Ինֆորմացիայի փոխանակում

[LevX]

Այ այսպիսի մի հարց առաջացավ դատարկ գլխումս ...
Մարդկանց զրույցը, որպես շփման կարևորագույն տարր հանդիսանում է ինֆորմացիաի փոխանակման միջոց: Ի՞նչ կասեք, կարևոր է՞ արդյոք այդ զրույցի ընթացքում ֆորմատը, այսինքն զրուցակիցների փոխանակած ինֆորմացիաի ներկայացման ձևը, եթե նրանցից ոչմեկ այդ ձևի միգոցով կարող է ստանալ իրեն անհրա*եշտ ինֆորմացիան:

Որպես բացասական օրինակ՝ զրույցի *ամանակ, զրուցակցի սխալ արտասանած բառը, կամ չդրած ստորակետը քննարկելու վրա անիմաստ ծախսած *ամանակը, այն դեպքում երբ միտքը միար*եքորեն հասկանալի է: Ո՞րն է ավելի թանկ՝ *ամանակը, թե հասկացված մտքի ճիշտ ձևով կրկնումը:

[Հայկօ]

LevX Անձամբ ես միտքս ճիշտ, գրագետ ու հստակ ձևակերպելը համարում եմ զրուցակցիս նկատմամբ հարգանք արտահայտելու ևս մեկ միջոց:

[LevX]

չէ, չէմ համարում թե ոչ այնքան ճիշտ ձևակերպված բայց իմաստային առումով հասկանալի նախադասությունը կամ միտքը զրուցակցի հանդեպ անհարգալից վերաբերմունք է նշանակում ..
Իմ կարծիքով, խոսքը՝ բանավոր կամ գրավոր առաջին հերթին պետք է լինի հասկանալի, իմաստային առումով, հետո նոր բոլոր մնացած ...

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Թանկը մարդն է, իր զգացմունքներով ու մտքերով:
…
Տեխնիկական տեսակետից, դիմացինին հասկանալու համար ոչ միայն պետք է դիմացինը զարգացնի իր խոսքարվեստը, ալյ նաև դւո ինքտ կատարելագործես քո պարսերը, անալիզատորը:

վերջին նախադասությունը շատ դուրս եկավ բայց գուցե եկրուսից մեկն ել բավարար լինի
այսինքն զարգանա կամ խոսքարվեստը կամ պարսերն ու անալիզատորը, օրինակ այնքան, ոի մի ձայնից ամեն բան հասկանա ու մի պատասխան տա դե բնականաբար սա կատար էր

[Հայկօ]

Էդ քո ասած լեզուն տափականում, մանրանում ու դառնում ա Մորզեի այբուբեն: Օրինակ ես, եթե կարող եմ ինչ-որ բան գունավոր նկարել, հաստատ սևուսպիտակ չեմ նկարի:

[dvgray]

վերջին նախադասությունը շատ դուրս եկավ բայց գուցե եկրուսից մեկն ել բավարար լինի
այսինքն զարգանա կամ խոսքարվեստը կամ պարսերն ու անալիզատորը, օրինակ այնքան, ոի մի ձայնից ամեն բան հասկանա ու մի պատասխան տա դե բնականաբար սա կատար էր

Օրինակ նայիր, թե google-ի search-ը ոնց աշխատում ու պարս անում: Ինչ ապուշություն էլ որ գրես, աշխատում է ասածիտ մեջ մի ռացիոնալ բան գտնի ու լավագույնս պատասխանի կարիքներիտ: Չէ, երևի ճիշտ էին ֆանաստները, որ ինտելեկտուալ ռոբոտները բոլոր տեխնիկական զգայական հուզական հարցերը լուծելու են… ու … մարդը մեռնելու է …

[Ուլուանա]

LevX Անձամբ ես միտքս ճիշտ, գրագետ ու հստակ ձևակերպելը համարում եմ զրուցակցիս նկատմամբ հարգանք արտահայտելու ևս մեկ միջոց:

Համաձայն եմ։ Ինձ համար էլ է այդպես։ Ես ինքս միշտ աշխատում եմ խոսքս հնարավորինս հստակ ու գրագետ ձևակերպել, որպեսզի կարդացողը ոչ նյարդերի հետ խնդիրներ ունենա, ոչ էլ ընկալման։ Նույնիսկ երկիմաստության տարրերն եմ միշտ աշխատում հնարավորինս բացառել՝ հետագա թյուրիմացություններից խուսափելու համար։ Ու, բնականաբար, նույնն ակնկալում եմ նաև զրուցակցիցս։

չէ, չէմ համարում թե ոչ այնքան ճիշտ ձևակերպված բայց իմաստային առումով հասկանալի նախադասությունը կամ միտքը զրուցակցի հանդեպ անհարգալից վերաբերմունք է նշանակում ..
Իմ կարծիքով, խոսքը՝ բանավոր կամ գրավոր առաջին հերթին պետք է լինի հասկանալի, իմաստային առումով, հետո նոր բոլոր մնացած ...

Բայց պատկերացրու, որ հաճախ իմաստային առումով ոչ այնքան հասկանալի լինելը, տառասխալները, կետադրական նշանների բացակայությունը կամ սխալ կիրառությունը միասին են հանդես գալիս՝ քայքայելով դիմացինի նյարդերը, հատկապես երբ դիմացինը «դժբախտություն» է ունենում նկատելու ու հասկանալու առկա սխալները։

Օրինակ, այնպիսի ակումբցիներ կան, որոնց գրառումները կարդալուց ես հիմնականում խուսափում եմ, քանի որ համ(կամ) նյարդայնանում եմ անգրագետ ու անփույթ գրելաձևից, համ(կամ) էլ ձանձրանում ու հոգնում եմ մտքերի ոչ հստակ, խառնաշփոթ ու ձգձգված ձևակերպումներից... Ու նույնիսկ եթե էդ մարդը շատ խելոք միտք էր արտահայտել իր գրառման մեջ, կարող է ուղղակի նյարդերս չհերիքեն, որ մինչև վերջ կարդամ ու գնահատեմ էդ խայտառակ բառակույտի մեջ դաժանորեն թաղված խելոք միտքը։

[dvgray]

Նույնիսկ երկիմաստության տարրերն եմ միշտ աշխատում հնարավորինս բացառել՝ հետագա թյուրիմացություններից խուսափելու համար։ Ու, բնականաբար, նույնն ակնկալում եմ նաև զրուցակցիցս։

Բայց նաև արի համաձայնվի , որ գիտությունը և հետևաբար մարդկությունը շատ անգամ առաջ է գնացել հենց կուրյոզների ու երկիմաստ-բազմիմաստ մտքերի ու արարմունքների վերծանման ժամանակ:
Էտ առումով ես միշտ էլ դեմ եմ եղել այդպիսի ակումբակիցներին պենալտի տալուն: Դա համարել եմ կոպիտ սխալ ու համ ու հոտի ու զարգացման հնարավորության կտրում:

[dvgray]

Ո՞րն է ավելի թանկ՝ *ամանակը, թե հասկացված մտքի ճիշտ ձևով կրկնումը:

Թանկը մարդն է, իր զգացմունքներով ու մտքերով:
…
Տեխնիկական տեսակետից, դիմացինին հասկանալու համար ոչ միայն պետք է դիմացինը զարգացնի իր խոսքարվեստը, ալյ նաև դւո ինքտ կատարելագործես քո պարսերը, անալիզատորը:

[Chuk]

Մոդերատորական. Թեմայի վերջին 9 թեմայից դուրս փոխանակված ինֆորմացիաները ջնջվել են:

[LevX]

Մորզեի այբուբենի հետ համեմատությունը տեղին չէր, քանի այն պարզապես այբուբեն է, և եթե հայերեն տառերի փոխարեն գրես նույն միտքտ հայերեն սակայն օգտագործելով Մորզե պապիկի հնարած կետիկներն ու գծիկները նույն միտքը արտահայտելու համար դրանից ոչինչ չի փոխվի ... դե չհաշված այն, որ քննությունների *ամանակ մի քանի անգամ օգտվել ենք դրանից իրար օգնելու համար ...
Խոսքս ավելի շատ ոչ թե գրավոր խոսքի մասին էր, որը հիմնականում մեկից շատին ուղվածություն, այլ մեկից մեկին կամ պարզապես բանավոր զրույցի մասին ...
Օրինակ չբերեմ, բայց հաստատ գիտեք, որ կան բառեր, կամ արտահայտություններ, որոնք նույն ռուսերենում շատ ավելի կարճ կամ իմաստային առումով շատ ավելի ճիշտ են վերարտադրում այն միտքը, որով ուզում ենք կիսվել դիմացինի հետ ... այս դեպերում ար*ի արդյոք օգտագործել ոչ այնքան ճիշտ իմաստով, բայց լիար*եք ճիշտ գրականով ձևակորպված արտահայտությունը:
Իմ կարծիքով զրույցի մեջ առաջնային իմաստ է կրում հենց իմաստը, և հետո նոր, այդ իմաստի տեսքն ու գրականորեն ճիշտ լինելը, դե իհարկե այն դեպքում երբ այդ իմաստի արտահայտման ձևը զրուցակիցներին միար*եքորեն հասկանալի է ...

[Հայկօ]

Լիովին հասկանում եմ ու ընդունում քո ռացիոնալիստական տեսակետը: Մորզեի այբունելի օրինակը բերեցի՝ պատասխանելով «պարսերին» ու «անալիզատորներին»: Բնականաբար՝ յուրաքանչյուր լեզուն էլ ունի իր առավելություններն ու թերությունները՝ խոսքային այլևայլ իրադրությունների ժամանակ: Ես կարող եմ հասկանալ, եթե դու ռուսերեն կամ անգլերեն բառ օգտագործես խոսքիդ մեջ՝ հայերենում դրա լիակատար համարժեքի բացակայության պատճառով: Բայց չեմ ընդունի և դեմ կլինեմ, եթե հայերենի նույնարժեք բառը թողած՝ ռուսերեն ձևակերպես ասածդ: Ինչպես նաև չեմ ընդունում կիսահայերեն-կիսառուսերեն, երկու լեզուների տեսանկյունից էլ կիսագրագետ նախադասությունները: Ինչ վերաբերում է խոսքի իմաստային բաղադրիչի գերակայությանը, ասեմ, որ կոնկրետ իմ դեպքում խիստ քիչ են այն իրադրությունները, երբ ես ուզում եմ ասել մի բան, և հայերենի հնարավորությունները սահմանափակում են իմ խոսքը: Բառ չիմանալն ու բառ չլինելը տարբեր բաներ են (ինքս նաև թարգմանիչ եմ ու աշխատանքի ընթացքում բազում տեքստերի եմ բախվել՝ թե՛ գրական և թե՛ տեխնիկական-մասնագիտական: Թարգմանել եմ նաև ռուսերենից և ռուսերենի ու ասեմ, որ հայերենից ռուսերենի թարգմանելիս նույնքան հաճախ կարելի է հանդիպել բառերի կամ արտահայտությունների, որոնց ճշգրիտ իմաստը փոխանցելու համար ռուսերենին ինչ-որ բան չի հերիքում):

[LevX]

Այո, լիովին համաձայն եմ… սակայն ինքս լինելով, կամ ավելի ճիշտ ինքս ինձ համարելով ավելի շատ տեխնիկական և համակարգչային(իդեպ՝ ըստ ինձ այս բառը հենց ոչմի ընդհանրություն չունի կոմպյուտերիների հետե ...) աշխարհի մարդ, ու շփվելով ինձ քիչ թե շատ նմանների հաճախ հանդիպում եմ այսպիսի մի իրավիճակի երբ հայերեն ասված մի քանի բառից բաղկացած արտահայտությունը կարելի է թարգմանել երկուսիս ել լավ ծանոթ ռուսերեն, անգլերեն կամ այլ լեզվին պատկանող որևէ այլ բառով, ունենալով լիար*եք հայերեն տարբերակը, որը մի քանի անգամ երկար է ու մեր մեջ ասած անհամեմատ ավելի անսովոր է հնչում:

Մի հարցել, հայաստանում անցկացվող «Ի՞նչ: Որտե՞ղ: Ե՞րբ:» խաղի տարբերակը միշտ անցնում է բացառապես ռուսերենով ... մի անգամ փորձ եղավ հարցերը թարգմանել թեկուզ և *ողովրդական, բայց հայերենի: Որպես արդյունք հստակ իմանալով պատասխանը ճիշտ տրված պատասխանների քանակը նվազեց մոտ երկու անգամ ... Համաձայն եմ՝ գուցե սովորության հարց է, կամ գուցե խաղը ինքնին ռուսերենից և ռուսներից եկած է, ինչպես նաև հարցերի մեծ մասը և հենց դա է հանդիսանում այդ տարբերության պատճառը:
p.s. մի քիչ մտածելուց հետո կարծում եմ, որ հայերենով հարցերին պատասխանելու դ*վարությունը հենց ինձ մոտ կապված է առաջին հերթին ինտելեկտուալ ինֆորմացիաի դեպի ինձ ուղված հոսքի բացառապես ռուսերեն կամ անգլերեն իլնելով ... դե ինտերնետից ...

[Հայկօ]

Հայերեն նոր բառերի անսովորության մասին. 20-րդ դարի սկզբում Տերյանը ահավոր քննադատում էր «վերարկու» նոր բառը՝ այն համարելով շինծու ու տարօրինակ՝ «պալտո»- հետ համեմատ: Թումանյանը չէր ընդունում «հեծանիվ» բառը՝ ասելով, որ ինչու՞ էն կարգին «վելոսիպեդը» թողած՝ «հեծնելու անիվ» պիտի ասենք: Ասածս ինչ է. ցանկացած նոր բառի՝ ընդունվելու և սովորական դառնալու համար ժամանակ է պետք, ընդ որում՝ շատ: Պետք է անընդհատ գործածվի, որ սովորական դառնա: Մի տասը տարի առաջ ոչ ոք չէր ասում «ՄԱԿ-ի գլխավոր վեհաժողով», ասում էին՝ «ՄԱԿ-ի գլխավոր ասսամբլեա»: Իսկ հիմա՞. նորմալ բառ է: Իսկ իսկապես կեղծ ու շինծու բառերը ոչ մի շանս չունեն ապրելու, էսպես թե էնպես ռացիոնալ մտածողությունը դրանց դուրս է գցելու լեզվից: Էնպես որ՝ հիմա մեզնից պահանջվում է մենակ մեր ուժերի ներածի չափով խուսափել ակնհայտ օտարաբանություններից ու օգտագործել նոր, ընդունելի բառերը: Ինտերնետը ինչքա՞ն ժամանակ է, ինչ Հայաստան է մտել: Մի 15-20 տարի՞: Բայց արի ու տես, որ «քաշել» բառի նոր իմաստը՝ to download, արդեն էնքան է մտել լեզվի մեջ, որ վուլգար՝ ժողովրդական է համարվում, ու արդեն փորձում են ինչ-որ «բեռնել»-ներ հորինել, ինչը իմ կարծիքով սխալ է ու սովորական բառապատճենում՝ калька է անգլերեն համարժեքից: Մի խոսքով՝ ժամանակ է պետք: Լեզվաբանության տեսանկյունից՝ կարճ, մարդկային կյանքի տեսանկյունից՝ մի քիչ ավելի երկար: