ՀԻմա լսե՛ք ինձ...
Դիցուք թե ես մի հատ վեպ եմ գրել...ահավոր երկար..տեղ-տեղ ձանձրալի, ասենք, տենց մի նայի, Սամվելոտ մի հատ վեպ..ես եմ գրել..ուզում ես կարդա, չես ուզում մի՛ կարդա..ուզում ես թռի, ուզում ես մի քանի անգամ «լռվի» նույն տեղում, քո գործն ա, բայց վերցնել կրճատել, սեղմել իմ գրածը դու հենց էլ իրավունք չունես, ոչ էլ քո իբր թե էկոնոմիստ ժամանակի կամ չէմիչէ թույլ նյարդերի համար ոչ ոք իրավունք չունի...ու ես Դերենիկի կամ Ռաֆոյի տեղը լինեի հիմա երկնքից մի երկու հատ «թուքումուր» կուղարկեի...
էս ի՞նչ գողական ստացվեց
Alize'e-ի խոսքերից
ՀԻմա լսե՛ք ինձ...
Մեջբերել
Էջանիշներ