Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

[Lion]

Էխ ժողովուրդ, ժողովուրդ... Ազնիվ խոսք, գիտեի, որ սենց կընկալեիք, դրա համար էլ երկար ժամանակ տատանվում էի` տեղադրել այս փոքրիկ հատվածը այստեղ թե ոչ: Դե իսկ հետո որոշեցի տեղադրել, այնուհանդերձ... Դե ինչ արած, ռազ սա իմ ստեղծագործական անկյունն է, այդ տողերն էլ ես եմ գրել – դրանք ըստ երևույթին արժանի են այստեղ լինելու:

Դե հիմի... ես եմ գրել, ուզում եք կախեք ինձ: Այ մարդ ես եմ գրել տենցա ստացվել... Մի օր, Հոկտեմբերյանի ուչեբկում, պլացի վրա կանգնած հորինել եմ, էդ էիք ուզում լսել?: Հորինել եմ, հետո հղկել...

Իսկ «չարության սերմեր»-ի պահով չեմ ուզում խորանալ. հասկացողը հասկացավ:

Ապրի Հայկօ-ն: Ըստ երևույթին նա ենթակա չէ որոշ աննկատ դրդումների...

Ի դեպ: Շարունակությունը չեմ տեղադրի - և պատճառներից գլխավորը այն պատճառով, որ այստեղ խոսվում է Մհերի, թեև լեգենդար Մհերի մասին: Իմ անունն էլ է Մհեր – դրա համար էլ չեմ ուզում, որ սա ինքնագովք ընկալվի...

[Գալաթեա]

Ի դեպ: Շարունակությունը չեմ տեղադրի - և պատճառներից գլխավորը այն պատճառով, որ այստեղ խոսվում է Մհերի, թեև լեգենդար Մհերի մասին: Իմ անունն էլ է Մհեր – դրա համար էլ չեմ ուզում, որ սա ինքնագովք ընկալվի...

Էս պահով մի փոքր ուշացել եք
Ընկալման մասին եմ ասում:
Իմ ընկալման

[Lion]

Ցավալի իրողություն... Ես էլ արդեն սկսել էի վստահություն տածել Ռազմական տարեգրքի հանդեպ

Ի դեպ, Վարպետ, "Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք"-ը պլագիատ է, արտագրություն, առաջին տողից մինչև վերջինը Բավարարեցի՞ Ձեր ներսը կրծող ցավը...

Գալաթեա

Դե հիմի...

[Ambrosine]

...Դե ինչ արած, ռազ սա իմ ստեղծագործական անկյունն է...

հենց այդ պատճառով էլ փոխի թեմայի անունը

[Lion]

հենց այդ պատճառով էլ փոխի թեմայի անունը

Երևի չէ... ամեն դեպքում իմ գրածների մեծ մասը "Ես սիրած մի աղջիկ ունեի" թեմայով է

[Տրիբուն]

Այսինք՞ն:

Network.am

Chuk-ի ցանած չարության սերմերը, տեսնում եմ, լավ պտուղներ են տալիս: Հարգելիներս, ես որևէ տեղ սա չեմ ներկայացրել որպես իմ ստեղծագործություն, թեև դրա իրավունքն ունեի և դա հաստատ պլագիատ չի, քանի որ Թոլքիենի հետ ընդհանուր է ընդամենը ՈՃԸ:

Լիոն, ես համաձայն եմ, փիղ էլ կար, մենակ քառատողեր մի գրի:

[Տրիբուն]

Ապրի Հայկօ-ն: Ըստ երևույթին նա ենթակա չէ որոշ աննկատ դրդումների...

Իրոք որ, Հայկօ-ի գնահատակն ամենից անաչառն ու օբյեկտիվն էր:

Հայկօ, մեռաաա:

Ավելացվել է 2 րոպե անց

Ի դեպ: Շարունակությունը չեմ տեղադրի - և պատճառներից գլխավորը այն պատճառով, որ այստեղ խոսվում է Մհերի, թեև լեգենդար Մհերի մասին: Իմ անունն էլ է Մհեր – դրա համար էլ չեմ ուզում, որ սա ինքնագովք ընկալվի...

Ես տարածքում մի հատ էլ Մհեր գիտեմ, կարամ կանչեմ իրան ստեղ, որ քեզ մենակ չզգաս, Լիոն ջան: համ էլ կարող ես անկաշկանդ մնացած մասը տեղադրել, իմ իմացած Մհերը հաճույքով իր վրա կվերցնի:

[Տրիբուն]

Սույն քառատողը նվիրում եմ Բասենի ճակատամարտին, մ.թ.ա 160:
Ստեղծագործությունն ամբողջությամբ իմն է, ոճը նման է 20-րդ դարի անհայտ գրողի ոճին:

Կռվում էին։ Սուրում էր մի իրիկնային մարմանդ քամի։
Դեմը Սելևկյան զորքն էր՝ հազարամյա մի թշնամի։
Սֆինքսի պես հսկայական, շեկ փղերը դրած հողին՝
Նա կտրել էր արևակամ մեր բանակի կարմիր ուղին։-

[Chuk]

Դե հիմի... ես եմ գրել, ուզում եք կախեք ինձ: Այ մարդ ես եմ գրել տենցա ստացվել... Մի օր, Հոկտեմբերյանի ուչեբկում, պլացի վրա կանգնած հորինել եմ, էդ էիք ուզում լսել?: Հորինել եմ, հետո հղկել...

Իսկ «չարության սերմեր»-ի պահով չեմ ուզում խորանալ. հասկացողը հասկացավ:

Շարունակեմ չարության սերմեր ցանելս (ի դեպ պատմական հիշողությանդ հիշեցնեմ, որ մի քանի օր առաջ այլ թեմայում գրել էիր, որ իմ գրածներում չարություն չկա ու դա քեզ ուրախացնում է կամ նման մի բան): Ինչևէ:

Եթե քո ստեղծագործության կողքին գրված լիներ. «փոխադրված է Տոլկինի «Մատանիների Տիրակալը» գրքի այսինչ տողերից» ապա ամեն ինչ նորմալ կլիներ: Աշխարհում շատ գրողներ են զբաղվում թարգմանությամբ, փոխառությամբ կամ փոխադրությամբ: Սակայն կա սուրբ կանոն. այդ մասին ասվում է:

Ասում եմ, որ ոչ մի տեղ չես ասում, որ քո գրածը չի: Հիշեցնեմ, որ գրառմանդ մեջ ոչ մի բան չկա, որ դա կհուշեր: Ավելին, երբ գովասանք լսեցիր, դրանից հետո էլ չասեցիր. «Սիրելի Դայանա, շնորհակալություն, ես սա փոխադրել էի Տոլկինի...»:

Ինչևէ: Երբ չի գրվում այդ մասին, որքան էլ որ գեղեցիկ ու լավ ստացված լինի, այն մնում է միայն որպես ԳՐԱԳՈՂՈՒԹՅՈՒՆ, որն օրինակ իմ կողմից ամենաչսիրած երևույթներից մեկն է:

Ավելին ասեմ. ես քո մյուս ստեղծագործությունները ԴԵՌ չեմ կարդացել, բայց հիմա կարդալու դեպքում, եթե անգամ հավանեմ, ապա մեջս կասկած է մնալու, որ գուցե քոնը չեն: Ու պատճառը նորից սրա աղբյուրը չնշելն էր, մինչև այն պահը, երբ կոնկրետ մեջբերեցի այն, ինչի մի քանի տողը փոխել էիր:

Այնպես որ քաղիր չարությանս պտուղները, բայց մի մոռացիր հասկանալ, որ դրանք ցանվում են քո գործողությունների ու արարքների արդյունքում

[Lion]

Chuk

Շարունակեմ չարության սերմեր ցանելս

Չարության սերմեր ցանողը սովորաբար ինքն է դրանք հավաքում...

(ի դեպ պատմական հիշողությանդ հիշեցնեմ, որ մի քանի օր առաջ այլ թեմայում գրել էիր, որ իմ գրածներում չարություն չկա ու դա քեզ ուրախացնում է կամ նման մի բան):

Այո - սակայն դժբախտաբար նույն չաևությունը հետագայում հայտնվեց քո գրվածքի մեջ… Ըստ երևույթին քեզ հանգիստ չի տալիս, որ գրքի ինքնարժեքի հարցով սխալ դուրս եկար… Ընդ որում ոչ միայն սխալ դուրս եկար, այլև դրժեցիր հրապարակավ տված խոսքդ

Մենք տպագրատուն չունենք, սակայն եթե իսկապես ցանկանում ես, ապա կարող եմ կապել համապատասխան տպարրանների հետ: Գնի հաշվարկդ, հենց հիմա ասեմ, սխալ է: Պրիմիտիվ 6-ի բաժանումն այս դեպքում չի անցնում: Ինչևէ, եթե հետաքրքրում է, ապա կկապվես իմ հետ կապի անհատական միջոցներում, իսկ եթե վերջում կպարզվի որ ես սխալ եմ ասել կամ չափազանցրել եմ, ապա հրապարակային ներողություն կխնդրեմ: Սակայն ես հակված եմ կարծել, որ քեզ բավական թանկ գին են ասել:

http://www.akumb.am/showthread.php?t=9697&page=2

և ներեղություն չխնդրեցիր… Դժբախտբար այս հանգամանքը, որը մատնանշվեց իմ կողմից այստեղ

http://www.akumb.am/showthread.php?t=34101

քո մոտ ծնեց հենց այն չարությունը, որը ես մատնանշում եմ և որը դու չկարողացար զսպել: Քո իրավունքն է - եղիր չար...

Եթե քո ստեղծագործության կողքին գրված լիներ. «փոխադրված է Տոլկինի «Մատանիների Տիրակալը» գրքի այսինչ տողերից» ապա ամեն ինչ նորմալ կլիներ: Աշխարհում շատ գրողներ են զբաղվում թարգմանությամբ, փոխառությամբ կամ փոխադրությամբ: Սակայն կա սուրբ կանոն. այդ մասին ասվում է:

Ոչ, ոչ և կրկին անգամ ոչ… Իմ գրվածքի կողքին չէր կարող դա գրված լինել, քանի որ սա ոչ փոխադրված է և ոչ էլ թարգմանված: Ցանկացած ողջամիտ մարդ, որը կկարդա այդ 2 բանաստեղծությունները, ակնհայտորեն կտեսնի դա: Նմանությունը, որը նախ և առաջ կայանում է գաղափարական ասպեկտով, կա - 2 բանաստեղծություններում էլ ակնհայտ է նոր արքայի ի հայտ գալոը պահը: Սակայն սյուժետային գիծը, որ իմ դեպքում վերաբերվում է Հայ ժողովրդին, օգտագործված բառերը, բանաստեղծության ներքին ֆոնը, կառուցվածքը /հիշեցնեմ թեկուզ այն, որ իմ մոտ 3 տուն է, Թոլքիենի 2-ի դիմաց/, բոլոր հիմքերը տալիս են ասելու, որ սա հաստատ պլագիատ կամ թարգմանություն չէ...

Ասում եմ, որ ոչ մի տեղ չես ասում, որ քո գրածը չի: Հիշեցնեմ, որ գրառմանդ մեջ ոչ մի բան չկա, որ դա կհուշեր: Ավելին, երբ գովասանք լսեցիր, դրանից հետո էլ չասեցիր. «Սիրելի Դայանա, շնորհակալություն, ես սա փոխադրել էի Տոլկինի...»:

Իսկ ո՞վ ասաց, որ իմ գրածը չի… Կարծես ես հենց հակառակն եմ ասում: Ավելին, եթե այն տեղադրվել է իմ նիկի տակ, հենց միայն դա պետք է հուծի, որ գրածն իմն է...

Ինչևէ: Երբ չի գրվում այդ մասին, որքան էլ որ գեղեցիկ ու լավ ստացված լինի, այն մնում է միայն որպես ԳՐԱԳՈՂՈՒԹՅՈՒՆ, որն օրինակ իմ կողմից ամենաչսիրած երևույթներից մեկն է:

Սա գրագողություն չէ:

Ավելին ասեմ. ես քո մյուս ստեղծագործությունները ԴԵՌ չեմ կարդացել, բայց հիմա կարդալու դեպքում, եթե անգամ հավանեմ, ապա մեջս կասկած է մնալու, որ գուցե քոնը չեն: Ու պատճառը նորից սրա աղբյուրը չնշելն էր, մինչև այն պահը, երբ կոնկրետ մեջբերեցի այն, ինչի մի քանի տողը փոխել էիր:

Ուզում ես կարդա, ուզում ես չէ - ուզում ես գովիր, ուզում ես փնովիր... չարությամբ ու մաղձով լի կարծիքները նձ քիչ են հետաքրքրում: Փառք աստծո, նորմալ մարդիկ նորմալ վերաբերմունք արդեն դրսևորել են իմ գրածի նկատմամբ...

Այնպես որ քաղիր չարությանս պտուղները, բայց մի մոռացիր հասկանալ, որ դրանք ցանվում են քո գործողությունների ու արարքների արդյունքում

Այնպես որ քաղիր չարությանս պտուղները, բայց մի մոռացիր հասկանալ, որ դրանք ցանվում են քո գործողությունների ու արարքների արդյունքում

[Գալաթեա]

Գալաթեա

Դե հիմի...

Դե հա

[Արշակ]

Lion, երբ Չուկը ցույց տվեց Թոլքիենի ստեղծագործությունը, սկզբում կարծես ընդունեցիր, որ գրածդ բանաստեղծությունը նրանից է փոխառված։ Ահա քո խոսքերը.

Մալադեց: Հիմքը իհարկե դա էր… Ի դեպ – ամենևինչ էլ չնսեմացնելով Թոլքիենի դերը, ասեմ, որ “Պահապաններ”-ին աննման հմայք է տալիս նաև դրանց հայերեն թարգմանության անչափ բարձր որակը – կեցցե թարգմանիչը:

Հարգելիներս, ես որևէ տեղ սա չեմ ներկայացրել որպես իմ ստեղծագործություն, թեև դրա իրավունքն ունեի և դա հաստատ պլագիատ չի, քանի որ Թոլքիենի հետ ընդհանուր է ընդամենը ՈՃԸ:

Հետո հրաժարվում ես, թե ընդհանրապես նրանից օգտվել ես.

Ոչ, ոչ և կրկին անգամ ոչ… Իմ գրվածքի կողքին չէր կարող դա գրված լինել, քանի որ սա ոչ փոխադրված է և ոչ էլ թարգմանված: Ցանկացած ողջամիտ մարդ, որը կկարդա այդ 2 բանաստեղծությունները, ակնհայտորեն կտեսնի դա: Նմանությունը, որը նախ և առաջ կայանում է գաղափարական ասպեկտով, կա - 2 բանաստեղծություններում էլ ակնհայտ է նոր արքայի ի հայտ գալոը պահը: Սակայն սյուժետային գիծը, որ իմ դեպքում վերաբերվում է Հայ ժողովրդին, օգտագործված բառերը, բանաստեղծության ներքին ֆոնը, կառուցվածքը /հիշեցնեմ թեկուզ այն, որ իմ մոտ 3 տուն է, Թոլքիենի 2-ի դիմաց/, բոլոր հիմքերը տալիս են ասելու, որ սա հաստատ պլագիատ կամ թարգմանություն չէ...

Իսկ ո՞վ ասաց, որ իմ գրածը չի… Կարծես ես հենց հակառակն եմ ասում: Ավելին, եթե այն տեղադրվել է իմ նիկի տակ, հենց միայն դա պետք է հուծի, որ գրածն իմն է...

Սա գրագողություն չէ:

Lion, եթե հենց սկզբից ազնվորեն գրեիր, որ նմանակել ես Թոլքիենի ստեղծագործությունից, ապա կասեի, որ հաջող բան է ստացվել, լրիվ անկեղծ։ Բայց երբ դա ներկայացնում ես քո ստեղծագործությունների թեմայում, առանց նշելու որ փոխառված է, ապա կարծում եմ լրիվ բնական է ընթերցողների այսպիսի ռեակցիան։ Բողոքելու տեղ չունես։
Ակնհայտորեն գրագողություն է ստացվում։ Ու եթե Թոլքիենի մոտ երկու տուն է, իսկ դու երրորդ տունն ես ավելացրել, դա դեռ ապացույց չի, թե պլագիատ չի։ Օրինակ, ցանկացած բանաստեղծություն կարելի է վերցնել ու մեջը մի տուն ավելացնել, դրանով հո գրագողության հետքերը չկորա՞ն։
Ու ինչքան էլ պնդես, որ քո գրածը Թոլքիենի ստեղծագործության հետ կապ չունի, որևէ ընթերցող չես գտնի, որը էդ երկուսը իրար կողքի կարդալով չի տեսնի ակնհայտ նմանակումը։

[Lion]

Lion, երբ Չուկը ցույց տվեց Թոլքիենի ստեղծագործությունը, սկզբում կարծես ընդունեցիր, որ գրածդ բանաստեղծությունը նրանից է փոխառված։ Ահա քո խոսքերը.

Ամենևն ոչ: Հենց քո բերած տողերում ես գրել եմ

Մալադեց: Հիմքը իհարկե դա էր…

Պարզաբանում եմ ՀԻՄՔ բառը կոնկրետ դեպքում. որևէ փաստ կամ երևույթ, որը բխեցնում է մեկ ուրիշ փաստ կամ երևույթ… Այսպիսով - ես ինչպես միշտ, այնպես էլ այս տողերով ընդունում եմ, որ հիմքը, այսինքն իդեան, արմատը, մղումը Թոլքիենն էր, սակայն ես միաժամանակ ոչ պակաս հաստատակամությամբ պնդում եմ նաև, որ իմ բանաստեղծության վրա արված աշխատանքը այն աստիճան էականորեն է փոխում հիմքը, որ իրավունք ունի դասվել առանձին ստեղծագործությունների շարքը և չհամարվել պլագիատ

[Արշակ]

Ամենևն ոչ: Հենց քո բերած տողերում ես գրել եմ

Պարզաբանում եմ ՀԻՄՔ բառը կոնկրետ դեպքում. որևէ փաստ կամ երևույթ, որը բխեցնում է մեկ ուրիշ փաստ կամ երևույթ… Այսպիսով - ես ինչպես միշտ, այնպես էլ այս տողերով ընդունում եմ, որ հիմքը, այսինքն իդեան, արմատը, մղումը Թոլքիենն էր, սակայն ես միաժամանակ ոչ պակաս հաստատակամությամբ պնդում եմ նաև, որ իմ բանաստեղծության վրա արված աշխատանքը այն աստիճան էականորեն է փոխում հիմքը, որ իրավունք ունի դասվել առանձին ստեղծագործությունների շարքը և չհամարվել պլագիատ

Արդեն բառախաղով ես զբաղվում։
Lion, «Գրական նմանակումներ» թեման տեսե՞լ ես։ Քո գրածը էնքանով առանձին ստեղծագործություն կարելի է համարել, ինչքանով սրանցից յուրաքանչյուրը։ Ստեղ եղած նմանակումներից յուրաքանչուրում նմանակողի որոշ ստեղծագործական ներդրումը կա։ Ու էդքանով կարելի է ստեղծագործություն համարել։ Հարցը դրանում չի։ Ընդ որում, դրանք ևս դրված են «ստեղծագործողի անկուն» բաժնում։ Բայց դրանք չեն դադարում նմանակում լինել։ Իսկ քո գրածի ու այդ թեմայում գրածների սկզբունքային տարբերությունն այն է, որ այնտեղ գրողները հենց սկզբից ներկայացրել են որպես այլ ստեղծագործությունից փոխառություն, նմանակում, իսկ դու՝ ոչ։ Դու այն դրել ես քո ստեղծագործությունների մեջ, ներկայացրել ես որպես քո սեփական առանձին ստեղծագործություն՝ մի բառ անգամ չասելով սկզբնաղբյուրի մասին։
Հենց դրանով էլ քոն գրածը դառնում է գրագողություն, իսկ այն թեմայում եղածները՝ ոչ։

[Lion]

Սկզբունքորեն համաձայն չեմ… Ո՞րն է իմ գրածի և Թոլքիենի գրածի նմանությունը: Ընդամենը սյուժետային գիծը: Իսկ կներեք, արքայի վերադարձի մասին գրելը Թոլքիենի բացառիկ իրավո՞ւնքն է: Իհարկե ոչ...