Չսիրած գործեր եք նշում , ասում եք սեղմավեպը կայֆ ա , պատկերացրու այն գիրքն ա ,որ միշտ ուզել ես կարդալ , ձեռքդ ա ընկել ու պարզվում ա սեղմավեպ ա:
Հա՜, էդ ահավոր ա: Բայց եկեք ճիշտը խոսենք. նշված գործերից ո՞ր մեկն է տուժում «սեղմելիս»: Ա՛յ, օրինակ, եթե փորձեին Հրանտ Մաթևոսյանի գործերը սեղմել, հաստատ կորուստը մեծ կլիներ: Որպես գաղտնիք ասեմ, որ «Սամվելը» թռնելով եմ կարդացել, բայց պարզվել է, որ ես էդ գրքից նույն չափ տեղյակ եմ եղել, որքան նրանք, ովքեր բոլոր էջերը կարդացել են, անգամ՝ երկու անգամ (տենց մարդիկ էլ են լինում ):