User Tag List

Էջ 3 18-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 263 հատից

Թեմա: Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

  1. #31
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    P.S.

    Գաղտնի

    ԶԵԿՈՒՑԱԳԻՐ

    -- , -- , 200- թ. ՀՀ ՊՆ N զորամաս

    Ք Ա Ղ Վ Ա Ծ Ք

    "… ՀՀ ՊՆ N գնդի N գումարտակը, շարժվելով մեկ վաշտի կազմով ՊԲ N պաշտպանական շրջանում պաշտպանական բնագիծն անցած հակառակորդի հատուկ նշանակության դիվերսիոն խմբի դեմ, որն ըստ գերիների ցուցմունքների նպատակ ուներ պայթեցնել Սարսանգի ջրամբարը և իրականացնել մի շարք այլ դիվերսիոն գործողություններ, նրան հասավ ՊՇ N տեղամասում ու անակնկալ հարձակումով գրեթե ոչնչացրեց թշնամուն այն պահին, երբ վերջինս շրջապատել էր սվին-դանակներով զինված և կատաղորեն պաշտպանվող ՀՀ ՊՆ Զինված ուժերի համազգեստով երկու զինծառայողների…
    … ՀՀ ՊՆ Զինված ուժերի համազգեստով զինծառայողները ծանր վիրավորված և ուշակորույս վիճակում ուղղաթիռով հասցվել են ՀՀ ԶՈւ N հոսպիտալը, որտեղ իրականացված բժշկական միջամտությունից հետո նրանց վիճակը շարունակում է մնալ ծանր, բայց կայուն՝ առանց կյանքի համար հետագա սպառնալիքի: Իրականացված միջոցառումների արդյունքում պարզվել է, որ զինծառայողներից մեկը ՀՀ ՊՆ N զորամասի N գումարտակի N վաշտի ջոկի հրամանատար, կրտսեր սերժանտ Տիգրան Վարդանի Պետրոսյանն է, իսկ մյուսը՝ նույն ջոկի հրաձիգ Վահան Գրիգորի Հովսեփյանը…
    … Հիմք ընդունելով ՊՇ N տեղամասում և շրջակայքում տեղի ունեցած մարտի պատկերը, գերիների ցուցմունքները, վերոհիշյալ զինծառայողների ցուցաբերած զինվորական հմտությունն ու անձնական մեծ խիզախությունը, միջնորդում եմ նրանց՝ ՀՀ պաշտպանության ժամանակ ցուցաբերած առանձնահատուկ ծառայությունների համար ներկայացնել կառավարական պարգևի…"



    ՀՀ ՊՆ N զորամասի հրամանատար



    Երևան
    02.10.2006
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 01.09.2008, 12:55:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    StrangeLittleGirl (26.12.2009)

  3. #32
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Լոռւթյունը համաձայնության նշան է??
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. #33
    ginger Dayana-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.10.2006
    Գրառումներ
    5,421
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լոռւթյունը համաձայնության նշան է??
    էս ինչ էր

  5. #34
    ginger Dayana-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.10.2006
    Գրառումներ
    5,421
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Տիգրանի ու Վահանի պես տղաների կարիք մեր երկիրը , չէ չէ, մեր հայրենիքը՝ շատ ունի

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Nare-M (29.08.2010)

  7. #35
    ո՛չ այնքան պարապ մարդ Ջուզեպե Բալզամո-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.11.2007
    Հասցե
    Ստեղարենք
    Գրառումներ
    621
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Վատ չէր: Բայց մի բանի պակաս եմ զգում: Մի քիչ չոր էր, փաստաթղթային: Դեռ չգիտեմ ինչն է պակաս… մնա մի հատ էլ երեկոյան կարդամ՝ տեսնեմ
    Կյանքի իմաստը քեզ կերտելու մեջ չէ , այլ` քեզ գտնելու...

  8. #36
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մեջբերում Dayana-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    էս ինչ էր
    Եսիմ??

    Տիգրանի ու Վահանի պես տղաների կարիք մեր երկիրը , չէ չէ, մեր հայրենիքը՝ շատ ունի
    Իհարկե: Պերճ Զեյթունցյանը մի լավ խոսք ունի...

    կենցաղում հաճախ մանրախնդիր, գլուխ պահող ու կռվարար, հենց դանակը հասնում է ոսկորին, հայ տղամարդը դառնում է առյուծ - վատ չի ասված մեր ազգի բնավորության մասին

    Վատ չէր: Բայց մի բանի պակաս եմ զգում: Մի քիչ չոր էր, փաստաթղթային: Դեռ չգիտեմ ինչն է պակաս… մնա մի հատ էլ երեկոյան կարդամ՝ տեսնեմ
    Կսպասեմ կարծիքիդ, եղբայր
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  9. #37
    անհայտ մարդ Հակոբ Գեւորգյան-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.07.2006
    Գրառումներ
    526
    Բլոգի գրառումներ
    17
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Որոշ մարդիկ Աստղային Կառնավալի (պարահանդեսի) ժամանակ փոխվում են՝ մտածելակերպով։ Այդ փոփոխումը նաեւ ազդում է շրջապատի վրա։ Ու ասվում է,–Ես սիրած մի աղջիկ ունեի…

  10. #38
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մեջբերում Հակոբ Գեւորգյան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Որոշ մարդիկ Աստղային Կառնավալի (պարահանդեսի) ժամանակ փոխվում են՝ մտածելակերպով։ Այդ փոփոխումը նաեւ ազդում է շրջապատի վրա։ Ու ասվում է,–Ես սիրած մի աղջիկ ունեի…
    Չհասկացա, ինչ նկատի ունեիր
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  11. #39
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մթամած ամպը

    Քաղաքի վրա կախվել էր ծանր ու մթամած մի ամպ: Կախվել էր ու իր հետ բերել տխրություն, կախվել էր ու իր հետ բերել անորոշություն...
    Ինչքա՞ն ժամանակ է, որ դու չկաս իմ կյանքում: Ասենք չէ, հարցը նույնիսկ ժամանակը չէ: Հայտնվեցիր դու իմ կյանքում որպես մի աննման էակ ու կորար...: Դու ուղղակի կորար: Ասենք գուց և ես կորցրի քեզ, ո՞վ գիտի: Այն ժամանակ ես իմ երջանկությունը գտել էի Էլենի հրաշալի ժպիտի մեջ և առանձնակի ուշադրություն չդարձրեցի էլ քեզ նման մի աղջնակի վրա: Բայց հետո ես կորցրի քեզ... կամ գուցե դու կորար... Դե ասենք դա կարևոր էլ չի: Դու չկաս... ու քո փոխարեն կա ընդամենը մի աղոտ հույս. գուցե դու մի օր կվերադառնաս, գուցե և ես մի օր կրկին կգտնեմ քեզ... Սակայն առայժմ քո ներկայությունը չի զգացվում...
    Փոխարենը զգացվում է մենակություն կոչվող մի տարօրինակ ու գորշազգեստ արարածի ներկայությունը: Նա վաղուց է ինձ հետ: Կարելի է ասել նույնիսկ, որ նա ինձ չի էլ լքում: Առավոտյան, մի համառ մուրացկանի պես, այն կդարանի ինձ տան շքամուտքում և ես ողջ օրվա ընթացքում այլևս չեմ կարողանա պոկվել նրանից: Կհետևի ինձ այդ տարօրինակ անծանոթը, կնստի ինձ հետ մեքենաս ու կգա հետս մինչև աշխատանքիս վայրը: Այստեղ ես հերթական անգամ կփորձեմ լքել նրան. մի միամիտ հույսով արագորեն դուրս կգամ մեքենայիցս ու կփակեմ բոլոր դռները: Բայց ես հո գիտեմ, ուղղակի չեմ կարող չիմանալ, որ երբ ես ներս մտնեմ աշխատասենյակս, նա արդեն նստած կլինի սենյակիս ամենահեռվի անկյունում. նստած կլինի ուղղակի գետնին, գլուխը դրած կլինի ծնկներին ու ողջ օրը հայացքը չի կտրի ինձնից...
    Քաղաքի վրա կախվել էր ծանր ու մթամած մի ամպ: Այն էլեկտրականությամբ էր լցրել շրջապատը, ստեղծել էր արտաքինից խաղաղ, սակայն սպասելիքներով ու անորոշ սպասումներով հագեցած մի օր: Ես դուրս եկա սենյակիցս ու արագորեն փակեցի դուռը: Գիտեի իհարկե, որ դրանով ոչինչ չի փոխվի, որ մենակության գորշազգեստ ուրվականը միայն կծիծաղի իրենից փախչելու իմ այդ փորձի վրա, գիտեի նաև, որ նա արդեն սպասում է ինձ մեքենայիս մեջ: Ու ես իհարկե չզարմացա էլ, երբ դիմապակուցս վերև գտնվող հայելու մեջ տեսա նրա դժգույն ու հոգնած հայացքը:
    Արդեն ինչքա՞ն ժամանակ է, որ ես փորձում եմ փախչել քեզնից: Ճիշտն ասած չեմ էլ հիշում: Երևի վաղուց էր դա, շա՜տ վաղուց, երբ հանդիպեցիր դու ինձ ու ինքդ քեզ որոշեցիր, որ մենք այլևս չենք բաժանվի: Ես արդեն սովորել եմ քո ներկայությանը, իմ գորշազգեստ ուրվական, կարելի է ասել, որ ես նույնիսկ չեմ էլ զգում քեզ: Ավելի շուտ ոչ, զգում եմ, ուղղակի ուշադրություն չեմ դարձնում, զգում եմ, սակայն արդեն սովորել եմ քեզ: Դու գրեթե միշտ ինձ հետ ես: Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ես քեզ չեմ զգում կամ մոռանում եմ քո մասին: Սակայն դու ունես մի վատ սովորություն, որը հաճախ անտանելի է դարձնում քեզ: Դա քո մասին մշտապես հիշեցնելն էր: Ու դու չես խորշում քո մասին հիշեցնել բոլոր ձևերով ու միջոցներով: Հենց մի քանի օր առաջ չէ՞ր, որ ինձ, ում թվում էր, թե պոկվել է քեզնից, դու հյուր եկար սեփական զորամասի պատից ցատկած և դեպի տուն շտապող մի զինվորի կերպարանքով: Ես ինքս էլ էի այդ զորամասում ծառայել ու դրա համար էլ ամեն անգամ, երբ մեքենայովս անցնում էի դրա մոտով, միշտ մի պահ դանդաղեցնում էի ընթացքս ու հայացք գցում այդ զորամասին: Այս անգամ էլ այդպես եղավ և ես, երբ նկատեցի պատից ցատկած զինվորին, ուղղակի չկարողացա զսպել ինձ. կանգնեցրի մեքենաս ու վերցրեցի այդ զինվորին: Ես ի՞նչ իմանայի, որ նրա անտարբեր շուրթերից ես կլսեմ այն մասին, որ դու, աննման հոգու տեր ու փայլող աչքերով իմ հիանալի Էլեն, դու, որ գեղեցկությամբ ու անկրկնելի երջանկությամբ էիր լցրել իմ կյանքը ծառայությանս տաղտկալի երկու տարիների ու դրան հաջորդող մեկուկես տարվա ընթացքում, դու, որի պակասը ես երբեք չեմ դադարի զգալ, մի քանի օր առաջ ամուսնացել ես... Զինվորը պատմեց այդ մասին ծիծաղելով ու դրան առանձնապես կարևորություն չտալով էլ: Դե ես ինքս էլ չուզեցի կենտրոնանալ այդ փաստի վրա: Սակայն այն բանից հետո, երբ ես նրան հասցրեցի իրենց տուն ու նա իջավ մեքենայիցս, առաջին անգամ երկար ընդմիջումից հետո, ես դիմապակուս հայելու մեջ կրկին տեսա իմ գորշազգեստ ուրվականին՝ մենակության ուրվականին...: Մենք վաղուցվա ծանոթների նման լուռ ողջունեցինք իրար ու դու սկսեցիր պատմել աննման հոգու տեր ու փայլող աչքերով մի կնոջ մասին: Դու նայեցիր ինձ ու, կարծես թե հաճույք ստանալով պատմածիցդ, սկսեցիր ներկայացնել ճշմարտությունը... Էխ դո՜ւ, գորշազգեստ իմ ուրվական, իհարկե դու ճիշտ էիր, երբ ասացիր, որ նա միակն կինն էր իմ կյանքում, որ պարգևեց ինձ պարզ, տղամարդկային մի երջանկություն: Դու առանձնապես չհեռացար էլ ճշմարտությունից, երբ ասացիր նաև, որ ես ինքս էլ միակ տղամարդն էի այդ կնոջ կյանքում, որը իրեն տվեց իրական երջանկություն, որ զգացնել տվեց նաև իրեն, որ նա կին է, որ նա իրոք երջանիկ է: Ասենք դու կարող էիր նույնիսկ չասել էլ այդ մասին, չէ որ ես ինքս էի բազում անգամներ տեսել նրա աչքերի փայլը կախարդական հնչյուններով լցված անկրկնելի ժամերի ընթացքում, լսել էի հմայիչ շշուկի վերածված նրա ձայնը ու վայելել այն, չէ որ ես ինքս էի զգացնել նրա ձեռքերի նուրբ շոյանքը, վայելել նրա բավարարված ժպիտը ու հիացել երջանկության արցունքներից փայլող նրա աչքերով... Իսկ հետո եկավ արթնացումը, դաժան, թեև ոչ անսպասելի արթնացումը, երբ դու, անկրկնելի հոգու տեր իմ Էլեն, հանդիպեցիր նրան, ում հետ էլ անվերադարձ կերպով պետք է կապեիր քո հետագա կյանքը: Մենք բաժանվեցինք, իսկ մի քանի ամիս հետո տարօրինակ ու գորշազգեստ մի ուրվական հյուր եկավ ինձ սեփական զորամասի պատից ցատկած և դեպի տուն շտապող հասարակ զինվորի կերպարանքով...
    Դու տարօրինակ մի երևույթ ես: Դու հաճախ ստիպում ես մարդուն դիմել անկանխատեսելի քայլերի ու հրաժարվել տրամաբանությունից: Սակայն դու ունես նաև ավելի վատ մի հատկանիշ, քանի որ հաճախ ստիպում ես մարդուն խաբվել քո ներշնչած զգացմունքներից: Կարծես մի խաբեբա գիտնականի պես՝ դու մարդկանց ներշնչում ես զգացումներ, որոնք նրանք իրականում չեն զգում, դու զգացնել ես տալիս մարդկանց, որ նրանք իբր թե սիրում են, այն դեպքում, երբ իրականում նրանք ուղղակի ձգտում են փախչել մենակությունից: Այո, մենակությունից, իմ գորշազգեստ բարեկամ, հաճախ հենց մենակությունից է մարդուն թվում, որ նա սիրում է իրեն ճիշտ ժամանակին հանդիպած անծանոթուհուն: Էլենից հետո քանի-քանիսի հետ եմ ես նույն բանը զգացել. հանդիպում ես հերթական կնոջը ու նրա հայացքի մեջ փնտրում մենակությանդ գաղտնիքը: Բայց ամեն անգամ էլ, անխուսափելիորեն պարտված մենակությունը հաղթահարելու քո անմիտ փորձերից, բաժանվում ես նրանից ու խոստանում կրկին զանգահարել: Սակայն երբեք էլ երկրորդ անգամ չես զանգահարում, քանի որ զգում ես, ուղղակի տղամարդկային ինչ-որ վեցերորդ զգայարանում քեզ համար պարզում ես, որ նա անկարող է հագեցնել ներսդ կրծող մենակության ծարավը, որ այդ ամենը կեղծ է ու երբեք էլ չի փոխարինի պարզ ու մարդկային մի ժպիտի...
    Ես արգելակեցի ու կանգնեցրի մեքենաս մայթեզրի մոտ: Ոչ, այսպես այլևս չի կարող շարունակվել: Ձեռքս տարա հեռախոսիս, փնտրեցի վերջերս հետը ծանոթացած ու դուրս եկած աղջկա համարը, հավաքեցի այն, սակայն միանգամից էլ անջատեցի հեռախոսս. հայացքս ընկել էր դիմապակու վրա գտնվող հայելուն ու ես տեսել էի հաղթական ժպիտից աղճատված քո դեմքը: Քո այդ ժպիտը վերջնականապես զայրացրեց ինձ: Ես շրջվեցի, նայեցի ուղիղ աչքերիդ և, օ՜ զարմանք, դու առաջին անգամ խոսեցիր հետս.
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  12. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (28.08.2011), Nadine (29.09.2009), Nare-M (29.08.2010)

  13. #40
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    - Դեռ չե՞ս հոգնել այս ամենից,- գոռոզ կերպով նետեցիր դու,- ինչո՞ւ անջատեցիր հեռախոսդ...
    - Դա քեզ չի վերաբերվում,- պատասխանեցի ես՝ այդ պահին այլ ասելիք ուղղակի չգտնելով:
    - Ի՞նչ վատ աղջիկ է,- ծիծաղեց գորշազգեստ ուղեկիցս,- ու դու կարծես թե սիրում էլ ես նրան: Նա էլ քեզ է սիրում: Հիշո՞ւմ ես նրա հիացած հայացքը: Զանգահարիր նրա, նա կհասկանա քեզ, նա կքայլի քո հետ այս կյանքում...
    - Վատ աղջիկ չէ, ես նույնիսկ կասեի, որ շատ էլ լավն է. գեղեցիկ է, վատ կրթություն չի ստացել, ընտանիքն էլ ոչինչ... բայց դե... ի՞նչ ասեմ:
    - Էլ ի՞նչ ես ուզում: Վերցրու հեռախոսդ ու զանգահարիր: Հերիք է, ինչքան տանջեցի քեզ,- գոռոզ կերպով նայելով վրաս՝ ասաց զրուցակիցս,- ու ես մենակ կթողնեմ քեզ,- ծիծաղեց նա,- առժամանակ...
    Ես մի պահ ասելու բան չգտա: Իրոք որ, ի՞նչն էր ինձ խանգարում զանգահարել ու փրկվել այս համառ անծանոթի ներկայությունից, փրկվել գոնե առժամանակ...
    - Ինձ հետ չփորձես պայքարել,- շարունակես զրուցակիցս,- ես կարող եմ քո կյանքը խորտակել,- գորշազգեստ զրուցակցիս ձայնը հանկարծ խստացավ ու նա մի գոռոզ հայացք գցեց վրաս,- ամուսնացիր այդ աղջկա հետ ու ես քեզ հանգիստ կթողնեմ... առժամանակ,- կեղծ բարեհամբույր ժպիտը կրկին խաղաց նրա դեմքին ու նա շարունակեց,- դե իսկ հետո, երբ մենք նորից կհանդիպենք, արդեն մի բան կմտածենք...
    - Հետո՞, իսկ չի լինի՞ առանց այդ "հետո"-ի,- մի գաղտնի հույսով հարցրեցի ես,- իսկ եթե նա իմը չէ:
    - Առանց ինձ չես կարող ապրել,- ծիծաղեց զրուցակիցս,- իմ իշխանությունը հսկայական է: Եվ վերջիվերջո ի՞նչ ես կպել քո այդ կորցրած սիրուցդ: Տես, թե ինչպես իրենը գտավ Էլենը: Իսկ դու դեռևս սպասում ես քո այդ տասնիննամյա աղջնակին...
    - Դու դա չես հասկանա,- հառաչեցի ես,- քեզ նմանները չգիտեն, թե սերը ինչ բան է...
    - Չկա:
    - Ի՞նչ,- անակնկալի եկա ես
    - Ասում եմ չկա, այնտեղ կին չկա, չկա,- ձեռքերի ափերը մի քանի անգամ իրար քսեց զրուցակիցս,- դու ինքդ էլ ես դա զգում: Նա դեռ երեխա է...
    Ես մի պահ ասելու բան չգտա, իսկ զրուցակիցս շարունակեց.
    - Նա դեռ երեխա է, հասկանո՞ւմ ես, երեխա: Նրա մեջ կինը դեռևս չի արթնացել: Նա դեռ չի զգացել կնոջը բնորոշ զգացումները, դեռևս չի գիտակցել իր կոչումը, նա դեռ չի բացվել, դու նրան Էլենի հետ մի՜ շփոթիր:
    Մենակության ուրվականս խղճահարությամբ լի հայացքը հառեց վրաս ու շարունակեց.
    - Իսկ դու տղամարդ ես,- հառաչեց նա,- ոտից գլուխ ու անվերադարձ: Դու կարող ես երջանկություն պարգևել աշխարհի բոլոր կանանց: Կանանց..., լսո՜ւմ ես, ձևավորված ու հասունացած կանանց...: Բայց նա ընդամենը մի աղջնակ է, երեխա... ահա թե որն է քո ողբերգությունը: Հասկանո՞ւմ ես, դու նրան հանդիպեցիր անժամանակ: Նա ուղղակի ի վիճակի չէ զգալ քեզ: Քո ամենուժեղ հաղթաթղթերն էլ անկարող են գործել և այն ամենը, ինչը հաճելի դող է պարգևում իսկական կնոջը, ինչը ստիպում է նույն այդ կնոջը սպասումով լի հայացքով նայել քեզ ու ցանկանալ, քո այդ տասնիննամյա սիրո վրա ուղղակի ազդեցություն չի ունենա...: Այն, ինչին ձգտում են իրապես հասուն կանայք, այն ինչին թաքուն մի հույսով ու հսկայական ջանքերով ձգտեց Էլենը ձեր հանդիպման առաջին իսկ պահից, ձգտեց ու այդպես էլ չհասավ, այժմ կարող է այս երեխայինը լինել ամենահասարակ ձևով: Ծիծաղել է, չէ՞,- ծիծաղեց գորշազգեստ զրուցակիցս,- Էլենի պես հասուն մարդը և փորձառու կինը գերմարդկային ջանքեր թափեց ու չհասավ նրան, ինչին այս երեխան կարող է հասնել մի հասարակ շարժումով: Մի զարմացիր, այդպիսին է ճակատագրի հեգնանքը,- հաղթական մի քմծիծաղ խաղաց զրուցակցիս դեմքին և նա շարունակեց,- ընդամենը պետք է ձեռքը մեկնի և վերջ, չէ՞...: Հասարակ բան է: Ընդամենը ձեռքդ մեկնիր և վերցրու,- զրուցակիցս կրկին ծիծաղեց, նայեց աչքերիս ու կարևոր հայտնագործություն արածի պես շարունակեց,- բայց նա չի՜ անի այդ հասարակ շարժումը, չի՜ անի... ահա քեզ ճակատագրի մի հեգնանք ևս...,- գորշազգեստ ուրվականս հետ ընկավ մեքենայիս թիկնակին ու ինքնավստահ ժպտաց,- նա դրա համար դեռևս չի՜ հասունացել...
    - Եվ ի՞նչ ես առաջարկում:
    - Վերցրու հեռախոսդ և զանգահարիր վերջերս հետը ծանոթացած ու դուրդ եկած այն աղջկան: Ես զգացել եմ նրան: Նա հասուն մարդ է, նա կհասկանա քեզ: Նա նույնիսկ չի էլ վարանի մեկնել իր ձեռքը...
    - Իսկ սերը, ո՞ւր մնաց սերը,- հարցրեցի ես ու մի անհուն տխրություն պատեց սիրտս:
    - Սերը...: Այդ սերը հորինել ես դու: Իսկ իրականում նա քեզ չի սիրում, հասկանո՞ւմ ես: Ու հարցը ամենևին էլ քո մեջ չէ,- արագ-արագ վրա տվեց զրուցակիցս ու շարունակեց,- նա ոչ-ոքի չի սիրում, նա դրան դեռևս պատրաստ չէ... Քո այդ տասնիննամյա աղջնակը դեռևս պատրաստ չէ սիրելու ու սիրվելու, նա դեռևս չի մեծացել, չի արժեվորել իր դերը, իր իրական դերը: Կարդացած տղա ես,- շարունակեց զրուցակիցս,- ու դու լավ գիտես մարդկային հոգու գաղտնիքները: Այդ միայն էժանագին գրքերում են անտաղանդ հեղինակները գրում առաջին հայացքից ծնված սիրո մասին: Իսկ իրականում սիրում են ոչ թե առաջին, այլ երկրորդ և նույնիսկ երրորդ հանդիպածին: Քչերը գիտեն, բայց դու հո լավ գիտես, որ Ջուլյետտան ամենևին էլ Ռոմեոյի առաջին սերը չէր: Գոյություն ուներ ինչ-որ մի անհայտ Ռոզալինդա, որի վրա բացվեց, փոթորկվեց ու սկիզբ առավ նրա մեծ սերը Ջուլյետտայի նկատմամբ: Առաջինի վրա բացվում են, զգում, համակերպվում են նոր զգացումների հետ... ու առաջինը զոհ է գնում հենց դրան: Դու քո Ռոզալինդային հանդիպել ես բազում անգամներ, իսկ նա՝ ոչ: Դու արդեն վաղուց ես բացվել, պատրաստվել մեծ սիրուն, նա՝ ոչ: Քո բախտը չբերեց, ու ես խղճում եմ քեզ,- զրուցակիցս թփթփացրեց ուսիս և մեղմ տոնով շարունակեց,- դու նրա կյանքում առաջինը եղար ու հենց դրանում է կայանալու քո պարտության գաղտնիքը...
    Ես ասելու բան չգտա... Լռեցի ու զգացի, որ պարտվում եմ: Պարտվում եմ զրուցակիցիս երկաթյա տրամաբանության առաջ...: Շրջեցի հայացքս ու սկսեցի նայել այգուն: Հայացքս ընկավ պտտվող մանկական կառուսելին: Այն թափ էր առել ծնողներից մեկի հոգատար ձեռքով, սակայն այժմ լիովին թողնված էր ինքն իրեն: Պտտվում էր իր համար, ուրախացնում երեխաներին, սակայն պարունակում էր իր մեջ միակ և անլուծելի մի գաղտնիք. ո՞ր կետում այն կանգ կառնի, ո՞ր կետում կդադարի նրա ընթացքը այս անգամ: Հիշեցի երեխա ժամանակներս, երբ անընդհատ փորձում էի գուշակել կառուսելի վերջնական կանգառի կետը, բայց գրեթե միշտ է անհաջողության էի մատնվում. տապալվում էին գեթ մի քանի վայրկյան ժամանակից առաջ անցնելու ու նրա թանձր վարագույրի հետևը նայելու իմ բոլոր փորձերը: Հանկարծ կարծես կրկին ինձ գտա կառուսելի, այս անգամ արդեն ճակատագրի կառուսելի վրա նստած: Պտտում է այն ինձ կյանքում, հանդիպեցնում տարբեր աղջիկների, հրապուրում և առաջարկում նրանց, հեռացնում, հետո կրկին մոտեցնում ու հեռացնում է նրանից, ում իրապես ձգտում եմ: Իսկ կառուսելի շարժը հաճախ կախված է մանրուքներից: Խնդրեմ, արա ընդամենը մեկ, միակ մի զանգ, տուրք տուր թուլությանդ, հանձնվիր, հրաժարվիր քեզնից այդքան ուժ ու եռանդ խլող և անընդհատ հիասթափություններ բերող պայքարը շարունակելուց, կանգնեցրու կառուսելդ, իջիր նրանից ու դու առմիշտ կկորցնես նրան, ում սիրում ես իրապես: Քո կառուսելը կկանգնի, ընդմիշտ կանգ կառնի և իր հանգրվանը կգտնի հակառակի պես էլ ոչ այն կետում, որին ձգտել ես երկար տարիների ընթացքում...
    - Հետո՜, միայն շա՜տ հետո, նա կարթնանա, կնայի շուրջը, կզգա ու կարժեվորի իր դերը,- հայացքը դեպի հեռուները ուղղելով ու կարծես թե ապագան դիտարկելով՝ շարունակեց զրուցակիցս,- բայց այդ ժամանակ նրա կյանքում դու արդեն չես լինի, կյանքը ձեզ արդեն վաղո՜ւց բաժանած կլինի: Խելագար ուշացածության մի զգացումով նա կսիրի առաջին իսկ պատահածին, կփորձի հետ բերել կորցրածը... ու գուցե հենց դրանում էլ կայանա արդեն նրա ապագա սխալի գաղտնիքը: Նա այդ առաջին պատահածի մեջ կփնտրի քեզ, կփնտրի, սակայն չի գտնի իր կորցրած տղամարդուն...: Բայց դա արդեն ուրի՜շ պատմություն է,- ծիծաղեց գորշազգեստ մենակությունս ու նայեց վրաս,- և այդ պատմությունը ես կպատմեմ նրան, կպատմեմ... բայց ոչ հիմա, այլ հետո՜... տարինե՜ր հետո...,- հաղթական ժպիտը խաղացնելով դեմքին՝ եզրափակեց զրուցակիցս...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (28.08.2011), Nadine (29.09.2009), Nare-M (29.08.2010)

  15. #41
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    - Դու ճիշտ ես,- ասացի ես ու նայեցի զրուցակցիս դեմքին,- դու լիովին ճիշտ ես: Ես ստորագրում եմ քո ամեն մի խոսքի տակ:
    Զրուցակիցս զարմացած նայեց վրաս, քանի որ ես որպես կանոն վիճարկում էի նրա գրեթե բոլոր մտքերը, խոսքերը և նույնիսկ ասածի նրբերանգները: Սակայն ես չթողեցի ուրվականիս ուշքի գալ. "Մանրուքնե՜ր, հեռախոսի զա՜նգ... երբեմն ինչպիսի՜ դատարկ բաներից է կախված լինում հետագա կյանքդ... կպատմե՜ս պատմությունդ, էն ել ո՜նց... եթե թույլ տամ՝ անպայմա՜ն կպատմես",- տենդագին կերպով սկսեց պտտվել ուղեղումս,- "դե թքել եմ ես այդ ամենի վրա: Թքել եմ ես քո վրա: Ինքս կպատմեմ իմ պատմությունները: Ինքս կկանգնեցնեմ իմ կառուսելը, երբ ուզենամ ու գլխավորը՝ որտեղ ուզենամ": Ես դուրս եկա մեքենայիցս, բացեցի հետևի աջ դուռը, ճանկեցի զրուցակցիս օձիքը ու դուրս շպրտեցի նրան մեքենայիցս...
    - Ես կթունավորեմ քո կյանքը,- ողջ իր թույնը այս բառերում դրած՝ նետեց մայթին ընկած մենակությունս,- դու երբեք երջանիկ չես լինի, դու նրան չե՜ս հասնի: Դու կտանջվե՜ս...
    Արդեն նստել էի մեքենաս, սակայն վերջին բառերը ստիպեցին ինձ կրկին լքել այն: Ես մոտեցա մայթին արդեն ծալապատիկ նստած ու ոտքերը շփող միայնությանը ու հանկարծ պարզից էլ պարզ գտա վերջին ժամանակներս ինձ տանջող նրա գաղտնիքը.
    - Գերադասում եմ տանջվել,- նայեցի ուղիղ նրա աչքերին ու շարունակեցի,- այո, լսո՞ւմ ես, ես գերադասում եմ տանջվել: Ու այդ տանջանքը ես չեմ փոխի աշխարհի նույնիսկ ամենաքաղցր հաճույքի հետ:
    Ճանկեցի զրուցակցիս օձիքը, վեր բարձրացրեցի նրան գետնից ու նայեցի ուղիղ նրա աչքերին.
    - Դու դա չե՜ս հասկանա, Ո՜չ, քեզ նմանները ինձ չե՜ն հասկանա: Քո ասածները ճիշտ են, ճիշտ են սառը մարմարի պես: Սակայն նրանց մեջ չկա զգացմունք, պարզ մարդկային ու հասարակ մի զգացմունք: Գուցե և ես կպարտվեմ, գուցե և դու մի օր հաղթանակ կտանես, գուցե և... բայց գուցե և հաղթեմ ես: Գուցե և իմ կառուսելի պտույտը վերջանա հենց իմ ուզած կետում, լսու՞մ ես: Չէ որ ամեն ինչ նրանից է կախված, նրանից, նրա մի պարզ քմհաճույքից: Իսկ կանայք ու հատկապես աղջիկները փոփոխական են, շա՜տ փոփոխական ու դու դա լավ գիտես: Գուցե և մի օր նա կցանկանա ձեռքը մեկնել, ձեռքը մեկնել, կատարել այդ հասարակ շարժումը ու վերցնել իրեն հասանելիք երջանկությունը...: Անհույս իրավիճակներ չեն լինում, նման բաներ ուղղակի չկան: Իսկ եթե կա գեթ մեկ հնարավորություն, գեթ մե՜կ հնարավորություն, լսո՞ւմ ես՝ ես կպայքարեմ, կպայքարեմ մինչև վերջ... Իսկ սեփական պատմությունս իմ, այլ ոչ թե քո կողմից նրան պատմելու ձգտումս հաստատ արժե նրան, որ ես այժմ տանջվեմ, որ թույլ տամ կասկածներին կրծեն ինձ, որ պայքարեմ, պայքարեմ, թեկուզ և գրեթե անհույս իրավիճակում...
    - Քո հնարավորությունները չնչին են,- քմծիծաղեց զրուցակիցս,- դու քո այդ սիրուն երբե՜ք չես հասնի,- իր լկտի հայացքը վրաս հառելով քրքջաց նա,- լսու՞մ ես, երբե՜ք չես հասնի՜... քո հնարավորությունը մեկն է ընդդեմ հարյուրի...
    - Բայց այն կա,- նետեցի ես ու մի աննկարագրելի թեթևություն եկավ վրաս,- կա, դու ինքդ ընդունեցիր որ կա...: Ու հենց այդ չնչին հնարավորության համար էլ արժե մինչև վերջ պայքարել,- ես բաց թողեցի զրուցակցիս օձիքը, ուղղեցի այն ու թափ տվեցի վրայի փոշին ,- իսկ դու... չկաս,- ծիծաղեցի ես,- չկաս, վերջ, լսո՞ւմ ես, դու այլևս չկաս...
    Ես նստեցի մեքենաս ու պոկվեցի տեղից: Աչքս ընկավ դիմապակուցս վերև ամրացված հայելուն: Մեքենայիս հետևի նստատեղին այլևս ոչ-ոք չկար...
    Քաղաքի վրա կախված մթամած ամպից սկսեց մաղել մանր մի անձրև: Անձրևի եղածը մի բան չէր, սակայն այն որոշակիորեն լիցքաթափեց մթնոլորտը ու հույս ներշնչեց, որ հնարավոր է շուտով նորից կփայլի արևը ու կերևա կապուտակ երկինքը...

    Երևան
    21.06.2008
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (28.08.2011), Nadine (29.09.2009), Nare-M (29.08.2010), Հայուհի (25.05.2010)

  17. #42
    ginger Dayana-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.10.2006
    Գրառումներ
    5,421
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Լիոն, վաղը սպասում եմ Էլենի հետ նկարիդ
    Եվ իսկապես, դեռատի աղջնակի հանդեպ կոկորդ սեղմող կարոտը քեզ մոտ ավելի արտահայտված է, քան կլինի մի քանի տասնյակի տարի անց ծերուկ Էմանուլի մոտ ապրես

  18. #43
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մեջբերում Dayana-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիոն, վաղը սպասում եմ Էլենի հետ նկարիդ
    Եվ իսկապես, դեռատի աղջնակի հանդեպ կոկորդ սեղմող կարոտը քեզ մոտ ավելի արտահայտված է, քան կլինի մի քանի տասնյակի տարի անց ծերուկ Էմանուլի մոտ ապրես
    Էլեն...

    Աստված չտա որևէ մեկը ծերուկ Էմանուելի տեղը լինի: Մերսի, Դայանա ջան, մերսի ինձ հասկանալու և գրածս գնահատելու համար...
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 09.09.2008, 19:53:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  19. #44
    ո՛չ այնքան պարապ մարդ Ջուզեպե Բալզամո-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    21.11.2007
    Հասցե
    Ստեղարենք
    Գրառումներ
    621
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Լավ էր: Իմ անցյալից էլ դրվագներ կային, ուրեմն իրական էլ էր …
    Պատմելուց երկրորդ ու երրորդ դեմքերը խառնում ես իրար: Շփոթեցնող է: Համ էլ գլուխը ծնկներին դծվար է ինչ որ մեկին նայել, միգուցե՝ ծնոտը ծնկներին…
    Կյանքի իմաստը քեզ կերտելու մեջ չէ , այլ` քեզ գտնելու...

  20. #45
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,429
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Ես սիրած մի աղջիկ ունեի...

    Մեջբերում Juzeppe Balzammo-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լավ էր: Իմ անցյալից էլ դրվագներ կային, ուրեմն իրական էլ էր …
    Շատ ուրախ եմ, որ դուր եկավ...

    Մեջբերում Juzeppe Balzammo-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պատմելուց երկրորդ ու երրորդ դեմքերը խառնում ես իրար: Շփոթեցնող է:
    Հա??? որ մասում?

    Մեջբերում Juzeppe Balzammo-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Համ էլ գլուխը ծնկներին դծվար է ինչ որ մեկին նայել, միգուցե՝ ծնոտը ծնկներին…
    Կարելի է - համենայն դեպս ես հենց դա էի ուզում ասել
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

Էջ 3 18-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Աղջիկ-աղջիկ ընկերություն
    Հեղինակ՝ Mar, բաժին` Դեսից - Դենից
    Գրառումներ: 127
    Վերջինը: 16.12.2019, 01:02
  2. Տղա՞, թե՞ աղջիկ
    Հեղինակ՝ Cassiopeia, բաժին` Տուն-տեղ, ընտանիք, երեխաներ
    Գրառումներ: 70
    Վերջինը: 24.08.2013, 02:06
  3. Գնալ աղջիկ տեսնելու
    Հեղինակ՝ Aurora, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 85
    Վերջինը: 25.11.2011, 20:15
  4. Փողը աղջիկ-տղա հարաբերություններում
    Հեղինակ՝ electrical_storm, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 92
    Վերջինը: 10.11.2011, 23:19
  5. Տե՛ս, աղջիկ են փախցնում…
    Հեղինակ՝ Cassiopeia, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 61
    Վերջինը: 25.06.2011, 15:15

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •