Ինչպե՞ս ճանաչել մարդուն

[VisTolog]

Չուզեցի նոր թեմա բացել. կարծում եմ քննարկումներն այս հարցի շուրջ նույնպես այս թեմայի շրջանակներում կլինեն:
Ասացվածքն ասում է. «Ասա ո՞վ է ընկերդ, ասեմ՝ ով ես դու»: Արդյո՞ք միշտ է այս ասացվածքը ճշմարիտ՝ մարդուն ճանաչելու կամ նրա հետ ընկերանալու համար: Անձամբ ես մարդկանց ընդունում եմ այնպիսին՝ ինչպիսին կան: Ու կարծիքս տվյալ մարդու մասին երբեք չեմ ստեղծում նրա մասին այլ կարծիքներով կամ նրա ընկերների մասին դատելով: Իսկ դու՞ք...

Իմ դեպքում` այո, ճիշտ է

[Morpheus_NS]

Տարբերակ 1.
Նրա նկատմամբ անսահման վստահություն ցուցաբերիր, բայց անընդհատ ստուգիր:

[Ուլուանա]

Չուզեցի նոր թեմա բացել. կարծում եմ քննարկումներն այս հարցի շուրջ նույնպես այս թեմայի շրջանակներում կլինեն:
Ասացվածքն ասում է. «Ասա ո՞վ է ընկերդ, ասեմ՝ ով ես դու»: Արդյո՞ք միշտ է այս ասացվածքը ճշմարիտ՝ մարդուն ճանաչելու կամ նրա հետ ընկերանալու համար: Անձամբ ես մարդկանց ընդունում եմ այնպիսին՝ ինչպիսին կան: Ու կարծիքս տվյալ մարդու մասին երբեք չեմ ստեղծում նրա մասին այլ կարծիքներով կամ նրա ընկերների մասին դատելով: Իսկ դու՞ք...

Ինձ համար էլ մարդու ընկերը նրա մասին կարծիք կազմելու հարցում չափանիշ չի։ Երբեք չես կարող լիարժեք պատկերացնել ու իմանալ, թե տվյալ մարդիկ իրարից ինչ են ստանում, իրար ինչ են տալիս ու ընդհանրապես իրար մեջ ինչ են գտել, որ ընկերություն են անում։ Ընդ որում, իմ կարծիքով, պարտադիր չի, որ հավասարաչափ ստանան ու տան։ Մի քիչ կոպիտ օրինակ բերեմ, որ պատկերավոր լինի. գուցե տվյալ ընկերության մեջ մեկը, ով բարոյապես և/կամ այլ առումներով ավելի բարձր է, օգնում է բարձրանալ մյուսին, ով շատ ավելի ցածր է կանգնած իրենից, ուրեմն մի՞թե կողքից նայողը պիտի էդ բարձրացնողի մասին բացասական կարծիք կազմի, քանի որ ընկերություն է անում այդպիսի մեկի հետ։ Մեկի դեպքում դու կարող ես ավելի շատ տվողի դերում լինել, մյուսի դեպքում՝ հակառակը՝ ստացողի, և դա բնական է։ Կարծում եմ՝ երբ մարդն ընդհանրապես ձգտում է հնարավորինս շատ տալ, նա միշտ էլ կունենա ամենատարբեր տիպի ու մակարդակի ընկերներ։
Լավ, էստեղ երևի կանգ առնեմ, թե չէ արդեն սահուն կերպով թևակոխում եմ ընկերության մասին թեմա...

[dvgray]

Իրականում Ուլուանան լավ բնորոշեց տվող և ստացող խասիաթներին:
Տվողը ընդհանրապես ունենում է շատ մեծ կարիք "էներգետիան" բազմազան օբյեկտևերի մատակարարելու: Կան շատ մարդիկ, որոնք … լավ շատ չխորանամ, միայն օրինակ բերեմ Հիսուսի օրինակը: Նայենք թե նա որպես իր աշակրտներ ում ընտրեց: Մի քիչ լավ չի իհարկե Հիսուսին համեմատելը մարդկանց հետ, բայց Մեծ Մարդիկ միշտ էլ ընկերություն են արել իրենց համար մեծ կոնտրաստ հանդիսացող անհատների հետ:

[comet]

Ասում են, «Եթե ուզում ես ճանաչել մարդուն` պաշտոն տուր նրան«, կամ. «Ուզում ես ճանաչել մարդուն` հետը երկար ճանապարհ գնա»…Այսպիսի մտքեր շատ կլինեք լսած: Հետաքրքիր է, թե ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Ո՞րն է մարդուն հնարավորինս լավ ճանաչելու ուղիների ձե՛ր տարբերակը:
իսկ գուցե ճանաչել մարդուն ընդհանրապես հնարավո՞ր չէ....

Ես կավելացնեի նաև հետը առևտուր արա

Ասեմ, որ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել, կարող է կրկնվեմ, բայց ամեն մարդ ինքն իրեն մինչև վերջ ճանաչել չի կարող, ինչ մնաց` ուրիշին: Ցանկացած մարդու մեջ կան չբացահայտված հատկանիշներ, որոնք դրսևորվում են ու երբեմն մարդուն զարմացնում, որ մինչև էդ պահը ինքն իրեն չի ճանաչել

[ministr]

Վիսոցկին լավ երգ ունի էս թեմայով. Если друг оказался вдруг...
Մարդը ճանաչվում է կրիտիկական կամ բարդ իրավիճակներում

[Երկնային]

Վիսոցկին լավ երգ ունի էս թեմայով. Если друг оказался вдруг...
Մարդը ճանաչվում է կրիտիկական կամ բարդ իրավիճակներում

ոչ միայն… մարդը ճանաչվում է ամենատարբեր իրավիճակներում…

[ministr]

Երկնային ջան, ոչ բարդ իրավիճակներում մարդիկ իրենց մեծամասամբ պահում են կյանքում կրած դիմակին համապատասխան, իսկ թե իրականում ինչպիսինն են իմանում ես ծայրահեղ իրավիճակներում:

[Երկնային]

Երկնային ջան, ոչ բարդ իրավիճակներում մարդիկ իրենց մեծամասամբ պահում են կյանքում կրած դիմակին համապատասխան, իսկ թե իրականում ինչպիսինն են իմանում ես ծայրահեղ իրավիճակներում:

դե չէ, միշտ չէ… օրինակ կարող է մեկին, որ շատ հավասարակշռված է, էնքան հասցնեն, որ չհանդուրժի ու վիճաբանություն լինի, ու այս ծայրահեղ իրավիճակը ոչ մի կերպ չի կարող մարդուն բնութագրել որպես ագրեսսիվ մեկը… երբեմն հանգամանքներ ու Ձեր ասած ծայրահեղ իրավիճակները մարդուն լրիվ հակառակ տեսանկյունից են ներկայացնում…

[Սելավի]

Ասում են, «Եթե ուզում ես ճանաչել մարդուն` պաշտոն տուր նրան«, կամ. «Ուզում ես ճանաչել մարդուն` հետը երկար ճանապարհ գնա»…Այսպիսի մտքեր շատ կլինեք լսած: Հետաքրքիր է, թե ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Ո՞րն է մարդուն հնարավորինս լավ ճանաչելու ուղիների ձե՛ր տարբերակը:իսկ գուցե ճանաչել մարդուն ընդհանրապես հնարավո՞ր չէ....

Մարդկանց ճանաչելու համար պետք է սիրել նրանց: Սա կարծեմ Ֆոյերբախն է ասել, կամ էլ Կարամզին: Որը ես համարում եմ ամենաճիշտ տարբերակներից մեկը, մարդուն ճանաչելու համար:


Ով չի ուսումնասիրել մարդուն իր մեջ, երբեք չի հասնի մարդկանց մասին խորը իմացության, Իսկ սա չգիտեմ ովա ասել, սակայն կրկին իմ կարծիքով ճշմարտությունա ասել:

[ministr]

դե չէ, միշտ չէ… օրինակ կարող է մեկին, որ շատ հավասարակշռված է, էնքան հասցնեն, որ չհանդուրժի ու վիճաբանություն լինի, ու այս ծայրահեղ իրավիճակը ոչ մի կերպ չի կարող մարդուն բնութագրել որպես ագրեսսիվ մեկը… երբեմն հանգամանքներ ու Ձեր ասած ծայրահեղ իրավիճակները մարդուն լրիվ հակառակ տեսանկյունից են ներկայացնում…

Դե չասեցի շատ ծայրահեղ
Իսկ ընդհանրապես ճանապարհ գնալը երևի թե ամենաճիշտն ա ցույց տալիս: Իսկ եթե էտ մարդու հետ որոշ ժամանակ մի տեղ ես մնում (օրինակ ընկերներով մի տանն եք ապրում) ապա ճանաչելու շանսերը միանգամից աճում են:

[Koms]

Ինչպե՞ս ճանաչել մարդուն ?
կարծում եմ , միանգամից դա անել պրակտիկորեն անհնար է, պետք է ժամանակ, եւ այդ ժամանակահատվածը կարող է տարբեր լինել` մի մարդու էությունը կարող ես շատ արագ հայտնաբերել /եթե նմանատիպի մարդ քեզ կյանքում արդեն հանդիպած է եղել/, իսկ մեկ այլի համար` գուցե երկար ու ձիգ ամիսներ կպահաջվեն... բայց մեկ է, ինչ որ մի հարցում հաստատ այդ "բացահայոտւմը" լինում է;

[Narinfinity]

Չնայած ամենքս էլ մեր հոգու խորքում գիտենք, որ մարդն իսկի ինքն իրեն մինչև վերջ չի ճանաճում, ուր մնաց` մյուսին, բայց, այնուամենայնիվ, շատ հաճախ մենք մեզ բռնում ենք այն մտքի վրա, որ կամա, թե ակամա զբաղված ենք լինում ոմանց ճանաչելու անվերջանալի գործընթացով, լինի նա ընկեր, գործընկեր, կին, ամուսին, որդի, ծնող…
Ասում են, «Եթե ուզում ես ճանաչել մարդուն` պաշտոն տուր նրան«, կամ. «Ուզում ես ճանաչել մարդուն` հետը երկար ճանապարհ գնա»…Այսպիսի մտքեր շատ կլինեք լսած: Հետաքրքիր է, թե ի՞նչ եք մտածում այս մասին: Ո՞րն է մարդուն հնարավորինս լավ ճանաչելու ուղիների ձե՛ր տարբերակը:
իսկ գուցե ճանաչել մարդուն ընդհանրապես հնարավո՞ր չէ....

Իհարկե շատ ենք լսել, որ եթե մարդուն ուզում ես լավ ճանաչել` կամ պաշտոն տուր, կամ էլ երկար ճանապարհ գնա հետը,
Սակայն ամեն մի իրավիճակում մարդը կարող է դրսևորել իր բնավորությանը հակառակ վարք, դրսևորման ձև,
եթե այդ մարդը ազատությունը գնահատել գիտի և նախ հակված է դիմացինի ազատությունը գնահատել, ապա նա մեծամասամբ հենց այնպիսին է ինչպիսին որ տեսնում ենք կամ շփվելով ծանոթանում բնավորությանը,
Երբ մարդը ազատ չի լինում, ապա ստիպված ենթարկվելով կյանքի ստիպող պատճառներին, ենթարկվում է շրջապատող գործոնների թելադրած կամքին,
Բայց եթե պայքարի, ապա պարզ կերևա նրա բուն էությունը, մարդը անկեղծ ապրելու համար պիտի պայքարի իր ազատության համար և այդ պայքարում իր ուժերի սահմաններում նրան կարելի է տեսնել, թե իրականում ով է, ինչպիսինն է...
Հետո մարդու գործերը հենց ցույց են տալիս նրա էությունը և պարտադիր չի նրա հետ երկար ճանապարհ գնալ, կամ պաշտոն տալ...
Կարծում եմ մարդուն ճանաչում են նաև իր խղճի առկայությամբ, խոսքի տերը լինելով և իր վրա վերցրած պատասխանատվությամբ, որ կվերաբերվի կյանքի բոլոր հարցերին...