհում են մթնում,
Խաղաղ մարգերը
Մշուշ է պատում.
Ճամփեն հանդարտվել,
Չի շարժվում քամի,
Ուր որ է՝ դու էլ
Կըքընես հիմի

Ե.Չարենց
Գագաթները ննջում են
Անդորր :
Լռություն է քո շուրջը
Խոր :
Թռչունները անտառում, հանդում
Քնել են՝ պարուրված մութով,
Սպասի՛ր մի փոքր՝ շուտով,
Կքնես և դու :

Լավ կլիներ բնագիրը նույնպես դրվեր համեմատություն անելու համար, առանց բնագրի աելու ոչինչ չկա:
Թումանյանը նույն Թումանյանն է , ինչպես և Եղիշեն

[Հայկօ]

Մ. Գորկիի ստեղծագործության թարգմանություններն են.

Եղիշե Չարենց
ՎԱԼԱԽԱԿԱՆ ԼԵԳԵՆԴ

Անտառում ապրում էր փերին,
Գետում լողանում էր անվերջ.
Մի անգամ անզգույշ գտնըվեց -
Եվ ընկավ ձկնորսի թոռի մեջ:
Ձկնորսները խիստ վախեցան,
Բայց այդտե՜ղ էր պատանի Մարկո՜ն,
Նա գրկեց փերուն համարձակ,
Սկսեց համբուրել կրքոտ:
Իսկ փերին, ճկուն ճյուղքի պե՜ս,
Թևերում նրա գալարվում էր,
Նայում էր Մարկոյին անվերջ
Եվ ինչ-որ բանի ծիծաղում էր -
Ամբողջ օրը գուրգուրեց Մարկոյի՜ն,
Բայց իջավ գիշերը հենց -
Չքացավ ծիծաղկուն փերին,
Մարկոյի հոգին տխրեց...
Զօր-գիշեր Դանուբի ափերին
Թափառում, կանչում է Մարկոն հե՜ք,
Հառաչում է. «Ո՞ւր է փերին»:
Ալիքներն ասում են. «Չգիտե՜նք»:
Բայց ճչաց նա նրանց. «Խաբո՜ւմ եք,
Ինքնե՜րդ եք նրա հետ պարում...»
Եվ նետեց իրեն հիմարը
Դանուբի մեջ, որ գտնի փերուն:
Լողանում է փերին Դանուբում,
Ինչպես և Մարկոյից առաջ,
Իսկ Մարկո՜ն էլ չկա... Բայց, տեսե՜ք -
Իր մասին գոնե ե՜րգն այս մնաց...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Իսկ դուք աշխարհում կապրեք
Որդերի նման կույր ու սին, -
Ձեր մասին ո՜չ զրույց կասեն,
Ո՜չ երգեր կերգեն ձեր մասին:



Հովհաննես Թումանյան
ՎԱԼԱԽԱԿԱՆ ԼԵԳԵՆԴ

Դունայի ափին ապրում էր Փերին:
Հաճախ գետի մեջ լողանում էր նա:
Մի օր էլ անփույթ, անզգույշ Փերին
Ընկավ ձկնորսի ուռկանը ահա:
Սաստիկ վախեցան ձկնորսները խեղճ...
Նրանց հետ էր բայց Մարկո պատանին,
Գեղեցիկ Փերուն սեղմեց գըրկի մեջ,
Ու համբուրում էր, գըգվում սիրունին:
Փերին, մի ճըկուն ոստիկի նըման,
Խայտում էր գըրկում, ոլորվում, խաղում,
Մըտիկ էր տալի տըղի աչքերին
Ու մըտքի միջին բարակ ծիծաղում...
Փայփայեց Փերին տըղին ամբողջ օր,
Բայց հենց գիշերը հասավ մըթագին,
Հանկարծ չըքացավ, կորավ նորից նոր,
Ու սաստիկ տըխրեց Մարկոյի հոգին:
Գիշեր ու ցերեկ գետի ափերին
Շըրջում է Մարկոն, հոգոց է հանում,
Փնտրում է, կանչում. «Ո՞ւր է իմ Փերին...»
Կրկչում են ալիք - «Մենք չենք իմանում»:
- Օ՜, սառն ալիքներ, դուք խաբում եք ինձ,
Ինքներդ եք խաղում նրա հետ թաքուն.
Ճըչաց պատանին ու թըռավ ափից,
Թըռավ՝ գետի մեջ գըտնի իր Փերուն...
Դունայի ափին պարում է Փերին
Ու, ինչպես առաջ, այժմ էլ լողանում,
Իսկ Մարկոն չըկա... Բայց նըրա մասին...
Բայց նըրա մասին գեթ երգ է մընում:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Իսկ դուք ապրում եք աշխարհքի վրա
Ինչպես կույր, անսիրտ, չընչին սողուններ.
Ոչ ձեզնից հետո զըրույց կը մընա,
Եվ ոչ ձեր մասին երգ կասեն անմեռ:



Իմ կարծիքով՝ Չարենցինը շատ ավելի հզոր է: Մենակ էս տողերը

Իսկ դուք աշխարհում կապրեք
Որդերի նման կույր ու սին, -
Ձեր մասին ո՜չ զրույց կասեն,
Ո՜չ երգեր կերգեն ձեր մասին:

արդեն ինձ հերիք են՝ առավելությունը Չարենցին տալու համար: Բնականաբար, Թումանյանի տարբերակն էլ իր՝ ուրույն գեղեցկությունն ունի:

[Ռուֆուս]

Ինձ Չարենցյան տարբերակները դուր եկան..

համաձայն եմ Այվիի հետ, որ Թումանյանի թարգմանություններում թումանյանականը շատ է գերիշխում...

[Chuk]

Երկուսն էլ շատ գեղեցիկ են, ու թերևս առավելություն տալը կախված է լինելու տրամադրությունիցս, որովհետև ճիշտ է, ինձ ավելի հոգեհարազատ է Չարենցյան թարգմանությունը, բայց ավելի հաճույքով կարդացի Թումանյանինը

[Հայկօ]

ivy, Raedwulf Իսկ Չարենցի գործերում չարենցյանը չի գերիշխու՞մ: Ռի՛թմը զգացեք, ռի՛թմը: Ասես կտրուկ, հատու, ընդգծված քայլք լինի: Մեկ-երկու, մեկ-երկու... Հստակ, մաքուր, նպատակաուղղված: Թումանյանի խոսքը՝ ընդհակառակը՝ սահուն, ալիքաձև, երազային, դանդաղ ու մի քիչ էլ՝ նվաղկուն: Ու հենց այդ պատճառով էլ Թումանյանի վերջին քառատողը կարդացվում է որպես վերացական, դարաշունչ հեքիաթ-խրատական, իսկ Չարեցինը հենց ուղիղ սրտի՛դ է նշան բռնում. կարդալով՝ քեզ որդ էլ ես զգում, է՛լ բեթար էլ:
Chuk Համաձայն եմ, տրամադրությունը, եղանակը կամ սոված-կուշտ լինելը շատ բան է փոխում այս թարգմանությունների ընկալման մեջ:
Հ.Գ. Բա ես էդ ինֆրաքշնին արժանի է՞ի...