Ինչո՞ւ են մարդիկ ստում

[Բարեկամ]

Բարեկամ, կներես բայց պետք է // մի բան ասեմ միայն:
Աշխարհում ինչ որ կատարվում է, դա ուրեմն պետք է, այսինքն օբեկտիվ անհրաժեշտություն է:

չէ, դա միայն էն դեպքում, երբ որ բառերի իմաստը կոպտացնում ես:
Օրինակ՝ տվյալ դեպքում պետք է-ն տարածել ես օբյեկտիվ անհրաժեշտության վրա, բայց իրականում այդպես չէ, այդ բառն ունի իր նուրբ իմաստն ու կիրառելիությունը: Անգամ օբյեկտիվ անհրաժեշտությունը տարածում ենք եղած-չեղածի վրա, բայց իրականում դա ևս նրբերանգային կարելի է բաժանել օբյեկտիվ իսկապես անհրաժեշտության ու օբյեկտիվ "տեղի ունեցվածության", դեռ չեմ խոսություն օբյեկտիվ հավանականության կամ օբյեկտիվ իրագործելիության մասին:
Վերցնենք հենց Ուլուանայի բերած օրինակները. ասենք, դավաճանությունը:
Արդյո՞ք այն անում են, որովհետև պետք է: Ըստ իս, չէ, դա պետք է-ի շարքից չի, այն արվում է, որովհետև ամեն ինչ բերվում է դրան, ու դրանով այն դառնում է անխուսափելի, բայց եթե նայենք պետք է-ի տեսանկյունից, ճիշտ հակառակն է՝ ամեն բանականություն ասում է, որ հե՛չ պետք չի դավաճանել, բայց արվվում է՝ անկասելի, մինչդեռ ստելու դեպքում՝ բանականությունն է պահանջում սուտը, ու դրանով ստացվում է, որ տվյալ պահին, այո, պե՛տք էր ստել…
Խնդրում եմ հաշվի առ, որ ես չեմ խոսում այն մասին՝ ճիշտ է ստելը, թե ոչ, լավ է, թե վատ. մի կողմ թողնենք բարոյախոսությունը, սա ուղղակի կատեգորիական դիտարկում է:

[dvgray]

ամեն ինչ կարելի է բերել "պետք է"-ի դաշտ ու հարցը քննարկման մասով փակել:
Սակայն մարդը դրա հակումը չունի, քանի որ մարդը իռացիոմալ էակ է իր իռացիոնալ մասով, ու ցանկություն ունի /իրեն "պետք է"/, որ իրերի դրվածքի ազդեցության համոզվածությունը ունենա թե ինքը:
Սա երկարատև չլուծված վեճ է: Մարդը կարո՞ղ է փոխել, թե չէ: Իմ կարծիքով մարդը անում է /գործոզություն/ օբետիվ անհրաժեշտությունը: Այսիքն չկա "ընտրություն", կա ընդամենը "ընտրության իլուզիա " /"Մատրիցա" - Ֆրանցուզ/: ես ընդհանուր առմամբ, խաղաղ ու անկաշկանդ ուղեղով սրան համաձայն եմ

[Բարեկամ]

Ցանկությունները թողնելով մի կողմ, հնարավոր են չշահագրգռված դիտարկումներ: Ու դրանք են հետաքրքիրը:

Ընտրության հետ կապված, կա վարկած /Ուելբեկ - Տարրական մասնիկներ/, որ հիմնականում ամեն ինչ կատարվում է օրինաչափ, որոշակի ազդակների թելադրանքով, ու այդ առումով տեսականորեն լիովին կանխատեսելի, բացի, բացի՛ մարդու կյանքում ընդամենը մի քանի անգամ, որոշակի կրիտիկական կետերում ծագած ընտրությամբ, երբ ուղեղը արտադրում է կամքի /ընտրության/ նեյրոններ՝ տարրական մասնիկներ, ու մարդը էդ պահին իսկապես ունենում ընտրության բացարձակ հնարավորություն, դառնում է իր ճակատագրի որոշողը՝ այսպես ասած:
Միևնույն ժամանակ, այլ հայացքով /Տոլստոյ - Պատերազմ և խաղաղություն. վերջաբան/ դա ևս կանխորոշված, կանխատեսելի գործողություն է, պարզապես մարդն ի վիճակի չէ ընդգրկել ամբողջ սիստեմի ինֆորմացիան, որպեսզի կապի իրար ամեն ինչը շղթայական ու դուրս բերի բոլոր օրինաչափությունները, այլ կերպ ասած՝ գուշակի ապագան:

[eduard30]

Բայց մի մոռացեք, որ սուտ կա աշխարհ արժի:

Կասես՞ էտ սուտը, որ աշխարհի արժեքը ունի

[յոգի]

Ամեն վախկոտ ստախոս է, բայց ոչ հակառակը։

[Katka]

Եթե ճշմարտությունը բավարար լիներ, սուտը չէին հորինի:

Սուտը հորինելու տեղը կարան ճշմարտությունը բավարար դարձնեն:

Մարդն ա էլի... ինչ հասկանաս՝ գլխին ինչ կփչի:

[Դեկադա]

Սուտը հորինելու տեղը կարան ճշմարտությունը բավարար դարձնեն:

Մարդն ա էլի... ինչ հասկանաս՝ գլխին ինչ կփչի:

Կատ. երբ ճիշտը չի բավարարում սկսում են ստել: Մարդն ա էլի...

[Firegirl777]

Հիմնականում մարդիկ ստում են կամ վախից, կամ ել շատ սիրելուց, որը նույնպես վախի մի տեսակն է դրսևորում այդ րոպեին.

[*e}|{uka*]

Կասես՞ էտ սուտը, որ աշխարհի արժեքը ունի

Ասում եմ արժեքավոր սուտ, չնայած դաժան օրինակ է: Ծանր հիվանդ է երեխան, և ծնողներ գիտեն այդ մասին: Ծնողը երբեք չի ասի իր երեխային ճշմարտությունը, կխաբի, կասի որ ամեն ինչ լավ է, շուտով կանցնի, չի ասի ճշմարտությունը որ նա մա..... է: Կամ պատերազմ է, թշնամին բռնել է հակառակորդ կողմից մի մարդու ու ստիպում է ասել, թե որտեղ են թաքնված մյուսները: Խաբելը այստեղ արժեքավոր է, քանի որ նրանից է կախված մարդկային կյանքեր: Ու նման այլ օրինակներ Էդուարդ ջան:

Ինչո՞ւ են մարդիկ ստում:

Պաշտպանվելու համար: Սուտը ոչ վատ սովորություն է, ոչ էլ բնավորության գիծ, ապրելակերպ ա: Մարդը իր կյանքի ընթացքում անընդհատ պաշտպանում է իրեն տարբեր գործոններից, տարբեր մարդկանց կողքին ապրելու համար: Բայց սուտ էլ կա սուտ էլ: Անեմեղ կիսաստի կողքը միշտ էլ կա մեդալի հակառակ կողմը` այլ սուտ, որը օգտագործել որպես զենք, չարիք, մարդկանց վնաս պատճառելու և այլն համարում եմ մեղք: Ուղղակի ամեն մեկը պետք է գիտակցի իր ստի աստիճանը ու տարբերի սուտը ճշմարտությունից, ամեն հարմար առիթի երկհարկանի հեքիաթներ չհորինի, ոչ մեկի չվնասի ու ամենակարևորը չզբաղվի ինքնախաբեությամբ:

[erexa]

Մարդիկ ստում են տարբեր նպատակներով: Օրինակ՝ մարդիկ կան, որոնք ստում են վախից ելնելով կամ դիմացինին չվստահելով կամ ինքնապաշտպանվելով կամ էլ դիմացինին չվիրավորելու նպատակով: Կան մարդիկ, որոնք պարզապես չեն կարող չստել և կան մարդիկ ,որոնք ստում են վատ նպատակով որպեսզի հասնեն իրենց ուզածին:

[Kuk]

Մարդիկ ստում են տարբեր նպատակներով: Օրինակ՝ մարդիկ կան, որոնք ստում են վախից ելնելով կամ դիմացինին չվստահելով կամ ինքնապաշտպանվելով կամ էլ դիմացինին չվիրավորելու նպատակով: Կան մարդիկ, որոնք պարզապես չեն կարող չստել և կան մարդիկ ,որոնք ստում են վատ նպատակով որպեսզի հասնեն իրենց ուզածին:

Երեխա ջան, բերածդ բոլոր օրինակները լրիվ տեղավորվում են էս նշածս հատվածի մեջ: Սենց թե նենց մարդ ստում ա իրա ուզածին հասնելու համար: Եթե մեկը գողություն ա արել, ու էդ ապրանքի տերը կացինը ձեռը կարմրած աչքերով եկել հարցնում ա՝ դու ե՞ս գողացել, գողացողի ուզածն էդ պահին ինքնապաշտպանվելն ա, ու իրա ուզածին հասնելու համար ստում ա՝ ասում ա՝ չէ Եթե շեֆը իրա քարտուղարուհու հետ սեքս անելուց ասում ա՝ մի ամիս ա չեմ լողացել, հո վրիցս հոտ չի՞ գալիս, քարտուղարուհու ուզածն էդ պահին շեֆին չվիրավորելն ա, ու իրա ուզածին հասնելու համար ստում ա՝ հոտից ռոզվի դառած դեմքով ասում ա՝ չէ

[erexa]

Երեխա ջան, բերածդ բոլոր օրինակները լրիվ տեղավորվում են էս նշածս հատվածի մեջ: Սենց թե նենց մարդ ստում ա իրա ուզածին հասնելու համար:

Կներես բայց համամիտ չեմ քեզ հետ և ասեմ ինչու՞ ենթադրենք՝ իմ նպատակն ա դիմացինիս վստահել և առանց վախենալու չստել, բայց երբ դիմացինս անվստահելի է, ես ստիպված ստում եմ իմ ուզածին չհասնելով: Իմ նպատակն ա դիմացինիս անկեղծ կարծիք հայտնել, բայց երբ հիշում եմ դիմացինս զգայուն կամ վիրավորվող մարդ ա ստիպված ստում եմ իմ ուզածին չհասնելով: Իմ նպատակն ա տվյալ սիտուացիայում չստել ինքնապաշտպանվելու համար, բայց երբ կողքիններս անհասկացող մարդիկ են, ստիպված ստում եմ ինքնապաշտպանվելու համար իմ ուզածին չհասնելով:

[Kuk]

Կներես բայց համամիտ չեմ քեզ հետ և ասեմ ինչու՞ ենթադրենք՝ իմ նպատակն ա դիմացինիս վստահել և առանց վախենալու չստել, բայց երբ դիմացինս անվստահելի է, ես ստիպված ստում եմ իմ ուզածին չհասնելով: Իմ նպատակն ա դիմացինիս անկեղծ կարծիք հայտնել, բայց երբ հիշում եմ դիմացինս զգայուն կամ վիրավորվող մարդ ա ստիպված ստում եմ իմ ուզածին չհասնելով: Իմ նպատակն ա տվյալ սիտուացիայում չստել ինքնապաշտպանվելու համար, բայց երբ կողքիններս անհասկացող մարդիկ են, ստիպված ստում եմ ինքնապաշտպանվելու համար իմ ուզածին չհասնելով:

Չէ, չկպավ՝ չեմ ներում

Եթե դու գիտես, որ դիմացինդ անվստահելի ա, էդ ժամանակ քո նպատակը չի լինի իրան վստահելը, եթե դիմացինդ վիրավորվող ու զգայուն մարդ ա, էդ ժամանակ քո նպատակը չի լինի իրան անկեղծ կարծիք հայտնելը ու սենց շարունակ: Եթե հակառակը պնդես, ուրեմն դու միամիտ ես, կամ միամիտ ձևանում ես, կամ փորձում ես միամիտ ձևանալ

Դժվար թե ոչ միամիտ մարդն իր առաջ նպատակ դնի անվստահելի մարդուն վստահել, դժվար թե ոչ միամիտ մարդն իր առաջ նպատակ դնի վիրավորվող, զգայուն մարդուն անկեղծ/վիրավորական կարծիք հայտնել:

[*e}|{uka*]

Ինչո՞ւ են մարդիկ ստում

Դե գիտեք ի՞նչ կա..... տարբեր պատճառներով: Մարդ կա ստում ա, որովհետև հավես ա, մարդ կա ստում ա զուտ ինքնապաշտպանման նկատառումներով, մարդ կա ստում ա, որովհետև սուտը ամենաճիշտն ա: Կարևորը ճշտախոս լինես, անտեղի տեղը չստես, ինքդ քեզ հավատաս՝ կարևոր չի սուտ ես ասում, թե՞ ճիշտ ու ամեն ինչ կլինի օքեյ:

Հ.Գ. ցուրտ ա...

[Freeman]

Սուտն էլ ա՞ մի հատ