Սեղմավեպ

[Mitre]

Վաճառքում հայտնվել են հայ դասական գրականության սեղմավեպեր՝ Վարդանանք,, Քաոս, Սամվել , Վերք Հայաստանի և Գևորգ Մարզպետունի:
Իմ կարծիքով այդ սեղմավեպը խայտառակություն է, մատուցում են ստեղծագործության հակիրճ բովանդակությունը, անտեսելով ձևը:
Դուք ին՞չ էք մտածում այս առթիվ:

[Amaru]

Մտածում եմ, որ շատ էլ լավ բան ա: Գլուխս չեմ կորցրել՝ Վարդանանք կամ Վերք Հայաստանի կարդամ... իսկ սեղմավեպերը հարմար են

[impression]

Շատ տարածված երևույթ է ամբողջ աշխարհում սեղմավեպ կոչեցյալը, ինձ համար ավելի նպատակահարմար է դա կոչել գրքի ադապտացված տարբերակ: Դա ոչ թե տեղաբնակների համար է նախատեսված, այլ ավելի շուտ լեզուն ուսումնասիրողների: Ասենք, շատ ավելի հեշտ է կարդալ դժվար բառերից "մաղված" վեպը, քան օրիգինալը: Դա գեղարվեստական արժեք չունի, ավելի շուտ՝ ուղղակի կրթական: Օրինակ ադապտացված անգլերեն կամ ֆրանսերեն /դրանց եմ ծանոթ/ գրքերի վրա միշտ նշվում է բարդության աստիճանը՝ սկսնակ, միջին, բարձր մակարդակ և այլն, ինչպես նաև օգտագործված բառերի քանակությունը: Այն ուղղված է նպաստելու տվյալ լեզուն ուսումնասիրողի լեքսիկան զարգացնելուն, ծանոթացնում է հիմանական արտահայտություններին ու հաճախ օգտագործվող բառերին: Դրական բան է, եթե որակով ու առանց ուղղագրական և կետադրական սխալների կարողանան անել, մեկ էլ վեպի իմաստը չկորի չափից դուրս "սեղմելուց":

[Chuk]

Շատ ճիշտ բաներ են, քանի որ այսպես թե այնպես կան մեծ քանակությամբ մարդիկ, ովքեր ամբողջովին չեն կարդալու: Իսկ այսպես կարող են գոնե բովանդակությանը ծանոթանալ:

[Kuk]

Չեմ կարդացել, չեմ էլ պատրաստվում կարդալ այսպես կոչված` սեղմավեպեր: Կարդում եմ ու կշարունակեմ կարդալ ստեղծագործություններն ամբողջությամբ:

[StrangeLittleGirl]

Վա՜յ, մի քանի տարի առաջ պիտի էդ սեղմավեպերը լինեին… Թե չէ «Վարդանանքն» ու «Վերք Հայաստանին» (բացի «Հառաջաբանից») էդպես էլ չկարդացի (չեմ փոշմանել դրա համար), «Քաոսն» ու «Սամվելն» էլ ժամանակի անիմաստ կորուստ էին:

[Mitre]

Վա՜յ, մի քանի տարի առաջ պիտի էդ սեղմավեպերը լինեին… Թե չէ «Վարդանանքն» ու «Վերք Հայաստանին» (բացի «Հառաջաբանից») էդպես էլ չկարդացի (չեմ փոշմանել դրա համար), «Քաոսն» ու «Սամվելն» էլ ժամանակի անիմաստ կորուստ էին:

Չսիրած գործեր եք նշում , ասում եք սեղմավեպը կայֆ ա , պատկերացրու այն գիրքն ա ,որ միշտ ուզել ես կարդալ , ձեռքդ ա ընկել ու պարզվում ա սեղմավեպ ա:

[StrangeLittleGirl]

Չսիրած գործեր եք նշում , ասում եք սեղմավեպը կայֆ ա , պատկերացրու այն գիրքն ա ,որ միշտ ուզել ես կարդալ , ձեռքդ ա ընկել ու պարզվում ա սեղմավեպ ա:

Հա՜, էդ ահավոր ա: Բայց եկեք ճիշտը խոսենք. նշված գործերից ո՞ր մեկն է տուժում «սեղմելիս»: Ա՛յ, օրինակ, եթե փորձեին Հրանտ Մաթևոսյանի գործերը սեղմել, հաստատ կորուստը մեծ կլիներ: Որպես գաղտնիք ասեմ, որ «Սամվելը» թռնելով եմ կարդացել, բայց պարզվել է, որ ես էդ գրքից նույն չափ տեղյակ եմ եղել, որքան նրանք, ովքեր բոլոր էջերը կարդացել են, անգամ՝ երկու անգամ (տենց մարդիկ էլ են լինում ):

[impression]

Օրինակ ""Քաոսը" եթե լավ սեղմեն, մի երկու հատ մանր-մունր "Խառնաշփոթ" դուրս կգա ոնց էլ չլինի, չէ՞:

[Mitre]

Օրինակ ""Քաոսը" եթե լավ սեղմեն, մի երկու հատ մանր-մունր "Խառնաշփոթ" դուրս կգա ոնց էլ չլինի, չէ՞:

'' Վերք Հայաստանից '' էլ երևի միայն քերծվածքներ

բայց ,եթե լուրջ , ամեն գործ չի որ կարելի է այդպես քամել, վերջապես հեղինակը ամեն տողի ու բառր վրա տքնել ե , չէ՞

[StrangeLittleGirl]

Օրինակ ""Քաոսը" եթե լավ սեղմեն, մի երկու հատ մանր-մունր "Խառնաշփոթ" դուրս կգա ոնց էլ չլինի, չէ՞:

Սեղմում ենք
Մարկոս Աղա Ալիմյանը մեռավ: Կտակը մնաց: Մեծ տղուն չէր ուզում տալ, որտովհետև ռուս կնիկ ուներ: Մյուս տղան փչացած էր: Էն երրորդն էլ փոքր էր, համ էլ փչացած էր: Հետո մեծ տղան լավն էր, դառավ վատը: Միջնակն էլ վատն էր, դառավ լավը: Փոքրն էլ փախավ:

Էս ա

[ivy]

Սեղմում ենք
Մարկոս Աղա Ալիմյանը մեռավ: Կտակը մնաց: Մեծ տղուն չէր ուզում տալ, որտովհետև ռուս կնիկ ուներ: Մյուս տղան փչացած էր: Էն երրորդն էլ փոքր էր, համ էլ փչացած էր: Հետո մեծ տղան լավն էր, դառավ վատը: Միջնակն էլ վատն էր, դառավ լավը: Փոքրն էլ փախավ:

Էս ա

Էհ, Բյուր, նման սեղմավեպից հետո արդեն հաստատ որ ոք չի ուզենա կարդալ «Քաոս»–ը, իսկ ինքն իրականում հեչ էլ վատ գործ չի։ Չգիտեմ դու ոնց, բայց ես տասներեք տարեկանում մեծ հետաքրքրությամբ ու հաճույքով եմ կարդացել։ Ու մի տեսակ էնպես չեմ ուզում, որ «Քաոս»–ի սեղմավեպ լինի, ափսոս է ախր...

[StrangeLittleGirl]

Էհ, Բյուր, նման սեղմավեպից հետո արդեն հաստատ որ ոք չի ուզենա կարդալ «Քաոս»–ը, իսկ ինքն իրականում հեչ էլ վատ գործ չի։ Չգիտեմ դու ոնց, բայց ես տասներեք տարեկանում մեծ հետաքրքրությամբ ու հաճույքով եմ կարդացել։ Ու մի տեսակ էնպես չեմ ուզում, որ «Քաոս»–ի սեղմավեպ լինի, ափսոս է ախր...

Ես էլ 15 տարեկանում զոռով եմ կարդացել, որ կարողանամ գրականության քննություն տալ: Ափսոս էր էդ ժամանակը, շա՜տ ափսոս:

[Lion]

Վաճառքում հայտնվել են հայ դասական գրականության սեղմավեպեր՝ Վարդանանք,, Քաոս, Սամվել , Վերք Հայաստանի և Գևորգ Մարզպետունի:
Իմ կարծիքով այդ սեղմավեպը խայտառակություն է, մատուցում են ստեղծագործության հակիրճ բովանդակությունը, անտեսելով ձևը:
Դուք ին՞չ էք մտածում այս առթիվ:

Համաձայն եմ: Ճիշտ բան չի...

[Ծով]

ՀԻմա լսե՛ք ինձ...
Դիցուք թե ես մի հատ վեպ եմ գրել...ահավոր երկար..տեղ-տեղ ձանձրալի, ասենք, տենց մի նայի, Սամվելոտ մի հատ վեպ..ես եմ գրել..ուզում ես կարդա, չես ուզում մի՛ կարդա..ուզում ես թռի, ուզում ես մի քանի անգամ «լռվի» նույն տեղում, քո գործն ա, բայց վերցնել կրճատել, սեղմել իմ գրածը դու հենց էլ իրավունք չունես, ոչ էլ քո իբր թե էկոնոմիստ ժամանակի կամ չէմիչէ թույլ նյարդերի համար ոչ ոք իրավունք չունի...ու ես Դերենիկի կամ Ռաֆոյի տեղը լինեի հիմա երկնքից մի երկու հատ «թուքումուր» կուղարկեի...
էս ի՞նչ գողական ստացվեց