Կամ էլ որ երկար ժամանակ ծալապատիկ կանգնած ես լինում, համ մեջքդ է ջարդվում, համ ոտքերդ, մեկ էլ ինչ-որ մեկը մեծահոգաբար քեզ իր կողքին մի չափազանց համեստ տեղ է տրամադրում, նայում ես էդ տեղի չափսին, զգում ես, որ նույնիսկ կեսդ չի տեղավորվի, հետևաբար ժպտալով շնորհակալություն ես հայտնում ու քաղաքավարի հրաժարվում, բայց երբեմն տեղ առաջարկողն այնքան համառ է գտնվում, որ ստիպված ես լինում մի կերպ «նստել», որից հետո սկսում ես երանի տալ այն ժամանակվան, երբ ծալված կանգնած էիր ...