Ընդհանրապես, երբ մի գրվածք երկար է լինում, մարդիկ մտածում են թե, այդ գրողը ժամանակ չի ունեցե՞լ մտածելու, որ այդքան երկար է գրել… Կարելի է հիշել Բերնարդ Շոի, (եւ միգուցե այլ մարդիկանց նման) խոսքերից, երբ նա մի երկար նամակ է գրում, ու ասում, կներեք, մտածելու ժամանակ չունեյի։

Եթե սեղմավեպը հնարավորություն տա նոր ընթերցողին գաղափար կազմել նորավեպի մասին, ապա ինչու չէ, շատ էլ լավ նպատակ ունի։ Միգուցե հետագայում հետաքրքրություն առաջանա այդ ընթերցողի մոտ, եւ նա կարդա նորավեպն ամբողջությամբ։