One_Way_Ticket-ի խոսքերից
"Կամ մայրենի, կամ օտար" ուլտիմատումը չեմ ընդունում:
Ռուսերենը ինձ համար մայրենի լեզու չէ: Սակայն ես չեմ կարող համարել մի լեզու օտար, որով խոսելիս բացառապես մտածում եմ այդ լեզվով, այլ ոչ թե հայերեն մտածում, հետո թարգմանում: Ակցենտով եմ խոսում, երբեմն սայթաքում եմ, որոշ բառեր չգիտեմ, բայց դա էությունը չի փոխում:
Մի քիչ կոպիտ համեմատություն անեմ: Ոնց որ հայերենը քույրս լինի, ռուսերենը` կինս: Հիմա ինչ անենք, որ կնոջս փոքրուց չեմ ճանաչում, արյունակից էլ չէ, հո որպես օտարի չե՞մ վերաբերվելու:
Էջանիշներ