Արկածային գրադարան

[Cindy]

Սիրում եք կարդալ արկածային գրքեր?Ում արկածային գրքերն եք ավելի շատ նախընտրում կարդալ?Օրինակ կարդացել եք Վախթանգ Անանյանի "Հովազաձորի գերիները'' կամ "Սևանի ափին'' վիպակները?Շատ հաջողված գրքեր են:Ինչ կասեք այդ գրքերի մասին?

[nune']

Cindy ջան այդ գրքերը չեմ կարդացել, բայց շատ եմ դրանց մասին լսել..երբ սկսեցի գիրք կարդալ, այսինք հասկացա, որ սիրում եմ գիրք կարդալ սկսեցի հենց արկածայինից..կնշեմ իմ ամենասիրելիին՝ Ժյուլ Վեռն..

[Kuk]

Սիրում եք կարդալ արկածային գրքեր?Ում արկածային գրքերն եք ավելի շատ նախընտրում կարդալ?Օրինակ կարդացել եք Վախթանգ Անանյանի "Հովազաձորի գերիները'' կամ "Սևանի ափին'' վիպակները?Շատ հաջողված գրքեր են:Ինչ կասեք այդ գրքերի մասին?

Արկածային գրադարան չեմ կարդում, քանի որ կարծում եմ, որ այն հետաքրքիր է կարդալ որոշակի տարիքում, որից հետո կորցնում է իր հետաքրքրությունը և դառնում պրիմիտիվ: նշածդ ստեղծագործությունները կարդացել եմ, բայց այնքան էլ չի տպավորվել.. չգիտեմ` ժամանակն է իր գործն արել, թե տվյալ ստեղծագործություններն այնքան էլ հաջողված չեն կամ ինձ դուր չեն եկել ու մոռացվել են: Չնայած դժվար թե ժամանակի հետևանք լինի, քանի որ մոտավորապես նույն տարիքում կարդացել եմ «Տասնհինգամյա նավապետը», «Գանձերի կղզին», «Վերջին մոհիկանը», «Պալլա փողոցի տղաները», «0:1առաջին խաղակեսին», «Ակամա ճանապարհորդները», Ժյուլ Վեռնի հայտնի հատորները ու էլի շատ գործեր, բայց դրանք ինչ որ չափով տպավորվել են:

[Հայկօ]

Է՜հ, մանկություն... Փոքր ժամանակ (9-11 տարեկան) արկածային գրադարանն ուղղակի կրծել եմ: Կարդում էի ամեն ինչ՝ հենց նույն Վախթանգ Անանյանի հատորներից սկսած մինչև Մեգրե: Ժյուլ Վեռնի համար գժվում էի, Մայն Ռիդի հինգ-վեց հատորներն էնպես եմ կարդացել, որ մինչև հիմա ահավոր բզիկ-բզիկ են եղած ու խելքի չենք կարողանում բերել: Դյումա, Վալտեր Սկոտ, Ռոբերտ Ստիվենսոն, Գուստավ Էմար, Հենրի Հագգարդ... Ո՞ր մեկն ասեմ: Մանկությունս անցել է անմարդաբնակ կղզիներում, աֆրիկայի սավանաներում, պամպասներում՝ որսորդության ու գանձ որոնելու մեջ: Կայֆ էր : Բայց ամենաշատը սիրում էի Ջեկ Լոնդոնի «հյուսիսային» շարքը: Միակ բանն է, որ հիմա կարող եմ վերընթերցել՝ առանց վախենալու, որ փոքր ժամանակվա «կախարդանքը» կցնդի:

Հ.Գ. Դու 17 տարեկան ե՞ս: Հետաքրքիր է...

[Kuk]

Բայց ամենաշատը սիրում էի Ջեկ Լոնդոնի «հյուսիսային» շարքը: Միակ բանն է, որ հիմա կարող եմ վերընթերցել՝ առանց վախենալու, որ փոքր ժամանակվա «կախարդանքը» կցնդի:

Ինչ հետաքրքիր ա` ինձ Ջեկ Լոնդոնի գրածները հեչ դուր չեն եկել, մանավանդ քո նշածը, եթե ճիշտ եմ հիշում էլի, թե որի մասին ես ասում: ոնց հասկացա հյուսիսային բառից` գայլերի մասին ես ասում չէ՞ Ամեն դեպքում` Ժյուլ Վեռնի հետ երբեք չեմ համեմատի, Ժյուլ Վեռնը հարուստ ա

[Cindy]

Cindy ջան այդ գրքերը չեմ կարդացել, բայց շատ եմ դրանց մասին լսել..երբ սկսեցի գիրք կարդալ, այսինք հասկացա, որ սիրում եմ գիրք կարդալ սկսեցի հենց արկածայինից..կնշեմ իմ ամենասիրելիին՝ Ժյուլ Վեռն..

Իրոք լավ գրքեր են,ես էլ եմ Ժյուլ Վեռնին սիրում,շատ լավ գրողա

[Հայկօ]

Kuk

Ինչ հետաքրքիր ա` ինձ Ջեկ Լոնդոնի գրածները հեչ դուր չեն եկել, մանավանդ քո նշածը, եթե ճիշտ եմ հիշում էլի, թե որի մասին ես ասում: ոնց հասկացա հյուսիսային բառից` գայլերի մասին ես ասում չէ՞ Ամեն դեպքում` Ժյուլ Վեռնի հետ երբեք չեմ համեմատի, Ժյուլ Վեռնը հարուստ ա

Չէ՜, չէ՜: Ժյուլ Վեռնից շուտ եմ հոգնել (համեմատաբար). անընդհատ շոքեքարշեր, շոգենավեր, օդապարիկներ, լորդեր, մադամներ, մեծատառով մարդիկ և այլն: Իսկ Ջեկ Լոնդոնն ավելի լուրջ է: «Հյուսիսային» ասելով՝ նկատի եմ ունեցել ոչ թե մեկ գործ (չգիտեմ՝ ինչ գայլերի հետ ես), այլ այն պատմվածքների և վեպերի շարքը, որ տեղի են ունենում Հյուսիսային բևեռում կամ բևեռին շատ մոտ՝ Ալյասկայում, և պատմում են ոսկի որոնողների, հնդկացիների ու Սպիտակ Լռության մասին: Որպես օրինակ՝ նշեմ, օրինակ, «Նախնիների կանչը» շարքը: Ջեկ Լոնդոնի «Արևի որդին» էլ է շատ լավը, նաև՝ այսպես կոչված «արևելյան» (էդ ես հենց նոր հորինեցի ) շարքը՝ չինացիների, Հոնոլուլուի, բորոտների ու պլանտատորների մասին: Չէ՛, Ժյուլ Վեռնի հետ համեմատելու բան չեն: Բա «Ծովագա՜յլը»: Բա «Ադամից առա՜ջը»: Բա «Սպիտակ ժանի՜քը»: Չնայած՝ մեկ է, պատմվածքները վեպերից հազար գլուխ լավն են:

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Հ.Գ. Ժյուլ Վեռնը, կարող է պատահի, ավելի «հարուստ» ա, բայց Ջեկ Լոնդոնն ավելի «հասուն» ա:

[Արամ]

Սիրում եք կարդալ արկածային գրքեր?Ում արկածային գրքերն եք ավելի շատ նախընտրում կարդալ?Օրինակ կարդացել եք Վախթանգ Անանյանի "Հովազաձորի գերիները'' կամ "Սևանի ափին'' վիպակները?Շատ հաջողված գրքեր են:Ինչ կասեք այդ գրքերի մասին?

ամենառաջին կարդացածս գիրքնա

[Mitre]

Մայն Ռիդ
Կուպեր
Ստիվենսոն
Ջեկ Լոնդոն
Դյումա
Հագգարդ
ու Հայկօ-ի ասածի նման ինչ որ այդ թեմայով տպված էր այդ ժամանակ:Մեր բակի ծառերը բաոբաբի էի նմանացնում,փորձում էի վրաները տուն սարքել:

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Խոսքս մանկությանս մասին է, չիմանաք հիմա եմ այդպիսին:

[Bulbul]

Վախթանգ Անանյանի "Հովազաձորի գերիները'' էս եկը կարդացել եմ ասեմ, որ շատա դուրս եկել
հա մեկ էլ փոքր վաախտ "խորհրդավոր կղզին" եմ կարդացել հեղինակին չեմ հիշում, եթե ճարես ահագին բան կսովորես,

[Mitre]

Վախթանգ Անանյանի "Հովազաձորի գերիները'' էս եկը կարդացել եմ ասեմ, որ շատա դուրս եկել
հա մեկ էլ փոքր վաախտ "խորհրդավոր կղզին" եմ կարդացել հեղինակին չեմ հիշում, եթե ճարես ահագին բան կսովորես,

ԺՅՈՒԼ վԵՌՆ

[Հայկօ]

Ինձ, օրինակ, խիստ հետաքրքում ա էս թեմայում գրողների տարիքը... Ու մանավանդ՝ թե Cindy-ն իրո՞ք էդքան մեծ հաճույք ա ստանում 17 տարեկանում Անանյան կարդալուց:

[Annushka]

Կարդացեք Արթուր Կոնան Դոյելի "Կորսյալ աշխարհը" . լավ գործ ա, բացի այդ էլ հումորն էլ ա լավը այդ գրքի

[Mitre]

Ինձ, օրինակ, խիստ հետաքրքում ա էս թեմայում գրողների տարիքը... Ու մանավանդ՝ թե Cindy-ն իրո՞ք էդքան մեծ հաճույք ա ստանում 17 տարեկանում Անանյան կարդալուց:

Կարող ա , դուր ա գալիս, ինչ ՞ կա որ, եթե ուրիշ ընտրություն չկա:

[Chuk]

Ինձ, օրինակ, խիստ հետաքրքում ա էս թեմայում գրողների տարիքը... Ու մանավանդ՝ թե Cindy-ն իրո՞ք էդքան մեծ հաճույք ա ստանում 17 տարեկանում Անանյան կարդալուց:

Ես 24 տարեկան եմ, բայց դեռ գրառում չեմ արել: Մեծ հաճույքով նորից կկարդամ Անանյան, մանավանդ «Սևանի ափին», «Հին վրանի փոքրիկ բնակիչը» և «Ու՞ր են տանում կածանները» վեպերը: Ինչու՞, որովհետև բացի բավական հետաքրքիր սյուժեներից ինքը իր գործերում նաև բավական շատ գիտելիքներ է տալիս բուսական և կենդականան աշխարհի, հայաստանյան մշակութային արժեքների մասին: Դուրս շատ է գալիս նրա հետաքրքիր, պարզ ու անկաշկանդ լեզուն: