Ավելի լավ է չխոսել այս մասին: Պետք է ասեմ, որ շատ ցավոտ խնդիր է:
Ավելի լավ է չխոսել այս մասին: Պետք է ասեմ, որ շատ ցավոտ խնդիր է:
եթե ավելի լավ է չխոսել, էդ դեպքում ինչու՞ ես թեմա բացել, կբացատրե՞ս ...
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
Մի քիչ ռոմանտիկորեն մոտեցեք…
Ես սիրում եմ Երևանի փողոցներով անվերջ թափառել, երբ շուրջբոլորը մթություն է ու սոված շներ… Լավն են Երևանի փողոցները, որովհետև Երևանինն են…
Մաշտոցի պողոտան վերջին մի քանի տարվա մեջ մի օր ա լավ օր տեսել , որ Շիրակը եկել էր ....
---
Իսկ ընդհանրապես , սիրում եմ Երևանյան փողոցները երբ մարդիկ քիչ են լինում , մեկ մեկ էլ սիրում եմ , երբ շատ մարդ է լինում : Բայց շատ բաներ կան , որ վատ է ...
Ես էլ եմ սիրում Երևանի փողոցներով թափառել, ճիշտ ա , հիմնականում մի քիչ կեղտետ են լինում, բայց ոչինչ, ընդհանուր պատկերը չի փչանում: Բացի էդ էլ Երևանը Էն հազվագյուտ մեծ քաղաքներից ա, որի փողոցներով կարաս նույնիսկ գիշերվա ժամը 3-ին մենակ թափառես, առանց վախենալու խուլիգաններից, սափրագլուխ-ֆաշիստներից, մանյակներից և այլն…
Դա՛վ, լու՞րջ ես ասում: Էդ երևի տղաների համար: Մութն ընկնելուց հետո աղջիկների համար շա՜տ վտանգավոր է, չնայած ես այնքան էլ չեմ վախենում, սիրում եմ գիշերները մեն-մենակ թափառել:Բացի էդ էլ Երևանը Էն հազվագյուտ մեծ քաղաքներից ա, որի փողոցներով կարաս նույնիսկ գիշերվա ժամը 3-ին մենակ թափառես, առանց վախենալու խուլիգաններից, սափրագլուխ-ֆաշիստներից, մանյակներից և այլն…
Ես համ սիրում եմ, համ էլ վախենում եմ...Բյուրակն-ի խոսքերից
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես մենակ թափառելուց հեռու եմ, այն էլ մութն ընկնելուց հետո: Ընդհանրապես տանել չեմ կարողանում մթությունը: Բայց Երևանյան ոչ բոլոր փողոցներում է գիշերը կատարյալ մթություն տիրում: Ու ես շատ սիրում եմ փողոցների լուսավորումը, մեքնենաների լույսերը և գովազդները, որոնք Երևանի փողոցները դարձնում են ավելի ուրախ, զվարթ ու կենդանի: Ես սիրում եմ Երևանի փողոցները՝ աչքերս փակելով որոշ թաղամասերում ծառերի տակ կուտակված աղբերի վրա:
Կա՛նգ առ, վայրկյա՛ն, չքնաղ ես դու:
Կենտրոնում շատ լավ է, ավելի քիչ վտանգավոր ու ավելի լուսավոր, բայց հենց հասնում եմ Ռադիոտանը… ա՛յ, այստեղից սկսում եմ վախենալ: Էլ չեմ խոսում քաղաքի մյուս թաղամասերի մասին: Մի անգամ ստիպված էի մթով տատիկիս տուն գնալ, մինչև հասա, կես մարդ էի դարձել:Ես համ սիրում եմ, համ էլ վախենում եմ...
Ես Երևանյան փողոցներով մթին քայլելիս չեմ վախենում: Մտքովս անցել է վաղենալ, բայց այդ պահերին հիշում եմ, թե արտասահմանում՝ գերզարգացած երկրներում, ինչպես են մարդկանց դանակահարում ինչ-որ ստից պատճառով, օրինակ ես մի դեպք գիտեմ, երբ իմ ծանոթներից մեկը Փարիզում երեկոյան ժամը 11-ի կողմերը քայլում էր, երբ մոտեցավ մեկը և իրենից ծխախոտ խնդրեց: Ծանոթս պատասխանեց, որ ինքը այլևս չի ծխում և ծխախոտ չունի: Այդ պատասխանի համար ծանոթս 1 ժամ անց պարկած էր հիվանդանոցում 3 տեղից դանակի հարվածներ ստացած:
Այսպիսի դեպք Երևանում ինձ չի հանդիպել և ես շատ հպարտ եմ մեր քաղաքից:
Իսկ ես կարող եմ ասել հակառակը: Օրինակ, գերմանական քաղաքները չափից դուրս ապահով են: Երբ Դրեզդենում գիշերվա ժամը 3-4-ին երեք աղջիկներով քայլում էինք, մտքներովս չէր էլ անցնում, որ որևէ մեկը կհարձակվի: Իսկ հետո երբ ոգևորված այդ մասին պատմում էինք ուրիշներին, ասում էին, որ Դրեզդենն այնքան էլ ապահով քաղաք չէ մյուս գերմանական քաղաքների համեմատ:
Ասում եմ, Երևանում արական սեռը բացարձակապես խնդիր չունի: Իգական սեռի համար է շատ վտանգավոր գիշերով մենակ զբոսնելը:
Լրիվ համամիտ եմ, մանավանդ Քրչի բազար կոչված հատվածով որ պիտի անցնես (այնտեղ ցերեկներն էլ այնքան ապահով չէ) հատուկ դրա համար 5 րոպեի ճանապարը հնգապատկում եմ, որ քիչ թե շատ ապահով ճանապարհով տուն հասնեմ…հենց այդ ճանապարհահատվածի պատճառով աշխատում եմ ինչքան հնարավոր է շուտ տուն հասնել:Բյուրակն-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանուր առմամբ սիրում եմ Երևանյան փողոցները, մանավանդ երեկոյան ժամերին: Չեք պատկերացնի ինչքան հետաքրքիր ու հիասքանչ տեսարան է բացվում մ եր պատշգամբից, երբ նայում ես երեկոյան Երևանին…
Միքաել Պողոսյանը երգ ունի
սա Երևանն է, այստեղ դու տանն ես, ուր քեզ սպասում են դեռ կես գիշերին
սա քո փողոցն է, կյանքի դպրոցը, ով հիշեցնում է անհիշելին....
այ դրա համար ել սիրում եմ Երևանյան փողոցները, հատկապես Աբովյան և Թումանյան փողոցները, ցհնայաց մերն էլ է լավը, ջահելների հանդիպման տեղն է Կորյուն փ.
Վերջին խմբագրող՝ aniko: 17.11.2006, 12:13:
իսկ կյանքը շարունակվում է...
Էդ Միքայել Պողոսյանի երգը չէ, Ռուբեն Հախվերդյանինն է: Իսկական երևանցին Ռուբեն Հախվերդյանն է:Միքաել Պողոսյանը երգ ունի
սա Երևանն է, այստեղ դու տանն ես, ուր քեզ սպասում են դեռ կես գիշերին
սա քո փողոցն է, կյանքի դպրոցը, ով հիշեցնում է անհիշելին....
Ես էլ եմ սիրում Երևանյան փողոցները։ Հատկապես լայն մայթերով փողոցներն եմ սիրում։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ