"Բարոյական հաղթանակ" կոչվածը իրենց այլասերված պատկերացումներում (էն որ քեզ մորթում են, բայց դու երջանիկ ժպիտով հետևում ես դրան ու մտածում, որ... զատո ճիշտը դու ես), այլ ոչ թե իրական բարոյական հաղթանակը, որն այդ ճակատամարտում ռազմական հաղթանակի հետ միասին մեր կողմում էր: Հալալա պարսիկ պատմաբանին և իրանական պատմական դպրոցին, եթե այն ևս այս կարծիքին է: Չէի սպասում մի կողմից, հաճելի անակնկալ էր` մյուսից:
Հ.Գ.
Ուշադրություն դարձրեք, որ իրանական պատմական դպրոցն այս հարցում հենվում է հենց մեր` հայկական աղբյուրների վրա: Սա մի կողմից նշանակում է, որ ես իրոք ճիշտ էի, որ ժամանակին հետևության եկա, որ այս հարցի վերաբերյալ իրանական աղբյուրներ չեն պահպանվել, մյուս կողմից էլ հետաքրքիր է այն առումով, որ նույնիսկ մեր աղբյուրները, որոնց վրա հիմնվելով մերոնք խոսում են "պարտության" մասին, իրականում որպես հաղթական տեղեկություններ հաղորդողներ ընկալվում են նաև ոչ միայն իմ ու ինձ նմանների կողմից:
Հետաքրքիր, շատ հետաքրքիր կլիներ իմանալ իրանական դպրոցի կարծիքը "հայ-պարսկական" այլ իրադարձությունների մասին:
Հոդվածում կային որոշ թերություններ և միամտություններ, բայց դե ընդհանուր գաղափարը դա ոչ մի կերպ չի արժեզրկում:
Մեջբերել
Էջանիշներ